ตอนที่ 383 งูพิษ

เปลือกตาของจิรนาถกระตุกเล็กน้อยกับคำถามของ ปาลี จากนั้นก็ยิ้มพร้อมกับพูดว่า : “ ไม่มีอะไร ช่วงนี้ฝัน บ่อยนิดหน่อย

จิรเมธอดไม่ได้ที่จะเหลียวมองไปยังจิรนาถด้วยความ เป็นห่วง หรือเป็นเพราะเหนื่อยเกินไปที่ดูแลเขาหรอ ?

ปาลีตอบรับเบาๆ ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่แน่นอนเธอไม่ เชื่อเหตุผลที่จิรนาถบอก

ในขณะที่ทั้งสามคนยังคงกินข้าวอย่างเงียบๆ ทันใด นั้นก็มีเสียงร้องไห้ด้วยความกลัวของไอริณดังออกมา จากห้องของทวิติยา จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง ของทวิติยา

เกิดเรื่องอะไรขึ้น ?

ปาลีสะดุ้งตกใจ รีบวางตะเกียบในมือลง จากนั้นก็ บอกกับคนรับใช้ด้วยน้ำเสียงที่เร่งรีบว่า : “ รีบไปดูเร็ว ”

พูดจบ ตัวเองก็รีบลุกขึ้นตรงไปยังห้องของทวิติยา ด้วย

ถ้าหากว่าเป็นทวิติยาคนเดียวที่กรีดร้องแบบนี้ ปาลีก็ ไม่ได้กังวลอะไรขนาดนี้ แต่ในห้องนั้นยังมีไอริณด้วย ตัวเองที่ก็มีลูกด้วยเหมือนกันคงจะไม่เมินเด็กที่อายุยัง ไม่ถึงสี่ขวบหรอกนะ
เข็นฉันไป ดู ‘

จิรเมธที่ก็ได้ยินเสียงร้องของไอริณด้วย จึงรีบเรียก ให้จิรนาถเข็นเขาไปทันที ยังไงไอริณก็เป็นหลานสาว คนแรกของเขา ถึงแม้ว่าสองปีนี้เขาจะเป็นอัมพาตนอน อยู่ติดเตียงตลอดและไม่ได้สนิทกับหลานมากนัก

เมธ คุณอย่ากังวล หมอบอกว่าคุณความดันโลหิตสูง ตื่นเต้นไม่ได้ ”

จิรนาถเข็นรถของจิรเมธอย่างช่วยไม่ได้ และเข็นช้า

มาก

ปาลีและคนรับใช้ก็ได้กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาถึงที่ห้องของทวิ ติยาแล้ว เสียงร้องไห้ของไอริณในห้องนั้นเริ่มผ่อนลง มาก แต่เสียงกรีดร้องของทวิติยานั้นกลับยิ่งดังขึ้น

‘คุณหญิง คุณหญิงเป็นอะไรคะ พวกเราจะเปิดประตู เข้าไปแล้วนะคะ ! ”

คนรับใช้ตะโกนเข้าไปในห้อง พร้อมกับใช้มือบิด ลูกบิดประตูออก

ทันทีที่ประตูเปิดออก คนรับใช้ก็กรีดร้องขึ้นมาเสียง ดังด้วยความตกใจ จนขาอ่อนแรง และล้มลงไปกับพื้น

และปาลีที่อยู่ข้างหลังเธอนั้นถึงได้มองเห็นได้ชัด ว่า ในห้องนอนของทวิติยานั้นมีงูอยู่ สีสันสดสวย สว่างเป็น พิเศษ ทั้งบางและยาวมาก มองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นงูพิษ กำลังแลบลิ้นสีแดง และเลื้อยลงมาจากเตียงของ ทวิติยา ตกลงบนผ้าห่มสีขาวที่พื้น ทันที่ที่เห็นว่าประตู เปิดออก มันก็รีบเลื้อยไปทางประตูอย่างรวดเร็ว และ ปาลีตอนนั้นก็ยืนอยู่ที่ประตู

คนรับใช้ที่ตื่นขึ้นหลังจากที่เห็นฉากนี้ ทันใดนั้นก็กรีด ร้องเสียงดัง ทั้งกลัวด้วยและก็เป็นห่วงปาลีด้วย

โชคดีที่ปาลีนั้นเติบโตขึ้นมาในชนบท เมื่อตอนที่ เธอยังเด็กบ้านเธอจนมาก เธอมักจะขึ้นไปบนภูเขา เพื่อหาผัก หาเห็ดและสมุนไพรต่างๆอยู่บ่อยๆ จึงเป็น เรื่องธรรมดามากๆที่ตอนขึ้นไปบนเขานั้นจะเจองู ดัง นั้นสำหรับปาลีแล้ว เธอไม่ได้กลัวงูเหมือนกับคนรับใช้ เหล่านั้น อีกทั้งยังรู้วิธีที่จะจัดการกับมันด้วย

