ตอนที่362 เดินเข้าตระกูลกันตพัฒน์

เมื่อวิ่งออกโรงแรม ปาลีถึงพบว่าตอนนี้กลางดึกแล้ว ถ้าไปตระกูลกันตพัฒน์ในเวลานี้มีแต่ให้คนอื่นเกิดความ สงสัยเท่านั้น ปาลีเลยกลับไปโรงแรม

คืนนนี้เธอไม่ได้นอนหลับทั้งคืน

วันต่อมา ภายใต้การข้อของปาลี ดนุพลเลยพาเธอกลับ มาตระกูลกันตพัฒน์

คงจะเป็นดนุพลที่ตั้งใจจัดการ ธนัทที่อดยาเสพติด สำเร็จกลับมาแล้วตอนนี้ไม่ได้อยู่บ้าน ที่บ้านนอกจากคน รับใช้แล้วก็เหลือแต่ทวิติยาและไอริณ

ตอนที่ปาลีเข้ามาในบ้าน ทวิติยากำลังหวีผมให้ไอริณ เห็นปาลีเดินเข้ามาเธอไม่เงยหน้ามามองเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าดนุพลได้บอกกับเธอแล้วว่าปาลีจะมา แต่ เธอไม่ต้อนรับเธอ

แต่ไอริณที่อายุสามขวบนั้นใช้ตาโต๊โตของเธอจ้องไปที่ ปาลีโดยไม่ละสายตา ปาลียิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร ไอริณ กลับเรียนแบบทวิติยาหันหน้าไปอีกข้าง แล้วกรอกตาใส่ เธอ

รอยยิ้มบนหน้าของปาลีนิ่งไป ในตระกูลกันตพัฒน์ แม้ เด็กคนหนึ่งก็ไม่ชอบเธอ

ดนุพลรู้สึกว่าบรรยาศไม่ค่อยดี เลยพยายามอยากให้ มันคลายลง แต่ทวิติยาไม่มองปาลีเลยแม้แต่น้อย ดนุพลอยากให้ปาลีมาตระกูลกันตพัฒน์ ทวิติยาก็ห้ามไม่ได้ แต่เธอก็มีท่าทีของตนเอง เพราะเธอต้องการให้ปาลีรู้ได้ ดีว่า—มาสักครั้งหนึ่งสองครั้งไม่เป็นไร แต่ถ้าอยากมาอยู่ ตระกูลกันตพัฒน์อย่างทางการ ไม่มีทาง

คราวนี้ที่ปาลีมาไม่ใช่เพื่อต่อปากต่อคำกับเธอ นั่งไปสัก พักเธอก็พูดกับดนุพลว่าอยากจะไปพบจิรเมธ

เมื่อคนพลพาเธอเข้าห้องของจิรเมธ มองดูชายชรา ที่นอนบนเตียง ทั้งตัวเขากะหร่อง สายตาหม่นๆ ไม่มี ประกาย มุมปากยังมีน้ำลายไหลลงมา ดูแล้วปาลีเกือบไม่ กล้าเชื่อสายตาของตนเอง

จิรเมธที่ในสี่ปีก่อนดูมีพลังงานมาก ตอนนี้กลับกลาย เป็นแบบนี้ซะแล้ว ปาลีรู้สึกเศร้าใจจนดวงตาเปียกชื้น เธอ นึกถึงจิรนาถมาทันที ไม่รู้ว่าจิรนาถเห็นจิรเมธใยสภาพ แบบนี้เธอจะคิดยังไง เกรงว่าคงเกลียดตระกูลกันตพัฒน์ เพิ่มมากขึ้น

ปาลีอยากจะพูดกับจิรเมธสักหน่อย แต่ไม่ว่าเธอจะพุด อะไร จิรเมธก็ไม่มีการตอบสนองใดๆ เพราะหลักจากเขา เป็นโรคหลอดเลือดสมอง เขาก็ค่อยๆเป็นโรคอัลไซเมอร์ ไปด้วย เขาในตอนนี้ก็ไม่ต่างกับคนตายสักเท่าไหร่

