ตอนที่351 แก่ตัวไม่ได้

ได้ยินดังนั้น ทุกคนก็รู้สึกที่ดนุพลพูดมีเหตุผล

แต่โสรจได้ยินกลับโมโหมาก นี่เขาปกป้องปาลีขนาด นี้ เคยคิดจะไว้หน้าเธอที่เป็นภรรยาเก่าของเขาไหม

แต่ขวัญชีวีกลับอดทนไม่ได้อีก เรื่องมาถึงตอนนี้มันก็ ดูไม่ดีต่อเธอแล้ว ถ้าอยากจะใส่ร้ายปาลีเรื่องขโมยนั้น คงเป็นไปไม่ได้อีก ดังนั้นเธอเลยยื่นกระเป๋าของตนเอง ให้วิสาข์โดยไม่ลังเลใดๆ และพูดว่า”ยังไงฉันก็ไม่ได้ ซ่อนแหวนของฉันไว้หรอก ไม่เชื่อก็เอาไปค้นเลย”

ตอนนี้เธอแค่อยากจะถอนตัวออกมาให้ได้เท่านั้น

เธอไม่อยากจะเล่นต่อกับโสรจแล้ว เรื่องมันไม่ได้เดิน ไปราบรื่นอย่างที่พวกเธอคิดไว้ เธอกลัวว่าถ้าก่อกวน อีกต่อไป ความเสียหายของของเธอไม่เพียงแค่แหวน วงหนึ่ง ถ้ารู้มันจะกลายเป็นแบบนี้แต่แรก เธอต้องไม่ รับปากโสรจแน่นอน คิดถึงนี่ขวัญชีวีอดไม่ได้จ้งเขม็งไป โสรจ

โสรจโดนขวัญชีวีจ้องเขม็งยิ่งรู้สึกหงุดหงิด ยัยโง่นี้ มาถอนตัวตอนนี้ทำให้แผนของเธอวุ่นวายไปหมด ทีนี้ จะให้เธอเล่นต่อไปคนเดียวยังไง อีกทั้งขวัญชีวีก็ส่ง กระเป๋าออกไปแล้ว ถ้าเธอไม่ส่งไม่ใช่แปลว่าเธอมี ปัญหาหรอกหรอ
ดังนั้นเธอก็ส่งกระเป๋าออกไป ถึงเธอจะไม่เต็มใจมาก สุดท้าย ในกระเป๋าของขวัญชีวีและโสรจ…..ก็ต้องไม่

พบแหวนนั้นแน่นอน

ในขณะที่ทุกคนยิ่งงุนงงไปใหญ่ ดนุพลก็พูดกับวิสาข์ อีกว่า “ในกระเป๋าไม่มี ไม่ได้หมายความว่าที่อื่นไม่มี บางทีอาจจะต้องไปค้นี่อื่นก็ได้”

พูดจบเขาก็เหลือบไปร่างของขวัญชีวีและโสรจ ความ หมายของเขาก็ชัดเจนมากแล้วก็คือค้นตัว

คราวนี้ โสรจโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

ถ้าคำพูดนี้เป็นปาลีพูดออกมาเธอก็ไม่โกรธเป็นแบบ นี้หรอก แต่คนที่พูดนั้นเป็นดนุพลแถมยังต่อหน้าผู้คน มากมายแบบนี้ ที่เธอตั้งใจก่อกวนปาลีก็เพราะดนุพล นี่เป็นเรื่องที่ผู้คนรู้ทั่ว แต่ตั้งแต่แรกเริ่มดนุพลก็ไม่เคย บอกว่าจะช่วยเธอ เขาปกป้องปาลีขนาดนนั้น ไม่เคยสน เลยว่าเธอได้กลายเป็นตัวตลกขอ

ทุกคนไปแล้ว

“ดนพล นี่นายอย่ามากเกินไปนะ”

โสรจโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้ววางแก้วไวน์ในมือของ ตนเองลงบนโต๊ะหนักๆ แต่สุดท้าย…….
เพราะเธอใช้แรงหนักเกินไป แก้วไวน์นั้นเลยแตก สลาย ไวน์แดงในนั้นแพร่กระจายออกมา เวลาเดียวกัน ของที่เปล่งประกายก็หลุดออกมาจากแก้วไวน์ที่แตก สลาย ตกลงบนโต๊ะ เสียงนั้นสดใสน่าฟัง แต่กลับเหมือ นเสีลฟ้าผ่าทำให้ทุกคนที่อยู่รอบๆนั้นอึ้งไป

แหวนเพชรแมกโนเลีย!

