ตอนที่ 285 เริ่มตามหา

” ไม่.

ปา สายหัว เรื่องราวทั้งหมด สามารถสรุปได้ภายในคำพูด เดียว

ธัญญาเงียบไปครู่หนึ่ง แววตาโศกเศร้า ดูเหมือนว่าเส้น ทางการแก้แค้นของปาลีนั้นจะไปได้ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่

ปาลีกลัวว่าธัญญาจะถามอะไรลึกไปกว่านี้อีก เลยรีบบอก ไปว่า : “งานของเธอมันก็ยุ่งมากอยู่แล้ว วันนี้ยังแบ่งเวลา มาช่วยฉันดูแลนิวิฐให้อีก เธอต้องดูแลสุขภาพด้วยนะ อย่า หักโหมเกินไป

จริงๆแล้วหลายปีมานี้เงินที่ธัญญาหามานั้นเรียกได้ว่าก็ เยอะแล้ว เขาสามารถที่จะทำงานให้น้อยลง หรือแม้ว่าจะ ไม่ต้องทำเลยก็ได้ แต่ทว่าปาลีกลับรู้ว่าทำไมธัญญาถึงยัง คงยืนหยัดที่จะทำงานที่คนไม่ค่อยจะนับถือต่อไป เพราะว่า เมื่อเทียบกับความเหงาและความว่างของคนคนหนึ่งตอนที่ อยู่คนเดียวแล้ว การทำงานไม่หยุดก็จะทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง

และถึงแม้จะรู้ว่าปาลีนั้นแค่เพียงต้องการที่จะเปลี่ยนเรื่อง แต่พอได้ยินคำพูดที่เป็นห่วงเป็นใยของปาลีแล้วนั้น ที่มุม ปากของธัญญาก็ค่อยๆโค้งออกมาช้าๆอย่างอบอุ่น จากนั้นก็ พูดเบาๆ ว่า : “ฉันจะทํา ”

ทว่ากลับไม่รู้ ว่าที่เขายิ้มครั้งนี้ มันงดงามขนาดไหน ไม่มีสิ่งใดมีเสน่ห์ไปมากกว่านี้อีกแล้ว

มีผู้ชายที่ยืนอยู่ที่ประตูเป็นเวลานานแล้ว

และหลังจากที่พูดคุยกับปาลีแล้วกี่ประโยคนั้น ธัญญาก็ วางสายไป เขาหันไปเจอชีวเทพที่สองมือกอดอก พร้อมกับ ยืนจ้องมองเขาด้วยรอยยิ้มที่หน้าประตู

ชายคนนั้นใส่สีดำทั้งตัว ทั้งกางเกงขายาวและเสื้อเชิ้ตสี คํา แต่พอมันอยู่บนตัวเขาแล้วกลับมีความรู้สึกที่มันเข้ากัน ได้อย่างบอกไม่ถูก ราวกับว่าเขาเกิดมาเพื่อสีดำ มีกระดุม สามเม็ด เผยให้เห็นทรวงอกและกล้ามเนื้อที่แข็งแรง เต็ม เปี่ยมไปด้วยความเย้ายวนและเซ็กซี่ ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตา ที่คมเหมือนกับเหยี่ยวของเขา ใครจะเชื่อว่าชายหนุ่มรูป หล่อที่มีเสน่ห์เช่นนี้จะเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาล ที่มีอำนาจ ในการทำให้สิ่งที่เป็นสีดำให้กลับกลายเป็นสีขาว

“มาสิ ! ”

ธัญญาเพียงเงยหน้าขึ้นมองไปที่เขาเล็กน้อย จากนั้นก็อุ้ม นิวิฐขึ้นมา และเตรียมตัวที่จะพาเขาไปกินไอศกรีม

