ตอนที่256 โง่เขลา

เวลามั้นช่างโหดร้ายขนาดนี้

จู่ๆปาลีก็รู้สึกว่าที่เธอจากไป4ปีนี้ คนที่ตนเองรู้สึกผิดที่สุด ก็คือธาม

4ปีไม่ได้เจอกัน ไม่ได้ติดต่อกัน คุณพ่อจะคิดถึงเธอมาก แค่ไหนนะ

ปาลียืนอยู่ข้างเตียงของธาม ไม่ขยับไม่พูดไม่จา น้ำตา ไหลออกมาไม่หยุด สีปีนี้นี่เป็นครั้งแรกที่เธอน้ำตาไหล

ที่แท้4ปีนี้ที่เธอไม่ร้องไห้นั้นไม่ใช่ว่าเธอหมดความรู้สึกแต่ เป็นไม่ได้เจอคนที่คุ้มค่าที่จะให้เธอร้องไห้

ปาลีไม่ได้ไปปลุกธาม แค่ตอนไป ไปเอาแปรงสีฟันของ ธามและจาริณีไป

แม้เรื่องนี้จะได้รับความยืนยันแล้วแต่เพื่อไม่ให้เกิดความ ผิดพลาด เธอต้องเอาไปเผื่อไว้

ใช่แล้ว ปาลีจะเอาไปตรวจDNA…

ตอนที่ปาลีกลับไปถึงเมืองเอท้องฟ้าก็มืดลงแล้ว เพิ่ง ถึงหน้าประตูของโรงแรมก็เห็นขวัญชีวีที่รออยู่หน้าประตู โรงแรมแล้ว
“เธอมาไวกว่าที่ฉันคิด”

ปาลีเดินเข้าหาขวัญชีวี“เป็นไง เธอคิดดีแล้วหรอ”

ขวัญชีวีสายตาดุร้ายจ้องไปที่ปาลี พูดด้วยไม่เต็มใจฉัน ให้หุ้นส่วน5%ของบริษัทเอวีร่าให้เธอ เธอก็ยอมให้ฉันเป็น คุณหนูของตระกูลกาฬดิษย์จริงหรอ”

ปาลีไม่สนใจสายตาดุร้ายของขวัญชีวี พยัหหน้าและพูด ว่า “แน่นอน ฉันพูดคำไหนคำนั้น จุดนี้เธอคงรู้ดีอยู่”

ได้ยินดังนั้น ขวัญชีวีก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา แน่นอน ปาลีไม่ เหมือนเธอ ปาลีไม่เคยโกหก ถ้าสัญญากับใครแล้วเธอต้อง ไปทำตามแน่นอน อีกทั้งเธอนอกจากจะเชื่อปาลีแล้วก็ไม่ สามารถไปทำอะไรได้อีก

ดังงั้นขวัญชีวีเลยเอาสัญญาโอนหุ้นส่วนออกมาจาก กระเป๋า

เมื่อเซ็นสัญญาเสร็จ ขวัญชีวีก็จากไปด้วยความไม่เต็มใจ หุ้นส่วน5%สําหรับเธอมันไม่มก แต่สำหรับบริษัทเอวีร่าที่ กำลังพัฒนาอยู่มันก็เท่ากับเงินกี่ล้านนะ!

แต่พริบตาเธอก็โดนปาลีเอาไปกี่ล้านกว่าบาท นี่ทำให้ ขวัญชีวีเจ็บใจมาก

แต่เมื่อแทบกว่าฐานะคุณหนูของตระกูลกาฬดิษย์ ลูกสาว ของวิสาข์ ขวัญชีวียอ้มเสียงเงินก้อนนี้ไป เพียงแค่ยังมีฐานะนี้อยู่ เงินทองนั้นก็มีอยู่เรื่อยๆ

เมื่อได้หุ้นส่วน5%นั้นมา ปาลีก็แสยะยิ้มที่น่ากลัวออกมา

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอต้องรักษาคำพูดแน่นอน ตอนนี้เธอก็ ยังเป็นแบบนั้นแน่นอน แต่มาตรฐานของเธอเปลี่ยนไปแล้ว

ผ่านเรื่องมากเยอะขนาดนี้แต่ขวัญชีวีก็ยังคงโง่เขล่า เหมือนเดิม เอาเธอมาเป็นคู่ต่อสู้ของตนเองมันเป็นการไม่ ให้เกียรติตนเองเลยชัดๆ

ปาลีกำลังยิ้มเยาะขวัญชีวีอยู่ในใจ กำลังคิดจะเดินเข้าใน ลิพท์กลับห้องตนเอง ทันใดนั้นก็มีเงาวาบผ่านมา คนหนึ่ง กอดเธอจากข้างหลัง และพูดว่า “ไปกับฉัน”

ถ้าเจอเรื่องแบบนี้สิ่งแรกที่ปาลีต้องทำคือต่อต้าน ในวิชา ป้องกันตัวที่เธอเรียนมานั้น เธอสามารถจัดการคนนี้ได้ง่ายๆ แต่เธอกลับตกใจไปเล็กน้อยแล้ว แล้ว….ไม่ได้ต่อต้าน แล้ว ตามคนนั้นไปอย่างเงียบๆ

คนที่มาพาปาลีไปนั้นไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นดนุพล

ตอนที่ดนพลเข้าใกล้เธอ เธอก็รู้แล้วว่าเป็นเขาเลยลไม่ได้ ต่อต้าน

เมื่อปาลีได้เข้าในรถของตนเอง ดนุพลก็เหยียบคันเร่ง แล้วแล่นรถออกไป
น่าเสียดายที่ไม่ว่าเขาเร่งความเร็วถึงแค่ไหน ใบหน้าของ ปาลีนั้นยังคงนิ่งสงบอยู่

สุดท้ายพวกเขาก็มาถึงชามเมืองที่ไร้ผู้คน

ดนพลหันมาแล้วจ้องไปปา อย่างไม่ละสายตา นานๆเขา ถึงคลายเข็มขัดนิรภัยของตนเอง แล้วกอดปาลีเข้าอ้อมกอด ของเขา ให้เธอนั่งบนตัก ก็คิดจะจูบเธอแรงๆ

ปาลียกมือขึ้น จูบของเขาก็ตกอยู่ที่ฝ่ามือของเธอ และอีก มือหนึ่งวางที่หน้าอกของดนุพล ทำให้เขาไม่สามารถเข้า ใกล้เธอได้อีก

ทั้งสองมองกันอยางเงียบๆ ไม่พูดไม่จา

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน สุดท้ายดนุพลถึงเอยปาก พูด“ที่รัก เธออย่าทำแบบนี้ดีไหม จากสายตาของเธอฉันรู้ว่า เธอยังรักฉันอยู่ ก็เหมือนฉันยังรักเธออยู่ ในเมื่อเรารักกัน งั้น เราก็กลับคืนดีเหมือนเมื่อก่อน”