ตอนที่ 372 พบเห็นเรื่องฉาว

โสรจถอยลงมาห้องโถง แล้วตะโกนอย่างโมโห”ใครเอา ของของฉันมาทิ้งตรงนี้ ออกมา”

เธอตั้งใจทำการเคลื่อนไหวแบบนี้เพื่อให้คนอื่นรู้สึกว่า เธอเพิ่งกลับมา ส่วนในห้องนั้นจักรกฤษและขวัญชีวีใคร จะชนะเธอก็ไม่สนใจหรอก สิ่งที่สำคัญคือเธอได้รู้ข่าว สำคัญข่าวหนึ่งที่สามารถไปล้างแค้นได้แล้ว พอนึกแบบนี้ เธอก็อดไม่ได้ที่จะไปวางแผนแล้ว

บนห้อง เมื่อจักรกฤษและขวัญชีวีได้ยินเสียงอขงโสรจ ทั้งสองสีหน้าก็เปลี่ยนทันที ต่อมาจักรกฤษก็พูดด้วยเสียง ที่เยือกเย็น”โลกนี้ยังไม่มีใครมาขู่ฉัน ถ้าแกยังไม่ทำตัว ดีๆแล้วก็ ฉันมีวิธีเป็นร้อยเป็นพันที่จะทำให้แกหายไปจาก โลกนี้ ไม่เชื่อแกก็ลองดู”

พูดจบเขาก็ไม่มองขวัญชีวีที่ใบหน้าซีดขาวอีก เปิด ประตูแล้วก็เดินออกไป เมื่อสงบอารมณ์และสีหน้าจนได้ เขาก็เดินลงไปอย่างเฉยเมย มองไปยังโสรจ เห็นสภาพเธ เหมือนเพิ่งกลับมาจากข้างนอกจึงรู้สึกโล่งใจขึ้จมา

“ทำไมของของฉันดดนทิ้งอยู่นี่ เป็นนายทำหรือวิสาข์ ทำ”โสรจมองจักรกฤษที่เดินเข้ามาหาเธอด้วยความโกรธ

ในบ้านหลังนี้ คนที่กล้ามาแตะต้องของของเธอ นอกจากวิสาข์ก็เหลือแต่จักรกฤษแล้ว

จักรกฤษเดินผ่านโสรจแล้วนั่งลงบนโซฟาอย่างสงบนิ่ง แล้วค่อยๆพูดขึ้น“ฉันเอง”
“นี่นายหมายความว่าไง”

โสรจหัวใจสั่นไปเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าเป็นความ หมายของวิสาข์ คาดไม่ถึงเป็นของจักรกฤษ

ถ้าเป็นวิสาข์จะไล่เธอออกไปเธอก็ยังทำหน้าด้านไป อยู่ต่อได้ แต่ถ้าเป็นจักรกฤษงั้นเรื่องมันก็ลำบากขึ้น แล้ว เพราะเธอเข้าใจดูว่าแม้น้องชายต่างแม่ของเธอคน นี้ภายนอกจะดูเกเร แต่ถ้าเขาเอาจริงขึ้นมาจะไม่ใจอ่อน เลยแม้แต่น้อย

“ก็อย่างที่เธอเห็นนั่นแหล่ะ ฉันต้องการให้เธอย้ายออก จากบ้านหลังนี้เดี๋ยวนี้ และต่อไปห้ามเหยียบเข้ามาบ้าน หลังนี้แม้แต่ก้าวเดียว”สายตาของโสรจเย็นชา แม้น้ำ เสียงก็เยือกเย็นไปด้วย

ตลอดมาแม้เขาก็เกลียดโสรจมากแต่ไม่เคยลงมือหนัก กับเธอเป็นเพียงเพราะว่าเธอมีสายเลือดของตระกูลกาฬ ดิษย์ หลังจากที่ปาลีเตือนแล้วเขาก็รู้ว่าตนเองจะใจอ่อน อีกไม่ได้ ถึงคนภายนอกจะนินทาเขาว่าเขาใจดำไล่พี่สาว ออกจากบ้านก็ตามเขาก็จะทำอย่างนี้ เพราะบนโลกนี้สิ่ง ที่เขาทนไม่ได้ก็ความมีความคุ้มครามความปลอดภาย ของแม่เขา

