ตอนที่356 กว่าจะได้ไปสักที

ปิยะพงศ์ถอยหลังเรื่อยๆ แต่ขาซ้ายที่กำลังเลือด หลายอยู่ได้กระทบถึงความยืดหยุ่นของเขาแล้ว

“อย่า อย่าทำร้ายเขา…. “ปิยะมองจนหวาดผวา เธอ อดทนความจบปวดที่โดนฟาดไว้แล้อยากจะวิ่งเข้าไป ห้าม

“ปิยะ เธออย่าเข้ามา

ปิยะพงศ์ออกเสียงห้ามเธอเอาไว้ เมื่อเขาถอยถึง หน้าต่างได้บังเอิญจับไม้เบสบอลหนึ่งด้านไว้ ไม่มี ความลังเลใดๆ เขายกไม้เบสบอลขึ้นแล้วฟาดไปนิทัศน์ ทำให้มีดยาวของเขาหลุด

นิทัศน์ตะโดนแล้วร่างก็เขาก็เอียงไปข้างหน้าเพราะ ความเฉื่อย ปิยะพงศ์ก็ฉวยโอกาสนี้แล้วยกไม้เบสบอล ในมือฟาดลงไปอีกครั้ง ตบเข้าเอวของนิทัศน์แรงๆ ปัง นิทัศน์ล้มลงบนพื้นหนักๆ ตะโกนร้องทุกข์ออกมาหนึ่งที ก็หมดสติไป

“ปิยะพงศ์”

ปิยะอดไม่ได้โล่งใจขึ้น วิ่งเข้ามาปิยะพงศ์แล้วฉีกผ้า จากเสื้อของตนเองไปผูกต้าขาซ้ายของปิยะพงศ์ไว้ เผื่อเขาเลือดหลายมากเกินไป
ตอนนี้ทั้งสองก็ไม่รู้ว่าตนเองได้ทำโทษที่ยิ่งใหญ่ไป

แล้ว

“ปิยะ เรารีบจากไปที่นี่เลย เราจะอยู่ที่นี่ต่อไม่ได้อีก แล้ว”ปิยะพงศ์ทิ้งไม้ในมือ ลากปิยะแล้วก็อยากจะหนี

“ดะ…เดี๋ยว…”

เรื่องมาถึงขึ้นนี้แล้ว ปิยะเองก็รู้ว่าถ้าไม่ไปก็เท่ากับรอ ตาย แต่ก่อนจะไป เธอยังมีของสิ่งหนึ่งต้องเอา

ปิยะไปยกเก้าอี้มา เอาเอื้อมมือไปผลักหนังสือกี่เล่ม ที่อยู่ชั้นบนชั้นหนังสือ แล้วกลังวงจรปิดแบบเล็กที่ซ่อน อยู่ในห้องสือก็ปรากฏออกมา ปิยะรีบเอามันลงมา

พอปิยะพงศ์เห็นอดตกใจไม่ได้ ปิยะ ทำไมเธอต้อง ติดตั้งกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องนอนของตนเองล่ะ”

ปิยะยิ้มเศร้าๆ เราไปก่อนค่อยว่ากันทีหลัง”

ที่จริงเธอคือยากที่จะพูดมันออกมา

เหตุผลที่เธอติดตั้งกล้องวงจรปิดในห้องนอนก็แค่ เพื่อหาทางถอยให้ตนเอง กล้องวงจรปิดนี้เธอได้ติดตั้ง มานานแล้ว มันถ่ายได้ภาพที่นิทัศน์ทรมานเธอได้อย่าง ชัดเจน รวมถึงเรื่องเมื่อกี้
มีกล้องวงจรปิดนี้เธอสามารถใช้วิธีทางกฎหมายจาก นิทัศน์ได้อย่างง่ายๆแล้ว แต่…ในใจปิยะกลับไม่รู้สึกดีใจ เพราะถึงเธอจะมีจุดบกพร่องอขงเขา แต่เขาก็มีจุดบป พร่องของเธอเหมือนกัน ไม่งั้นหลายปีนี้เธอคงใช้มัน เพื่อไปจากเขาแล้ว

เมื่อเลหอบไปมองพิมพ์วิไลและนิทัศน์ที่สลบบนพื้น ครั้งสุดท้าย ปิยะพงศ์กับปิยะก็วิ่งออกห้องันที

