ตอนที่163 แม่มาแล้ว

หลังจากที่ส่งต่องานให้เรียบร้อย ปาลีก็มาถึงที่สำนักงาน ผู้จัดการฝ่ายบริหารของกิรณาอีกครั้ง ครั้งนี้ เธอไม่อนุญาต ให้ดนุพลตามเข้าไปด้วย เมื่อดนุพลเห็นว่าปาลีนั้นโกรธจริง เขาเลยรออยู่หน้าห้องอย่างเรียบร้อย

หลังจากที่กิรณาออกเดินทางล่วงหน้าไปเที่ยวที่ ประเทศไทยตอนนั้น ปาลีก็ไม่ได้เจอหน้ากิรณาเลย ไม่ได้ เห็นเธอมาหลายสิบวัน กิรณาดูซูบผอมลง ถึงแม้ว่าเธอจะ แต่งหน้าเบาๆ แต่ก็ไม่สามารถปกปิดความซีดของหน้าได้

ตอนแรกปาลีเพียงแค่อยากจะมาบอกลากิรณา ยังไงสิบ เดือนต่อจากนี้เธอก็คงจะไม่มาที่บริษัท แต่ก่อนหน้านี้กิรณา ขอร้องให้เธอช่วยสอดส่องดูว่ากิตติกับขวัญชีวีมีอะไรกัน หรือเปล่า แต่เมื่อเห็นกิรณาในตอนนี้ ปาลีตกใจเป็นอย่าง มาก รีว่า……

ปาลีพูดอะไรไม่ออก คนที่เป็นมือที่สามของครอบครัว คนอื่นคือน้องสาวของเธอเอง ถึงแม้ในใจปาลีไม่อยาก จะยอมรับ แต่ด้วยความเป็นสายเลือดกัน ไม่ใช่ว่าเธอไม่ ยอมรับแล้วจะตัดขาดได้ ครู่หนึ่ง ปาลีถึงจะถามออกไป อย่างละอายใจว่า “พี่รู้แล้วใช่ไหมว่าคุณเลขากิตติกับขวัญ ชีวีมีอะไรกันจริงๆ ไม่ได้เจอพี่ตั้งสิบกว่าวันพี่ผอมลงไปเยอะ เลย”
กิรณายิ้มด้วยความขมขื่น ส่ายหัวและพูด :”เธอไม่ต้อง ถามเรื่องพวกนี้ ตอนนี้สิ่งที่เธอต้องทำก็คือดูแลลูกในท้อง ของเธอให้ดีๆ จากนั้นก็รอแต่งงานมีครอบครัวที่มีความสุข ดู ก็รู้ว่าดนพลเขาหวงเธอมากนะ เธอโชคดีจริงๆ”

ปาลีกำลังจะแต่งงาน เธอไม่อยากให้งานแต่งงานที่ล้ม เหลวของเธอทำให้ปาลีเกิดความกดดันขึ้นในใจ

ใช่ หลายวันมานี้ เรื่องของกิตติกับขวัญชีวีทำให้เธอทุกข์ ใจและอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

กิตติปฏิเสธที่จะหย่า เธอก็ได้ฟ้องเขาและขวัญชีวีที่คบชู้ กัน แต่น่าเสียดายที่ทั้งหมดนั้นเป็นเพียงสิ่งที่เธอเห็นใน เวลานั้น ไม่มีหลักฐานอะไรที่นำมาใช้ได้ และกิตติยังยืนยัน เสียงแข็งว่าวันนั้นขวัญชีวีมาหาเขาเพื่อที่จะถามเรื่องงาน เท่านั้น และเขาเกิดปวดท้องจึงขอเข้าห้องน้ำ ระหว่างนั้นไม่ ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลย สุดท้ายแล้ว คดีนี้ เป็นเพราะหลักฐาน ของเธอไม่เพียงพอ จึงพ่ายแพ้ในที่สุด

ตอนนี้เธอกำลังเตรียมร่างคำฟ้องหย่า ยังไงเธอก็ต้อง หย่าให้ได้ เพียงแต่ กิตติมีท่าทีที่เย็นชา ให้ตายยังไงเขาก็ ไม่ยอมหย่า เดาออกเลยว่าคดีหย่าของเธอในครั้งต่อไปนี้ คงต้องต่อสู้กันอย่างดุเดือดแน่ๆ

เธอเหนื่อยมากจริงๆ เหนื่อยจนไม่อยากที่จะพูดเรื่องนี้กับ

ใครอีกแม้แต่ประโยคเดียว

เมื่อกิรณาพูดอย่างนั้น ปาลียิ่งแน่ใจในสิ่งที่คิดไว้ แต่ถึงเธอรู้แล้วจะทำอะไรได้ เธอก็คงช่วยอะไรไม่ได้ ทำได้เพียง ถอนหายใจ และพูดออกไป :”งั้นก็ได้ค่ะ พี่ณาดูแลตัวเอง ด้วยนะคะ ว่างเมื่อไหร่ก็มานั่งคุยนั่งดื่มกาแฟกัน ฉันว่าง เสมอถ้าพี่ต้องการ ”

“โอเค!”

