ตอนที่187เป็นเพียงเรื่องล้อเล่น

ภาสวรอุทิศตนอย่างสุดใจที่ที่ฉันต้องการทันใดนั้นก็ จะโยนกำปั้นใส่ตัวเองคนที่ไม่ได้รับการปกป้องและถูก กระแทกอย่างแรงด้วยกำปั้นนี้ร่างกายทั้งหมดถอยล่นไป เจ็ดแปดก้าวจนไม่สามารถทำให้มั่นคงได้ล้มลงกับพื้น

“ดนุพล!”

คนที่แอบอยู่ด้านหลังกระถางต้นไม้ร้องขึ้นมาด้วยเสียง ตกในและปรากฏตัวเดินไปฉุดรังมือของดนุพลที่จะตีภาสวร

“ดนุพลทําไมคุณถึงลงไม้ลงมือทำร้ายคน!”

ดาวรีบเข้าไปดูภาสวรด้านข้างสายตาจ้องมาที่ดนุพล

ดนุพลโบกมือปัดปาลีถอยหลังไปหลายเมตรเกรงว่าจะ ทำให้เธอได้รับบาเจ็บหลังจากนั้นสีหน้าโกรธแค้งก็จ้องมอง ไปที่ดาวและภาสวรพูดด้วยความโมโหว่า:“ พวกเธอพวก เธอสองคนบ้าไปแล้วใช่ไหมพวกเธอรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลัง ทำเรื่องอะไรไปดนุพลดาวเธอยังเป็นเด็กเธอไม่รู้ว่าเรื่องนี้ ร้ายแรงแค่ไหนแต่ว่าแกแกทำไมถึงได้ทำเรื่องวุ่นวายนี้หรือ ว่าแกลืมไปแล้วลืมว่าเคยรับปากฉันไว้ว่าอะไรใช่ไหม”

“รับปากอะไรกันหรือ”

ดาวได้ยินดนุพลพูดประโยคนั้นตามความตั้งใจก็ถามไป ทันที
ดนุพลที่ยิ่งสายตาที่เย็นชากลับมา“เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง และก็ไม่จะเป็นต้องรู้

หลายปีมานี้ดาวของที่จะมีเรื่องวุ่นวายข้างนอกเขาทดไม่ ไหวเพียงแต่เพราะว่าเขาเป็นน้องสาวแต่ว่าเรื่องวันนี้เขา ไม่มีทางยอมรับ

“แกอย่างมาลงอารมณ์กับดาวทั้งหมดเป็นความผิดของ ฉัน”

ภาสวรยืนมือไปปกป้องดาวที่อยู่ด้านหลังหมัดของดนุ พลที่ต่อยไปนั้นไม่เบาด้านซ้ายของหน้าเขานั้นบวมแดง ฟันกระทบริมฝีปากเลือดออกเห็นเหลือดไหลออกมาเรื่อง ที่ฉันเลยรับปากแกไวฉันต้องทำได้แน่เมื่อกี้เป็นเพียง เรื่อง….……ล้อเล่น”

พูดจบก็เช็ดเลือดที่อยู่มุมปากแล้วก็จะก้าวเท้าจากไป

ดาวลากมือเขาให้หยุดไว้สายตามองไปด้วยความเจ็บปวด ลึกๆว่า “คุณพูดว่าอะไรนะคุณพูดว่าเมื่อกี้ที่คุณจูบฉันเพียง เรื่อง……….อเล่นหรือ

ภาสวรหายใจเข้าลึกๆแล้วก็พูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “ถ้าไม่ อย่างนั้นเธอคิดว่ามันเรื่องอะไรหรือแม้ว่าเธอจะชอบเป็นบ้า เมื่อกี้ฉันเลยเล่นเป็นเพื่อน

พูดจบก็โบกมือลาดาวแล้วก็ไม่หันหัวกลับเดินไปที่บันได
ดาวร่างนั้นสะบัดก้าวถอยหลังและมองไปที่ด้านหลังของ การจากไปของภาสวรน้ำตาอยู่ดีๆก็พรั่งพรูออกมาล้อเล่น หรือเขาเพิ่งจะพูดว่าเมื่อกี้นี้คือการล้อเล่นทั้งหมดหรือ

ไม่เธอสัมผัสได้เธอสัมผัสได้ถึงอารมณ์และความรู้สึกที่ ภายในใจเขาแสดงออกมาเธอไม่เชื่อเธอไม่เชื่อว่าเมื่อกี้ เป็นการล้อเล่น

“ภาสวรคุณมาคุยกับฉันให้รู้เรื่อง!”