เมื่อจะก้าวออกวิลล่าของนิทัศน์ ปิยะกลับชงักฝีเท้า เธอหันไปมองห้องที่เงียบสงัดห้องนั้นจนไม่อยากจะ ห้าวเท้าต่อ

“เธอไม่วางใจวีนัสใช่ไหม ปิยะพงศ์มองออกเรื่องใน ใจของทันที”งั้น…..เราพาเขาไปด้วยเลย

หลายปีมีนี้ปิยะมองวีนัสเหมือนลูกแท้ๆของตนเอง และความน่ารักและบริสุทธิ์สดใสของวีนัสก็ทำให้ปิยะ พงศ์ชอบมาก ในใจของเขา วีนัสเป็นวีนัส นิทัศน์เป็น นิทัศน์ เขาจะไม่เอาความแค้นที่มีต่อนิทัศน์ย้ายไปใส่ วีนัส

ปิยะส่ายหัวไม่ได้ อย่างไรก็ตามเธอก็เป็นลูกสาวของ นิทัศน์ เราไม่มีสิทธิพาเธอไปกับเรา ถ้านิทัศน์ซักถาม ไล่เลี้ยงทีหลัง เราต้องเพิ่มข้อกล่าวหาอาชญากรรม ลักพาตัวอีกหนึ่งข้อด้วย เรา….ไปเถอะ”
ขอแค่หวังว่าต่อไปถึงจะไม่มีเธออยู่ วีนัสก็มีชีวิตที่สุข สบาย

ทั้งสองขึ้นรถแล้วจากไป

หลังครุ่นคิดให้ดี ปิยะเลยเสนอว่าไปโรงแรมยี่ลิน หลังครึ่งชั่วโมง

ปาลีที่เพิ่งยากกับดนุพลและกลับมาถึงโรงแรม กำลัง อาบน้ำอยู่ก็ได้ยินเสียงกริ่งที่เร่งด่วน

ปาลีนึกว่าเป็นดนุพลไปแล้วกลับมาอีก เลยออกจาก ห้องน้ำ ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วไปเปิดประตู คาดถึงกลับ เห็นปิยะและปิยะพงศ์ที่ทั้งสองร่างกายเปื้อนเลือด

“ปิยะ นี่….พวกเธอนี่เกิดอะไรขึ้นแล้ว”

ปาลีตกใจ รีบให้พวกเขาเข้ามาในห้อง แล้วไปเอา กล่องปฐมพยาบาลออกมา พลางถามไปอย่างกังวล

หลังทำแผลให้เรียบร้อย ปิยะก็เอาเรื่องที่เกิดขึ้นเล่า ให้ปาลีฟังตามจริง เธอไม่ต้องไปปิดบังปาลีเลย ที่เธอ พาปิยะพงศ์มาที่นี่ก็เพราะคนที่สามาถช่วยเธอได้ก็มีแต่ ปาลีแล้ว

หลังฟังเสร็จ ปาลีก็โมโหแทบตาย
แม้ตอนเช้าก็ได้เห็นแผลบนร่างกายของปิยะแล้ว ปาลีก็เดาออกได้ว่าต้องเป็นนิทัศน์ไอโรคจิตคนนั้นท่า แต่คาดไม่ถึงความโรคจิตของเขาหนักถึงขั้นนี้ มองไป แผลบนหน้าของปิยะ ปาลีทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ

หลังปลอบใจปิยะแล้ว ปาลีก็อยากให้ปิยะและปิยะ พงศ์ไปโรงพยาบาลแต่สองคนยังไงก็ไม่ไป ดังนั้นปาลี เลยมีแต่ไปหาหมอส่วนตัวมาทำแผลให้พวกเขาสองคน

เพราะปิยะพงศ์เลือดไหลเยอะ ตอนที่หมดทำแผลให้ เขาเสร็จเขาก็หลับไปแล้ว

แม้ปิยะก็เหนื่อยเหมือนกันแต่เธอกลับไม่ยอมพัก ลากปาลีเข้าห้องนอนแล้วปิดประตู เธอก็พูดด้วยสีหน้า จริงจัง”ปาลี ฉัน….ยังมีเรื่องหนึ่งอยากบอกเธอ หลาย ปีมานี้ฉันไม่กล้าบอกคนอื่น แม้ปิยะพงศ์เขาก็ไม่รู้ แต่ ตอนนี้ฉันอยากบอกเธอ เพราะเรื่องมันคงจะโดนเปิด เผยในไม่นานนี้”