ตอนที่ 251 ตบหน้า

ปาลีได้ยินดังนั้น ก็โกรธและพูดขึ้นว่า “ วีนัสเพิ่งจะสาม ขวบ รอให้โตก่อน เธอประมาณก็อายุวัยกลางคน ชีวิตส่วน ใหญ่จะสูญเปล่า ฉันไม่เห็นด้วยและก็ไม่อนุญาต”

ปิยะมองไปที่ปาลีโดยไม่ได้พูดอะไร ไม่เจอกันสี่ปี ปาลี เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ คำพูดนี้ถ้าหากว่าเป็นในอดีต มันจะไม่มี ทางที่ออกมาจากปากของปาลี แต่ว่าทำไมเธอถึงไม่ต่อต้าน น่าเสียดาย การที่เธอจะทำอะไรได้นั้นขึ้นอยู่กับนิทัศน์ เธอ เลยไม่กล้าที่จะทำอะไรเลย

ดังนั้น แม้ว่าปาลีจะสามารถช่วยเธอได้ เธอก็ไม่กล้าที่จะ จากไปอยู่ดี

และปาลีก็ไม่รู้ ว่าปิยะปกปิดเรื่องอะไรบางอย่างจาก เธอ และต้องการที่จะพูดต่อไป ในเวลานี้ รถก็มาถึงที่โรง พยาบาลและต้องหยุดชั่วคราว

ทั้งสองคนเดินเข้าโรงพยาบาล วีนัสยังคงอยู่ในห้อง ผ่าตัด คุณครูที่มีหน้าที่ดูแลเด็กยืนตัวสั่นอยู่หน้าห้องผ่าตัด และเมื่อเห็นว่าปิยะมาแล้ว ก็พูดด้วยความกังวลตั้งแต่ต้นจน จบอีกรอบเรื่องที่วีนัสกระดูกข้อมือหักเป็นเพราะปีนต้นไม้

ถึงแม้ว่าวีนัสนั้นไม่ใช่ลูกแท้ๆของตัวเอง แต่ตั้งแต่ที่วีนัส เกิด ปิยะก็เป็นคนเลี้ยงดูเธอมาโดยตลอด ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ กลับดีกว่าแม่แท้ๆ
ในตอนที่ปิยะกําลังเศร้าเสียใจและร้องไห้อยู่หน้าห้อง ผ่าตัดนั้น ก็มีลมกระโชกของเงารูปร่างสูงมาจากทางเดิน โดยไม่ได้มีคำพูดใด เสียง “ แปะ ” ตบเข้าที่ปิยะอย่าง รุนแรง

ปิยะที่ยังคงรู้สึกเศร้า ร่างกายถูกตบเข้าโดยไม่รู้ตัวและล้ม จากเก้าอี้ในทางเดินของโรงพยาบาลลงกับพื้น

” โอ๊ย ! ”

ปิยะร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด เธอเงยหน้าขึ้น ก็เห็น นิทัศน์จ้องมองที่เธอด้วยความโกรธ

เรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับวีนัสที่โรงเรียน โรงเรียนนั้นไม่ เพียงแค่แจ้งให้กับปิยะรู้เพียงคนเดียว และทันทีที่นิทัศน์ได้ รับโทรศัพท์เขาก็ทิ้งทุกอย่างในมือและมาด้วยความรีบร้อน เพียงแต่มันช้ากว่าปิยะไปไม่กี่นาที

‘ นี่คุณดูแลลูกยังไง ไม่เป็นไข้ก็กระดูกหัก เป็นเพราะว่า เธอไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณใช่ไหมคุณเลยไม่ใส่ใจ ? ผมจะ บอกอะไรให้ ถ้ามือของวีนัสเป็นอะไรขึ้นมา ผมไม่ปล่อยคุณ ไปแน่ ”

นิทัศน์ดุด่าพร้อมกับชี้ไปที่หน้าผากของปิยะอย่างรุนแรง

ลักษณะที่ชั่วร้ายและหล่อเหลา แต่ทว่าเพราะความโกรธ กลับเปลี่ยนไปจนผิดรูป ดูแล้วน่าเกลียดอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม หลังจากสินเสียงพูดของเขา ก็มีเสียง “ แปะ ” ดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ เป็นหน้าเขาที่โดนตบอย่าง ดัง ทั้งรุนแรงและดุเดือด มันแรงกว่าที่เขาตบปิยะไปเมื่อกี้ หลายเท่า

นิทัศน์ที่จู่ๆก็โดนตบอย่างกะทันหัน ก็รู้สึกมึนไปเลย !

