ตอนที่ 288 ความอดทนที่น่ากลัว

คำพูดของโสรจ แสดงให้รู้ว่าเธอได้เห็นเรื่องราวทั้งหมด และเข้าใจทุกสิ่งแล้ว จากนั้นก็คิดไว้ว่าวิสาข์จะต้องตกตะลึง

แต่น่าเสียดาย ที่เธอคิดผิด

วิสาข์หันกลับมาอย่างเรียบเฉย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้น แล้ว มองไปที่โสรจพร้อมกับพูดอย่างเฉยชาว่า : ” เธอกลับมา ทำไม ? มีเรื่องให้ช่วยใช่ไหม ? ถ้าใช่ ก็ช่วยมีมารยาทกับ ฉันด้วย นี่เป็นพื้นฐานขั้นต้นของการมาขอความช่วยเหลือ เข้าใจไหม ? ”

เธอไม่ได้ตอบคำถามของโสรจ แต่กลับจี้ไปที่จุดสำคัญ ของเธอ

วิสาข์รู้จากธนัทอยู่แล้วเรื่องที่ดนุพลจะหย่ากับโสรจ ดัง นั้น เมื่อเห็นว่าโสรจกลับมาที่บ้าน เธอจึงเดาได้เลยว่าโสรจ กลับมาทำไม

โสรจได้ยินดังนั้น ก็โกรธมาก แต่เธอมีเรื่องมาให้ช่วยจริงๆ จึงไม่กล้าพูดอะไรมากไป ทำได้เพียงแค่กัดฟัน จากนั้นก็พูด ว่า : ” ใช่ หนูมีเรื่องมาขอให้ช่วย ดนุพลเขาต้องการหย่ากับ หนู ถ้าหากว่าครอบครัวของเราสามารถกดดันตระกูลกันต พัฒน์ได้ หนูอยากให้ดนุพลยืนอยู่ในจุดที่สนใจเกี่ยวกับเรื่อง ของครอบครัว มันจะสามารถสลัดความคิดที่เขาจะหย่านี้ได้
“ แล้ว ? ”

วิสาข์เอนกายลงบนเตียง และมองไปที่โสรจด้วยรอยยิ้มที่ โสรจยิ้มให้เธอมาก่อนหน้านี้

โสรจเหมือนถูกวิสาข์ลูบคางเล่นราวกับเป็นแมว เธอจึง อยากที่จะเค้าไปคว้าที่ใบหน้าที่ยังคงอ่อนเยาว์ของวิสาข์ แต่เธอกลับอดทนไว้ และพูดต่อไปว่า : “ ดังนั้น ขอร้องให้ แม่กับจักรกฤษช่วยหนู”

และในตอนท้าย เธอก็พูดขึ้นมาอีกว่า : “ และถ้าหากว่าแม่ ยอมที่จะช่วยหนู อย่างนั้นเรื่องวันนี้ หนูก็จะทำเป็นไม่เห็น

จริงๆแล้วเธอไม่มั่นใจเลยว่าวิสาข์จะช่วยเธอ เพราะเธอ รู้ว่าสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับวิสาข์ในอดีตนั้นมันมากจนไม่ สามารถที่จะให้อภัยได้

“นี่เธอกำลังขู่ฉันหรอ ? ”

สีหน้าของวิสาข์นั้นไม่ได้เปลี่ยนไป ทันใดนั้นเธอก็ยิ้มขึ้น มาอย่างเย็นชาพร้อมกับพูดว่า : “ หลายปีมานี้ ถึงแม้ว่าฉัน จะเป็นแม่เลี้ยงของเธอ แต่เคยมีสักวันไหมที่เธอจะเคารพ ฉัน ตอนเธอยังเด็ก เธอเอางูใส่ในผ้าห่มของฉัน เอาหนูตาย ใส่ในรองเท้าฉัน เอาเลือดไก่ ยาระบาย ใส่ในน้ำฉัน เธอ ทำเรื่องแบบนี้ไว้เยอะ เยอะมาก ฉันเห็นว่าเธอยังเด็กไม่ได้ ตั้งใจ แต่พอหลังจากเธอโตขึ้นล่ะ เธอยิ่งกำเริบ ทำกับฉัน อย่างกับว่าฉันเป็นคนใช้ของบ้านตระกูลกาฬดิษย์ คิดจะด่า ก็ด่า ฉันเห็นแก่พ่อเธอหรอกนะถึงได้อดทนมาโดยตลอด ในวันนี้ เธอคิดว่าการที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้ แล้วฉันจะช่วยเธอ หรอ ? ช่วยเธอแล้ว สิ่งที่เธอทำกับฉันตลอดหลายปีที่ผ่าน มานี้จะให้ฉันลืมไปหรอ โสรจ นี่เธอกล้าที่จะเอ่ยปากขู่ด้วย หรอ ! ”

