ตอนที่ 381 ดูแปลกไป

ดวงอาทิตย์ส่องแสง ท้องฟ้าสว่างไสว !

ปาลีนั่งเล่นชิงช้าอยู่ที่สวนหลังบ้านกันต์พัฒน์ เธอ แกว่งมันเบาๆ พลางมองไปยังคนคู่นั้นที่อยู่บนผืนหญ้าสี เขียว

ชายชรายังคงนั่งอยู่บนรถเข็น และเด็กสาวในตอน นั้นกลายเป็นหญิงสาวที่งดงาม เธอยังคงสวมใส่ชุด กระโปรงสีขาวบริสุทธิ์ แต่มองยังไงก็ไม่สามารถเห็นได้ ว่าเธอใสซื่อบริสุทธิ์เหมือนตอนนั้นแล้ว

จิรนาถที่กำลังเข็นจิรเมธออกไปเดินเล่น เห็นว่าปาลี ที่นั่งอยู่บนชิงช้านั้นมองมาที่เธออย่างไม่ละสายตา เธอ จึงคิดสักครู่หนึ่ง จากนั้นก็กระซิบที่ข้างหูของจิรเมธว่า : เมธ ดอกไม้ฝั่งนั้นบานสวยมาก ฉันไปเด็ดมันสักดอก สองดอกนะ คุณรอฉันอยู่ที่นี่แปปนึง โอเคไหม ? ”

“ โอเค ”

จิรเมธขยับปาก และเอ่ยคำง่ายๆออกมา

จิรนาถเข็นรถของจิรเมธให้หันหลังไปยังปาลี จากนั้น จึงเดินไปทางเธอ

” เรื่องเมื่อคืนเธอเป็นคนทำล่ะสิ ? ”

ปาลีเห็นจิรนาถเดินเข้ามา จึงพูดขึ้นอย่างตรงไปตรงมา

” ใช่ ! ”

จิรนาถไม่ได้ปฏิเสธ และยังยอมรับอย่างเต็มใจด้วย ไม่ได้มีความอ่อนน้อมถ่อมตนในการแสดงออกของเธอ ทำให้คนอื่นดูไม่ออกว่าในตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่

ปาลีคิ้วขมวด เธอรู้สึกแปลกไปที่จิรนาถเป็นอย่างนี้ สักพัก เธอจึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ว่า : “ เธอไม่ ควรนับดนุพลเข้าไปด้วย เธอน่าจะรู้ ว่าฉันจะไม่ยอมให้ ใครทำร้ายเขา ไม่อย่างนั้นอย่ามาโทษว่าฉันแตกคอ ใน บ้านตระกูลกันต์พัฒน์นี้ มีเพียงธนัทและทวิติยาเท่านั้น ที่ทำผิดกับเธอ ไม่ควรดึงบุคคลที่สามเข้าไปเกี่ยวด้วย เธอจะทำอะไรก็ทำแค่พวกเขาสองคนก็พอแล้ว ไม่ จำเป็นต้องไปกระทบคนอื่นๆที่บริสุทธิ์”

“ ฉันรู้แล้ว คราวหลังฉันจะระวัง เรื่องเมื่อวานนี้ฉันไม่ คิดว่ามันจะดึงเขาเข้ามาเกี่ยวด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ

เมื่อจิรนาถเห็นว่าปาลีดูเย็นชาเล็กน้อย จึงรีบเก็บท่าที ที่เย่อหยิ่งของตัวเองทันที

ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะตั้งหลักในครอบครัวตระกูล กันต์พัฒน์ได้สำเร็จแล้ว แต่ลึกๆนั้นเธอรู้ว่าปาลีเป็นคน ให้ทั้งหมดนี้กับเธอ ถ้าหากเธอมีปัญหากับปาลี กลัวว่า ในอนาคตจะยากยิ่งขึ้นถ้าเธอต้องการจะเข้ามามีส่วน เกี่ยวข้องกับตระกูลกันต์พัฒน์ และในเวลาเดียวกันเธอก็รู้ดีด้วยว่าปาลีเป็นผู้หญิงที่ฉลาด เมื่อได้เป็นเพื่อนกับ คนที่ฉลาดแบบนี้แล้วก็ไม่ควรจะทำให้ผิดใจกัน

