ตอนที่277 ครอบครัวแบบนี้

“นี่นาย..นายบ้าไปแล้วหรอ ยิ่งพูดยิ่งไม่ด้เรื่อง ปล่อยฉัน”

ปาลีรู้ว่าเธอจะพูดดีๆแบบนี้กับจักรกฤษไม่ได้อีก ไม่งั้น เรื่องอาจจะยิ่งแย่ลง เธอสบัดมือของจักรกฤษออกแล้วก็เปิด ประตูออกจากรถไป หลังนั้นถึงหันมาพูดกับจักรกฤษ“ฉัน ไม่รู้ว่าคุณมีความคิดแบบนี้ต่อฉันตอนไหน แต่ฉันขอเตือน ไว้ก่อนคุณเริ่มหยุดมันไปซะ ฉันกับคุณ ไม่มีวันเป็นไปได้ หรอก ส่วนเหตุผลนั้นคุณก็รู้ แต่ถึงจะไม่มีสาเหตุนั้นฉันกับ คุณก็เป็นไปไม่ได้”

พูดจบปาลีก็รีบวิ่งไปเร็ว

จักรกฤษลงจากรถ มองปาลีที่ยิ่งไปยิ่งไกลอย่างเจ็บปวด ใจ มือที่จับประตูรถอยู่ก็ใช้แรงขึ้นจนข้อต่อนิ้วเปลี่ยนเป็นซีด ขาว หัวใจเขาเจ็บเหมือนโดนมีดแทง ทั้งๆที่รู้ผลแล้วแต่เขา ยังอดหลงไหลไม่ได้

จักรกฤษไม่ได้เดินไปตามอีก คำพูด’ฉันกับคุณไม่มีวันเป็น ไปได้ของปาลีทำให้เขาเจ็บใจมาก

คืนนี้เป็นคืนที่ต้องดื่มหนัก

ฝั่งนี้ ปาลีลงรถแล้ววิ่งไป ถึงพบว่าแถวนี้ไม่ไกลจาก โรงแรมที่เธอพักอยู่ แต่เธอยังเป็นห่วงดนุพลที่อยู่โรง พยาบาลเลยเรียกรถเท็กซี่ไปโรงพยาบาลต่ออีก
ถึงจะรู้ว่าตอนนี้โสรจต้องเฝ้าอยู่ข้างๆดนุพล แต่เพียงได้ มองเขาไกลๆเธอก็ยอม

และณ โรงพยาบาล โสรจเฝ้าอยู่ข้างๆดนุพลตลอดจริงๆ แม้ธนัทก็ยังอยู่ด้วย

เมื่อดนุพลค่อยๆฟื้นขึ้น เห็นคนที่เฝ้าอยู่ข้างๆตนเองนั้น เป็นโสรจแต่ไม่ใช่ปาลี เขาเลยผิดหวังแล้วหลับตาลงแสร้ง ทําหมดสติต่อ

เวลานี้ ทวิติยาที่อยู่เตียงข้างๆก็ค่อยตื่นขึ้น ลืมตาขึ้น กลับ เห็นโสรจและธนัทล้วนไปดูแลทแต่ดนุพล ไม่มีใครมาสนใจ เธอ ทันใดนั้นเธอรู้สึดเกลียดชังถึงสุดขีด

แน่นอนเธอไม่ได้เกลียดชังลูกชายตนเองแต่เป็นเกลียด ชังโสรจและธนัท แต่ไหนแต่ไรมา สายตาพวกเขาก็ไม่มีเธอ อยู่ อย่าพูดแต่เรื่องเป็นห่วงเธอล่ะ โดยเฉพาะธนัท พวกเขา เป็นสามีภรรยามา30ปี เธอใจเดียวต่อเขามาตลอด แต่เขา กลับไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย เธอทนพอกับความเย็นชา ของเขาแล้ว

