ในห้วงแห่งรัก(NC+)

ตอนที่394 สะเทือนขวัญ



ตอนที่394 สะเทือนขวัญ

แม้ใครได้ยินคําขอร้องของจิรเมธก็ต้องหวั่นไหวไป ด้วย คนในห้องนั่งเล่นล้วนมองไปที่ธนัท รวมถึงทวิติยา เธอเองก็ไม่รู้ว่าลูกฝาแฝดคู่โดนธนัทเอาไปวางที่ไหน แล้ว

เผชิญกับสายตาของทุกคน ธนัทรู้สึกตักอับมาก แม้ ลูกของตนเองก็มองเขาแบบนี้เขาก็เริ่มรู้สึกเกรงกลัว เขารู้ดีว่าตอนนี้ฐานะของเขาในใจลูกสาวลูกชายคงต่ำ ไปถึงที่สุดแล้ว ถ้าอยากจะกู้คืนมีแต่พูดความจริงออก มา

เงียบไปนานธนัทถึงพูดขึ้น“ตอนนั้นเพื่อชื่อเสียงของ ตระกูลกันตพัฒน์ฉันเลยจำเป็นต้องส่งเด็กของคนนั้น ไป แต่สองปีนี้ฉันไม่เคยทำไม่ดีกับพวกเธอสองคน ฉัน ให้คนส่งเงินและของใช้ไปให้พวกเธอทุกเดือน พอมี เวลาฉันยังไปเยี่ยมพวกเธอสองคนด้วย….

“แล้วตอนนี้พวกเธออยู่ที่ไหน”

จิรนาถที่เงียบอยู่ตลอดไม่มีความอดทนฟังธนัทพูด คำที่แก้ตัวอีก เวลานี้เธอแค่อยากจะได้เห็นลูกสาวสอง คนของเธอ

เดิมทีธนัทที่กดความโมโหอยู่พอได้ยินจิรนาถพูดขึ้น ความโกรธในใจก็ระเบิดออกมา เขาจ้องเขม็งไปจิรนาถ แล้วพูดอย่างเย้นชา”พวกมันตายไปแล้ว”
“อะไรนะ…แก…เมื่อกี้แกไม่ใช่ปกติแกส่งของไปให้ พวกเธอ…แก….

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคิดร้ายของจิรนาถตอนนี้ซี ขาวเหมือนกระดาษ เธอชี้ไปยังธนัทอย่างไม่กล้าเชื่อ

จิรเมธก็ตกใจตอนเบิกตาโต ไม่รอให้เขาออกเสียง ธนัทก็พูดต่อ ตอนนั้นฉันเอาพวกเธอไปส่งที่สถานเลี้ยง เด็กกำพร้าแห่งหนึ่งในเมืองT ผู้อำนวยการที่นั่นสนิทกับ ผม อีกทั้งฉันโอนเงินและส่งของไปให้พวกเธอทุกเดือน ดังนั้นชีวิตเด็กสองคนในสองปีนี้ก็สุขสบายมาก แต่ตระ กูลกันตพัฒน์ตระกูลกันตพัฒน์ห้าเดือนก่อน เมืองเกิด แผ่นดินไหวขนาด 8 เรื่องนี้พวกเธอก็ได้ดูจากทีวีแล้ว ในการแผ่นดินไหวครั้งนั้นมีคนหายตัวนับเป็นหมื่น และ เด็กสองคนนั้นก็อยู่ในรายชื่อคนที่หายตัว เกรงว่าคง โดนฝังอยู่ข้างล่างแล้ว”

ได้ยินอย่างนี้ ห้องนั่งเล่นเงียบจนไม่มีเสียงใดๆ คน ทั้งหมดอยู่ที่นี่ล้วนตกใจจนเงียบไปหมด

ตอนนี้อารมณ์ของปาลีก็ไม่สามารถใช้คำพูดมา บรรยายอีกแล้ว มิน่าเธอหาร่องรอยของเด็กสองคนนั้น ไม่เจอ ที่แท้เด็กสองคนเสียชีวิตไปแล้ว ปาลีมองไปจิร นาถที่หน้าซีด ตอนนี้เธอมีแต่ถอนหายใจแทนเธอแล้ว