เมื่อปาลีเห็นว่าจิรนาถนั้นฟังคำพูดของเธอด้วยความ เต็มใจ เธอก็ผ่อนคลายลง จากนั้นก็ลุกขึ้น และจ้องไป ที่ใบหน้าเล็กๆของจิรนาถ พร้อมกับพูดอย่างเน้นย้ำ ว่า : “ ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอมาโดยตลอด เพราะ พวกเราต่างก็ผ่านอดีตที่โชคร้ายมาเหมือนกัน นี่ก็เป็น เหตุผลหลักว่าทำไมฉันถึงช่วยเธอ การคิดบัญชีจาก คนที่ทําร้ายพวกเรา คือสิ่งที่เธอต้องการ และฉันเองก็ ต้องการ นี่คือบทลงโทษที่พวกเขาสมควรได้รับสำหรับ สิ่งเลวร้ายที่พวกเขาเคยทำ แต่ ชีวิตของคนเราไม่ควรมี แต่การแก้แค้น เราไม่สามารถจมอยู่แต่กับการแก้แค้น และความเกลียดชังได้ ข้างๆเรายังมีคนที่เรารักและรัก เราอยู่ เพื่อพวกเขาแล้ว เราไม่ควรถูกความเกลียดชัง ทั้งหมดครอบงำจิตใจ เธอลองไปคิดให้ดีๆกับคำพูด ของฉันดู ต่อไปไม่ว่าจะทำอะไรก็อย่ารีบร้อน และก็ เหลือหนทางกลับให้ตัวเองด้วย ”

เหมือนกับวิธีสกปรกเมื่อคืน มันทำร้ายคนอื่นมากไป จริงๆ ปาลีถามตัวเองว่าเธอคิดไม่ออกหรือ และถ้าคิด ออกเธอก็ทำมันไม่ลงอยู่ดี ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนจิตใจดี แต่ว่า มันควรจะมีขอบเขต

พูดจบ ปาลีก็ไม่ได้พูดอะไรอีก และหันหลังเดินไป

สิ่งที่ควรพูดเธอก็พูดไปแล้ว ถ้าหากว่ายังไม่ฟังล่ะก็ อย่างนั้นเธอก็หมดหนทาง…..
หลังจากผ่านพายุเมื่อวานมาแล้ว บ้านกันต์พัฒน์ก เริ่มกลับสู่ความสงบอีกครั้ง แต่ความสงบนี้แน่นอนว่า มาจากทวิติยา เพราะว่าหลังจากที่ถูกธนัทตบแล้ว ส่วน ใหญ่เธอก็จะนอนอยู่แต่ในห้องนอนของตัวเอง แม้แต่ กินข้าวก็ยังเรียกให้คนรับใช้เอาเข้าไปให้ในห้องของ เธอ

ปาลีคิดเพียงว่าทวิติยาอายคนอื่นที่ถูกธนัทตบหน้า เลยไม่ได้ออกมา เธอจึงไม่ได้ใส่ใจ และก็ไม่ได้คิดเกี่ยว กับมัน

จนกระทั่งคืนหนึ่ง ปาลีรู้สึกร้อน เธอเลยลุกออกจาก เตียงและไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นมาดื่ม ไม่ทันได้ระวังเธอก็ ชนเข้ากับทวิติยาที่ตื่นมาเข้าห้องน้ำกลางดึก ในตอนนั้น ปาลีตกใจจนเกือบจะร้องออกมาว่าเจอผี

เพียงแค่เห็นทวิติยา ผมเผ้าฟูรุงรัง ผิวคล้ำหมอง แวว ตาดูกังวล ใบหน้าทุกข์ทรมาน ดูเบลอเหม่อลอย เดิน ละเมอเหมือนไร้วิญญาณ ชนเข้ากับปาลีแต่ก็ไม่ได้ แสดงอารมณ์ใดๆ ค่อยๆลากตัวเองเดินต่อไปและหยุด ทีละก้าว จากนั้นก็กลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง พร้อม กับทิ้งตัวลงที่เตียงโดยไม่ได้ปิดประตู

ปาลีตะลึง และอดไม่ได้ที่จะไปหยุดยืนอยู่ที่หน้า ประตูของทวิติยาชั่วครู่หนึ่ง และตอนที่กำลังจะกลับไป นั้น ทันใดนั้นเธอเห็นทวิติยาที่นอนอยู่บนเตียงกลับส่ง เสียงร้องออกมา จากนั้นก็ลุกขึ้น พร้อมกับคลำไปที่โต๊ะ เครื่องแป้งที่หัวเตียงอย่างสะลึมสะลือ จากนั้นก็หยิบยา มากระปุกหนึ่ง เทมันออกมาหลายเม็ด และเอาเข้าปากไปอย่างนั้นโดยไม่ได้กินน้ำตามและ ไม่นาน ก็หลับไป ปาลีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