ตอนที่ 334 อย่าบังคับฉันอีก

ปาลีถูกเขาจ้องมองอย่างไม่ละสายตา เธอกำลังคิดที่จะ เอ่ยคำขอบคุณเขาที่เมื่อกี้ไม่ได้บอกความจริงนั้นกับดนุพล แต่ จักรกฤษก็พูดขึ้นมาก่อนแล้ว

“ พรุ่งนี้ แม่ฉันจะจัดงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้กับขวัญชีวี เธอจะมาไหม ? ”

จักรกฤษพูดอย่างลุ่มลึก

ปาลีเข้าใจได้ในทันทีว่าจักรกฤษหมายถึงอะไร ต่อหน้าวิ สาข์ ขวัญชีวีแสร้งแกล้งปลอมเป็นเธอ แต่จริงๆแล้ว พรุ่งนี้ เป็นวันเกิดของเธอต่างหาก

ต้องโทษที่หลายวันมานี้เกิดเรื่องต่างๆมากมาย จนทำให้ เธอลืมแม้กระทั่งวันเกิดของตัวเอง

หลังจากที่ปาลีนิ่งไปสักพัก เธอก็ขมวดคิ้วพร้อมกับพูดขึ้น มาว่า : “ ถ้าฉันว่าง ฉันก็จะไป ถ้าไม่ว่าง ก็ช่างมัน “

สองวันมานี้เนื่องจากที่ดนุพลป่วย เธอก็กังวลใจมาก พอแล้ว ไม่มีแรงพอที่จะไปจัดการกับขวัญชีวีแล้ว

เมื่อเห็นอย่างนี้ จักรกฤษเลยไม่บังคับปาลี เขาเพียงแค่ เอื้อมมือหยิบเอากล่องของขวัญสี่เหลี่ยมที่ห่ออย่างประณีต ออกมา และก็พูดขึ้นว่า : ” อันนี้ให้เธอ ของขวัญวันเกิดล่วง หน้า ”
ปาลีเงยหน้าขึ้นมองไปที่จักรกฤษด้วยความประหลาดใจ จากนั้น ก็ค่อยๆเอื้อมมือไปรับมันมา

เปิดดูสิ เธอจะต้องชอบมันแน่นอน ”

นําเสียงของจักรกฤษค่อนข้างแข็ง และดูเหมือนว่าเขาจะ ไม่ค่อยชินกับการให้ของขวัญอย่างเป็นทางการแบบนี้

ปาลีแกะกล่องตามที่เขาบอก และเมื่อเปิดมันออก เธอ รู้สึกเพียงว่ามีแสงสาดเข้าตา แสงวิบวับนั้นทำให้เธอต้อง หลับตาลงชั่วครู่หนึ่ง ด้านในเป็นชุดเครื่องประดับเพชร ทองคําขาววางอยู่ มีต่างหู สร้อยคอ แหวน สามสิ่งที่ สมบูรณ์แบบ ตามสไตล์หยกสีขาวที่เบ่งบาน เป็นเอกลักษณ์ และงดงามมาก

เมื่อเห็นประกายในแววตาของปาลี จักรกฤษก็ค่อยๆยิ้ม และพูดขึ้นมาว่า : “ นี่เป็นผลงานชิ้นล่าสุดของ Adonis นักออกแบบชั้นนําของโลก ตอนนี้มีการผลิตแค่เพียงสิบ ชุดเท่านั้นทั่วโลก แม่ฉันก็พยายามหาวิธีซื้อมาให้ขวัญชีวี แล้วชุดหนึ่งที่เหมือนกันเลย พรุ่งนี้ขวัญชีวีจะต้องใส่มัน ออกงานเลี้ยงฉลองอย่างแน่นอน และถึงตอนนั้น ถ้าเธอก็ ใส่มันออกงานด้วยเหมือนกัน ฉันคิดว่าทุกคนในงานจะต้อง เห็น ว่าจริงๆแล้วเธอเหมาะสมกับชุดเครื่องประดับเพชร ทองคำขาวนี้มากกว่าขวัญชีวี ”

ที่จักรกฤษทำอย่างนี้เป็นเพราะเขากำลังสร้างโอกาสให้ กับปาลีในการกดดันขวัญชีวีอย่างไม่ต้องสงสัยเลย และใน เวลาเดียวกัน เขาก็อยากให้ในงานเลี้ยงฉลองวันเกิดคืนพรุ่งนี้ปาลีประกาศกับคนทั้งงานด้วยว่าเธอเป็นไข่มุกที่หาย ไป และนี่ก็เท่ากับว่าเป็นการบังคับให้เธอปลอมตัวและบอก ความจริงกับดนุพลด้วย