เดิมที ทวิติยายังอยากเอาเรื่องที่ปาลีกลับมาบอกให้โสรจ และธนัทฟัง เตือนให้พวกเขาระวังหน่อย แต่ตอนนี้เธอไม่ อยากพูดแล้ว วันนี้เธอก็เสียกับปาลีแล้ว ตอนนี้เธออยากรู้ ปาลีจะจัดการโสรจและธนัทยังไงจริงๆ

คิดอย่างนี้ ทวิติยาก็หลับตาแล้วนอนต่อ บาดแผลของเธอ หนักมากดังนั้นพลังงานเธอเลยไม่ค่อยแข็งแรง
นอกประตู ปาลีจากกระจกบนประตูนั้นมองเห็นฉากนี้ได้ ชัดเจน ความผิดหวังและความเบื่อหน่ายในสายตาของดน ผล ความเกลียดชังและความดุร้ายของทวีติยา เธอล้วนเห็น ได้ชัดหมด

ปาลีถอนหายใจออกมา ตระกูลกันตพัฒน์เป็นแบบนี้มา ตลอด ครอบคร้งเดียวแต่ไม่เคยใจเดียวกันมาเลย บางทีนี่ อาจเป็นความเศร้าของตระกูลใหญ่มั้ง

แต่อย่างนี้เธอก็วางใจได้แล้ว ดนุพลไม่พูด ทวิติยาไม่พูด โสรจและธนัทต้องไม่รู้เธอกลับมาแล้วแน่นอน ถึงตอนนี้เธอ จะดูว่าพวกเขาจะรับมือกับเธอยังไง

คิดถึงตระกูลตระกูลกันตพัฒน์ที่ภายนอกดูเป็นครอบครัว เดียวกันแต่ภายในกลับแตกแยกนั้นเธอก็อดคิดถึงจิรเมธ อายุ70กว่าปีแล้วไม่ได้

เวลาผ่านมาสี่ปีไม่รู้เขายังอยู่ไหม และความรักระหว่างเขา กับคนรับใช้ที่ชื่อจิรนาถตอนนี้เป็นยังไงบ้างแล้ว

ในตระกูลกันตพัฒน์ นอกจากดนุพลแล้ว คนที่ทำให้ปาลี รู้สึกดีก็คือคุณผู้เฒ่าคนนี้แล้ว ปาลีหวังจากใจจริงว่าเขาจะมี ชีวิตช่วงวัยชราที่เป็นสุข

ยืนมองที่นอกประตูไปนาน ปาลีถึงหันตัวคิดจะกลับไป

คาดไม่ถึงกลับเจอกับคนสองคน นั่นก็คือดาวยัง มี….นิทัศน์ คิดมาพวกเขาต้องมาเยี่ยมดนุพลลัทวิติยา
เห็นสองคนปรากฏที่นี่พร้อมกัน ปาลีจึงยอมเชื่อว่าที่ปิยะ พูดนั้นไม่ผิด ดาวยอมทำตามการจัดการของตระกูลเตรียม จะแต่งงานกับนิทัศน์แล้ว

ตอนที่ปาลีเห็นดาวกับนิทัศน์ พวกเขาสองคนก็เห็นเธอ เหมือนกัน ปาลีอยากจะหลบก็ไม่ทันปล้ว

เจอกันบังเอิญแบบนี้ทำให้ทั้งสามคนอึ้งไปพัก

โดยเฉพาะนิทัศน์ พอเห็นปาลี เลือดทั้งร่างกายขเงเขา ก็เดือดขึ้นมา ตอนนี้สำหรับปาลีเขาก็ไม่ได้ชอบแล้ว แต่ ถ้าจะพูดว่าเกลียดมันก็ไม่ใช่ อย่างไรก็ตามคนสวยอย่าง ปาลีผู้ชายคนไหนก็เกลียดไม่ลงหรอก แต่ถ้าจะพูดว่าชอบ สายตาที่ปาลีมองเขานั้นทำให้เขารู้สึกโมโหมาก บางทีใน ใจเขาเหลือแต่ความไม่ยอมที่เขาไม่เคยได้ปาลีมามั้ง

ส่วนดาว สี่ปีไม่ได้เจอกัน เธอเปลี่ยนไปใหญ่มาก