ตอนที่185ผีหลอกแปลกๆ

“อืม! ”

ดนุพลหายใจลึกพยายามใช้น้ำเสียงให้เป็นปกติมากที่สุด

“ดนุพลฉันเอง!”

คนในโทรศัพท์ส่งเสียงคุ้นเคยแต่ไม่สามารถเป็นผู้หญิงที่ คุ้นเคยไม่เวลาจะผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่ สี่ปีแล้วคุณสบาย ดีไหม”

ดนุพลหัวเราะกลับไปเบาๆ“ผมสบายดี”

เขาสบายดีมากจริงๆเพราะว่ามีปาลีแล้ว

คนในโทรศัพท์โสรจใบหน้าตึงทันทีในน้ำเสียงดนุพล พอใจที่เธอได้ยินความพึงพอใจในเสียงผ่านไปสักพักก็พูด เสียงนุ่นนวล. “ฉันกลับมาบ้านแล้ว”

ดนุพลตอบรับเบาๆ”อืม”เท่านั้นหลังจากนนั้นก็ไม่ได้พูด อะไรต่อ

โสรจในที่สุดก็ถูกท่าที่ของดนุพลทำร้ายในเวลานั้นเอง เธอก็เข้าใจได้อย่างลึกๆเธอไม่มีอำนาจที่จะไปโมโหดังนั้น เธอจึงพูดเสียงออดอ้อน: ดนุพลคุณจะไม่มาดูฉันหน่อยหรือ สี่ปีแล้วคณไม่คิดถึงฉันสักนิดเลยหรือ”
ดนุพลแน่นในออกพูดว่าไม่คิดถึงนั้นคือโกหกมันเป็น ความรักในวัยเด็กของเขาและหัวใจที่ลืมไม่ลงนั้นสามารถ ลืมได้

แต่ทว่าเวลาได้เฉือดหมูตายเราเคยมีคนอื่นไม่หวั่นไหว มือมืดที่ฆ่าได้ที่ละน้อยยิ่งกว่านั้นตอนนั้นโสรจไปเพื่อนที่จะ ตามหาสิ่งที่ตัวเองต้องการจึงได้ห่างจากเขาไปเขาก็ผ่าน มาด้วยคามเจ็บปวดและแค้นมาก่อนแต่ว่าเวลาก็ได้ผ่านไป ตามกาลเวลาเขาค่อยๆปลดปล่อยมันออกมาได้ที่ละน้อยจน กระทั่งได้มาเจอกับปาลี

ในใจเขาไม่มีความเจ็บปวดอีกต่อไปและมีเพียงความสุข ลันเท่านั้น

“โสรจตอนนี้มาพูดอะไรพวกนี้มันไม่มีความหมายอีกแล้ว ผมมีแฟนแล้วเขารักผมมากและผมก็รักเขามาก”

ดนุพลนิ่งไปสักพักแต่ก็ไม่ลังเลเลยที่จะพูดกับโสรจเขา ไม่เคยเป็นผู้ชายที่จับปลาสามสี่มือและเขาก็จะไม่ทำให้ปาลี ต้องมีเรื่องที่ต้องเสียใจ

โสรจชาไปทั้งตัวเธอคิดไม่ถึงว่าดนุพลจะปฏิเสธเธอได้ไว้ เยื้อใยขนาดนี้รู้แต่เพียงว่าก่อนที่เธอจะโทรศัพท์สายนี้มา เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจเธอยังนึกภาพในสมองของเธอว่า ถ้าคนพล วาเธอกลับมาแล้วจะต้องดีใจจนเนื้อเต้นและต้อง รีบวิ่งแจ้นมาหาเธออย่างแน่นอนแต่ทว่าความจริงแล้วเขา ไม่ได้ให้ความสนใจเธอเลยแม้แต่ปลายก้อย
โสรจที่เป็นคนเย่อหยิ่งในเวลานี้หายไปชั่วพริบตาใน ใจนอกจากความโกรธแค้นและไม่พอใจแล้วยังรู้สึกอิจฉา และกล่าวโทษปาลีอย่างลึกๆแต่ว่าเธอรู้ว่าในเวลานี้เธอไม่ สามารถที่จะแสดงอาการเหล่านั้นออกมาได้แม้แต่นิดเดียว ตอนนี้เธอทำได้แค่เพียงกดตัวให้เล็กลงเท่านั้น

