ตอนที่ 243 ไม่สามารเป็นศัตรูได้

ปาลีเอียงหัวคิดเล็กน้อย พร้อมกับยิ้มแล้วเดินไป

ในเวลานี้ ที่โต๊ะข้างๆจักรกฤษนั้นเป็นผู้หญิงวัยกลางคน สองคนแต่งตัวมีระดับกำลังนั่งอยู่ พวกเขาสองคนต่างก็ พาเด็กที่อายุประมาณ 6-7 ขวบมาด้วยสองคน เด็กทั้งสี่คน กำลังเล่นกันอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ทั้งหัวเราะคิกคักและร้องไห้ เสียงดัง

ดังนั้น เมื่อปาลีเดินมาถึงข้างหลังของจักรกฤษแล้ว เขา เลยยังไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอเลย

แต่วิสาข์ที่นั่งอยู่ตรงข้ามจักรกฤษ ก็อดไม่ได้ที่จะมองปาลี ด้วยสีหน้าแปลกๆ จากนั้นก็ทำมือบอกจักรกฤษว่ามีคนมา ข้างหลังเขาแล้ว

จักรกฤษเห็นท่างทางของวิสาข์ แม่เขาแล้วนั้น จึงหันหัว ไปดู ทันใดนั้น ทั้งตัวเขาก็แข็งราวกับรูปปั้น

“ป

ปาลี ? ”

จักรกฤษไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่จู่ๆก็ปรากฏด้านหลังของ เขาตอนนี้นั้นจะเป็นปาลี ผู้ชายที่ห่วงรูปลักษณ์ของตัวเอง มาโดยตลอด ในตอนนี้กลับอ้าปากเป็นรูปตัวโอ

ท่านชาย ไม่เจอตั้งหลายปี หล่อเหลาขึ้นเยอะนะ ! ”
ปาลีมองไปที่ชายร่างใหญ่ที่สวมเครื่องแบบทหารด้วยรอย ยิ้มที่อ่อนโยน ไม่เจอตั้งสี่ปี จักรกฤษทั้งสูงขึ้น หล่อขึ้น

พูดถึงจักรกฤษ เขาไม่ได้เป็นศัตรูกับปาลีมากนัก พูดได้ว่า ในเมืองนี้ จักรกฤษคือหนึ่งในไม่กี่คนที่ปาลีเธอไม่ได้เกลียด จนจําฝังใจ

แต่ว่า จักรกฤษเป็นน้องชายของโสรจ ดังนั้น ความคิด ริเริ่มของปาลีในขณะนี้ ไม่ได้ถูกกำหนดเป้าหมายอย่าง แน่นอน

” เธอ…. เธอคือปาลีจริงๆ ? พระเจ้า นี่เธอกลับมาเมื่อ ไหร่ ? ”

จักรกฤษลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจ สีหน้าของเขาตะลึง เหมือนได้เห็นโลกใหม่

ปาลีอยากจะหัวเราะกับการแสดงออกที่เกินจริงของจัก รกฤษ แต่เธอยังมีมารยาทพอที่จะยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า : “ กลับมาเมื่อวาน ฉันนัดกับคนคนหนึ่งมาคุยกันที่นี่ ไม่คิดว่า จะมาเจอคุณพอดี ไม่ทราบว่าคนนี้คือ ? ”

พูดจบ ปาลีก็ชี้ไปที่วิสาข์ที่นั่งอยู่ตรงหน้าจักรกฤษ

แม่ผม ! ”

จักรกฤษยังตกใจกับการกลับมาของปาลีอยู่ เลยตอบกลับ คำถามเธอไปโดยไม่รู้ตัว
ปาลีร้องอ๋อ จากกนั้นก็ยื่นมือขวาของเธอไปทางวิสาข์ ” คุณหญิงวิสาข์นั่นเอง ดีใจที่ได้พบนะคะ ”

สรุปว่านี่ก็คือแม่ของจักรกฤษ ปาล็อดไม่ได้ที่จะมองลึก ลงไปที่วิสาข์ หญิงสาวสวยงามตรงหน้าเธอ และสามารถ จินตนาการได้เลยว่าตอนสาวๆนั้นเป็นคนสวยคนหนึ่ง แต่ ปาลีดูไม่ออกเลยว่าโสรจกับวิสาข์นั้นมีความคล้ายคลึงกัน ตรงไหน

