ตอนที่450 เจอกันในคุก

ชั่วพริบตา เวลาผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว

ทวิติยาดวงแข็ง สุดท้ายได้กู้ชีวิตกลับมาได้ แต่เธอ กลับไม่เหมือนคนแล้ว เพราะผมที่บนหัวด้านซ้ายหาย ไปหมด ตาข้างซ้ายบอด ลำคอออกเสียงไม่ได้อีก และ แขนข้างซ้ายโดนกรดกำมะถันกัดกร่อนมากเกินไปจน ต้องตัดออกมา แม้ทวิติยาได้รอดชีวิตมาได้ แต่กลับ กลายเป็นผู้หญิงใบ้ที่หน้าอัปลักษณ์ ตาบอด

ส่วนนัฐพงษ์ นอกจากมือสองข้างที่เหลือกระดูกโดน ตัดออก ใบหน้าที่เสียโฉมแล้ว ที่อื่นไม่ได้เป็นอะไรมาก อาการเขาเบากว่าของทวิติยาตั้งเยอะ ถึงจะเป็นอย่าง นี้ก็สามารถทำให้นัฐพงษ์ที่หยิ่งยโสมาตลอดบ้าคลั่งได้ ขาดมือสองข้างไป ต่อไปเขาก็เป็นหมอไม่ได้อีก

เพราะงั้น คนของตระกูลเขาโมโหมาก ทำให้โสรจที่ โดนจับนั้นถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิตไปทันที

วันนี้ ลมพัดมาหวีหวู หิมะลอยในอากาศ นับเวลาดูก็ ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว

เฟอร์รารีสีแดงแล่นบนถนนสีเงินที่กว้างใหญ่สุดท้าย จอดอยู่นอกเรือนจำสตรี ปาลีใส่เสื้อโค้ทที่ขาวเหมือน หิมะออกมาจากรถ ใบหน้าที่แต่งหน้าเบาๆกลับสวยจน ทำให้คนไม่อาจมองตรงๆได้ ปาลีเดินเข้าประตูเรือนจำ สตรีโดยไม่สนใจสายตาของคนที่อยู่นอกเรือน วันนี้เธอ มาพบคนหนึ่ง คนนั้นไม่ใช่คนอื่น เป็นโสรจ เพราะเมื่อปาลีได้รับโทรศัพท์จากเรือนนี้ โสรจที่ถูกตัดสินจําคุก ตลอดชีวิตต้องการพบเธอก่อนที่จะโดนส่งไปเรือนอื่น

เมื่อได้พบกับโสรจ ปาลีตกใจเป็นอย่างมาก

เธอไม่กล้าเชื่อเลยว่าคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งของหน้าต่าง นั้นเป็นโสรจ เพราะศัลยกรรมที่ล้มเหลวทำให้หน้าของ ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยช้ำที่ดำๆม่วงๆ อีกทั้งยังมีรอย แผลหลายเส้นอยู่ ดูแล้วน่ากลัวมาก มือขวาของเธอโดน ผ้าพันแผลสีขาวพันอยู่แล้วแขวนอยู่ที่คอ ดูเหมือนเป็นก ระดูกหักแล้ว และมือซ้ายที่จับโทรศัพท์ตอนนี้เหลือนิ้ว มือแค่สามนิ้ว แถมไม่มีเล็บมือ ดูเหมือนโดนคนฉีกออก มาตรงๆ เลือดที่แห้งติดอยู่บนมือ ดูแล้วทำให้คนรู้สึก ขนลุก

สามารถเดาออกได้ ชีวิตในเรือนหนึ่งเดือนนี้ของโสรจ มันน่าเวทนาแค่ไหน ไม่ต้องสงสัย ทั้งหมดนี้เป็นคนของ ตระกูลสอนแก้วนําแน่นอน

“ได้ยินว่าเธออยากพบฉัน ถึงเวลานี้แล้วฉันคิดว่าพวก เราคงไม่มีอะไรน่าคุยอีก”แค่ตื่นตระหนกไปชั่วขณะ สีหน้าของปาลีก็กลับเป็นเดิม

แม้โสรจในตอนนี้ดูน่าสงสารมาก แต่ปาลีเข้าใจดีว่า คนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคำว่าสงสาร ทุกอย่างนี้เป็น กรรมที่เธอสมควรได้

โสรจมองดูปาลีที่สวยดั่งดอกไม้ รู้สึกเศร้าศอกเล็ก น้อย ต่อมาก็มุมแบบไม่เต็มใจ แล้วใช้เสียงที่แหบแห้งพูดขึ้น”เธอยังคงสวยเหมือนเดิม แต่ฉันกลับกลายเป็น แบบนี้ เห็นฉันเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกสะใจมากใช่ไหม”

ปาลีเงียบไม่ได้ตอบอะไร เพราะตอนนี้ในใจเธอรู้สึก สับสนมาก ตามปกติแล้วถ้าเป็นโสรจเป็นแบบนี้เธอควร ดีใจถึงจะถูก แต่ปาลีกลับไม่รู้สึกดีใจเลย

โสรจเหมือนไม่ต้องการคำตอบของเธอ แล้วพูด ต่อว่า”พรุ่งนี้ฉันก็จะไปแล้ว แต่แปลกจัง ก่อนที่ฉันจะ ไปคนที่ฉันอยากเจอมากที่สุดกลับเป็นเธอ เพื่อผู้ชาย คนหนึ่งเราสู้กันมาหลายปีสุดท้ายคนที่ชนะคือเธอ ส่วน ฉัน เสียทุกอย่างไป ทั้งๆที่รู้ว่าตนเองตกอับแค่ไหนแต่ ฉันยังอยากจะเจอเธอ อยากดูว่าผู้หญิงของผู้ชายที่ฉัน รักที่สุดมันดีกว่าฉันตรงไหน…..”ปาลีฟังโสรจพูดอย่าง เงียบๆ ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึกว่าเสียงของโสรจในตอนนี้เต็ม ไปด้วยความสิ้นหวัง เหมือนชีวิตมาถึงขั้นสุดท้ายแล้ว แต่ในใจรู้สึกไม่เต็มใจแต่ก็ต้องยอมรับมัน

“เธอเรียกฉันมาก็เพื่ออยากพูดเหล่านี้กับฉันหรอ โทษ ที ฉันไม่อยากฟัง ถ้าเธอไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันขอตัวก่อน”