ตอนที่ 335 มาทีละคน

หลังจากกินข้าวเสร็จ ทวิติยาไม่ได้มีเวลาอยู่อีกมาก เพราะ เธอต้องกลับไปดูแลไอริณ

ตอนแรกเธอก็อยากจะพาไอริณมาด้วย เพราะกะจะมาให้ ยั่วโมโหปาลี แต่แล้วที่เธอไม่ได้พามาไม่ใช่เพราะเห็นใจ ปาลี แต่เธอสงสารดนุพล เพราะเธอเป็นแม่เธอย่อมรู้ดีกว่า ใคร ว่าดนพลนั้นแคร์ปาลีมากแค่ไหน ถ้าเวลานั้นปาลีไม่มี ความสุข เกรงว่าลูกชายของเธอคนนี้ก็จะยิ่งไม่มีความสุข ในเวลานี้เธอไม่สามารถปล่อยให้มีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจ และอาการป่วยของดนพลได้

ทวิติยาเพิ่งจะออกไปได้ไม่นาน ก็มีคนมาเยือนอีกแล้ว — ภาสวร !

ถึงแม้ว่าดนุพลกับภาสวรจะเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก แต่ เพราะทวิติยาไม่เคยยอมให้เขาสองคนได้ใกล้กัน ประกอบ กับบุคคลิกของภาสวรที่โลกส่วนตัวสูง เลยไม่เคยเข้าใกล้ ดนุพล ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องก็เย็นชาเรียบๆมา โดยตลอด ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้แย่

ถ้าหากไม่ใช่ว่าสถานการณ์ตอนนี้ของดนุพลนั้นหนักหนา สาหัส ภาสวรก็คงจะไม่มา

ทั้งสองไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนัก ทักทายกันและกัน เพียงแค่ไม่กี่ประโยค ภาสวรวางตะกร้าผลไม้ลง จากนั้นก็ กลับไปแล้ว
เมื่อปา เห็นอย่างนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะยักไหล่ให้กับดนุพล พร้อมกับพูดว่า “ ความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของคุณนี่ มัน แปลกจริงๆ ”

ดนุพลยิ้มอย่างเงียบๆ เขาชนกับมันตั้งนานแล้ว ถ้าหากว่า มีวันไหนที่ภาสวรกระตือรือร้นกับเขา อย่างนั้นสิถือว่าแปลก

ไม่คิดว่า ผ่านไปสักพัก ก็มีคนมาอีกแล้ว ครั้งนี้คือดาว

ช่วงนี้ดาวพูดน้อยมาก เมื่อเห็นว่าปาลีอยู่ข้างๆดนุพล และ ดูแล้วดนพลเขาก็ดูมีความสุขดี เธอแม้กระทั่งพูดน้อยกว่า ภาสวรอีก และก็กลับไปอย่างไม่ชักช้า

ปาลีพูดไม่ออกไปเรียบร้อย ประตูปิดลง เธอก็อดไม่ได้ที่ จะบ่นพึมพำขึ้นมาอีกครั้งว่า : “ ดนุพล ครอบครัวคุณแต่ละ คนนี่แปลกจริงๆ เป็นครอบครัวเดียวกันแท้ๆ แทนที่จะมา พร้อมกัน แต่กลับมากันทีละคน

ดนุพลยักไหล่ ทำอะไรไม่ถูก

ถ้าเขาทำได้เขาก็หวังว่าครอบครัวของเขาจะมีความสุข แต่น่าเสียดาย ครอบครัวที่มีเงินมีอำนาจก็แบบนี้แหละ มี ทรัพย์สินเงินทองที่คนธรรมดาไม่มี แต่กลับไม่มีความสุข อย่างที่คนธรรมดาเขามีกัน

เมื่อพูดถึงครอบครัวของดนุพล ปาลีก็นึกถึงธนัทขึ้นมา จากนั้นก็กัดริมฝีปากและพูดขึ้นมาว่า : “ ช่วงนี้ไม่ได้เห็นพ่อ ของคุณเลย เขาไม่ได้อยู่ในเมืองA แล้วหรอ ? ”
ดนุพลเงยหน้ามองไปยังปาลี คำถามของเธอนั้นทำให้ใจ เขากระดกขึ้นมาทันที จากนั้น เขาก็ยื่นมือไปทางปาลี