“ปาลี เธออย่าเศร้าใจมาก ชีวิตของปู่ก็เคยมีสีสันมี ความรัก ชาติของท่านก็คุ้มค่าแล้ว”

ดนุพลโอบปาลีที่กลั้นน้ำตาไว้ เขาเข้าใจความเศร้าของ ปาลีมาก เพราะใจของเขายิ่งเจ็บกว่าเธอ
ตั้งแต่เด็กปู่ก็เป็นคนที่ดนุพลนัพถือมาก ในใจของดนุ พล จิรเมธดูยิ่งใหญ่กว่าธนัทตั้งเยอะ แต่เสียดายคนเรา จะได้ มองดูคุณปู่ที่เหมือนภูเขารูปยิ่งใหญ่นี้ค่อยๆพลัง สลาย คนที่เจ็บใจมากที่สุดก็คือดนุพล

“เคยมีชีวิตที่สีสัน เคยมีความรักที่แท้จริง มันก็คุ้มค่า แล้ว”

ปาลีทบทวนคำที่ดนุพลพูด ในใจยิ้มเศร้าโศก”ดนุพล ถ้าคุณรู้ว่าที่จิรเมธเป็นแบบนี้ล้วนเป็นฝีมือของแม่และพี่อ คุณ คุณจะยังนิ่งสงบแบบนี้ได้อีกไหม”

ถึงตอนนั้นเกรงว่าไม่ใช่คุ้มค่าแต่เป็นเสียดายไปทั้งชาติ

“ดนุพล ฉันเข้าห้องน้ำหน่อยนะ”

ปาลีไม่แข็งใจที่จะพูดความจริงออกมา กรรมที่ธนัท และทวิติยาทำลง ไม่ควรให้ดนุพลมารับแทนพวกเขา

บอกจะไปห้องน้ำแต่ปาลีไม่ได้ไปจริง แต่เป็นแอบเข้า ห้องของธนัท ทวิติยา อิงดาวและภาสวร และเอาของที่ ใกล้ชิตตัวของพวกเขาคนละอย่าง เช่น:ลิปสติก ผ้าพัน คอ ถุงเท้าของพวกนี้ สุดท้ายเธอยังเอากิ๊บของไอริณไป หนึ่งอัน

นี่เป็นจุดประสงค์สำคัยที่ปาลีมาตระกูลกันตพัฒน์ในวัน

เมี่ลงมาแล้ว ทวิติยาและดนุพลล้วนไม่อยู่ห้องนั่งเล่น ดู ท่าคงเป็นทวิติยาลากดนุพลไปคุยอะไรบางอย่างแล้ว ในห้องนั่งเล่นมีแต่ไอริณคนเดียว

ปาลีเดินเข้าไป และยิ้มอย่างอ่อนโยน“หนูชื่ออะไร บอก น้าได้ไหมจ๊ะ”

ปาลีต้องรู้ชื่อของไอริณอยู่แล้ว เธอแค่หาเรื่องคุยกับ เธอเท่านั้น

ไอริณเบิกตาโตของตนเองจ้องไปปาลีพักใหญ่ แต่ก็ไม่ ตอบปาลี หยิบแก้วผลไม้ของตนเองวางไว้ตรงหน้าของ ปาลี

ปาลีอึ้งเล็กน้อย ต่อมาก็ยิ้ม”หนูอยากชวนน้าดื่มน้ำผล ไม้นี้ใช่ไหมจ๊ะ”

ไอริณพยัหน้า

“ขอบใจมากนะ”

ปาลีไม่ได้สงสัยอะไร รับมาแล้วก็ดื่ม

มันไม่ง่ายเลยที่เด็กคนนี้จะมาใกล้ชิดเธอ ปาลีก็ไม่ อยากให้เธอรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่เข้าหายาก เพราะชีวิตต่อ มาเธออาจจะต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอ ดังนั้นเธอก็หวัง จะได้อยู่กับเธอดีๆ เผื่อดนุพลจะไม่ลำบากใจ

แต่พอกลืนน้ำผลไม้นั้นลงคอ ปาลีก็รู้ผิดปกติขึ้นมา