ตอนที่ 290 เอาใจใส่เสมอมา

สี่ปีที่ผ่านมา มีทิฐิอยู่ระหว่างพวกเขามากมายเกินไป มัน ยากมากจริงๆที่จะวางมันลงภายในเวลาแค่แปปเดียว

ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าดนุพลจะเล่นกล เขาเอาถุงออกมา จากด้านหลัง ในถุงสีขาวนั้นมีปิ่นโตข้าวกล่องอาหารเช้าอยู่

“อ่ะ นี่อาหารเช้า ให้ ”

ดนุพลคว้ามือของปาลีมา จากนั้นก็เอาอาหารเช้าวางบน มือเธอ

มือของดนุพล เย็นเล็กน้อย รู้สึกได้ถึงอุณหภูมิที่คุ้นเคย หัวใจของปาลีเต้นแรงอย่างไม่สามารถควบคุมได้ จากนั้น ก็รับอาหารเช้ามาและพูดอย่างเก็บอาการว่า : “ ฉันจะไป ทำงานแล้ว เอาเวลาที่ไหนมากิน ”

“ตอนนี้คุณเป็นประธานแล้วนะ จะกินอาหารเช้าในห้อง ทํางานของตัวเองใครจะยังกล้ามาบอกว่าคุณทำไม่ได้ ”

ดนุพลพูดต่ออีกว่า : “ เมื่อก่อนคุณมีปัญหาเล็กๆน้อยๆกับ การไม่กินข้าวเช้าให้ดีๆ ถึงตอนนี้แล้วยังไม่แก้ไขอีก ดูแล้ว ในอนาคตผมจะต้องจับตาดูคุณให้ดีๆละ ”

ปาลีก้มหัวเล็กน้อยพร้อมกับอมยิ้ม คำพูดนี้ฟังดูแล้ว……. เหมือนเธอกับเขาได้ย้อนกลับไปในเมื่อก่อนอีกครั้ง
เขาใส่ใจแบบนี้มาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยน

ปาลีเงยหน้าขึ้น เธออยากที่จะพูดชวนให้ดนุพลเข้ามาใน บ้าน ในฐานะประธานบริษัท เธอจะไปทำงานตอนไหนก็ได้ เธอไม่ได้ปฏิเสธเวลาในการกินอาหารเช้านี้

เพียงแต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูด ดนุพลก็พูดขึ้นมาอีกว่า : “ ธวัฒน์ขับรถมารอคุณอยู่ที่ข้างล่าง คุณไปทำงานเถอะ ผม ก็ควรจะไปทำงานแล้ว ”

ในฐานะนายกเทศมนตรี จริงๆแล้วงานของเขายุ่งมาก

ปาลีอึ่งนิ่งและชะงักไปครู่หนึ่ง เธอแค่อยากที่จะเข้าใกล้ แต่เขากลับตีตัวออกห่างอีก และยังผลักเธอไปให้กับธวัฒน์ ด้วย

และเมื่อเห็นว่าปาลีชะงักไปเล็กน้อย ดนุพลก็ถอนหายใจ เบาๆและพูดว่า : “ ไม่ต้องคิดมาก ผมแค่เพียง……ไม่อยาก ให้คุณต้องแบกรับกับชื่อเสียที่ไม่ควรมี สุดท้ายแล้วเรื่อง แต่งงานของผมกับโสรจมันยังไม่จบกันอย่างเป็นทางการ และถ้าหากว่าในตอนนี้ผมเข้าใกล้คุณมากเกินไป มันจะ เป็นการผูกมัด และมันไม่ยุติธรรมกับคุณ ”

เขาเสียดายและลังเล

ภายในใจของเขานั้น ปาลีไม่เคยเป็นบุคคลที่สามเลย เสมอมา แท้จริงแล้วโสรจต่างหากที่เป็นบุคคลที่สาม แต่น่า เสียดายที่ตอนนี้จักรกฤษเป็นคุณหญิงทวิติยาที่แท้จริง เขารู้แต่กลับไม่สามารถห้ามได้ ทำได้เพียงยับยั้งแรงกระตุ้นใน ใจ และใช้ระยะห่างเพื่อปกป้องเธอ

ปาลีได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกประทับใจ เขาช่างเป็นคนที่ใส่ใจ และคิดแทนเธออยู่เสมอมา

ดังนั้น ดนุพลเลยไปก่อน ปาลีจึงค่อยตามออกไปหลังจาก เขาสองสามนาที

เมื่อวานนี้ธวัฒน์ซื้อเฟอร์รารี่สีแดง มันหล่อเหลาเอาการ มาก เขามารอปาลีที่หน้าประตูโรงแรมตั้งแต่เช้าแล้ว

