ตอนที่437 ในใจเกิดความคิดร้าย

ในคำพูดของเธอ ไม่มีความรู้สึกผิดใดๆ

อิงดาวโดนคำพูดของทวิติยาทำให้เสียใจอย่างมาก แล้วส่ายหัวว่า “ตลอดมาแม่ก็ลำเอียงพี่ใหญ่ตลอด เดิมที หนูคิดว่าแม่เป็นคนให้ความสำคัญกับลูบชายมากกว่า คาดไม่ถึงเลยว่าการอยู่ของหนูก็แค่เพื่อช่วยชีวิตพี่ใหญ่ เท่านั้น แม่ หนูขอบคุณมากที่แม่บอกความจริงกับหนู แต่แม่วางใจได้ หนูจะไม่เกลียดแม่ยิ่งไม่แค้นแม่ และ หนูก็ยังดูแลแม่จนถึงแม่ตาย เพราะแม่ให้หนูมาอยู่บน โลกนี้ ให้หนูได้เจอกับภาสวร

สำหรับอิงดาวแล้ว ภาสวรมีความสำคัญต่อเธอ มากกว่าทวิติยาอีก ตั้งแต่เล็ก ทวิติยาไม่ใช่ด่าเธอก็เป็น ตบเธอ พออารมณ์เสียก็เอามาระบายที่เธอ ตั้งแต่เล็ก เธอก็อยู่ข้างๆภาสวรจนถึงตอนนี้

“พวกแกหุบปากซะ”

ธนัทที่สีหน้ามืดมนก็ตะโกนออกมา มือขวาที่สั่นชี้ไป ยังทวิติยา ต่อมาก็ชี้ไปอิงดาว สุดท้ายเป็นดนุพล พวก แก….พวกแก….”

ต่อเขากลับไม่สามารถพูดต่อได้อีก มือซ้ายของเขาที่ จับหน้าอกตนเองก็ค่อยกำแน่ เขารู้สึกหน้าอกยิ่งเจ็บขึ้น เรื่อยๆ เจ็บจนหายใจไม่ออก

ในที่สุด ทวิติยาและดนุพลพบเห็นความผิดปกติของธนัท ดนุพลรีบถามว่า”พ่อ พ่อเป็นอะไร”

ภาสวรรีบไปพยุงร่างกายที่อ่อนแรงของธนัท

“ฉัน….ฉันจะฆ่า….”

แววตาของธนัททำให้คนรู้สึกหวาดผวา เพียงแค่เขา ยังพูดไม่จบ ตาก็มืดไปแล้วล้มลงบนพื้น

“พ่อ พ่อ….”

ภาสวร ดนุพลและอิงดาวล้วนตกใจไปใหญ่

ทวิติยาสีหน้าก็เปลี่ยนทันที ดวงตาของเธอฉายแวว ตาที่ผิดปกติออกมา เหมือนได้มีการตัดสินใจอื่นแล้ว ปาลีก็ตกใจเหมือนกัน ก็รีบเตือนดนุพลให้เขาส่งธนัท

ไปโรงพยาบาล ดูเหมือนอาการของธนัทจะย่ามาก

เมื่อธนัทโดนส่งถึงโรงพยาบาล หมอก็ให้ผลสรุปที่ ทำให้ทุกคนตกใจ:โรคหัวใจของธนัทกำเริบ ต้องการ ทำการผ่าตัดตอนนี้ ไม่งั้นอาจจะอันตรายต่อชีวิต

ได้ยินดังนั้น ปาลี ภาสวร ดนุพล อิงดาว ธนัทก็ตื่น ตระหนกยกใหญ่

“หมอคะ ฉันใช้ชีวิตอยู่กับเขามาสามสิบปี แต่ไม่เคย ได้ยินว่าเขามีโรคหัวใจ หมอตรวจผิดหรือเปล่าคะ”ธนัท พูดขึ้น
หมออธิบายอย่างละเอียด“คุณทวิติยา ของคุณธนัท เป็นโรคหัวใจที่ซ่อนเร้น ผู้ป่วยส่วนมากจะไม่รู้ตนเอง เป็นโรคนี้ อีกทั้งถ้าโรคไม่กำเริบขึ้นมาเขาก็จะไม่เป็น อะไร ถ้าได้รับการกระตุ้นใหญ่หรือกินของผิดไปมันก็ ง่ายที่จะกำเริบขึ้นมา ถ้าไม่ใช่สภาพร่างกายของคุณ ธนัทแข็งแรง เกรงว่าเขาจะไม่มีโอกาสทำการผ่าตัด แล้ว พวกคุณรีบทำการตัดสินเถอะ เวลาที่มีมันไม่เยอะ แล้วครับ”

“แล้วการผ่าตัดมีความมั่นใจในการสำเร็จเป็นที่ส่วน คะ”ดนุพลถามถึงใจความ

“ครึ่งหนึ่งครับ”

“อัตราความสำเร็จมันต่ำขนาดนี้ อันตรายเกินไป แล้ว ถ้าไม่ทำการผ่าตัดล่ะ”

“งั้นพวกคุณก็ไปเตรียมงานศพให้คุณธนัทได้เลย

ครับ”

ภาสวรอึ้งไป

อิงดาวรีบพูดขึ้น“ถ้าเป็นอย่างนี้งั้นก็รีบทำผ่าตัดเถอะ พี่ใหญ่ พี่ชาย พวกคุณรู้สึกยังไง”

ตลอดมาอิงดาวล้วนเรียกภาสวรเป็นพี่ชาย เรียกด พลเป็นพี่ใหญ่

“ตอนนี้มีแต่ทางเลือกนี้แล้ว”
ดนุพลและภาสวรสบตากันแล้วก็พยักหน้าพร้อมกัน เรื่องมาถึงขึ้นนี้ มีแต่ทำอย่างนี้แล้ว

คาดไม่ถึงทวิติยากลับพูดว่า “แม่ไม่เห็นด้วย อัตรา ความสำเร็จมีแค่ห้าส่วน มันเสี่ยงเกินไป พ่อพวกแกจะ เป็นอะไรไปไม่ได้ พวกเราเปลี่ยนโรงพยาบาลเถอะ”

คำพูดนี้เหมือนคิดเพื่อธนัท แต่ใครก็รู้ว่าสำหรับคนที่ โรคหัวใจกำเริบ เวลาก็เหมือนชีวิต ถ้าถวงเวลาไปหนึ่ง นาทีก็ใกล้ความตายไปหนึ่งส่วน ถ้าทำตามที่ทวิติยาพูด เกรงว่ายังไปไม่ถึงโรงพยาบาลนั้น ธนัทก็ตายไปแล้ว

ปาลีจ้องไปทวิติยาแล้วพูดว่า”นี่ตกลงคุณอยากจะ ช่วยเขาหรืออยากจะฆ่าเขากันแน่ ถ้าคุณเป็นเพราะ กลัวเขาฟื้นขึ้นมาแล้วจะเอาเรื่องคุณเลยคิดจะฆ่าเขา ไป คุณก็ใจร้ายมากเกินไปนะ ยังไงเขาก็เป็นสามีของ คุณ”

แม้ธนัทไม่เคยทำหน้าที่พ่อให้เธอมาก่อน แถมยัง ทำร้ายเธอไปหลายรอบ แต่ปาลีกลับไม่เคยคิดให้เขา ตาย