ท่าทางของชีวเทพนั้นไม่เปลี่ยนไปเลย เขาจ้องไปที่ธัญ ญาอย่างไม่ได้มีการแสดงออกความรู้สึกใดๆ ขมวดคิ้วด้วย ความเศร้าเล็กน้อยแล้วพูดว่า : “ ฉันจะพูดยังไงก็ยังมีพี่ชาย ที่มาขออาศัยตามหลังกันโดยอ้างความเป็นพี่น้อง ตอนนี้ เพียงแค่เพราะเมื่อวานนี้เธอโทรมา วันนี้ฉันก็เลยรีบมาอยู่ ตรงหน้าเธอ เธอก็ควรจะแสดงความตื่นเต้นหรือดีใจหน่อยสิ ? ”

“ฉันตื่นเต้นมาก ฉันซึ้งใจมาก ”

ธัญญาหันไปพร้อมกับพูดในสิ่งที่เขาอยากให้พูด แต่ สีหน้าและการแสดงออกนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง จาก นั้น ก็พูดขึ้นมาอีกว่า : “ พวกเราจะไปกินไอศกรีม คุณจะไป ไหม ? ”

ชีวเทพก้มหัวลงด้วยความผิดหวัง ” เอาสิ กินไอศกรีม ด้วยกัน ”

ใครบอกให้คนที่รีบร้อนมาคือเขาล่ะ ใครบอกให้เขามา ! และแน่นอนฉากนี้หลังจากวางสาย ปาลีไม่รู้เรื่องเลย

ถ้าเธอรู้ว่าตอนนี้ธัญญากับชีวเทพอยู่ด้วยกันนั้น กลัวว่า เธอจะรีบบินกลับมา จากนั้น ก็พานิวิฐกลับไปทันที

ชีวเทพเป็นใคร ?

เขาคือเจ้าพ่อแก๊งอันธพาลที่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหนก็มี แต่คนเกรงกลัว !

คนประเภทนี้ ใครก็ตามที่ยุ่งด้วยก็มักจะเกิดปัญหาไม่หยุด หย่อน

จริงๆแล้ว ธัญญาก็ไม่ได้อยากจะใกล้ชิดกับชีวเทพเกินไป ตั้งแต่การแสดงที่จีนครั้งนั้น หลังจากที่ทั้งสองมีความ สัมพันธ์กันที่พิเศษในชั่วข้ามคืนเนื่องจากการทำธุรกิจนั้น ผู้ชายคนนี้ก็เริ่มมองดูเขาอย่างร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ภายใน ดวงตาที่มีเปลวไฟลุกโชนนั้นดูเหมือนพร้อมจะละลายเขา ได้ในทุกเวลา

อย่างนี้มันทำให้ธัญญาอยู่ไม่สุขเป็นอย่างมาก ดังนั้น หลายปีมานี้ ถึงแม้ว่าชีวเทพจะตามเขาไปทุกที่และเดินทาง ตามไปทุกประเทศ เพียงเพราะจะชมการแสดงของเขา และ ยังใช้เงินเป็นจำนวนมากเพียงเพื่อชวนให้เขาลงจากเวที แล้วไปดื่มด้วยกัน ทว่าเขากลับปฏิเสธมันตลอดมา และแม้ แต่แค่รอยยิ้มก็ยังไม่เคยส่งให้ไปเลย

แต่เมื่อวานนี้ ธัญญากลับเริ่มที่จะโทรหาชีวเทพแล้ว

เป็นเพราะตั้งแต่หลังจากตอนที่ปาลึกลับประเทศ เขาก็ อยู่ไม่สุขเป็นอย่างมาก รู้สึกว่าคนที่ปาลีจะต้องเผชิญหน้า เป็นคนที่มีอำนาจยิ่งใหญ่ทางการเงินอย่างมาก บางทีตั้งแต่ เริ่มต้น การที่ปาลีปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขาโดยไม่ทันคาด คิดนั้น อาจจะสามารถทำให้พวกเขาตะลึงไปเลยก็ได้ แต่ ถ้านานไป พวกเขาหายตกตะลึงแล้ว กลัวว่าจะกดดันและ ทำให้ปาลีเปลี่ยนไปอีก