กิรณาพยักหน้า “ขอบคุณนะ ปาลี”

ที่ปาลีไม่ถามอะไรมากก็เพื่อที่จะเคารพเธอ พูดตามตรง หลายปีมานี้ปาลีคือเพื่อนร่วมงานที่เธอคุยด้วยแล้วสบายใจ มากที่สุดจริงๆ

หลังจากที่ปาลีไปแล้ว กิรณาก็รีบกลับไปใส่ใจกับงานใน ทันที มีเพียงแค่การทำงานอย่างบ้าคลั่งเท่านั้นที่จะทำให้ เธอสามารถลืมความโศกเศร้าและบาดแผลจากการแต่งงาน ได้

และหลังจากที่ปาลีออกมาจากบริษัท ก็ถูกดนุพลรับไปส่ง ที่บ้านพักด้วยความระมัดระวัง เมื่อเข้าประตู ทั้งสองก็ต้อง ตกใจกับ’แขกที่ไม่ได้รับเชิญ’ที่อยู่ในบ้านพัก

คนที่มาด้วยท่าทางดีใจก็คือ แม่ทวิติยา

สิ่งที่ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของปาลีก็คือ คราวนี้ ทวิ ติยา จากที่เมื่อก่อนตอนที่อยู่ในงานเลี้ยงปาร์ตี้ที่ทั้งปากจัด และเย็นชา เธอเปลี่ยนไปอย่างเหนือความคาดหมาย ไม่ เพียงแค่มากล่าวขอโทษปาลี อีกทั้งยังดึงเธอเข้ามากอดอย่างสนิทสนมชั่วครู่หนึ่ง ตั้งแต่สายตาที่มองมาที่ท้องของ เธอ ปาลีรู้ดี ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเธอกำลังตั้งท้องเชื้อสาย ของตระกูกันตพัฒน์

ทีแรกดนุพลยังอยากรอให้ปาลีสุขภาพดีขึ้นหน่อยค่อยพา เธอกลับบ้าน ไปพบพ่อแม่ของเธออย่างเป็นทางการ ไม่คิด ว่าทวิติยาจะมาที่นี่ซะก่อน อีกทั้งท่าทียังดีกว่าที่เขาคิดไว้ เยอะ และแล้วก็รู้สึกวางใจไม่น้อย

เพียงแต่เมื่อดนุพลพูดถึงเรื่องที่จะแต่งงานกับปาลีภายใน หนึ่งเดือน ทวิติยาก็แสร้งยิ้มเก็บอาการเอาไว้อย่างดี ตอนนี้ ยังไงก็วางมือไม่ได้

แต่ทว่าในท้ายที่สุด เธอก็ยังคงไม่ยอมรับ ได้แต่พูดปัดว่า เรื่องนี้ให้ปรึกษากับธนัท

ดนุพลรู้ ว่าไม่ควรใจร้อนเกินไป และยิ่งไม่ควรไปบังคับ

มาที่นี่เพื่อที่จะมาปลอบใจทวิติยา และยังเข้าครัวลงมือ ปรุงอาหารด้วยตนเอง

ทันใดนั้น บริเวณห้องรับแขกก็เหลือเพียงปาลีกับทวิติยา

ปาลีระวังตัวขึ้นมาทันที ตื่นเต้นและก้มหัวลงเล็กน้อย ไม่ กล้าส่งเสียงดัง เพราะเธอรู้ว่า ถ้าดนุพลไม่อยู่ ทวิติยาก็จะ ไม่ใจดีอีกต่อไป

เป็นอย่างที่คิด สีหน้าทวิติยาเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนกับตอนอยู่งานเลี้ยงปาร์ตี้เมื่อไม่กี่วันก่อนหน้า เหล่ตามอง ปาลีและพูดออกมาว่า :”ที่แท้ก็มีหลายวิธีหนิ ก่อนหน้านี้ฉัน ดูถูกเธอเกินไป แต่ เห็นในท้องของเธอยังตั้งท้องลูกดนุพล ของฉันอยู่ ฉันก็จะหยุดราวีเธอชั่วคราว แต่ยังมีเรื่องที่เธอ ต้องอธิบายให้ฉันเข้าใจ ที่ฉันมาวันนี้ ไม่ได้หมายวามว่าฉัน ยอมรับเธอแล้ว ฉันยอมรับแค่ลูกในท้องเธอเท่านั้น ตระกูล กันตพัฒน์ของฉันสามชั่วอายุคน เธอต้องคลอดลูกออกมา อย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้น โอกาสที่จะได้เข้าบ้านตระกูล กันตพัฒน์เพียงนิดเดียวก็อย่าได้หวัง”