ตอนที่369 ค่าเดียวก็จัดการได้

แต่กลับโดนโสรจจับไว้ แล้วใช้แรงจับทวิติยาไว้ พูด ด้วยความโหดร้าย”นี่แกคิดว่าที่นี่คือตระกูลกันตพัฒน์ หรอ แกอวดดีสั่งสอนฉันมาสี่ปี ฉันก็ทนแกมานานแล้ว อี ยายแก่ วันนี้ฉันไม่เคลียร์บัญชีเก่าให้หมด ฉัน…โอ๊ย….

ชายลูกครึ่งนั้นได้ไปแล้ว โสรจก็ไม่ต้องแสร้งทำเป็น อ่อนโยนีกแล้ว เธอเยลงไม้ลงมือเผยธาตุแท้ของเธออก มา เพียงแต่เธอยังพุดไม่เสร็จก็ร้องทุกข์ออกมาเพราะ กาแฟร้อนๆจู่ๆก็ตกลงมาจากข้างบน แล้วทำให้ใบหน้าที่ สวยงามประณีตของเธอเปื้อนไปหมด โสรจทั้งโกรธทั้งรุ้ เจ็บ

โสรจรีบปล่อยทวิติยา ใช้มือสบดกาแฟบนหน้าออก แล้วจ้องไปทางที่กาแฟตกลงมาเป็นใคร….

แล้วก็เห็นปาลีที่ไม่รู้ปรากฏออกมาตอนไหนในมือกำลัง

ถือแก้วกาแฟอยู่ แต่ในนั้นกลับไม่มีกาแฟ ตอนนี่นกำลัง จองเธออยู่

ไม่ต้องสงสัย กาแฟบนหน้าของโสรจเป็นปาลีเทเอง

“ปาลี”

โสรจพอเห็นเป็นปาลี ใบหน้าก็ยิ่งไม่น่าดูขึ้น เธอไม่พูด อีก ยกมือก็อยากจะตบไปหน้าของปาลี

ปาลีก็รู้อยู่แล้วว่าโสรจจะทำแบบนี้ เธอยกมือกลั้นไว้ แล้วสะบัดมือที่ตบมาของโสรจออกไป มือขวาก็จับคอเสื้อของโสรจ ใช้แรงลากเธอมา แล้วใช้เสียงที่มีแต่พวก เธอสองคนได้ยินพูดประดยคหนึ่งไป

พอได้ยิน สีหน้าของโสรจก็เปลี่ยนทันที เธอที่ก่อนหน้า นี้ยังโกรธอยู่ก็เริ่มหวาดกลัวขึ้นมา สายตาอันหวาดผวา มองไปปาลี แม้คำเดียวเธอก็พูดออกมาไม่ได้อีก

พอทวิติยาเห็นปาลีหยุดโสรจไว้แล้ว ก็รีบเข้าไปอยาก จะซ้ำเดิม

“พอแล้ว”

ปาลีขวางไปอย่างไม่พอใจ มองทวิติยาแล้วพุดว่า”คุณ ดูสภาพเธอตอนนี้เลอะเทอะแค่ไหน ของคุณเลอะเทอะ แค่ไหนเหมือนกัน ตอนนี้คุณควรไปจัดการหน้าตาของ ตนเองให้ดูเรียบร้อยเสียก่อน ไม่งั้นโดนนักข่าวจับได้ เดี๋ยวจะทำให้ตระกูลกันตพัฒน์ต้องขายหน่ช้าไปด้วย”

ถ้าไม่ใช่อิงดาวอยู่ที่นี่ และปาลีก็ไม่อยากให้อิงดาวเป็น ห่วง ไม่งั้นเธอจะไม่ช่วยทวิติยาหรอก

ได้ยินดังนั้นทวิติยาถึงจำได้ว่าใบหน้าเธอยังเปื้อนกาแฟ อยู่ มองดูใบหน้าเลอะเทอะของโสรจ เธอก็รู้ว่าที่ปาลีพูด นั้นมีเหตุผล เลยไม่เถียงอีกแล้วเข้าห้องน้ำทันที