ดังนั้นหลังจากที่คิดเรื่องนี้แล้ว ธัญญาก็เลยนึกถึงชีวเทพ

เขารู้ทั้งรู้ว่าถ้าตัวเองเริ่มต้นเรื่องนี้มันจะทำให้เขาต้องเสีย สละอะไรเท่าไหร่ แต่เขาก็ยังยืนยันที่จะทำแบบนี้ เพราะบน โลกนี้ มีเพียงสิ่งเดียวที่จะสามารถทำให้ผู้คนไม่มองย้อนกลับไป

และมาที่ปาลีฝั่งนี้ พอหลังจากวางสายจากธัญญาไป เธอ ก็ไม่ได้หันกลับไปดูในห้องอีกและออกไปจากโรงพยาบาล ในทันที เพียงแต่การก้าวเท้าของเธอนั้นทว่ากลับไม่ได้ กระฉับกระเฉงเหมือนตอนที่เธอมา

ถ้าหากว่าปาลีมองหันหลับไป เธอก็จะเห็นว่า ฉาก ” ความ สุข ” ในห้องนั้นได้เริ่มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงไป

ดนุพลกินแอปเปิ้ลที่ไอริณป้อนให้ไปสองชิ้นพอเป็นพิธี จากนั้นก็บอกกับคนใช้ของตระกูลกันตพัฒน์ที่ยืนอยู่ไกลๆ ตรงหน้าต่างว่า : “ พาไอริณ กลับไปที่ห้องเลย มือของเธอ ถึงเวลาเปลี่ยนยาแล้ว ”

มือของไอริณถูกน้ำร้อนลวก ก็เลยอยู่ที่โรงพยาบาลนภา ตั้งแต่แรก

เมื่อได้ยินว่าดนุพลจะกลับไปเองนั้น ไอริณก็หันกลับไป มองแม่ของตัวเอง และเมื่อตอนที่ได้รับแววตาที่ดุร้ายจาก แม่นั้น เด็กน้อยสามขวบก็รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร จากนั้น ก็รีบกระโดดขึ้นไปบนตัวของดนุพลอย่างรวดเร็วพร้อมกับ พูดอย่างงอแงว่า : “ พ่อ พ่อ ไอริณจะอยู่กับพ่อ คุณลุงหมอ จะเปลี่ยนยาก็เรียกให้เขามาเปลี่ยนที่นี่สิ ไอริณกลัวที่ต้อง อยู่ในห้องคนเดียว ”

ดนุพลขมวดคิ้วและพูดว่า : “ ไอริณต้องเชื่อฟัง รีบกลับ ห้องของตัวเองไป มีสิบหกอยู่เป็นเพื่อน หนูไม่ได้อยู่คนเดียว

พูดจบก็หันไปส่งสัญญาณให้กับสาวใช้หมายเลขสิบหก สาวใช้รีบตอบกลับ จากนั้นก็อุ้มไอริณออกไปอย่างเร่งรีบ

โสรจอดไม่ได้ที่จะกัดฟันอย่างเงียบๆ เธอพาไอริณที่กำลัง เจ็บอยู่มาอยู่ข้างๆเขาโดยเฉพาะ ก็เพื่อที่อยากจะให้ลูกสาว คนนี้มาช่วยคลายความตึงเครียดระหว่างเธอกับดนุพล แต่ ตอนนี้เขากลับให้ไอริณออกไป ดูแล้ว หัวใจของเขากลาย เป็นหินไปแล้ว

และแน่นอน ทันทีที่ไอริณถูกอุ้มออกไป ดนุพลก็หยิบ เอกสารที่มีตัวอักษรสีดำเต็มแผ่นออกมาสองสามหน้าจาก ใต้หมอนและโยนมันไปตรงหน้าของโสรจ จากนั้นก็พูด อย่างเย็นชาว่า : “ นี่คือเอกสารการหย่าที่ผมให้คนร่างขึ้นมา คุณดูก่อน ถ้าหากว่าไม่มีปัญหาก็เซ็นชื่อซะ ! “