ตอนที่ 284 สายเรียกเข้าของนิวิฐ

อย่างไรก็ตาม ตอนที่ปาลีถามถึงห้องพักคนไข้ของดนุพล เธอยืนอยู่ที่หน้าประตู แต่กลับเห็นฉากที่ทำให้เธอตัวเธอ กลายเป็นหินและแข็งทื่อ

เมื่อมองทะลุผ่านกระจกใสไป ก็เห็นฉากที่มีความสุขอยู่ ภายในประตู : เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารักที่มือขวาพันผ้าสีขาว อยู่ เขย่งตัวขึ้น และใช้มือซ้ายของเธอป้อนแอปเปิ้ลชิ้นเล็กๆ ให้กับผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียง ชายคนนั้นยิ้มแย้มและค่อยๆ อ้าปากกัดแอปเปิ้ลเบาๆ ผู้หญิงที่แต่งตัวดูดีนั่งอยู่ถัดจาก เธอกำลังหั่นแอปเปิ้ลและเงยหน้าขึ้นมองพร้อมกับยิ้มให้กับ ผู้ชายและเด็กผู้หญิงคนนั้น ดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความ สุข

คู่สามีภรรยา ครอบครัวสุขสันต์ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น

ฉากนี้ช่างงดงามอะไรขนาดไหน กลับน่าประหลาดใจ ที่ อย่างน้อย มันได้บาดตาของปาลีแล้ว

ปาลีมึนงงราวกับถูกราดด้วยน้ำเย็น ความตื่นเต้นและความ ปรารถนาทั้งหมดในตอนนี้ถูกความกลัวสุดขีดเข้ามาแทนที่ เธอรู้สึกเย็นตั้งแต่หัวจรดเท้า หัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม

ระหว่างทาง ปาลีคิดทบทวนเกี่ยวกับความเป็นไปได้ของ การที่จะเจอกันหลากหลายวิธี หรืออาจพบเจอกับธนัท พบ เจอกับโสรจ แต่เธอก็ไม่ได้คิดที่จะหนีอีกต่อไป แม้ว่าจะต้อง เผชิญหน้ากับพวกเขา เธอก็จะพูดในสิ่งที่เธอต้องการจะพูดแต่กลับเก็บมันไว้ยังไม่เคยได้พูดมาตลอดกับดนุพล

แต่อย่างไรก็ตาม นับแล้ว นับอีก ฉากข้างหน้านี้กลับยังไม่ นับว่าเป็นฉากเดียวที่เห็น

ภรรยาเขา หั่นแอปเปิ้ลให้ ลูกสาวเขา ป้อนแอปเปิ้ลให้ กิน ทั้งหมดนี้ดูสวยงามและมีความสุขมาก และการที่เธอจะ ปรากฏตัวขึ้นนั้น ในทางกลับกันมันจะกลายเป็นส่วนเกิน

ปาลีค่อยๆถอยหลังไปทีละก้าว คำพูดทั้งหมดของเธอก็ ถูกอุดกลั้นกลับไปแล้ว โดยสิ่งที่เรียกว่าความสุขระหว่าง พวกเขาสามคน

และในตอนที่ปาลีกำลังจะหันตัวและคิดที่จะวิ่งกลับไปนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

เธอมองไปที่โทรศัพท์ มันเป็นสายเรียกเข้าของธัญญา

หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับนิวิฐ ? สิ่งที่เธอคิดถึงเลยใน ตอนแรกก็คือนิวิฐที่ตอนนี้เธอฝากให้ธัญญาดูแลอยู่

ดังนั้น เธอเลยรีบรับโทรศัพท์ในทันที

“ แม่ แม่ นี่นิวิฐเอง นิวิฐคิดถึงแม่จัง แล้วก็คิดถึงพ่อธวัฒน์ ด้วย แม่กับพ่อธวัฒน์คิดถึงนิวิฐไหม ? ”
ทันทีที่เธอรับโทรศัพท์ ปลายสายก็มีเสียงสะอื้นของนิวิฐ ส่งมา

ใจที่กำลังเย็นยะเยือกของปาลีนั้นก็รู้สึกอุ่นขึ้นมาในทันที เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่นว่า : “ แม่กับพ่อธวัฒน์คิดถึงนิวิฐ ทุกวันเลย นิวิฐเป็นเด็กดื้อหรือเปล่า ? ”

“ นิวิฐไม่ดื้อ !”