และเมื่อเห็นว่าดนุพลกับปาลีเดินแยกกัน เขาก็ไม่สามารถ ห้ามสายตาไม่ให้จ้องไปได้ ดูแล้วดนุพลยังรักปาลีอยู่ มากกว่าที่เขาคิดไว้ เพียงแต่มันน่าเสียดาย ที่แพ้ให้กับ แผนการเมื่อสี่ปีก่อน

ทันทีที่ปาลีขึ้นรถ เธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะเปิดข้าวเช้าที่ ดนพลซื้อมาให้เธอ ในกล่องอาหารแบ่งออกเป็นสี่ชั้น แต่ละ ชั้นมีสี่ช่อง และแต่ละช่องก็จัดเรียงอาหารไว้อย่างประณีต รวมทั้งหมด 16 อย่าง เป็นของโปรดของเธอทั้งหมด

เมื่อพูดถึงเมือง A แล้ว มันไม่ใช่สถานที่ที่ไม่คุ้นเคยของ ปาลี ดังนั้น เธอจึงรู้ว่าอาหารทั้ง 16 อย่างที่อยู่ในมือเธอนั้น มันไม่สามารถที่จะหาซื้อได้ภายในที่เดียว และมันมีทั้งเหนือ ใต้ออกตก อยู่ไกลกันมาก พูดง่ายๆว่า เพื่ออาหารเช้ากล่อง นี้ ดนุพลเขาต้องวิ่งไปหลายแห่งในตอนเช้า เกรงว่ามันจะ ไม่สามารถหาซื้อมาได้ถ้าใช้เวลาแค่หนึ่งหรือสองชั่วโมง
ภายในใจนั้น ไม่สามารถอธิบายได้เพียงแค่คำว่าประทับใจ

เดิมทธวัฒน์อยากจะพาปาลีไปกินข้าวเช้าที่ร้านอาหารที่ เปิดใหม่ที่อยู่ไม่ไกลนัก แต่เมื่อเขาเห็นกล่องข้าวเช้าที่อยู่ ในมือของปาลีนั้น เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเงียบๆ จากนั้น จึง ขับรถตรงไปยังบริษัท

เป็นเวลานานแล้วที่ปาลียังคงอุ้มกล่องอาหารทั้ง 16 อย่างนั้นโดยไม่ได้ขยับช้อน ธวัฒน์ขับรถไปพูดไปว่า : “ ทําไมไม่กิน ของโปรดของคุณทั้งนั้นเลยนี่ ”

ปาลีค่อยๆปิดฝากล่องอย่างระมัดระวัง และใส่มันกลับเข้า ถุงไป จากนั้นก็ยิ้มและพูดขึ้นว่า : “ ไปกินที่ห้องทำงานเถอะ บนรถมันสั่น เดี๋ยวหกหมด ”

กล่องข้าวที่เต็มไปด้วยความรัก เธอไม่อยากที่จะเสียมัน ไปเลยแม้แต่น้อย

ความอ่อนโยนในสายตาของปาลี ทําให้มือของธวัฒน์ที่ จับพวงมาลัยอยู่นั่นสั่นเล็กน้อย จากนั้น ก็แสร้งทำเป็นว่า ไม่มีอะไร และจึงพูดขึ้นมาว่า : “ เมื่อวานตอนบ่ายที่คุณไม่ ได้เข้าบริษัท มีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้นที่บริษัทเล็กน้อย

ปาลีสายตาเย็นชา และหันไปมองทางธวัฒน์ทันทีพร้อม กับถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนว่า : “เหตุการณ์ผิดปกติ อะไร ? ”

ธวัฒน์ตอบกลับไปว่า : “ ราคาหุ้นปรับตัวสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว มันเพิ่มขึ้นเร็วมาก เร็วจน … ผิดปกติ

ปาลีได้ยินดังนั้น เกิดความเงียบขึ้น

ตากหลักแล้ว สถานการณ์แบบนี้มันเป็นสิ่งที่ดีทั้งต่อเธอ และต่อบริษัท ทุกอย่างสร้างผลกำไรและไม่เป็นอันตราย แต่ว่า ปาลึกลับได้กลิ่นที่ไม่ปกติ เช่นเดียวกับธวัฒน์

“ คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ? ”

ปาลีถามด้วยความจริงจัง

ต้องมีคนอยู่เบื้องหลัง ”

สายตาของธวัฒน์เชื่อมั่น

ปาลีพยักหน้า เธอหัวเราะขึ้นอย่างเย็นชาพร้อมกับพูดว่า : คนคนนั้น……..ไม่ต้องเดาเลย ต้องเป็นเขาแน่นอน ”

ธวัฒน์พยักหน้าเห็นด้วย “ หุ้นของบริษัทที่เพิ่มขึ้น นอกจากคุณที่จะได้รับผลประโยชน์แล้ว ก็มีเขา ดูแล้ว เหมือนเขาต้องการจะปกปิดอะไรบางอย่าง “