เมื่อได้ยินดังนั้น โสรจโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แม้สภาพนี้ เธอก็สามารถเดาออกได้แต่โดนจักรกฤษไล่ออกไปโดย ไม่ไว้หน้าเธอเลยสักนิดทำให้เธอรับไม่ไหว แต่มองดู ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของจักรกฤษ โสรจรู้ว่ายังไงวันนี้เธอ ก็ต้องไปแล้ว
“ได้ ฉันไป โสรจ นายต้องเสียใจที่ทําแบบนี้กับฉันในวัน นี้แน่”พูดจบ โสรจก็ลากกระเป๋าตนเองแล้วออกไปจาก บ้านตระกูลกาฬดิษย์

โสรจที่ออกจากบ้านตระกูลกาฬศิษย์ไม่ได้รู้สึกเสียใจ สักเท่าไหร่ เพราะเธอรู้แล้วว่าไม่ช้าก็เร็วตนเองต้องถูกไล่ ออกจากบ้าน แต่ได้รู้ข่าวใหญ่นี้ก่อนโดนไล่ออกมาจะมี อะไรน่าเศร้าอีกล่ะ อีกทั้งเธอก็ไม่ได้ขาดเงิน พอออกจาก บ้านตระกูลกาฬดิษย์เธอก็ไปพักที่โรงแรมห้าดาวแล้ว

คำคืนที่อยู่แค่คนเดียวมันดูเงียบเหงามาก แต่โสรจกลับ อามรมณ์ดีเป็นพิเศษ เธอเปิดไวน์ขวดหนึ่งในตนเอง ใส่ ชุดนอนที่เซ็กซี่ เปิดเพลงที่ไพเราะ พลางดื่มพลางเต้นรำ ตามอำเภอใจ แล้วในสมองกลับคิดถึงความลับที่ได้ยิน จากขวัญชีวี

“ปาลีนะปาลี ดนุพลนะดนุพล คาดไม่ถึงเลยพวกแกสอง คนเป็นพี่น้องกัน เหอะๆ เรื่องมันยิ่งสนุกขึ้นมากแล้ว ฉัน ควรทำอย่างไรถึงจะทำให้พวกแกสองคนเหม็นฉ่าวถึงที่ สุดเลย”

โสรจพูดพี่พำ ในสมองก็คิดแผนชั่วแต่งๆที่ทำให้ปาลี และดนุพลเสียทุกอย่างไป

ทันใดนั้นเธอก็เหลือบเห็นนิ้วมือทั้งห้าของตนเองที่จับ แก้วไวน์อยู่ แล้วก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ เพราะเธอรู้สึกว่านิ้ว มือตนเองดูขี้เหร่มาก โดยเฉพาะปลายนิ้วดูบวมใหญ่มาก

“นี่ฉันไม่ทายาทาเล็บมานานแล้ว ทำไมปลายนิ้มยังบวม อยู่อะ”
ยิ่งดูโสรจก็ยิ่งรู้สึกมันขี้เหร่ จู่ๆเธอก็รู้สึกกร้วนกระวาย ใจขึ้นมา

ตลอดมาเธอคิดว่าตนเองทายาทาเล็บที่มีพิษเลยทำให้ ปลายนิ้วบวม ดังตอนหลายเดือนก่อนที่นัฐพงษ์เตือน ความผิดผกติของเธอ เธอเลยไม่ได้ใส่ใจมาก แต่ผ่านไป หลายเดือนแล้วนิ้วมือเธอไม่เพียงแต่ยังไม่หายดี แถมยัง บวมอีกกว่าเดิม ทันใดนั้นเธอรู้สึกกลังทันที