ปาลีรู้สึกว่าของขวัญในมือนั้นหนักอึ้งขึ้นมาทันที

ผู้หญิงทุกคนจะต้องชอบเพชร แต่ถ้ามันจะต้องจ่ายด้วย ราคา มากมายขนาดนี้ อย่างนั้นเธอก็ค่อนข้างที่จะไม่เห็น ด้วย

ปาลีเกือบจะไม่ลังเลแล้ว เธอยัดของขวัญกลับไปในมือ ของจักรกฤษ จากนั้น ก็พูดว่า : “ ขอบคุณสําหรับความมี นําใจของนาย แต่ฉันพูดไปแล้ว ว่าฉันไม่อยากให้คนพล เรื่องนี้ ดังนั้น ตอนนี้ฉันกับนายก็ไม่ต้องรู้จักกันแล้ว และนาย ก็เห็นๆอยู่ว่ารู้แล้วว่าขวัญชีวีเป็นตัวปลอมแต่ถึงตอนนี้แล้วก ลับยังไม่บอกความจริง นั่นก็หมายความว่านายเข้าใจตัว เลือกของฉันไม่ถูกต้อง ดังนั้น อย่าบังคับฉันอีก ”

จักรกฤษอดไม่ได้ที่จะรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย ปาลีนั้นแข็ง ข้อมากเกินไปจริงๆ แต่นี่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าความรัก ระหว่างเธอกับดนุพลมั่นคงมากไม่เปลี่ยน!

สุดท้ายจักรกฤษจึงถอนหายใจ จากนั้นก็พูดอย่างไม่มีทาง เลือกว่า : “ โอเค ฉันเข้าใจแล้ว เรื่องของพวกเธอฉันจะไม่ ยุ่งอีกแล้ว ไม่ว่าพรุ่งนี้เธอจะมาหรือไม่มา ใส่หรือไม่ใส่อันนี้ ขึ้นอยู่กับเธอ พวกเธอ ดูแลตัวเองดีๆล่ะ !”

พูดจบ เขาก็เอาของขวัญนั้นยัดใส่ไปในมือของปาลีอีกครั้ง จากนั้นก็เดินไปโดยไม่หันกลับมามอง

เมื่อมองไปที่แผ่นหลังที่มีความโกรธเล็กน้อยของจักรกฤษ ปาลีก็สูดลมหายใจเข้ายาวๆ ที่จักรกฤษพูดอย่างนี้นั่นก็ หมายความว่าเขาจะไม่ทำให้เธอลำบากใจกับเรื่องนี้อีก

“ จักรกฤษ ขอบคุณนะ !”

ถึงแม้จะรู้ว่าจักรกฤษนั้นจะไม่ได้รับคำขอบคุณของเธอ แต่ ว่า ปาลีก็ยังตะโกนขอบคุณเสียงดังตามหลังเขาไป……

พระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้ามืดค่ำ

เมื่อถึงเวลากินข้าวเย็น ทวิติยาก็เหมือนเมื่อวาน เธอเรียก ให้คนรับใช้ทั้งหกคนของตระกูลกันตพัฒน์เข้ามา

ในมือของคนรับใช้แต่ละคนถือตะกร้าไม้หลายชั้นขนาด ใหญ่ ข้างในจัดเตรียมเป็นอาหารหลากหลายชนิดไว้ เป็น ของที่ ดนุพลชอบทั้งหมด คนรับใช้กำลังจัดวางอาหารขึ้น บนโต๊ะทีละอย่าง มีสามสิบกว่าอย่าง และยังมีน้ำแกงสอง หม้อที่มีคุณค่าอาหารทางโภชนาการแตกต่างกัน

ปาลีไม่ได้แปลกใจเลย ตั้งแต่เมื่อวานที่เธอพาดนพลเข้า โรงพยาบาลนี้ ทุกทีที่ถึงเวลากินข้าว ทวิติยาก็จะปรากฏตัว ขึ้น กลัวว่าจะทำให้ดนุพลหิว

* แม่ ปาลี มากินด้วยกัน ! ”
ดนุพลยิ้มพร้อมกับดึงทั้งสองคน ทวิติยาและปาลี จากนั้น ก็จัดเก้าอี้ให้พวกเธอนั่งด้วยกัน

ปาลีและทวิติยามองหน้ากันครู่หนึ่ง จากนั้น ในเวลา เดียวกันก็ขยับเข้าไป และถึงแม้ว่าในสายตาทั้งสองนั้น จะไม่ค่อยพอใจกันและกัน แต่ในเวลานี้ พวกเธอไม่อยาก ทำให้ดนุพลไม่สบายใจ เพราะพวกเธอต่างก็รักดนุพล ใน เวลาที่จำเป็น พวกเธอก็สามารถดีกันเพื่อดนุพลได้ ยิ่งไป กว่านั้นในเวลานี้มันเป็นเพียงการปล่อยวางความคับข้องใจ ซึ่งกันและกัน