“ดนพลคุณกำลังเจตนาทำให้ฉันหึงหวงใช่หรือไม่คุณ กำลังโมโหที่ปีนั้นฉันไม่ฟังที่คุณอ้อนวอนทิ้งคุณไปอยู่ต่าง ประเทศใช่ไหมดนุพลอย่าเป็นอย่างนี้ตอนนี้ฉันกลับมาแล้ว คุณอย่าเจตนาที่จะผลักฉันออกไปจะได้ไหมฉันรู้ว่าในใจคุณ จะต้องมีฉันอยู่แน่นอนเหมือนกับใจฉันที่ไม่ว่าจะเวลาไหน ตอนไหนก็ยังคิดถึงคุณอย่างนี้ดนุพลพวกเรามาเริ่มต้นใหม่ กันเถอะ!”

ดนุพลหลับตาอย่างไร้ประโยชน์เขาคิดว่าเขาควรพูดให้ ชัดเจนและเข้าใจมากขึ้นมิฉะนั้นถ้าเขาตัดสินใจต่อไปเขาจะ ประสบกับความสับสนวุ่นวายเท่านั้น..

สวิตช์กล้อง!

ปาลีที่กำลังอยู่บนดาดฟ้าอย่างลำพังแสงของพระจันทร์ นั้นพอมองไปแล้วก็เห็นดาวกระจายเต็มฟ้า

เพียงเห็นด้านหลังของเธออยู่บนดาดฟ้าเงยหน้าขึ้นเบาๆ มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
ร่างที่สวมในเสื้อผ้าชุดสีขาวคอวีลึกเป็นชุดนอนเท้าสวม รองเท้าส้นสูงสีไวน์แดงน่ารักหนึ่งคู่เธอหันหน้าไปทาง ท้องฟ้าไม่ได้แต่งหน้าทาแป้งมีเพียงทาลิปสติกสีแดงเบาๆ คล้ายสีเลือดเข้มที่มีความมันวาวมองเห็นแล้วน่าหลงใหล แต่มีเสน่ห์เย้ายวน

ในขณะนั้นมือขวาเธอกอดอกมือซายถือบุหรี่สูบบุหรี่ ไปหนึ่งทีแล้วก็พ่นควันออกมาท่าทางเธอดูสง่างามและ ดู…. โดดเดี่ยว

ปาลาตกใจเล็กน้อยแล้วก็อยากจะเดินเข้าไปทักทายข้าง หน้าในขณะนั้นก็เห็นภาสวรเดินสวนมาจากในตึกดาดฟ้า

เกี่ยวกับภาสวรคนนี้เป็นประทานบริษัทดังนั้นเธอจึงย้าย ไปทางซ้ายสองขั้นและซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้กระถางขนาด ใหญ่ที่สูงมิดหัว

ภาสวรเดินเข้าไปใกล้กับดาวใบหน้าที่เยือกเย็นและหล่อ เหลานั้นมีความแวววาวมีเสน่ห์อย่างยิ่งภายใต้แสงจันทร์ ภาสวรยื่นมือไปที่ดาวจับควันบุหรี่ที่ออกจากปากหลังจากนั้น ก็เอาทิ้งจากดาดฟ้าไป

“ส่งข้อความเรียกฉันขึ้นมาบนดาดฟ้ามีธุระอะไร

ภาสวรขมวดคิ้วเข้มร้องถามแต่ว่าเห็นเขาที่เห็นดาวกำลัง สูบบุหรี่อยู่นั้น

ดาวเงยหน้าขึ้นจ้องมองภาสวรอยู่สักครู่หลังจากนั้นก็ยิ้มที่มุมปากรูปหน้าของเขาก็มีเสน่ห์ขึ้นมาทันทีทันใด ทุกครั้ง ที่ฉันส่งข้อความไปหาให้มาที่ดาดฟ้าคุณไม่เคยจะสนใจวัน นี้ทำไมถึงมาได้ถ้าให้ฉันเดาเป็นเพราะเรื่องแม่ฉันที่วันนี้พูด เรื่องแต่งงานของเราสองคนในที่สุดก็กระตุ้นคุณจนได้ใช่ ไหม