ตอนที่ 389 แอบเปลี่ยนโครง

ปาลีเหลียวหลังมองไปยังรถเข็นของไอริณตรงทาง เดินที่แม้แต่จะถูกเข็นออกมาจากห้องผ่าตัดแล้วก็ยัง ไม่มีใครถามไถ่อะไร เธอหลับตาลง สีหน้าซีดขาว ยัง คงไม่รู้ว่าชะตากรรมของเธอในวันนี้นั้นได้เปลี่ยนไป อย่างสิ้นเชิง สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ และ ปาลีก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า : “ความคับแค้นใจของคนรุ่น ก่อนนั้นเราต้องตัดสินใจเอง เด็กนั้นไร้เดียงสา ฉันรู้ว่า หลายปีมานี้นายดีกับไอริณ จากนี้ ก็ขอให้ทำดีกับเธอ ต่อไป ถ้านายยังสามารถทำได้ ”

แค่กลัวว่าหลังจากปัญหาในวันนี้ ทั้งธนัทและดนุพลก็ จะไม่เอาไอริณแล้ว เด็กที่เลี้ยงแทนคนอื่นมาเป็นเวลา เกือบสี่ปี คงจะไม่เลี้ยงต่อไปตลอดชีวิต สำหรับตระกูล กันต์พัฒน์แล้ว การมีอยู่ของไอริณ ตอนนี้กลายเป็น เรื่องน่าละอายแล้ว

และทวิติยา ที่ถึงแม้ว่าเธอจะรัก แต่ก็กลัวว่าจะไม่ สามารถทำอะไรได้ เพราะว่าเจ้าของที่แท้จริงของ ตระกูลกันตพัฒน์ นั้นคือธนัท

ดังนั้น จึงมีโอกาสที่ไอริณจะไม่สามารถเข้าบ้า นกันต์พัฒได้อีก และเธอที่สูญเสียแม่ไปแล้ว อย่างนั้น สิ่งเดียวที่เหลืออยู่ที่สามารถนั่งได้ก็คือนัฐพงษ์คนนี้พ่อ แท้ๆของเธอ

แต่ดูแล้ว กลัวว่านัฐพงษ์ที่ไม่สามรถกลับใจได้อีกทั้ง ยังเต็มไปด้วยความคับแค้นใจนั้น ไม่รู้ว่าต่อไปจะยังสามารถทำเรื่องอะไรที่ไม่อาจต้านทานขึ้นได้อีก ถึง ตอนนั้น ก็คงต้องรับผลที่ตัวเองทำ และทำให้ไอริณ นั้นไม่มีที่พึ่งพา ดังนั้น จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้ปาลีพูด ประโยคสุดท้ายนั้น และหวังว่าตอนที่นัฐพงษ์จะทำอะไร นั้นให้คิดถึงไอริณให้มากๆ อย่าทำให้ตัวเองและไอริณ นั้นต้องจมลงไปพร้อมกัน

เมื่อได้ยินคำเตือนของปาลีนั้น นัฐพงษ์ก็อึ้งนิ่ง ความ เกลียดชังในแววตาของเขาถูกแทนที่ด้วยแววตาแห่ง ความกังวล เขาหันไปมองไอริณที่นอนอยู่บนเตียง ผ่าตัด สายตาเต็มไปด้วยความสับสน สุดท้าย เขาก็ไม่ ได้พูดอะไรอีก ค่อยๆเข็นไอริณอย่างระมัดระวัง ตรงไป ยังพ้องพัก VIP เห็นได้ว่า เขาเก็บเอาคำพูดของปาลีไป แล้ว เพียงแต่จะสามารถทำได้หรือไม่นั้น ใครก็ไม่อาจรู้ ได้

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ปาลีก็ได้กลับไปบ้านกันต์ พัฒน์แล้วคนเดียว

ธนัทและดนุพลกลับไปทำงานต่อ ในขณะที่ดาวอยู่ที่ โรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่งเพื่อรอให้ทวิติยาตื่นขึ้นมา

เมื่อกลับมาถึงบ้านกันต์พัฒน์ ปาลีเธอไม่ได้เดินเข้า ประตูหลัก แต่เธอเดินไปรอบๆที่สวนหลักของบ้านกันต์ พัฒน์ จากนั้นก็หยุดที่นอกห้องของทวิติยา และมองดู ไปรอบๆอย่างละเอียด

ก็อย่างที่นัฐพงษ์พูด งูตัวนั้นมันมาแปลกๆ หรือว่ามีคน ตั้งใจ และคนนั้น …. ปาลีสงสัยว่าจะเป็นจิรนาถ
หลังจากที่สังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบเสร็จแล้ว ปาลีไม่ได้สงสัยอะไรเลย แต่เธอมั่นใจแล้ว

บ้านกันต์พัฒน์นั้นได้รับการออกแบบอย่างประณีตใน ทุกระเบียดนิ้ว อาคารหลักล้อมรอบไปด้วยสนามหญ้าสี เขียวขนาดใหญ่ ในบริเวณร้อยเมตรนั้นไม่มีเสาใดๆ งูที่ ไม่มีเหตุผลนั้นจะสามารถเลื้อยเข้าไปในห้องของทวิติ ยาได้ยังไง และยิ่งไปกว่านั้นคือตอนนี้อุณหภูมิก็ลดลง งูเกือบจะไม่ค่อยปรากฏ มันเริ่มจำศีลกันแล้ว