และโสรจในตอนนี้ยังตกตะลึงกับคำพูดของปาลี เธอ ไม่สนว่าตอนนี้สภาพเธอเป็นยังไงอีกแล้ว เธอจ้องไปปาลี นานๆถึงพูดว่า “ตกลงเธออยากจะเอายังไงกันแน่”

ปาลีเลิกคิ้ว”เธอทำอะไรกับฉัน ฉันก็ทำอะไรกับเธอ ถ้าเธอยังอยากจะรักษาหน้าของเธอไว้ ต่อไปเห็นฉันอย่าลืม หลบไปก็แล้วกัน”

โสรจกัดฟัน ตอนนี้เธอไม่สามารถต่อรองและโต้เถียง กับปาลีได้อีก นอกจากยอมแพ้เธอไม่สามารถทำอะไรได้

ดังนั้นเธอเอากระเป๋าตนเองขึ้นมาแล้วก็เดินจากไป แม้ กาแฟบนหน้าเธอก็ลืมเช็ดไปแล้ว

คนที่ล้อมรอบเห็นฉากเด่นแบบนี้ก็จบลงแล้วก็กลับ ไปนั่งที่นั่งของตนเอง แต่สายตาที่มองปาลีกลับมีความ นับถืออยู่ในนั้น

วิธีจัดการของผู้หญิงคนนี้ช่างฉลาดจริงๆ

เมื่อโสรจไปแล้ว ปาลีก็อยากจะไปเหมือนกัน แต่ทันใด นั้นข้าหลังเธอก็มีเสียงนกหวีดดังขึ้น ปาลีหันไปตามสัย ชาตญาณ ก็มองเห็นจักรกฤษที่ถือแก้วไวน์พิงอยู่ที่ประตู ห้อง เป่านกหวีดให้เธอ สภาพนั้นดูน่าเกลียดมากก็เหมือน เธอได้เจอกับเขาครั้งแรก

ปาลือดไม่ได้ยิ้มออกมา แล้วเดินไปหาเขาทำไมนาย ถึงอยู่นี่”

“เข้ามาค่อยว่ากัน”

จักรกฤษหลีกทางให้เธอเข้าห้องส่วนตัวของเขาและพูด ว่า“ก็แม่ไง ให้ฉันมานัดบอดตรงนี้ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นฉันจะ เห็นฉากเด่นแบบนี้กับตาได้ไง”
ปาลีแสร้งทําเหมือนไม่ได้ยินความแซวเล่นของเขา มอง ดูห้องที่มีแต่เธอกับจักรกฤษสองคนและถามว่า“ในเมื่อ นายนัดบอดอยู่ แล้วผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน”

“ฉันทำให้เธอดกรธ แล้วเธอก็ไปแล้ว”จักรกฤษพูด อย่างเฉยเมย

ปาลีส่ายหัวทันที เหมือนพี่สาวที่กำลังสั่งสอนน้อง ชาย”นายเองก็อายุไม่น้อยแล้ว ก็ควรแต่งงานแล้ว แม่ บอกให้นายมานัดบอด นายก็ตั้งใจหน่อยสิ….

“เคๆๆ น้ำเสียงอขงเธอเหมือนของแม่จริงๆ สมเลยที่เป็น แม่ลูกกัน”

เพราะจักรกฤษพอได้ยินคำว่านัดบอดแต่งงานเขาก็ ปวดหัว เลยปาดไวพูดออกไป

ปาลีได้ยินสีหน้าก็นิ่งไป สองแม่ลูก ใช่สิ สองแม่ลุก แต่ ความจริงนี้กลับไม่สามารถเปิดเผยออกมาได้

จักรกฤษรู้ว่าตนเองพูดผิดไป ก็เกาหัวอย่างรู้สึกผิด รีบ เปลี่ยนเรื่องคุย“เมื่อกี่ฉันเห็นว่าเธอกับโสรจ…อื่ม ทำได้ ไม่เลวเนอะ เพียงแต่ฉันรู้สึกว่าเธอไม่ใช่คนที่จะริเริ่มไป หาเรื่องคนอื่น เป็นโสรจทำอะไรกับเธออีกแล้วหรอ อีกทั้ง เมื่อกี้เธอเหมือนได้พุดอะไรสักอย่างกับโสรจใช่ไหม มัน คืออะไรหรอ”