ตอนที่ 382 ไม่กล้าคิดลึก

แม้ว่าในตอนนี้จะเป็นเวลาเที่ยงคืน ห้องนอนของทวิติ ยาก็ไม่ได้เปิดไฟ แต่แสงไฟด้านนอกที่ไม่เคยปิดนั้นได้ สาดเข้ามา ดังนั้น ด้วยแสงไฟของข้างนอก ปาลียังคง มองเห็นทุกสิ่งในห้องของทวีติยา และเมื่อเธอเดินไปถึง หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง ก็เห็นขวดเครื่องสําอาง เครื่องแต่ง หน้าต่างๆวางเรียงเต็มโต๊ะไปหมด

ปาลีหยิบขวดยาเมื่อกี้ที่ทวิติยาเพิ่งกินเข้าไปขึ้นมาดู อย่างละเอียด มันคือยานอนหลับ

ปาลีมองไปยังทวิติยาที่นอนหลับเป็นตายไปแล้ว อย่างไม่สามารถห้ามได้ ใบหน้าเธอยังคงเต็มไปด้วย ความหวาดกลัว ภายในใจก็เกิดความสงสัย สุขภาพ ของทวิติยานั้นแข็งแรงดีมาโดยตลอด ถ้าไม่อย่างนั้น ก็จะไม่สามารถโวยวายเสียงดังได้ ไม่คิดเลยว่าเธอจะ ต้องใช้ยานอนหลับข่มตานอนในแต่ละวัน มันทำให้ปาลี รู้สึกว่าทวิติยานั้นแปลกไป แต่อะไรที่แปลกไปตรงไหน กันแน่นั้นในตอนนี้เธอก็คิดไม่ออกเหมือนกัน

ปาลีไม่ได้หยุดอยู่นานเท่าไหร่ จากนั้นก็ออกจากห้อง ของทวิติยาอย่างรวดเร็ว ถ้าหากมีใครเห็นว่าในตอน กลางดึกนี้เธออยู่ที่ห้องของทวิติยาล่ะก็ ถึงตอนนั้นเธอ จะอธิบายยาก

วันที่สอง !

ปาลีให้ความสนใจกับทวิติยาเป็นพิเศษ วันนี้ทวิติยาออกมาพบเจอผู้คนแล้ว และยังแต่งหน้าอย่างตั้งใจอีก ด้วย รองพื้นที่ละเอียดอ่อนนั้นปกคลุมสีผิวที่คล้ำหมอง บลัชออนสีกุหลาบทำให้ใบหน้าของเธอดูเปล่งประกาย ร่างกายแค่ดูผอมลงไปแค่นั้น ดูแล้วราวกับว่าแข็งแรงดี มาก

แต่ถ้ามองให้ดีๆก็ยังพอดูออก ว่าดวงตาของเธอนั้นไร้ จิตวิญญาณเอามากๆ ไม่มีชีวิตชีวา การเดิน หลัง เอว ก็บิดเบี้ยวไม่ได้ตรงเหมือนกับแต่ก่อน มันเหมือนกับ มะเขือม่วง

ทันทีที่ไอริณเห็นทวิติยาออกมา ก็รีบเข้าไปอยู่ในอ้อม แขนของเธอ จากนั้นก็เรียกคุณยายคุณยาย หลายวัน มานี้ทวิติยาไม่ได้ออกจากห้องเลย ไอริณก็จะถูกคนรับ ใช้อุ้มอยู่ตลอด ปาลีใช้ใจเข้าใกล้เธอ เด็กคนหนึ่งที่ไม่มี แม่ช่างน่าสงสารมาก แต่ไอริณดูเหมือนว่าจะกลัวปาลี อาจเป็นเพราะครั้งก่อนที่เกิดเรื่องแล้วดนุพลอารมณ์ เสียใส่เธอมากทำให้เธอกลัวและไม่กล้าที่จะเข้าใกล้ ปาลีอีก

หลังจากที่ทวิติยากินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็ออกไปรดน้ำ ต้นไม้ และก็ไปอาบแดดสักพัก จากนั้นยังไม่ถึงตอน เที่ยงก็เดินหาวกลับไปที่ห้องของตัวเอง มันไม่ง่ายเลย ที่ไอริณจะเจอยายอีก และก็ไม่อยากจะอยู่กับพวกคน รับใช้อีกแล้ว พูดอะไรก็จะไปแต่กับทวิติยา ทวิติยาไม่มี ทางเลือก ทำได้เพียงพาเธอกลับห้องไปพร้อมกัน จาก นั้นก็นอนกลางวันด้วยกัน

และเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน จิรนาถก็ได้เข็นจิรเมธมาถึงหน้าโต๊ะอาหาร หลังจากที่สถานการณ์ของจร เมธดีขึ้น เขาก็เริ่มมากินข้าวพร้อมกันกับทุกคนที่ห้อง อาหาร

