ตอนที่295 มองด้วยความหลงไหล

ปิยะถอนหายใจแล้วเอาเรื่องที่ปิยะพงศ์เฝ้าดูแลข้างๆเธอ ในหลายปีมานี้เล่าให้ปาลีฟัง และวันนี้ที่ทั้งสองได้ปรากฏ ที่นี่ก็เพราะนิทัศน์อยากเปลี่ยนชุดทำงานใหม่ให้พวกรภป. และปิยะพงศ์ในฐานะหัวหน้ารภป.เลยมาซื้อชุดกับปิยะ ไม่ งั้นเขาสองคนไม่กล้าออกมาพร้อมกันหรอก

ฟังเสร็จ ปาลีก็รู้สึกซาบซึ้ง

หันหน้ามามองปิยะพงศ์ที่อยู่ข้างหลังอีกรอบ ในสายตา ของปาลีนั้นเพิ่มความยอมรับและเสียดายอยู่ในนั้น

“งั้นสี่ปีมานี้ เขาเป็นรภป.ในบ้าน แล้วเธอก็ถือเป็นนาย หญิงในนั้น พวกเธอสองคน… มีอะไรเกิดขึ้นไหม”

ปาลีเข้าใกล้ปิยะและถามอย่างเขินอาย

ถ้าเป็นคนอื่นถามแบบนี้ปิยะต้องโมโหแน่ แต่นี่เป็นปาลี เธอรู้ว่าปาลีไม่มีความหมายอื่น เพียงแค่เป็นห่วงเธอเท่านั้น

ปิยะส่ายหัว“พูดมาเธอก็คงไม่เชื่อ หลายปีนี้ฉันกับเขาไม่ เคยมีอะไรเลย”

สี่ปีมานี้ ปิยะพงศ์ไม่เคยมาขอเธอทำเรื่องนั้นเลย

เธอก็เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากมีอะไรกันกับเธอ ผู้ชาย ที่อายุ20กว่าปีและเพิ่งได้มีประสบการณ์เรื่องทางนี้จะไม่อยากทําได้ยังไง แต่เขากลับอดกลั้นเอาไว้และอดมาสี่ปี เพียงแค่เพราะเขาให้เกียรติเธอ เขาอยากจะรักษาเกียรติภูมิ สุดท้ายของเธอ

ในโลกนี้ คนที่รักเธอปิยะมากที่สุดนอกจากเขาแล้วยังมี ใครอีก

พอได้ยินปิยะพูดอย่างนั้น ในใจรู้สึกไม่เป็นธรรมกับปิยะ พงศ์มาก เธอจับมือปิยะแรงๆแล้วพูดว่า “ปิยะ ฉันดูออกว่า เธอชอบปิยะพงศ์จริงๆ เธอเองก็อยากไปจากนิทัศน์เหมือน กัน วางใจเถอะ ไม่นานเธอก็ได้สมหวัง เชื่อฉันนะ”

ปิยะตกใจ“ปาลี เธอมีแผนอะไรแล้วใช่ไหม”

ปา ยิ้มแต่ไม่พูอะไร มองไปถนนเขตเหนือแล้วพูด ขึ้น“เอาละหยุดเพียงนี้นะ ตอนนี้เราไปช้อปปิ้งกันเลย ฉัน พูดตามจริงนะ สี่ปีนี่ที่เมืองนอก สิ่งที่ทำให้ฉันหงุดหงิดที่สุด ก็คือไม่มีใครไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อนฉัน เธอก็รู้ฉันชอบช้อปปิ้ง มากที่สด”

แม้ธวัฒน์และธัญญาก็พูดบ่อยๆว่าจะไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อน เธอ แต่ความอยากช้อปปิ้งของผู้ชายมักจะไม่รุนแรงกว่าผู้ หญิง เดินไม่ถึง10นาทีก็บอกเหนื่อยแล้ว คราวนี้มีปิยะอยู่ เธอจะต้องช้อปปิ้งได้เต็มที่แน่

เห็นท่าทางดีใจของปาลี ปิยะก็ไม่อยากพูดคำที่ขัดใจเธอ อีก ทั้งสองจับมือกันแล้วก็ไปช้อปปิ้ง
หลังสองชั่วโมงทั้งสองเดินจนเหนื่อยแล้ว เลยอยากจะไป หาที่พักผ่อน

น่าสงสารที่บนตัวปิยะพงศ์แขวนถุงเล็กถุงใหญ่ไปหลาย สิบกว่าใบ ร่างกายที่สูงใหญ่ของเขาโดนถุงเหล่านั้นรอบ ล้อมไว้จนมองไม่เห็นตัวเขา

“ปิยะ เธอดูร้านอาหารซูชินั่นสิ ดูอน่อยดีนะ เราเข้าไป เลย”

หาที่พักไปไม่นาน ปาลีก็มองเห็นร้านอาหารซูชิที่อยู่ตรง ข้าม มองจากกระจกที่โปร่งใสเห็นการตกแต่งงานนั้นหรูหรา เรียบง่าย เหมาะกับการพักผ่อนมาก

แต่พอเดินไปกี่ก้าว ปิยะที่อยู่ข้างๆกลับไม่ขยับ ปาลีหัน กลับมาก็เห็นปิยะกำลังจ้องมองไปข้างหน้า ดังนั้นเธอก็มอง ตามสายตาของปิยะ สิ่งที่มองเห็นนั้นเป็นอิงดาว

ช่วงเวลานี้นิทัศน์กับตระกูลกันตพัฒน์ปรึกษาเรื่อง แต่งงานกับอิงดาวอยู่ตลอด ด้วยฐานะของปิยะเมื่อมองเห็น อิงดาว ในใจเธอต้องสับสนมากแน่ๆ

แต่ที่ทำให้ปาลีสงสัยนั้นคือตัวอิงดาว ตอนนี้เธอกำลังยืน อยู่กลางถนน เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปร้านอาหารซูชิที่ ชั้นสองอย่างไม่ละสายตา เธอสีหน้าไร้อารมณ์และยืนนิ่งๆ ไม่สนใจคนมากมายที่รอบๆเธอเลย

ดังนั้นปาลีก็มองตามสายตาของอิงดาวไปอีก สิ่งที่เธอได้เห็นนั้นคือ…วิสาข์และขวัญชีวี ตรงหน้าพวกเขาคือธนัท และภาสวรพวกเขานั่งตรงใกล้ไหน้าต่าง และผ้าม่านได้เปิด อยู่ จากหน้าต่างปาลีสามารถมองเห็นสีหน้าท่าทีพวกเขาได้ ชัดเจน

มองดูสภาพนั้น สิ่งแรกที่เข้าสมองของปาลีก็คือ….ผู้ใหญ่ พาลูกของตนเองแล้วนัดเจอที่ร้อนสบายๆ แถมยังนั่งตรง ข้ามกัน ไม่ใช่นัดบอดยังเป็นอะไรอีก

นี่ก็อธิบายได้แล้วว่าทำไมอิงดาวถึงได้ปรากฏอยู่ที่นี่ แถม ยังมองอยู่นิ่งๆ