พอพูดถึงนี่ วิสาข์ก็หยุดไปสักพัก จากนั้นก็พูดต่อว่า : “ แล้วยังมีอีก ไม่ต้องมาขู่ฉันที่นี่ ที่ฉันกล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ ฉันไม่กลัวคําซุบซิบนินทาอะไร เอาล่ะ พูดจบแล้ว เธอไป เถอะ คราวหลังถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็ไม่ต้องกลับมาบ่อย มรดก ที่พ่อเธอให้ฉันจะแบ่งให้เธอไม่น้อยแน่นอน และไม่ต้องมา ยุ่งกับฉันอีก ไม่อย่างนั้น ฉันมีหลายพันวิธีที่จะทำให้เธอไม่ ได้มรดกเลยสักบาทเดียว

แม่……

โสรจพูดไม่ออก

เธอไม่เคยรู้เลยว่าแม่เลี้ยงตรงหน้าเธอที่แม้แต่แค่พูดยัง ไม่เคยที่จะพูดเสียงดังนั้นจะมีจิตใจที่จำฝังลึก วิสาข์สามารถ อดทนทรมานและโดนรังแกมานานถึงยี่สิบกว่าปีเพียงเพื่อ ที่จะรักษาตำแหน่งสะใภ้ของบ้านตระกูลกาฬศิษย์ไว้ และ โสรจก็คิดมาตลอดเลยว่าแม่เลี้ยงคนนี้ไม่เคยเคียดแค้น และคิดว่าคำร้องขอครั้งนี้ วิสาข์จะเห็นด้วยและยินดีตอบรับ ที่จะช่วยเธอ

เธอคิดเข้าข้างตัวเองมากไปแล้ว หรือว่าผู้หญิงตรงหน้านี้ เป็นผู้หญิงที่น่ากลัวเกินไป ?
มรดกที่พ่อเธอทิ้งไว้ให้ ในตอนนี้กลายเป็นหนทางกลับ เดียวของเธอ เธอจะกล้ายุ่งกับวิสาข์อีกที่ไหนกัน และยิ่งไป กว่านั้น อีกฝ่ายก็คือธนัท ถ้าขืนเธอยังเข้าไปยุ่งกับเขาอีกล่ะ ก็เธอจะเดือดร้อนมากขึ้น

ดังนั้น ผลคือไม่ต้องสงสัยเลย โสรจทิ้งทุกอย่าง เธอพ่าย แพ้!

เมื่อโสรจกําลังเดินออกจากบ้านอย่างขุ่นเคือง ทว่ากลับ เจอกับขวัญชีวีที่กลับมาจากข้างนอก

“พี่ใหญ่ ! ”

พอเห็นโสรจเดินออกมาจากในบ้าน แม้ว่าขวัญชีวีจะเกิด คําถามขึ้นในใจ แต่เธอก็ยังแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร พร้อม กับเรียกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน

สำหรับโสรจ หญิงสาวที่ปรากฏตัวอย่างมีพลังและอำนาจ เช่นนี้ ขวัญชีวีรู้สึกอิจฉาริษยาเธอมาโดยตลอด

โสรจเหลือบมองไปที่ขวัญชีวีด้วยความรังเกียจ และใช้ จมูกออกเสียงออกมาอย่างเย็นชา

เรื่องที่ขวัญชีวีนั้นกลายเป็นคุณหญิงคนที่สองของตระกูล กาฬดิษย์นั้น โสรจเธอรู้อยู่แล้ว วันนั้น เธอยังก่อปัญหาใหญ่ แต่น่าเสียดายที่เรื่องราวไม่เป็นไปตามที่เธอหวัง ด้วยเหตุนี้ โสรจจึงยิ่งเกลียดวิสาข์มากขึ้น ผู้หญิงที่ตอนพ่อเธอยังมี ชีวิตอยู่ก็ทำให้พ่อเธอหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น ผู้หญิงที่พอ พ่อเธอตายก็ทำให้บ้านตระกูลกาฬดิษย์ของเธอเต็มไปด้วย หมอกและควัน

ขวัญชีวีรู้สึกสั่นไหวเนื่องจากสายตาของโสรจที่จ้องมา สิ่ง ที่เธอต้องการจะพูดก็เก็บกลับมันลงคอไปในทันที

“ ไก่ฟ้าก็คือไก่ฟ้า คิดว่าตัวเองบินขึ้นมาสูงส่งแล้วจะ กลายเป็นนกฟินิกซ์หรอ น่าขำ !

โสรจมองไปที่ปาลีและพ่นคำพูดที่เป็นพิษออกมา จากนั้น ก็ส่ายหัวและเดินออกจากประตูไป