ทันทีที่เห็นว่างูกำลังเลื้อยมาทางตัวเองนั้น ปาลีก็เอื้อม มือออกไป และหักดึงกิ่งของต้นบอนไซที่สูงประมาณ เท่าหัวคนจากด้านข้างมาหนึ่งก้าน จากนั้นก็ก้มลง เขี่ยงู ขึ้นมา และเขวี้ยงมันออกไปนอกหน้าต่างที่อยู่ด้านขวา มือ เพื่อไม่ให้มันไปโดนกับคนอื่นที่อยู่ในห้อง

และเมื่อคนอื่นเห็นอย่างนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะประทับใจ ในความสงบนิ่งของปาลี

แต่ทวิติยานั้น ดูเหมือนว่าจะตกใจมาก และก็ไม่รู้เลย ว่างูตัวนั้นถูกปาลีจัดการไปเรียบร้อยแล้ว เธอถือหมอน ไว้ และยังคงกระโดดพร้อมกับส่งเสียงกรีดร้องอยู่บน เตียง มันดูราวกับเป็นผู้หญิงบ้าคลั่ง ไม่เหลือเค้าโครง ของคุณหญิงผู้สูงศักดิ์เลย ด้านข้างของเตียงนั้นมีไอริณกำลังนอนร้องไห้อยู่ ร้องแบบไม่มีเสียงมานานแล้ว ใบหน้าเล็กๆและทั้งตัวนั้นสั่นไหว

ทันทีที่ปาลีเห็นดังนั้น ก็รู้สึกได้เลยว่าไอริณนั้นดูผิด ปกติ จึงรีบเดินเข้าไปดู และตรวจสอบเพียงไม่นาน ก็ เห็นว่าที่น่องขาข้างซ้ายของไอริณนั้นมีรูแผลเลือดออก เล็กๆ ดูก็รู้ได้ทันทีเลยว่าถูกงูกัดเข้าแล้ว

“ แม่บ้าน รีบไปเตรียมรถ ไอริณถูกงูกัด ต้องรีบไป โรงพยาบาลด่วน ”

ปาลีรีบอุ้มไอริณออกไปทางประตูอย่างรีบร้อน และ เมื่อมองไปยังใบหน้าเล็กๆที่อยู่ในอ้อมแขนนั้น ปาลีก็ รู้สึกกังวลใจ

ถึงแม้ว่าใบหน้าเล็กๆนั้นมันจะดูเหมือนกับโสรจก็ตาม พูดง่ายๆก็คือโสรจในเวอรชั่นเล็ก แต่ในเวลานี้ ใน สายตาของปาลีนั้นเห็นเป็นเพียงเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่ง ที่ถูกงูพิษกัดและต้องรีบได้รับการรักษาในทันที

ความคับแค้นใจของคนรุ่นก่อน ไม่ควรจะส่งต่อไปถึง คนรุ่นต่อไป

ทวิติยาที่ตกใจกลัวจนร้องโวยวาย เมื่อได้ยินคำพูด ของปาลี จึงได้สติขึ้นมาทันทีในตอนนั้น และโยนหมอน ในมือของตัวเองลง จากนั้นก็รีบวิ่งเท้าเปล่าตามหลัง ปาลีไป ปากก็ไม่หยุดตะโกนว่า : “ ไอริณ ไอริณของ ยาย หัวใจของยาย หนูจะต้องไม่เป็นอะไรเด็ดขาดนะ
ในตอนนี้ จิรนาถเข็นจิรเมธขึ้นมาถึงแล้ว และทันทีที่ เห็นว่าคนที่ถูกกัดนั้นกลายเป็นไอริณ สีหน้าของเธอก็ ซีดขาวในทันที และมีแววตาที่รู้สึกผิด

ปาลีอุ้มไอริณวิ่งผ่านเธอไป และเหลือบมองด้วย สายตาที่เย็นชา จิรนาถถูกปาลีมองดังนั้นหัวใจจึงสะดุ้ง เต้น จากนั้นก็ก้มหน้าลงไม่กล้าเผชิญหน้ากับปาลี

ทันทีที่จิรเมธรู้ว่าไอริณนั้นถูกงูกัด เขาก็รู้สึกกังวล ขึ้นมาในทันที และไม่สามารถควบคุมมันได้เลยทำให้ อาการเขาก๋าเริบ จิรนาถจึงรีบเข็นเขาไปที่ห้อง จากนั้น ก็รีบหายาให้จิรเมธ พร้อมกับพูดปลอบเขาไปว่าไอริณ จะต้องไม่เป็นอะไร

และทางด้านนี้ ปาลีอุ้มไอริณออกไปทางประตูใหญ่ แม่บ้านก็ได้บอกให้คนขับรถส่วนตัวของตระกูลกันต์ พัฒน์นั้นขับมารออยู่ที่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว ทวิติยา อดเป็นห่วงไอริณไม่ได้ จึงได้ขึ้นรถไปด้วยพร้อมกัน

“ ไปที่โรงพยาบาลนภา ไปหานัฐพงษ์ เร็วๆสิ รีบๆ !

ทันทีที่ขึ้นรถมา ทวิติยาก็กลับคืนสภาพคุณหญิงของ ตระกูลกันต์พัฒน์พร้อมกับออกคำสั่งขึ้นมา