ได้นี้ความออกมาชัดเจน จิรนาถโวยวายแล้วก็เป็น ลมไป หลังจิรเมธรู้ความจริงก็ไม่พูดอะไรอีก สุดท้าย กระอักเลือดออกมาแต่ก็ไม่ได้เป็นลมหรือเป็นโรค หลอดเลือดสมอง เพียงแต่เขาดูเหมือนแก่ขึ้นอีก10ปีภาสวรและอิงดาวไม่ได้พูดอะไร หลังฟังเสร็จพวกเธอ ก็ไปจากบ้านนี้แล้ว ธนัทไปทํางานเหมือนปกติ ธนัท กลับไปนอนที่ห้องนอน มีแต่ดนุพลนั่งเหม่อลอยอยู่บน โซฟา นานๆไม่ได้พูดอะไร ปาลีนั่งอยู่ข้างเขา กอดเขา ไว้แน่นอน แม้อยากจะปลอบใจเขาแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร

ความจริงมันออกมาแล้ว แต่ใครก็ไม่มีความสามารถ ไปลงโทษธนัท เช่นธนัท5และจิรเมธ หรือคนที่มีความ สามารถกลับลงมือไม่ได้ เช่น…ดนุพล

และเรื่องที่จิรเมธไปรักษาที่เมืองSก็ถูกหยุดลงแล้ว ไม่มีใครไปพูดถึงอีก แต่สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกตกใจก็ คือ————หลังสามวัน จิรนาถโดนไล่ออกบ้านตระกูลกันต พัฒน์

และคนที่ไล่จิรนาถออกไปไม่ใช่คนอื่น ก็คือจิรเมธ

สำหรับเรื่องนี้คนที่ดีใจที่สุดก็คือธนัทและทวิติยา เพราะพวกเขาจะต้องไม่ปล่อยจิรนาถไปง่ายๆแน่แล้ว เพียงแต่ความจริงมันเพิ่งถูกเปิดเผยออกมาพวกเขา ไม่มีโอกาสลงมือ ตอนนี้จิรเมธไล่เธอออกจากบ้านตระ กูลกันตพัฒน์ โอกาสที่ดีก็มาถึงแล้ว ตอนที่พวกขกำลัง คิดแผนจะทำลายจิรนาถอยู่ บ้านตระกูลกันตพัฒน์ก็ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว———ในวันที่สองที่จิรนาถไปจากบ้าน ตระกูลกันตพัฒน์ จิรเมธก็โดนคนรับใช้พบว่าตายบน เตียงแล้ว และข้างๆเตียงมียานอนหลับกระจายเต็มพื้น

ทั้งตระกูลกันตพัฒน์ล้วนตกใจไปหมด
โดยเฉพาะธนัท เขาคุกเข่าอยู่ข้างหน้าเตียงของจิร เมธ ริมฝีปากอดสั่นไม่ได้ แต่อยากร้องไห้กลับร้องไห้ ไม่ออกมา

ใครๆก็สามารถดูออกว่าจิรเมธเป็นฆ่าตัวตาย และ เหตุผลที่เขาฆ่าตัวตาย………

คนตระกูลกันตพัฒน์ล้วนรู้อยู่แก่ใจ แต่คนที่เข้าใจ

มากที่สุดกลับเป็นปาลี

เพราะหลังจากที่จิรเมธไล่จิรนาถออกจากบ้านตระ กูลกันตพัฒน์ เขาก็เรียกปาลีมาพบ คุยกับปาลีเป็นเวลา นาน แน่นอนตอนคุยเขาไม่ได้เปิดเผยความคิดที่อยาก ฆ่าตัวตายออกมา ไม่งั้นปาลีก็ห่ามเขาก่อนแล้ว และสิ่ง ที่ทำให้ปาลีเข้าใจความจริงลับหลังนั้นเป็นจุดหมายที่ จิรเมธฝากให้เธอ บอกว่าให้เธอไปหาจิรนาถแล้วเอาจุด หมายนี้ให้เธอ และห้ามเธอเปิดมาอ่าน

ปาลีไม่ใช่คนที่ชอบแอบมองความเป็นส่วนตัวของ ผู้อื่น ดังนั้นจิรเมธบอกห้ามเธอเปิดดูเธอจะไม่เปิดดู แน่นอน ตอนนี้จู่ๆจิรเมธเสียชีวิตไป ปาลีก็รู้สึกว่าจุด หมายนี้ผิดปกติทันที ดังนั้นไม่มีการลังเลใดๆปาลีก็เปิด จุดหมายนั้นออกมาดู คาดไม่ถึงในนั้นเป็นจดหมาย ลาตายของจิรเมธ และได้เขียนคำพูดสุดท้ายที่เขา อยากพูดทั้งหมด


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