ตอนที่293 รู้แต่กลับไม่พูด

โสรจไม่รู้ทวิติยาไม่พอใจกับเธอแล้วแน่นอน ถึงจะรู้เธอก็ ไม่เอามันมาใส่ใจ คนที่หน้าเงิน นิสัยเสียอย่างทวิติยา เธอ ดูถูกเป็นอย่างมาก ตอนนั้นที่เธอไปเอาใจเธอ แสร้งทำเป็น ผู้หญิงอ่อนโยนก็แค่เพื่อแต่งงานกับดนุพล

ตอนนี้เธอแค่เป็นห่วงเรื่องเดียวนั้นก็คือการทำทารก หลอดทดลองนี้ครั้งเดียวจะประสบความสำเร็จไหม

นัฐพงษ์เห็นโสรจมาหาเขาตั้งแต่เช้า สีหน้าก็มืดลงแต่เขา ก็ไม่กล้าไปด่าเธอ

ตอนนี้โสรจก็เหมือนหมาบ้า ดนุพลต้องการหย่ากับเธอ แม่สามีกับพ่อสามีล้วนไม่พอใจกับเธอ บ้านเธอก็ไม่มีใคร สนับสนุนเธอ ตอนนี้ถ้าเขาไปหาเรื่องเธออีก หากเธอบ้าขึ้น มาเผยเรื่องทั้งหมดนั้นออกมา ถึงตอนนั้นคนที่จะบ้าก็เป็น เขาแล้ว

เขาอดความไม่พอใจไว้แล้วไปตรวจให้โสรจ ทุกอย่าง ปกติ

เมื่อโสรจพยุงร่างกายนั่งขึ้นมา นัฐพงษ์บังเอิญได้เห็นนิ้ม มือของโสรจ นัยน์ตาก็หดขึ้นมา

“มือของเธอ….. นัฐพงษ์ตกใจ ชี้ไปมือของโสรจ

โสรจเป็นคนร่างสูง แน่นอนนิ้วมือของเธอก็ต้องเรียวยาวและเสมอกันมาก ถ้าอ้วนไปนิดก็ดูไม่สวย ผอมไปนิดก็ไม่ดี เป็นมือที่สวยงามมาก

ตอนอยู่มหา’ลัย นัฐพงษ์ยังแอบหลงชอบมือของโสรจอยู่ เขายังนคิดในใจว่า อนาคตแฟนของเขาก็ต้องมีมือที่สวย ขนาดนี้เหมือนกัน

แต่ตอนนี้มืองของโสรจถึงจะยังเรียวยาวเหมือนเดิม แต่ ปลายนิ้มกลับใหญ่และหนาขึ้น ทำให้ต้นเล็บถึงปลายเล็บ กลายเป็นรูปโค้ง ถึงมันจะไม่ค่อยชัดมาก แต่สำหรับนัฐพงษ์ ที่เคยหลงไหลกับมือของโสรจนั้นรู้สึกมีการกระทบกับทัศน ศิลป์ทางงามของเขามาก ดังนั้นเขาเลยตกใจร้องออกมา

แต่โสรจกลับไม่รู้สึกอะไร เธอยื่นมือออกมา มองดูเล็บสี แดงที่เธอทาเอง แล้วขมวดคิ้ว ช่วงนี้ฉันได้อ่านข่าวหนึ่งว่า ยาทาเล็บบางอย่างมีพิษ ดูเหมือนว่าฉันเผลอซื้อยาทาเล็บ แบบนั้นไปแล้ว กลับไปฉันต้องเอามันไปทิ้งให้หมด ”

ปกติโสรจชอบแต่งตัวมาก แถมเธอยังมีมือที่เรียวสวย ดัง นั้นเลยชอบทายาทาเล็บมาก ที่จริงการเปลี่ยนแปลงของนิ้ว มือตนเองเธอก็รับรู้มานานแล้ว แต่เธอนึกว่าเป็นเพราะยาทา เล็บมันถึงกลายเป็นแบบนี้เลยไม่เคยเอามันใส่ใจ