ส่วนใหญ่ ลูกสาวจะมีหน้าตาคล้ายแม่ แต่ดูโสรจคนนี้น่า จะเป็นข้อยกเว้นแล้วล่ะ

ในเวลานี้ ปาลียังไม่รู้ว่าโสรจนั้นไม่ใช่ลูกสาวของวิสาข์ จริงๆแล้วเธอเป็นลูกสาวคนโตของชยุตกับภรรยาเก่าของ เขา และวิสาข์ก็คือภรรยาคนที่สองของชยุต พูดได้ว่า จักรก ฤษกับโสรจเป็นพี่น้องพ่อเดียวกันแต่คนละแม่

วิสาข์ไม่รู้ได้ว่าปาลีที่ใบหน้ายิ้มแย้มนั้นได้มองเธออย่าง ละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ว ในความรู้สึกเธอเห็นเพียงแต่ ปาลีคนที่สวยงาม มีสติปัญญา สง่า สูงส่ง เป็นประเภทที่เธอ ชอบที่สุด ดังนั้น มันทำให้เธอลุกขึ้นยืนอย่างลำบาก และ เอื้อมมือไปจับกับมือของปาลี พร้อมกับพูดว่า : “ เธอเป็น เพื่อนของจักรกฤษสินะ เธอเรียกฉันว่าน้าวิสาข์ก็ได้ เพื่อน ของจักรกฤษก็เรียกฉันแบบนี้ทั้งนั้น ”

“น้าวิสาข์สวัสดีค่ะ !”

ปาลีเอ่ยอย่างเบาๆ
ไม่รู้ว่าทำไม ถึงแม้มันจะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เจอกับวิ สาข์ แต่เธอกลับมีความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ อาจจะ เป็นเพราะรอยยิ้มที่อ่อนโยนของวิสาข์ทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคย ทําให้ความเป็นศัตรูเดิมทีของเธอหายไปโดยอัตโนมัติ……

เมื่อเห็นว่าปิยะยังไม่มา ปาลีเธอเลยไปนั่งที่ข้างๆวิสาข์ และพูดคุยกันเรื่องทั่วๆไป

จักรกฤษที่นั่งอยู่ข้างๆก็อดไม่ได้ที่จะตะลึงเล็กน้อย เขาไม่ เคยรู้เลยว่าแม่ของเขาที่โดดเดี่ยวและไม่ชอบที่จะพูดคุยกับ คนอื่นมากนักมาโดยตลอดนั้นก็มีมุมที่อบอุ่นอีกด้วย

แต่ว่า พวกเด็กสี่คนที่อยู่โต๊ะข้างๆนั้นเสียงดังเกินไปแล้ว พวกเขาเอาใบเมนูอาหารบนโต๊ะมาพับเป็นเครื่องบิน แล้ว โยนมันไปมาในห้องโถง

มันเสียงดังจนทําให้คนปวดหัว

ในตอนนี้ บริกรก็เพิ่งนำเครื่องดื่มเย็นๆที่ปาลีสั่งไปมา เสิร์ฟให้ จากนั้นจึงเดินไปที่ด้านหลังของวิสาข์ ปรากฏว่าถูก เด็กที่กำลังเล่นซนอยู่นั้นชนเข้า และแก้วเครื่องดื่มที่อยู่บน ถาดนั้นก็เทลงไปที่วิสาข์ จากไหล่ลงไปถึงขา วิสาข์เปียก ชมไปครึ่งตัว

วิสาข์กรีดร้อง เครื่องดื่มเย็นๆไหลซึมผ่านเสื้อผ้าไปที่ผิว ของเธอ ทำให้เธอเริ่มรู้สึกหนาวและตัวสั่นไหว คนที่ถึงแม้จะดีแค่ไหนโดนอย่างนี้ก็โกรธอารมณ์ขึ้น

เธอดึงเด็กที่ก่อเรื่องนั้น พาไปที่โต๊ะข้างๆที่มีหญิงวัยกลาง คนสองคนที่แต่งตัวเป็นหญิงสูงศักดิ์ แล้วพูดด้วยความ โกรธว่า : “ คุณสองคน ที่นี่คือสถานที่สาธารณะนะคะ เด็ก ของพวกคุณรบกวนมาก ไม่มีความเกรงใจสักนิดเลย พวก คุณก็ไม่สนใจพวกเค้า ดูเสื้อผ้าฉันสิ กลายเป็นอะไรแล้ว ?