ปาลีนิ่งไปสักพัก ก็ยื่นมือไปหาเขา

ดนุพลจับมือเธอไว้เบาๆ เขาจ้องมองไปที่ดวงตาของปาลี จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดว่า : “ เขาไปทำ ธุรกิจที่ต่างประเทศครึ่งเดือนที่แล้ว เรื่องวันนั้น ผมรู้ว่าพ่อ ของผมเสียใจกับคุณมาก ตั้งแต่ที่ปิยะบอกความจริงกับผม ผมก็ได้บอกเหตุผลกับเขาไป แต่ว่า……เขาเป็นพ่อของผม เป็นพ่อที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูผมมา ถึงแม้รู้ว่าเขาจะทำร้าย คนที่ผมรักมากที่สุด แต่ผม…. ก็ไม่สามารถแม้แต่จะแก้แค้น อะไรได้ ปา ผมขอโทษ ขอโทษจริงๆ ”

หากไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างเขา จะ ไม่มีวันเข้าใจเลยว่าความรัก ความเจ็บปวดและความทุกข์ ทรมานแบบไหน!

ปาลีพยักหน้าเข้าใจ ” ดนุพล คุณไม่ต้องพูดแล้ว ฉัน เข้าใจ ”

ใช่ เธอเข้าใจดนพล แต่นั่น ไม่ได้หมายความว่าเธอจะให้ อภัยธนัท

เขาไม่เพียงแต่เป็นพ่อของดนุพล ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็น พ่อแท้ๆของเธอด้วย พ่อคนหนึ่งทำไมถึงทำร้ายแรงกับ ลูกสาวแท้ๆของตัวเองได้ลงคอแบบนั้น
ไม่มีทางให้อภัย!

ปาลีไม่อยากที่จะคุยเรื่องที่หนักหนานี้ต่อไป เลยพูดขึ้น มาว่า : “ ตั้งแต่ฉันกลับมาจนถึงตอนนี้ ยังไม่ได้เจอคุณปู่เลย คุณปู่ท่านสบายดีไหม ? “

ปาลีมีความกังวงเล็กน้อย ครั้งนี้เกิดอุบัติเหตุใหญ่ขนาดนี้ กับดนุพล คุณปู่ไม่ปรากฏตัวเลย ต้องมีบางอย่างผิดปกติ ไม่ แน่ว่า……อาจจะไม่อยู่แล้ว

ทันทีที่ดนุพลได้ยินปาลีถามถึงปู ทันใดนั้น เขาก็ยิ่งเศร้า มากไปอีก “คุณปู่ท่าน…..เป็นโรคหลอดเลือดในสมอง และ เป็นอัมพาตนอนติดเตียงมาปีกว่าแล้ว ”

ปาลีตะลึงอ้าปากค้าง อย่างนี้มันเจ็บปวดยิ่งกว่าการตาย เสียอีก “ ฉันจำได้ว่าคุณปู่ร่างกายแข็งแรงมาโดยตลอดนี่ ทําไมถึงเป็นโรคหลอดเลือดในสมองนะ ?

ดนุพลยิ้มอย่างขมขื่นพร้อมกับพูดว่า “ คนแก่แล้ว เรื่องที่ ไม่คาดคิดอะไรก็สามารถเกิดขึ้นได้ คุณปู่ท่านก็อายุเจ็ดสิบ กว่าแล้ว ”

ได้ยินดังนั้น ปาลีก็ไม่ได้คิดว่ามีอะไรผิดปกติ เป็นเพราะ คำพูดของดนุพลมีเหตุผล ดังนั้น จึงไม่ได้ถามลึกลงไปกว่า นี้ เพียงแต่พูดขึ้นมาว่า : “ อย่างนั้นก็ดูว่าถ้าวันไหนมีโอกาส ฉันจะไปเยี่ยมคุณปู่หน่อย เมื่อก่อน เขาก็ทำดีกับฉันไม่น้อย เลย
ปีนั้นในช่วงที่ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านตระกูลกันตพัฒน์ คุณปู่เมธ ได้ยื่นมือมาช่วยเธอถึงสองครั้ง !

พูดถึงเมธแล้วไม่พูดถึงเรื่องความรักที่น่าตกใจในช่วงนั้น ของเขากับจิรนาถไม่ได้

ดังนั้น ปาลีจึงพูดขึ้นมาว่า : “ แล้วจิรนาถล่ะ เธอยังอยู่กับ คุณปู่ไหม ?