เธอก็อยากหยุดทายาทาเล็บไปสักพัก ให้เล็บมือได้ หายใจบ้าง แต่ช่วงนี้ชีวิตคู่ของเธอกำลังจะพัง เธอยิ่งคิด ไปแต่งตัวให้สวยงามขึ้นอีก ให้คนพลได้เห็นความสวยของ เธอ เลยทามาตลอด
ออ

ฟังโสรจที่กำลังให้ข้อสรุปอาการของตนเอง แววตาของ นัฐพงษ์ฉายแววที่ผิดปกติออกมา เหมือนว่าได้รับรู้บางอย่าง แต่สุดท้ายเขาแค่เลิกคิ้ว ตอบอ่อไปเบาๆและไม่พูดอะไรอีก

โสรจมัวแต่มองนิ้วมือของตนเองไม่ได้ปรากฏความผิดปก

ติของนัฐพงษ์ ที่เธอไม่รู้ก็คือในอนาคตไม่นาน ชีวิตของเธอ ก็ตกอยู่ในความทุกข์อย่างห้ามไม่ได้

ตอนบ่าย สำนักงานประธานของบริษัทธัญญาร่า

ปาลีผลักเอกสารที่หนาๆอยู่ข้างหน้าออกไป ขยี้ตาที่เหนือ แห้ง แล้วหลับตาพักผ่อน

เวลานี้ธวัฒน์ก็เดินเข้ามาพร้อมแก้วกาแฟในมือ บนกาแฟ ยังมีดอกกุหลาบที่ใช้ชีสวาดออกมา

“เหนื่อยมากหรอ”

ธวัฒน์เดินถึงข้างๆปาลี ยื่นแก้วกาแฟที่เขาทำเองให้เธอ

“นิดหน่อย”

ปาลีรับมา ดื่มไปคำเล็กน้อย เธอกำลังเหนื่อย แก้วกาแฟนี้ ทำให้เธอตื่นตัวพอดี เธอเลยไม่ได้สังเกตว่าบนกาแฟมีดอก กุหลาบลอยอยู่ รู้เพียงว่านั่นเป็นดอกไม้
ธวัฒน์ไม่ได้ถือสาที่ปาลีไม่ได้สังเกตเห็นดอกกุหลาบนั้น เขาเหลือบมองไปเอกสารที่ปาลีกำลังอ่านอยู่ ขมวดคิ้วขึ้น มา“วันนี้เธออ่านเอกสารของบริษัทโจวกรุ๊ปจำกัดอยู่ตลอด หรอ ? ”

ปาลีพยักหน้า แล้วดื่มกาแฟนั้นให้เสร็จ ไม่รู้ทำไมเธอรู้สึก ว่ากาแฟที่ธวัฒน์ส่งมานั้นอร่อยกว่าที่เธอชงเองหรือที่ซื้อ จากข้างนอกเป็นอย่างมาก

เธอจะรู้ได้ไงว่าธวัฒน์เพื่อชงกาแฟที่หอมอร่อย ตั้งใจไป จ้างผู้เชี่ยวชาญมาสอน แถมยังซื้ออุปกรณ์ชงมากาแฟมา วางที่สํานักงานของเขาอีกด้วย

“เธออยากจะลงมือกับนิทัศน์แล้วหรือ ? “ธวัฒน์ถามขึ้น

“ใช่”

วันนั้นที่โรงพยาบาล คำพูดที่เธอพูดกับนิทัศน์นั้นไม่ใช่พูด เล่น ปาลีอยากทําจริงๆ

“แต่เขาไม่ได้อยู่ในแผนการของเรานะ”ธวัฒน์ไม่เข้าใจ

เลย

ตอนนั้นในแผนการทำร้ายปาลีนั้น นิทัศน์ไม่มีส่วนร่วม ดัง นั้นการกลับมาครั้งนี้ นิทัศน์ก็ไม่ได้อยู่ในรายชื่อแก้แค้นนั้น