ตอนที่ 303 พังทลาย

ธนัทมองอยู่ข้างๆ ก็ไม่ขึ้นไปหาพวกเธอไว้ สุดท้ายขวัญ ชีวีก็โดนวิสาข์ผลักออกบ้านไปจริงๆ ปีง ประตูปิดขึ้นมา ขัง เธออยู่นอกประตู

ขวัญชีวีโกรธเป็นฟืนเป็นไฟในใจ เธอโตมาป่านนี้ จาริณี แม่แท้ๆของเธอก็ไม่เคยตบเธอเลย แต่เธอก็ไม่กล้าโมโห กับวิสาข์ ตอนนี้โดนวิสาข์ไล่ออกจากบ้านแล้ว ในใจเธอทั้ง โกรธทั้งกลัว

ธนัทที่มองอยู่ข้างๆก็เอาบัตรทองจากกระเป๋าเงินให้เธอ พูดว่า “บัตรนี้เธอเอาไป ตอนนี้แม่เธอกำลังโมโหอยู่ เธอไป พักที่โรงแรมก่อน ฉันไปล่ะ

ขวัญชีวีรับบัตรมาทันที ใบหน้าที่บวมแสยะยิ้มที่ดีใจออก มา ขอบคุณมากค่ะ…คุณพ่อ”

ขวัญชีวีหยุดแล้วยังคงพูดคำว่าพ่อออกมาหวานๆ ยังไง ตอนนี้วิสาข์ก็ไม่อยู่ที่นี่

ธนัทขมวดคิ้วอีกครั้ง แล้สพูดต่อ ต่อไปอย่าเรียกฉันแบบนี้ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังผู้คนล้วนไม่ได้ ฉันไม่ให้คนอื่น มานําหนิฉัน”

ธนัทไม่ได้พูดอีก ขึ้นรถตนเองแล้วก็แล่นออกไป เขาต้อง รีบกลับไปเตรียมการอดยาเสพติด
สําหรับขวัญ ลูกสาวคนใหม่คนนี้ พูดจริงเขาไม่รู้สึกดี เลย ถึงเขาจะไม่เคยได้ใช้ชีวิตร่วมกับกันกับขวัญชีวี แต่นี่คือ สัญชาตญาณ

ตอนนี้วิสาข์กำลังสิบนิ้วกําแน่น เดินไปเดินมาให้ห้องโถง อย่างร้อนใจ เห็นคนรับใช้ที่เธอส่งไปจับตามองพวกเขานั้น กลับ เธอก็รีบถามขึ้นเป็นไง เขาพาขวัญไปหรือเปล่า”

เขาคนนี้ก็หมายถึงธนัทนี่แหล่ะ

ใช่ แค่ที่ขวัญชีวีเรียกเขาว่าพ่อก็ไม่ทำให้เธอโกรธขนาด นี้ เธอเพียงแค่อยากหาข้ออ้างไล่ขวัญชีวีไปข้างๆธนัท ถ้า ธนัทยังมีสํานึกความเป็นพ่ออยู่เขาต้องไม่แข็งใจที่จะเห็น ขวัญชีวีมีบ้านกลับไม่ได้แน่ เพียงแค่เขายอมรับขวัญชีวี ถึง ตอนนั้นเธอไม่ต้องไปลงมือ ทวิติยาก็ต้องไปก่อกวนเขาแน่

แค่เสียดายคราวนี้เธอยังคงคาดผิดอีก

คนรับใช้ตอบตามความจริง คุณหญิงคะ คุณธนัทให้บัตร ทองให้คุณหนูรองแล้วก็ขับรถไปแล้ว”

วิสาข์ตัวขยับแล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าว เขาช่างใจแข็ง จริงๆ ช่างเถอะ เธอหลับตาแล้วสลักมือ”งั้นไปเรียกขวัญ กลับมาเลย”

คนรับใช้ตอบอีกครั้ง“คุณหญิงคะ คุณหนูรองรับบัตรของ คุณธนัทแล้วก็ไปแล้วค่ะ”
วิสาข์ งไป ต่อมาก็มขมเขิน ตอนนี้ในใจเธอสับสนมาก แม้แรงที่จะอ้าปากพูดก็ไม่มีแล้ว สบัดมือให้คนรับใช้ออกไป เธอก็นั่งเหม่อลอยบนโซฟา

ขณะนี้ รูปเงคนหนึ่งก็ปรากฏที่หน้าเธอ วิสาข์ตกใจแล้วรับ เงยหน้าขึ้นมามอง ก็เห็นปาลียืนอยู่ข้างหน้าเธอด้วยใบหน้า ไร้อารมณ์แต่สายตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“เธอ…..ฉัน….”

ตอนนี้วิสาขไม่รู้ตนเองจะพูดอะไรได้อีก เรื่องที่น่าอาบ นายของเธอในเมื่อก่อนเป็นข้อห้ามของเธอ ไม่คิดเลยว่าวัน นี้จะโดนเด็กสองคนได้ยินไป เธอรู้สึกเขินอายมาก

แต่ตอนนี้สีหน้าของปาลีแปลกมาก เธอมองไม่ออกเลยว่า ตอนนี้ปาลีคิดอะไรอยู่

ปาลีก็ไม่พูดไม่จาเพียงแต่จ้องมองเธอไม่ละสายตา มอง ไปนานๆ เหมือนจะอ้าปากพูดบางอย่างแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ พูดอะไร ปาลีหันตัวแล้วเดินออกจากบ้านตระกูลกาฬดิษย์ เงียบๆ

เมื่อความจริงถูกเปิดเผยออกมา ไม่มีคนไหนสามารถ เข้าใจความรู้สึกของเธอได้เมื่อเธอได้ยินว่าธนัทเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ

เธอนิ่งไปทั้งคน หลบอยู่ในตู้เสื้อผ้านั้น แขนขาแข็งทื่อ เลือดทั้งตัวก็เหมือนหยุดไหล โลกของเธอพังทลายแล้ว
ความจริงนี้ยังไงเธอก็รับไม่ได้ ถึงตายก็รับไม่ได้

ธนัท คนที่ฆ่าลูกคนแรกของเธอ คนที่เธอสาบานว่าจะแก้ แค้นเป็นคนแรกกลับเป็นพ่อแท้ๆของเธอ

ดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ งั้นดนุพลก็เป็นพี่ชายของเธอ แล้วสิ พี่ชายที่ต่างแม่ของเธอ

ไม่!

ในใจเธอมีเสียงตะโกนขึ้นมา

ไม่ เธอไม่เชื่อ เธอไม่เชื่อ ถึงตายก็ไม่เชื่อ