เขาค่อยๆหันหัว และเห็นหน้าของคนที่ตบเขา เป็นผู้หญิง คนหนึ่ง และผู้หญิงคนนี้ก็คือ …..

“เธอ…..เธอคือ…….

นิทัศน์มองไปยังปาลีที่ยืนอยู่ข้างๆปิยะด้วยความ ประหลาดใจ และพูดอย่างตกใจว่า “ ปาลี ? ”

เมื่อกี้เขาโกรธมากจนไม่ได้สังเกตว่าข้างๆปิยะมีคนอยู่ จน กระทั่งที่ปาลีตบเขา

แต่ปาลีในตอนนี้ เปลี่ยนไปมากจากสี่ปีที่แล้วที่เป็นหัวหน้า เลขาของเขา ไม่ใช่ว่าใบหน้าที่เปลี่ยนไป แต่เป็นอารมณ์ การแต่งหน้า การแต่งกายต่างหาก รวมๆกันทั้งหมดนี้ เป็นการเปลี่ยนแปลงที่อย่างกับหน้ามือเป็นหลังมือ ปาลีใน ตอนนี้เป็นผู้หญิงที่น่าทึ่งพอที่จะทำให้ผู้ชายประหลาดใจได้

ดังนั้น ชั่วครู่หนึ่ง ทำให้นิทัศน์ไม่กล้าที่จะเชื่อสายตาของ ตัวเอง

ปาลีค่อยๆพยุงปิยะให้ลุกขึ้น จากนั้น เงยหน้า และจ้องไปนิทัศน์ด้วยสายตาที่เยือกเย็น และพูดอย่างเย็นชาว่า : ประธานาธิบดีนิทัศน์ ลูกสาวของคุณมือหักที่โรงเรียน แล้ว เกี่ยวอะไรกับปิยะ ถ้าคุณจะโกรธก็ไปโกรธที่โรงเรียน มา โกรธที่นี่ทำไม เป็นผู้ชายแต่ลงมือกับผู้หญิง คุณยังเป็นลูก ผู้ชายอยู่ไหม ?

เมื่อปาลีพูดออกมาอย่างนั้น นิทัศน์ก็แน่ใจแล้วว่า ผู้หญิง กล้าหาญข้างหน้าที่กล้าลงมือกับเขานั้นก็คือเลขาคนเมื่อ ก่อนนั้นที่แม้แต่พูดยังไม่กล้าที่จะเสียงดัง

เมื่อหัวใจตกตะลึง แต่ที่มากขึ้นกลับเป็นความโกรธที่ลุก ไหม้ ต้องรู้ว่า สามสิบเอ็ดปีที่ผ่านมาทั้งหมดของนิทัศน์นั้น ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องเขา

ดวงตาที่ดูชั่วร้าย ชำเลืองมองมาอย่างอันตราย เขาก้าว เข้าไปหาปาลีอย่างช้าๆพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่สลัวว่า : “ตบผม คุณกล้าลงมือตบผม ดี ดีมาก ไม่ได้เจอสี่ปี คุณกล้า ขึ้นมากนะ !”

เมื่อปิยะเห็นนิทัศน์แสดงออกอย่างนั้น และรู้ว่าเขาโกรธ จริงๆแล้ว ก็รีบวิ่งไปจับที่มือของเขาพร้อมกับขอร้องว่า : “ คุณอย่าทำอะไรปาลีเลย ทั้งหมดคือความผิดของฉัน ฉันไม่ ได้ดูแลวีนัสให้ดีเอง ถ้าคุณจะตบก็ตบฉัน อย่าทำอะไรปาลี ขอร้องคุณล่ะ……โอ๊ย…….

ปิยะยังไม่ทันได้พูดจบ นิทัศน์ก็ผลักเธอออกไปอย่างไม่ เกรงใจ จนไถลไกลออกไปกว่าหลายเมตร หลังเธอชนเข้า กับกําแพง แม้แต่จะขยับก็ไม่สามารถขยับได้