นิวิฐที่อยู่อีกด้านของโทรศัพท์นั้น ส่ายหัวเล็กๆที่น่ารัก ของเขาราวกับกลองเม็ด “ แล้วแม่ล่ะ ? พ่อธัญญาบอกว่าแม่ กลับไปหาพ่อให้นิวิฐ แล้วตอนนี้หาเจอหรือยัง ? ”

ทันใดนั้น ปาลีก็เหมือนจะร้องไห้ออกมา เธอมองหันกลับ ไปดูในห้องที่มี “ ครอบครัวสุขสันต์ ” ของดนุพล ในใจเธอ นั้นเจ็บปวดจนพูดอะไรไม่ออก แต่เธอก็ยังพูดกับนิวิฐต่อไป ว่า : “ หาเจอแล้ว……………

“ ว้าว แล้วพ่อคนใหม่หน้าตาเป็นยังไงหรอ ? ”

นิวิฐร้องออกมาเสียงดังด้วยความตื่นเต้นและอยากรู้อยาก เห็น แต่จากนั้นก็หน้ามู่แล้วพูดขึ้นมาด้วยความขมขื่นว่า : “ พ่อคนใหม่หล่อเหมือนพ่อธวัฒน์หรือเปล่า แล้วสวยเหมือน พ่อธัญญาหรือเปล่า ถ้าไม่เหมือน นั้นนิวิฐก็ไม่เอาแล้ว ไม่ อย่างนั้นถ้าพาออกไปจะอายคนอื่นนะ ”

ปาลีได้ยินดังนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะดี
ในวันนั้น ตอนที่นิวิฐเกิด ธวัฒน์กับธัญญาชอบเป็นอย่าง มาก แย่งกันที่อยากจะได้เป็นลูกบุญธรรม วันนั้นปาลีเธอ ให้นิวิฐเรียกพวกเขาว่าพ่อบุญธรรม แต่ไม่รู้ว่านิวิฐเรียก พวกเขาว่าพ่อตั้งแต่ตอนไหน และแน่นอนเธอรู้อยู่แล้วว่า ธวัฒน์กับธัญญาต้องอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้แน่ๆ แต่ว่าเด็กคน หนึ่งทำไมถึงจะมีพ่อสองคนได้ล่ะ สุดท้ายปาลีก็ไม่ละความ พยายามของเธอในการเริ่มต้นที่จะเปลี่ยนคำพูดของนิวิฐ ให้ตอนที่เรียกธวัฒน์กับธัญญาว่าพ่อนั้น ต้องตามด้วยชื่อ ของพวกเขา

และในตอนนี้ เขาอาจจะยังไม่เข้าใจว่าที่ตัวเองเรียกว่าพ่อ คนใหม่นั้นคืออะไร คงคิดว่าเหมือนกันกับพ่อธวัฒน์และพ่อ ธัญญา ปาลีจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า ถ้าหากว่าสุดท้ายแล้ว นิวิฐเติบโตขึ้น และเธอไม่ได้คืนดีกับดนุพล ไม่มีพ่อคนใหม่ ของนิวิฐ เธอไม่รู้ว่าเขาจะโกรธเธอไหม ?

ปาลียิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแย่

” แม่ ทำไมแม่ไม่พูดอ่ะ ? ”

นิวิฐยังคงถือสายรอให้แม่ตอบกลับเขา ในตอนนี้ ธัญญาที่ อุ้มเขาอยู่ก็หยิบโทรศัพท์ไปแล้วเกลี้ยกล่อมว่า : “ ให้พ่อธัญ ญาคุยกับแม่แปปนึง นิวิฐไปเล่นทางนั้นไป ไม่ซนนะ เดี๋ยว พ่อธัญญาจะพาไปกินไอศกรีม

” โอเค พ่อธัญญาต้องสัญญานะ ‘

เด็กนั้นถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับคำตอบของคำถามก็จะไม่ได้คาดคั้นเหมือนกับผู้ใหญ่

“ ปาลี ทุกอย่างราบรื่นดีไหม ? ”

ธัญญาถามอย่างจริงจัง

“ ทุกอย่างราบรื่นดี ! ”

ปาลีพยายามกดน้ำเสียงสะอื้นของเธอที่เมื่อกี้เหมือนจะ ร้องไห้ออกมาให้เป็นเสียงปกติ

แต่ก็ยังถูกธัญญาที่กำลังฟังอย่างตั้งใจฟังออก และถาม คำถามที่นิวิฐถามไปเมื่อกี้อย่างตรงไปตรงมา ด้วยน้ำเสียงที่ เย็นชา ว่า : “ เธอคงจะเจอกับดนุพลแล้วสิ เขารังแกเธอหรือ เปล่า ?”