ตอนที่ 43 ทำให้เธอดู

“ประธานคะ ฉัน…”

ตอนนี้เป็นเวลาทำงานจริงๆ แต่เธอแค่อยากโทรบอกคน สำคัญทั้งสองให้สบายใจนะ ใครจะไปรู้ว่าพอถึงหมู่บ้านซา ลาในหุบเขาลึกที่โดดเดี่ยวด้อยพัฒนานั่น โทรศัพท์จะมี สัญญาณหรือเปล่า เธอก็แค่เตรียมการล่วงหน้า จะใช้สักกี่ นาทีกัน

แต่นิทัศน์ไม่ให้โอกาสเธอได้อธิบาย โบกมือทีหนึ่ง พูด อย่างเร่งรีบ “ฉันจะเปลี่ยนที่กับเธอ เธอมานั่งข้างหน้านี้”

ปาลีอึ้งไปนิดหน่อย เอ่ยถามอย่างไม่ตั้งใจ “ทำไมล่ะ?”

แต่พอพูดออกไปก็รู้ทันทีว่าตนเองพูดมากไปแล้ว นิทัศน์ มาขอเธอแลกที่นั่งแบบนี้ แน่นอนว่าคิดจะนัวเนียกับปิยะที่ อยู่ข้างเธอ

คิดถึงจุดนี้ ปาลีก็มองปิยะด้วยใบหน้าแดงเรื่อขึ้นมา จาก นั้นก็ยอมเปลี่ยนที่กับนิทัศน์แต่โดยดี

พอนิทัศน์นั่งลงข้างปิยะก็ดึงเธอเข้ามากอดอย่างไม่ เกรงใจ ก้มหน้าลงถาม “ทำไมพอเธอขึ้นรถมาก็ดูไม่มีชีวิต ชีวาเลยนะ เป็นเพราะว่าเมื่อคืนที่บ้านฉันเล่นมากเกินไป หรือเปล่านะ?”

พูดไป มือข้างหนึ่งก็วางลงบนต้นขาขาวของปิยะ ลูบไล้อยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ ขยับเข้าไปใต้กระโปรง

ปิยะตกใจ รีบคว้ามือใหญ่ที่อยู่ไม่สุขของนิทัศน์ พูดอย่าง ร้อนรน “อย่าทำแบบนี้ ปาลียังอยู่ข้างหน้า…

เธอกับนิทัศน์ไม่ใช่ไม่เคยทำในรถมาก่อน จริงๆ แล้วหลาย ครั้งเพราะทนคำขอของนิทัศน์ไม่ได้ คนขับก็นั่งขับรถอยู่ ข้างหน้า เธอกับนิทัศน์ก็บ้าคลั่งกันอยู่ข้างหลัง แต่คนขับรถ นั้นทำหน้านิ่งชินชามานานแล้ว คาดว่าคงเห็นนิทัศน์ทำกับผู้ หญิงคนอื่นในรถมาไม่น้อยครั้ง เธอเองก็ค่อยๆ ปล่อยวาง

แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ในรถมีปาลีเพื่อนรักของเธอเพิ่มมา อีกคน

แต่ไหนแต่ไรเธอก็ยินยอมพร้อมใจจะเป็นเลขาบวกกับเป็น ผู้หญิงในสังกัดของนิทัศน์ เธอก็กังวลว่าปาลีจะดูถูกเธอเอา ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะทำรักกับนิทัศน์ต่อหน้าปาลี ได้แต่กลัว ว่า ปาลีต้องดูถูกเธอขึ้นมาจริงๆ แน่

“ทำไมจะไม่ล่ะ หม?”

นิทัศน์กลับไม่สนเรื่องพวกนั้น มือซ้ายที่ตอนแรกโอบอยู่ที่ เอวของปิยะ ก็มุดเข้าไปในคอเสื้อของปิยะราวกับงูตัวหนึ่ง คว้าเอาสิ่งกลมกลึงที่อยู่ในนั้น แล้วออกแรงบีบคลึงอยู่ครู่ หนึ่ง

ร่างกายของปิยะก็พลันตอบสนองขึ้นมา ลมหายใจก็ รุนแรงขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แต่สติก็ยังบอกกับเธอว่า ครั้งนี้เธอจะยอมถอยไม่ได้ เธออ้อนวอนเสียงเบา “อย่า ประธาน ขอร้องล่ะค่ะ อย่าทำตอนนี้ พอถึงหมู่บ้านซาลาคุณอยากทำ อะไรก็ทำได้เลย ดีไหมล่ะคะ?”

