ตอนที่ 386 ความลับเปิดเผย

นัฐพงษ์ยิ้มเยาะอย่างชั่วร้าย “ ฉันจะรอเธอ เกรงว่าถึง ตอนนั้นเธอจะจุดไฟเผาตัวเอง ”

พูดจบ เขาก็เดินกลับไปที่ห้องผ่าตัด

“ เดี๋ยว ฉันยังพูดไม่จบเลย ! ”

ปาลีกอดอก และเหล่ตามองเล็กน้อย จากนั้นก็พูด อย่างดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจว่า : “ ฉันคิดว่านายดูเหมือน จะชอบและแคร์ไอริณมากเป็นพิเศษ อย่าบอกว่าเป็น เพราะไอริณนั้นน่ารักนะ ไปพูดกับผี ผีก็ยังไม่เชื่อเลย

ในความเข้าใจและรู้จักของปาลี นัฐพงษ์ไม่ใช่คนที่จะ เป็นห่วงเป็นใย ในทางกลับกัน หลายครั้งที่เขานั้นเลือด เย็นเหมือนงูพิษภายใต้เสื้อกาวน์สีขาว

และเมื่อกี้ ความขัดแย้งระหว่างพวกเขาถูกกระตุ้น จนถึงจุดระเบิดแล้ว สิ่งที่ทำให้เพิกเฉยไม่ได้นั้นก็คือ ไอริณ เพราะไอริณนั้นได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นจึงเป็น เหตุผลที่ทำให้นัฐพงษ์โกรธมาก ไม่ลังเลที่จะฉีกหน้า ชั้นสุดท้ายของเธอออก นี่เป็นสิ่งที่ปาลีสับสนมาตั้งแต่ แรก และจู่ๆก็นึกขึ้นถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง ความ เป็นไปได้ที่น่ารังเกียจและขยะแขยงมาก

นัฐพงษ์ชาไปทั้งตัวด้วยคำพูดของปาลี จากนั้นเขาก็ แสร้งทำเป็นหันหัวมาอย่างไม่รู้สึกอะไร พร้อมกับคลุม น้ำเสียงและพูดขึ้นว่า : “ คนอย่างนัฐพงษ์คิดจะทำอะไรก็หามาโดยตลอด ไม่จําเป็นต้องอธิบายให้ใครฟัง

พูดจบ ก็กำลังจะเดินไป เพียงแต่การก้าวขาครั้งนี้ ยากนําบากนิดหน่อย

ปาลีหัวเราะอย่างเงียบๆ ทันใดนั้นก็พูดขึ้นมาอย่าง เย็นชาอีกว่า : “ ฉันรู้ว่าไอริณไม่ใช่ลูกสาวของดนุพล เพราะฉันเคยทดสอบ DNA ของพวกเขาแล้ว ”

ทันทีที่จบประโยคนั้น คนสามคนที่กำลังรีบวิ่งเข้ามา จากด้านนอก ก็หยุดกะทันหัน ยืนอยู่ตรงมุมของทาง เดิน

และจิตใต้สำนึกก็ได้สั่งให้นัฐพงษ์หยุด เขาใจเต้นรัว

ปาลีพูดต่ออีกว่า : “ จากการที่นายแสดงออกต่างๆ ฉันก็เดาได้อย่างมั่นใจทันที ว่าพ่อแท้ๆของไอริณน่าจะ เป็นนาย นายกับโสรจนี่พยายามมากเกินไปเลยจริงๆ แน่นอนนายจะไม่ยอมรับก็ได้ แต่ยังไงความจริงก็จะ ไม่หายไปเพียงเพราะนายปฏิเสธมันหรอก ฉันสามารถ ตรวจ DNA นายกับไอริณซ้ำอีกรอบได้นะ ‘

ในขณะที่พูด ปาลีก็ยื่นมือขวาออกไป และดึงผมของ นัฐพงษ์ที่อยู่ไม่ไกลอย่างรวดเร็ว

การกระทำของปาลีนั้นที่กระทันหันเกินไป ทำให้ นัฐพงษ์ไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเขารู้ตัวอีกที ปาลีก็ได้เก็บ เส้นผมของเขาไปเรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็ก้าวถอยหลัง และมองไปที่เขาอย่างเย็นชา
“เอาผมคืนมาให้ฉัน ”

ทันทีที่นึกถึงความจริงที่ตัวเองปกปิดมาตลอดหลาย ปีนั้นกำลังจะถูกปาลีเปิดเผย ทันใดนั้นนัฐพงษ์ก็เย็นชา พร้อมกับก้าวไปข้างหน้า คิดที่จะลงมือกับปาลี

“ นัฐพงษ์ นายกล้าลองเดินหน้าอีกก้าวดู !

ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่โกรธจัดดังออกมาจากตรงมุม ของทางเดินพร้อมกับคนคนหนึ่ง ดนุพลก้าวออกมาอยู่ ตรงด้านหลังเขา และยังมีธนัทกับดาวที่ยืนอยู่ด้วย

ทันทีที่ทั้งสามคนได้รับโทรศัพท์ของทวิติยา พวกเขา ก็ทิ้งสิ่งต่างๆและรีบมาที่โรงพยาบาลทันที แต่ไม่คิดว่า ยังไม่ทันได้เจอไอริณ กลับได้ยินความลับเกี่ยวกับไอ ริณที่ทำให้คนตกใจ ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถสรุปความ จริงได้เนื่องจากคำพูดด้านเดียวของปาลี แต่ดูปฏิกิริยา ของนัฐพงษ์แล้วนั้นกลัวว่ามันจะไม่ได้ไกลจากความจริง เท่าไหร่นัก ถ้าไม่ใช่เพื่อที่จะพยายามควบคุมตัวเอง ดนุ พลก็จะออกมายกกำปั้นชกเข้าไปที่หน้าของนัฐพงษ์ตั้ง นานแล้ว

ดนุพล พวกเธอ มากันหมดแล้ว

ปาลีเดินไปหาดนุพล และรู้สึกผิดเล็กน้อย ถ้าเธอรู้ว่า ดนุพลจะได้ยินที่เธอพูด เมื่อกี้เธอจะไม่บังคับนัฐพงษ์ แบบนั้น

ปาลีคิดมาตลอดเลยว่าไม่กล้าที่จะให้ดนุพลได้รู้ความจริง แต่ไม่คิดเลยว่าในที่สุดเขาจะรู้แล้ว และสุดท้าย กระดาษก็ไม่สามารถดับไฟได้ โอ้

ทันทีที่นัฐพงษ์เห็นดนุพลออกมา สีหน้าของเขาก็ซีด เผือก และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตอนที่เขาเผชิญกับ หน้าของธนัทที่ดูเยือกเย็นกว่าดนุพล หัวใจก็ตกไปอยู่ที่ ตาตุ่ม ดูเหมือนว่าเมื่อกี้ที่ปาลีพูดพวกเขาจะได้ยินหมด แล้ว ทํายังไงดี ทำยังไงดี ?

‘ลุง ลุงอย่าไปเชื่อคำพูดของผู้หญิงคนนี้นะ ที่เธอ กลับมาคราวนี้ก็เพราะจะแก้แค้นเรื่องเมื่อปีนั้น เธอแค่ อยากจะทำให้พวกเราไม่สงบสุข ครั้งนี้ที่ไอริณถูกงู กัด มันแปลกเกินไปแล้ว ฤดูกาลนี้งูมันจะออกมาได้ ยังไงกัน ไม่ต้องเดาก็แน่ใจเลยว่าเธอเป็นคนปล่อยมัน ออกมา ” นัฐพงษ์มองไปที่ธนัท พร้อมกับอธิบายอย่าง กระวนกระวาย : “ ลุง ลุงต้องเชื่อผมนะ ผมจะไปมีอะไร กับโสรจได้ยังไงกัน ผมเกลียดผู้หญิงที่เห็นแก่ตัวแบบ เธอมาโดยตลอด และที่ผมเป็นห่วงไอริณ นั่นก็เป็น เพราะว่าเธอเป็นหลานสาวของลุง น้องสาวที่ผมเฝ้าดู เธอเติบโตมาตั้งแต่ยังเล็ก ผมไม่เป็นห่วงเธอให้ผมเป็น ห่วงใครกัน ลุง

เขากับดนุพลแตกหักกันเรียบร้อยตั้งนานแล้ว เขารู้ อยู่แก่ใจว่าไม่มีความเป็นไปได้ของการช่วยเหลือ แต่ มันไม่เหมือนกับ ธนัท

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ธนัททำดีกับเขา และไว้ใจ เขามาก มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ธนัทแอบทำให้เขา ประกอบกับที่เขาก็เติบโตมาพร้อมกับดนุพลโดยการเลี้ยงดูของทวิติยามาตั้งแต่ยังเล็ก ดังนั้นจึงมีหลายครั้ง ที่ธนัททำดีกับเขาเหมือนว่าเขาเป็นลูกแท้ๆคนหนึ่งเลย หลายปีมานี้ก็ช่วยดูแลโรงพยาบาลของเขามากกว่า ดูแลบ้านกันต์พัฒน์อีก ถ้าไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ เขา ไม่ต้องการที่จะสูญเสียต้นไม้ใหญ่นี้ไปจริงๆ

ธนัทยกมือขึ้นห้าม หยุดไม่ให้นัฐพงษ์พูดต่อไป เพียง แค่พูดขึ้นอย่างเย็นชาไม่กี่คำว่า : “ จริงๆแล้วใช่หรือ ไม่ใช่กันแน่ แค่ตรวจ DNA ก็รู้แล้ว ”

เห็นได้ชัดเลย ว่าครั้งนี้ธนัทยืนอยู่ฝั่งของปาลี