ตอนที่313 ไม่ปล่อยง่ายแน่นอน

ปาลี นตัวค่อยไปเดินไปหาโสรจ เสียงของเธอไม่ดังมาก แต่กลับทําให้คนตกใจ เธอกับฉัน ใครต่างกาหที่เป็นเมีย น้อยเธอรู้อยู่แก่ใจ เธอมีฐานะภรรยาของเขา แต่เขากลับไม่ อยากมีอะไรกับเธอ เธอน่าขันน่าสมเพชจริงๆ เธอมีเวลามา ขายตรงนี้สู้กลับไปคิดว่าหลังหย่าจะใช้ชีวิตยังไงดีกว่า เธอ รีบใสหัวไปเดี๋ยวนี้ ตอนนี้เลย ไม่งั้นฉันไม่ถือสาที่ออกแรง ให้เธอนอนคว่ำาออกไป

ได้ยินปาลีพูดอย่างนั้น โสรจโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เมื่อ ปาลีก้าวเข้ามาหนึ่งเก้าเธอก็ถอยไปหนึ่งก้าว เพราะเธอไม่ กล้าให้ปาลีเข้าใกล้ตัวเธอมากจริงๆ

ถึงจะมีบอดี้การ์ดสีคนอยู่แต่เธอก็ยังกลัว เพราะที่นี่เป็น สถานที่ของปาลี มาหาเรื่องที่บริษัทของเธอก็เท่ากับ หาความตาย

กัดฟันแล้ว โสรจพลางเดินไปยังประตู พลางชี้ไปปาลี แล้วพูดว่า”เธอคอยดูเลย ฉันจะไม่หย่ากับดนุพลแน่นอน ชาตินี้เธอหย่าคิดจะเป็นเมียหลวงของ…..

“ยังไม่ออกไปหรือ”

ปาลีหันตัว จับถ้วยกาแฟที่อยู่บนโต๊ะก็โยนไปยังโสรจ
โสรจกรีชร้อง กอดหัวตนเองก็รีบวิ่งหนีไป

บอดี้การ์ดสีคนที่อยู่ข้างหลังเธอเม้มปากเกือบหลุดยิ้ม ออกมา

เพราะปาลีแค่ทำท่าจะโยนแก้วกาแฟออกไปเท่านั้น แต่ โสรจกลับกลัวเป็นแบบนั้น มันช่างน่าขันจริงไ

โสรจวิ่งออกสำนักงานของปาลี เห็นตนเองไม่ได้บาดเจ็บ ตรงไหน ก็ไม่ได้ยินเสียงแก้วตกพื้น ก็เข้าใจทันทีว่าตนเอง โดนเธอแกล้ง

ทันใดนั้นยิ่งรู้สึกโกรธแค้นขึ้น แต่เธอก็ไม่กล้ากลับไปคิด บัญชีกับปาลีอีก เธอไม่ยอมรับก็ไม่ได้ว่า ปาลีในตอนนี้ไม่ใช่ ปาลีในสีปีก่อนแล้ว

พอโสรจไป ธวัฒน์ก็เดินไปข้างๆปาลี จับแก้วกาแฟในมือ ของปาลีมา วางลงบนโต๊ะ แล้วจับมือเย็นๆของเธอไว้”ปาลี อย่าโกรธแล้วนะ จุดจบของเธอใกล้จะมาถึงแล้ว เราไม่ต้อง โกรธเพื่อเขาอีก ใกล้จะถึงเวลากินอาหารเที่ยงแล้ว เธอ อยากกินอะไร ฉันเลี้ยงเอง”

ปาลีสูบลมหายใจเข้าลึกๆ กับคนอย่างโสรจจะไม่โกรธได้ ยังไง เธอส่ายหัวและพูดว่า”ฉันไม่หิว ไม่อยากกินเลย ฉัน อยากกลับไปพักผ่อน

วันนี้ เธอเหนื่อยมากแล้วจริงๆ
ธวัฒน์รู้สึกปวดใจ”ก็ได้ งั้นฉันส่งเธอกลับไปโรงแรม

เดิมทีธวัฒน์อยากซื้อวิลล่าหลังเล็กๆให้ปาลีอยู่ แต่ปาลี ไม่ตกลง ตามที่เธอพูดก็คือ พอเธอทำธุระสร็จก็ต้องจากไป บ้านนี้ซื้อมาแล้วก็ต้องขายอีก น่ารำคัยจะตายสู้อยู่โรงแรมดี กว่า สิ่งแวดล้อมในโรวแรมก็ดี ยังใกล้กับบริษัท ดังนั้นเลย พักที่โรงแรม

เมื่อธวัฒน์ส่งปาลีกลับไปโรงแรม กลับเห็นดนุพลพิงอยู่ที่ ประตูรถที่หน้าประตูโรงแรม ดูเหมือนรอนานแล้ว

ปาลีเพิ่งก้าวเท้าออกมา ตัวก็สั่น ทำไมดนุพลมารอเธอที่ นี่ หรือเขาได้รับรูปภาพที่รฐาส่งให้แล้วหรอ ทันใดนั้นเธอก็ อยากหลบเข้าไปในรถ เพื่อหลบหน้าดนุพล

แต่เสียดายที่ดนุพลเห็นเธอแล้ว

ปาลีกัดฟัน ไหนๆก็ต้องเจ็บก็ให้มันเจ็บไปทีเดียวเลย เมื่อ คิดแบบนี้ เธอก็เดินลงจากรถ แล้วไปเดินไปยังดนุพล

ทันใดนั้นดนุพลยื่นมือแล้วลากเธอเข้าอ้อมกอด พูดอย่าง เจ็บปวด“ฉันรู้แล้ว…..

“ดนพล…..”

ปาลีตกใจ เธอเรียกชื่อเขาอย่างไม่รู้ตัว แต่เมื่อได้ยินดนุ พลพูดประโชคที่ไม่ชัดเจนออกมาแล้วก็ผลักเขาออกไป แล้วพูดอย่างสงบนิ่ง “ฉันรู้คุณอยากจะพูดอะไร กอดสุดท้ายก่อนที่จะเลิกกันสิ ฉันรู้ คุรไม่ต้องรู้สึกลำบากใจ ฉัน..……….

“ที่รัก เธอพูดอะไรอยู่นะ

ดนุพลตัดบทของปาลีอย่างงุนงง แล้วยกมือลูบไปใบหน้า ของปาลี พูดอย่างเจ็บใจ”ฉันล้วนรู้แล้ว ปิยะล้วนบอกฉัน แล้ว ตอนนั้นฉันผิดเอง ฉันไม่เชื่อที่เธอพูด กลับยังเข้าใจ ผิดว่านั่นเป็นภาพลวงตาของเธอ ฉันขอโทษ โปรดให้อภัย ความเชื่อใจที่มาสายของฉัน ตอนนั้นลูกของเราเสียไปยังไง ฉันล้วนรู้หมดแล้ว เธอวางใจ ฉันจะไม่ให้ลูกของเราตายไป ฟรีๆ และจะไม่ปล่อยพวกเขาง่ายๆแน่นอน