“ถึงหมู่บ้านชาลา อย่างน้อยก็ห้าหกชั่วโมงได้ หรือว่าเธอ อยากจะให้ฉันอดทนรอนานขนาดนั้น?”

นิทัศน์สายหน้า นิ้วมืออันคล่องแคล่วเปิดกระดุมอกเสื้อ ของปิยะออกอย่างง่ายดาย ดึงเอาเสื้อชั้นในของปิยะที่ ประคองหน้าอกใหญ่ของเธอลงมา ทันใดนั้นทรวงอกใหญ่ เอิบอิ่มทั้งสองก็เด้งออกมา สั่นอยู่พักหนึ่งกลางอากาศ

“a

ปิยะร้องเสียงต่ำ มือของตนที่คว้ามือของนิทัศน์ใน กระโปรงของเธอ ก็เผลอปล่อยแล้วไปจับหน้าอกของตนที่ จู่ๆ ก็โผล่ออกมา

แต่พอเธอปล่อยมือ นิ้วมือของนิทัศน์ก็ฉวยโอกาสเข้าไป หมุนควงอยู่ข้างในเธออย่างชั่วร้าย

ปิยะตอนนี้ถูกเขารุกล้ำทั้งบนทั้งล่าง ป้องกันข้างบน ป้องกันข้างล่าง เอาแต่รีบขยับหลบอย่างอับอาย

นิทัศน์ยังคงรุกล้ำต่อไป หางตาก็จงใจมองไปยังกระจกที่ อยู่ข้างรถ เพราะว่าในกระจก สะท้อนภาพปาลีที่นั่งอยู่ข้าง หน้าซึ่งหน้าแดงไปหมดไว้อย่างชัดเจน
ถึงจะรู้ว่าที่นิทัศน์เปลี่ยนที่กับเธอก็เพราะอยากจะไป นัวเนียกับปิยะ แต่ปาลีก็ยังไม่คิดว่าเขาจะกระทำเสียงดัง ขนาดนี้ แค่ฟังเธอก็อายจะตายแล้ว แต่ทั้งหมดนี้เป็นความ สมัครใจของปิยะ ตัวปิยะเองก็ไม่ได้โกรธขึ้นมา เธอจะไป ห้ามได้อย่างไรกันล่ะ

ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น หันหัวมองออกไปยังทิวทัศน์ข้างนอก

แต่ไม่รู้ว่า ที่นิทัศน์ทำอะไรเสียงดังขนาดนี้ก็เพราะอยาก ให้เธออิจฉา ต่อให้ไม่อิจฉา ก็น่าจะโกรธขึ้นมา จะได้พิสูจน์ ว่าในใจของปาลีมีเขาอยู่ในนั้นไม่มากก็น้อย แต่ปฏิกิริยา ของปาลีกลับเรียบเฉย นั่นก็เพราะไม่ได้สนใจการมีอยู่ของ ของแน่ๆ

ในที่สุดนิทัศน์ก็โกรธขึ้นมา

รูดซิปลง ปล่อยส่วนแข็งขึนของเขาออกมา มือทั้งสองยก ปิยะขึ้น แล้วดันให้นั่งลงบนส่วนนั้นของเขาสอดใสเข้าไป อย่างแนบแน่น!

“อ้า…”

ปิยะร้องอย่างเจ็บปวด แต่ความเสียวซ่านบ้านั่นก็ไม่มีอะไร เทียบได้ แต่พอเห็นปาลีนั่งอยู่ข้างหน้า ก็รีบใช้มือทั้งสอง ปิดปากตนเองเอาไว้ ไม่อยากให้ตนเองส่งเสียงใดๆ ออกมา

อีก
น่าเสียดายที่เธอห้ามไม่ให้ตนเองลิ่งเสียงได้ นที่ศามก็มัง มรมากมายที่จะทำให้เสียงดังกว่าเดิม ปิ่นเมือขามา มอกแรง ไปฟาดลงบนกันขาวของปิยะ แล้วยังฟาตลงเสียมเตั้งมาร รัมฝีปากก็ยังตั้งใจเอ่ย “เกร็งขาให้มากกว่านี้ เมียแอพารวย เร็วเข้า อย่าให้ฉันเสียดายที่ไม่ได้พามีมากับเสตามาตัวป”