ไม่ผิด ของที่หลุดออกจากแก้วไวน์แดงนั้นเป็นแหวน ที่หายไป

“แหวนของฉัน”

เสี้ยววินาทีต่อมา ขวัญชีวีกรีชร้อด้วยความดีใจ แล้วิ่ง ไปเก็บแหวนที่เปื้อนไวน์แดงขึ้นมาทันที

และสีหน้าของโสรจคงจะใช้คำว่าไม่น่าดูก็ไม่สามารถ บรรยายออกมาแล้ว ตกใจ ตื่นตระหนก เกรงกลัว

นี่แหวนวงนี้กลับมาในแก้วของเธอแล้ว ?

มันโดนส่งกลับกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่

เธอไม่รู้เลยทั้งนั้น

มองเห็นสายตาอันดูถูกของทุกคน ได้ฟังคำนินทา ของพวกเขา โสรจเพียงแค่รู้สึกสมองว่างเปล่า ตอนนี้เธอถึงเข้าใจว่าอะไรเรียกว่าทำตัวไม่ถูก อะไรเรียกว่า แก่ตัวไม่ได้…..

“ไม่ มันไม่เกี่ยวกับฉัน ฉันไม่ได้เอาแหวนนั้น แก้วไวน์

ถึงจะรู้ว่าตอนนี้พูดอะไรไปก็ไร้ประโยชน์ แต่โสรจก็ไม่ ยอมโดนใส่ร้าย เธอตะโกนว่า “แก้วไวน์นี้ฉันรับมาจากบ ริกร ฉันก็ไม่รู้แหวนเข้าในไวน์นี้ได้ยังไง ต้องเป็นมีคน ตั้งใจใส่ร้ายฉันแน่

วิสาข์ขมวดคิ้วและถาม“เป็นบริกรคนนั้น เธอไปชี้เขา ออกมาเลย

โสรจอึ้งไป เพราะตอนที่เธอรับไวน์มาเธอไม่ได้มอง หน้าของบริกรคนนั้นเลยสักนิด คนหยิ่งอย่างเธอ มักจะ ดูถูกคนชั้นต่ำ จะไปมองหน้าพวกเขาได้ยังไง

วลานี้ ดนุพลพูดขึ้นอีก”ฉันมีพยานสามารถพิสูจน์ได้ ว่าตอนในห้องน้ำ ไม่ใช่มีแค่ที่รักของฉันและขวัญชีวี เท่านั้น”

พูดจบเขาก็ขยับร่างไปข้างๆ ป้าทำความสะอาดคน นึ่งก็ปรากฏออกมา ก็เป็นป้าทำความสะอาดคนนั้นที่ โดนโสรจเหยียบแล้วยังโดนเธอด่าว่าสมน้ำหน้าที่ประตู ห้องนํ้าคนนั้น
ป้าทำความสะอาดคนนั้นก็เอาเรื่องที่หลังจากปาลี ออกไป โสรจดว่าเธอเล่าออกมาให้ทุกคนฟัง

ฟังเสร็จทุกคนก็ตื่นตระหนก ผู้หญิงผู้ร้ายแบบนี้ จะมี เรื่องอะไรที่เธอทำไม่ออกล่ะ ดังนั้นทุกคนก็เชื่อว่าเรื่อง ทั้งหมดนี้เป็นโสรจขโมยแหวนของปาลีแล้วมาใส่ร้าย ให้ปาลี สุดท้ายก็มาบอกว่าเป็นปาลีขโมย

โสรจไม่เคยตกอับเป็นแบบนี้มาก่อน ทุกคนอยู่ในนี้ ล้วนกระซิบนินทาเธอ เธอได้กลายเป็นตัวตลกที่ใหญ่ ที่สุดในงานนี้แล้ว