ธนัทและดนุพลต่างก็ทำงานอยู่ ตอนเที่ยงจึงไม่ได้ มีเวลาที่จะกลับมากินข้าว และทวิติยาก็พาไอริณไป นอนกลางวัน ดังนั้นบนโต๊ะอาหารจึงมีเพียงแค่ปาลีกับ จิรเมธสองคนนั่งอยู่ สำหรับคนอื่นๆพวกเขาไม่มีสิทธิ์ที่ จะมาร่วมโต๊ะนั่งกินข้าวกับตระกูลกันต์พัฒน์ คนรับใช้ เหล่านั้นก็มีห้องอาหารของตัวเอง

“ นาถ เธอ ก็นั่งลงกิน ด้วย ‘

จิรเมธออกเสียงพูดไม่กี่คำนี้ออกมาอย่างยากลำบาก การออกเสียงก็ยังไม่ชัดเจน และยังพูดๆหยุดๆ ช้ามาก

“ อย่าง นี้…ไม่ดีมั้งคะ คุณหญิงทวิติยามีกฎไว้แล้ว ว่าคนตระกูลกันต์พัฒน์ไม่สามารถร่วมโต๊ะกับคนอื่นได้ นาถไม่กล้าหรอกค่ะ ”

จิรนาถพูดขึ้นมาด้วยความเกรงใจ แต่สายตากลับ มองไปที่ปาลีอย่างมีความหวังเล็กน้อย

ในความเป็นจริงแล้วคือเธออยากจะนั่งลง หลายปี มานี้เป็นคนตระกูลกันต์พัฒน์ตลอดที่นั่งกินอยู่และเธอ ยืนรออยู่ข้างๆ จากนั้นก็รอรับคำสั่ง ถ้าหากว่าเธอเป็น คนรับใช้เธอก็จะไม่อะไร เธอจะไม่มีจิตใจที่กระสับ กระส่าย แต่ว่าเธอนั้นเป็นคนรักของจิรเมธ คนตระกูล กันต์พัฒน์ทำกับเธอเหมือนเธอเป็นคนรับใช้ ไม่เคยให้ความเคารพกัน และเธอจะไม่มีความคับแค้นใจได้ อย่างไรกัน

แต่ในตอนนี้ปาลีอยู่ที่นี่ ถ้าปาลีไม่เอ่ยปากเธอจะกล้า ไม่เกรงใจได้ที่ไหน เธอรู้เรื่องราวของตระกูลกันต์พัฒน์ ในตอนนี้ดีกว่าอะไร คำพูดที่ออกมาจากปากปาลีนั้นยัง มีประสิทธิภาพมากกว่าจิรเมธชายชราผู้น่าสงสารคนนี้

ปาลีมองลึกไปที่จิรนาถสักพัก จากนั้นจึงยิ้มและพูด ขึ้นมาว่า : “ คุณปู่บอกให้เธอนั่งก็นั่งเถอะ ยิ่งไปกว่านั้น ในใจของเขาไม่เคยคิดว่าเธอเป็นคนรับใช้เลย ไม่ต้อง ไปสนใจกฎพวกนั้นของตระกูลกันตพัฒน์หรอก

เดิมทีเป็นเพราะจิรนาถคิว่าตัวเองเป็นคนรับใช้ ได้ยิน ปาลีพูดดังนั้น สีหน้าก็เต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มของ ความพอใจ ภรรยาสาวคนนี้นั้นมีเหตุผล อีกทั้งยัง เคารพเธอมาก และก็ไม่ได้ดูถูกคนรักของเขา

และเมื่อจิรนาถเห็นว่าปาลีเอ่ยปากแล้ว ก็รีบพยักหน้า ด้วยความดีใจ จากนั้น ก็นั่งลงข้างจิรเมธท่ามกลาง สายตาที่อิจฉาริษยาของเหล่าคนรับใช้คนอื่น ในที่สุด เธอก็ได้นั่งร่วมโต๊ะสมความปรารถนา

ปาลีค่อยๆกินข้าวไป พลางมองไปยังใบหน้าของจิร นาถที่เต็มไปด้วยความสุข จากนั้น ก็ถามขึ้นมาโดยไม่ ได้ตั้งใจว่า : “ นาถ ทำไมช่วงนี้ใต้ตาเธอดูคล้ำจัง นอน ไม่พอหรอ ? ”

อีกทั้งสีหน้าก็ซีดขาวอีกด้วย เหมือนกับว่านอนไม่พอยังไงอย่างนั้น

ปาล็อดสงสัยไม่ได้ ก่อนหน้านั้นจิรนาถทำตัวเองให้ร่า เริ่งอยู่มาก มันไม่มีเหตุผล และจู่ๆปาลีก็นึกขึ้นถึงทวิติ ยาที่ช่วงนี้อยู่ในสถานการณ์ที่แย่เอามาก มิน่าล่ะ……….

ปาลีตกตะลึง ไม่กล้าคิดลึกลงไปกว่านี้อีก………