เธอยืนอยู่นอกห้องของทวิติยาและเห็นหน้าต่างที่เปิด ออกมาเล็กน้อย ปาลีก็เกือบจะจินตนาการได้แล้วว่า ก่อนข้าวเที่ยงวันนี้ จิรนาถต้องแอบไปหลังบ้านขณะที่ ทวิติยากำลังนอนอยู่ จากนั้นก็แอบเปิดหน้าต่างในห้อง นอนของทวิติยาเบาๆ และจากนั้น ก็เอางูพิษที่เตรียมไว้ ก่อนหน้านั้นแล้วใส่ลงในช่องว่างที่หน้าต่าง…..

ปาลีอดไม่ได้ที่จะสั่นไหว

ในตอนที่ปาลีกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเองนั้น ทันใดนั้นประตูห้องของทวิติยาก็ถูกผลักออก ในช่อง ว่างของหน้าต่างนั้นทำให้ปาลีสามารถมองเห็นคนที่เดิน เข้ามาได้อย่างชัดเจน คนนั้นก็คือ — — จิรนาถ

ท่าทางของเธอดูลับๆล่อๆเล็กน้อย และเมื่อเดินเข้ามา ในห้องแล้วก็ยังมองส่องออกไปดูด้านนอก เพื่อให้แน่ใจ ว่าจะไม่มีใครเห็นเธอเข้ามา จากนั้นก็ปิดประตูอย่าง เบามือ และเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้งของทวิติยา ……
ดังนั้น จึงทำให้ปาลีเห็นฉากที่มันทำให้เธอตกตะลึง — — คือจิรนาถกำลังเปลี่ยนยา

เธอเอาพวกขวดยาอาหารเสริม แคปซูลเสริมความ งามต่างๆของทวิติยานั้นเทลงในกระเป๋าของตัวเอง จาก นั้นก็เอายาที่มีรูปร่างเหมือนกันนั้นขึ้นมาจากกระเป๋าอีก ข้างหนึ่งแล้วเทลงในขวดเดิม ปาลีสามารถจินตนาการ ได้เลยว่า แคปซูลที่มีรูปร่างเหมือนกันพวกนี้นั้นได้ผ่าน มือของจิรนาถแล้ว ส่วนผสมภายในนั้นจะต้องได้รับการ ปรุงแต่งอย่างแน่นอน และประสิทธิภาพของมันก็ย่อม ต่างกันโดยสิ้นเชิง

และนี่ ยังไม่จบ จิรนาถหยิบเข็มฉีดยาอีกอันที่บรรจุ เต็มไปด้วยของเหลวใสขึ้นมาอีก จากนั้น ก็ฉีดเข้าไปที่ ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวของทวิติยาเล็กน้อย สุดท้าย ก็เอา ของทุกอย่างนั้นกลับเข้าที่เดิม จากนั้น ก็เดินออกไป อย่างเงียบๆ

แต่ทว่ากลับไม่รู้ว่า ทั้งหมดนี้ปาลีที่ยืนอยู่นอก หน้าต่างนั้นได้เห็นหมดแล้ว

ปาลีพยายามกดหัวใจที่เต้นรัวของเธอให้เบาลง จาก นั้นก็ถอยหลังไปชนกำแพงและค่อยๆหย่อนตัวลง นั่ง ยองๆอยู่พื้นเป็นเวลานานไม่ขยับ

เธอประเมินความเกลียดชังที่จิรนาถมีต่อตระกูล กันต์พัฒน์นั้นต่ำเกินไป หรือจะพูดได้ว่า จิรนาถเปลี่ยน ไปแล้ว เธอไม่ใช่หญิงสาวในชุดขาวที่ใสซื่อ สะอาด บริสุทธิ์เหมือนผีเสื้ออีกแล้ว แรงกดดันครึ่งปีในโรงพยาบาลจิตเวช การใช้ชีวิตที่อดอยากเป็นเวลาหนึ่งปี ครึ่ง มันทำให้หัวใจของเธอนั้นบิดเบี้ยวไป ทำสิ่งที่เลว ร้ายแต่ละเรื่องหนักกว่าแต่ละเรื่อง เข้าใจได้ยาก

เกือบจะไม่ต้องไปทดสอบแล้ว ปาลีก็สามารถเดาได้ ว่ายาที่จิรนาถเปลี่ยนให้กับทวิติยานั้นน่าจะเป็นยาที่ ออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท เพราะว่าสถานการณ์หลายวัน มานี้ของทวิติยา ก็เหมือนกับอาการของคนปกติที่กำลัง จะก้าวเข้าสู่ความบ้า

ตอนนั้น ทวิติยาและธนัทใส่ร้ายว่าเธอเสียสติไปแล้ว และบังคับให้เธอเข้าไปที่โรงพยาลจิตเวช ซึ่งทำให้ เธอทุกข์ทรมานเป็นเวลาครึ่งปี มาตอนนี้ เธอก็ต้องการ ทำให้ทวิติยานั้นได้ลิ้มลองรสชาติของการเป็นคนเสีย สติ