ดาวพูดด้วยเสียงอันเจ็บปวดแล้วก็วิ่งตามภาสวรไป “ดาวเธอกลับมาเดี๋ยวนี้”

ดนุพลลากดาวไว้สะบัดออกอย่างแรงรองเท้าส้นสูงของ ดาวไม่สามารถทำให้เขายืนมั่นคงได้ร้องด้วยความเจ็บปวด แล้วทั้งร่างของเขาก็ล้มลงไปกับพื้น

คนที่ยืนอกสั่นขวัญแขวนอย่างปาลีที่อยู่ข้างๆเดินเข้าไป ด้านข้างพยุงดาว

“ไม่ต้องไปสนใจเขา

ดนุพลยื่นแขนออกไปรั้งปาลีที่จะไปช่วยดาวแล้วพูดกับ ดาวด้วยความเย็นเยือกว่า “ดาวในที่สุดแล้วยังจำได้อยู่หรือ ไม่ว่าตัวเองนามสกุลอะไรแล้วภาสวรเป็นใครเขาเป็นพี่ชายของเธอเป็นพี่ชายพ่อเดียวกันต่างแม่เธอจะทำตัวไร้สาระ แบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่เธอย่าโง่ไปหน่อยเลยเธอกับเขาไม่มี วันไปด้วยกันได้

ดาวหมดอะไรตายอยากล้มอยู่ที่พื้นเงยหน้าขึ้นน้ำตาไหล อาบแก้มมองไปที่ดนุพลพูดด้วยความเจ็บปวดว่า: “ผลสรุป หรือ”แต่ไหนแต่ไรมาฉันไม่เคยมีความหวังว่าจะมีผลสรุป อะไร!พี่ใหญ่ขอร้องขอร้องว่าไม่ต้องมายุ่งกับฉันทางของ ฉันให้ฉันเป็นคนเลือกเองแม้ว่าทุกอย่างจะพังทลายหายไป ฉันก็ไม่เสียงใจ

พูดจบเขาก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วก็หมุนตัวหายไป

พอดนุพลได้ฟังในใจก็โกรธยิ่งกว่าเก่าแต่ว่าไม่ระงับที่เขา จะไปลากดาวมาสั่งสอนอีกครั้งปาลีได้หยุดมือเขาไว้พูด เสียงเบา:”ดนุพลตอนนี้คุณจะพูดอะไรไปเขาก็ฟังไม่เข้าใจ รอให้สงบสติอารมณ์สักหน่อยเถอะ

ดลุผลหมดความอดทนทำได้เพียงพยักหน้าสิ่งที่ควร พูดเขาก็พูดไปแล้วสิ่งที่ควรทำเขาก็ทำแล้วถ้าหากว่าเรื่อง เหล่านี้มันเกินที่เขาจะมีปัญญาควบคุมได้แล้วมีเรื่องต่อไป อย่างนั้นเขาก็ไม่มีความอดทนใดๆอีก!

พอดาวเดินไปขณะนั้นบนดาดฟ้าก็เหลือเพียงแค่ปาลีกับ ดนพลสองคน

สองคนนั่งลงบนม้านั่งยาวบนดาดฟ้าดนุพลอาปากจะพูด อยู่หลายครั้งแต่ก็พูดไม่ออก
ปาลีเห็นอย่างนั้นก็ยิ้มขึ้นมา: ดนุพลคุณคิดที่อยากจะ กำชับฉันเรื่องเย็นวันนี้ว่าอย่างไรก็ตามอย่าแพร่งพรายออก ไปใช่ไหม”

ดนุพลพยักหน้าแล้วก็ถอนหายใจเสียงดัง “ที่รักคุณเป็น คนที่ฉลาดเสมอมาความฉลาดทำให้ฉันไม่มีที่จะซ่อน

คำที่คุณพูดนี่ชมผมหรือเปล่า”

ปาลีมองตากรอกไปกรอกมาแล้วพูดด้วยท่าทีจริงจัง: พลคุณสบายใจได้เรื่องเย็นวันนี้ฉันจะไม่มีทางให้คน “ดนุ ภายนอกได้รู้เป็นอันขาดร่วมถึงตัวฉันเองก็จะไม่พูดด้วย