ตอนที่ 234 อยู่ด้วยกัน

แต่ว่า แม้ว่าเขาจะไกล่เกลี่ยความขัดแย้งได้แล้วนั้น ดน พลในตอนนี้ยอมแพ้ที่ไหนกัน เขาจับมือของปาลีไว้อีก ครั้ง แล้วพูดอย่างเสียงแข็งว่า : “ในตอนนั้นคุณจากไปโดย ไม่พูดอะไรสักคำ มันเพื่ออะไรกันอีก มีเรื่องอะไรที่คุณไม่ สามารถบอกกับผมต่อหน้าให้ชัดเจนได้ ต้องการเล่นซ่อน แอบกับผมหรอ คุณรู้หรือเปล่าผมตามหาคุณมาสี่ปีแล้ว สี่ปี เต็มๆ !

เมื่อเห็นดนุพลพูดอย่างทั้งรักและกังวลเช่นนั้น ปาลึกลับ ยิ้มเยาะอย่างถากถาง ” แล้วยังไง ? ตอนนี้คุณก็แต่งงาน แล้วไม่ใช่หรอ แล้วยังมีลูกแล้วด้วย ? ”

เดิมทีปาลีไม่เคยคิดมาก่อนที่จะปกปิดตัวตนของเธอ จาก การที่เธอเปลี่ยนชื่อครั้งนี้ ถึงความบาดหมางเมื่อกี้นั้น มัน เป็นเพียงแค่กลยุทธ์ขั้นรายวันของเธอ

ดนุพลอึ้งในคำถามของปาลี

ก็ใช่ แล้วยังไง ? แล้วยังไง ?

เขาแต่งงานกับโสรจแล้ว และยังมีลูกสาว ไอริณ แล้วด้วย ถ้าปาลียอมรับตัวตนของเธอ ยืนอยู่ต่อหน้าเขาแบบนี้ เขา จะทำอะไรได้อีก ?

เขาเสียสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของเธอแล้ว
ดนุพลส่ายหัวด้วยความเจ็บปวด เขาพยายามอธิบายว่า ” ระหว่างผมกับโสรจนั้นไม่ได้เหมือนที่คุณคิด ผมกับเธอ………

“ฉันไม่อยากฟัง และก็ไม่จําเป็นต้องฟัง ! ”

ปาลีแทรกขึ้นมาอย่างเย็นชาว่า “ หากว่าท่านนายกยังคง พัวพันไม่หยุดแบบนี้ ฉันก็คงทำได้แค่เพียงออกจากเมือง A ไปและหาลงทุนในเมืองอื่นแทน ”

“ไม่ได้!”

พอดนพลได้ยินว่าปาลีจะจากไปอีกแล้วนั้น เขาก็รีบปล่อย มือของปาลีอย่างรวดเร็ว “ ก็ได้ ถ้าหากคุณจะคุยเรื่องงาน อย่างนั้นก็คุยเรื่องงาน

มันไม่ง่ายเลยที่รอปาลีให้กลับมา และเขาจะไม่มีวันปล่อย มือ

ทิวัตถ์เห็นว่าในที่สุดท่านนายกนั้นก็ประนีประนอมแล้ว เขา ยิ้มอย่างรวดเร็วแล้วไปรับกระเป๋าเดินทางในมือของธวัฒน์ จากนั้นก็นำทั้งสองเดินไปยังที่จอดรถด้านนอก

ทิวัตถ์มีหน้าที่ขับรถ ดนุพลนั่งที่เบาะด้านข้าง และปาลีกับ ธวัฒน์ก็นั่งด้วยกันที่เบาะหลัง

“ธวัฒน์ ฉันปวดหัวนิดหน่อย อาจจะเป็นเพราะเมาเครื่อง เมื่อกี้ ”
ปาลีค่อยๆโน้มหัวไปเอนลงที่ไหล่ของธวัฒน์ แล้วพูดเบา

เบา

“มา ผมนวดให้คุณ ”

ธวัฒน์ยกมือนวดให้กับปาลีอย่างอ่อนโยนอยู่พักหนึ่ง

ฉากนี้ ดูเป็นธรรมชาติและอบอุ่นมาก ดนุพลที่นั่งอยู่ข้าง หน้ากําหมัดแน่นในทันที คิ้วก็ขมวดติดกันเป็นตัวสระอิ

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าเขาจะโกรธและเศร้าขนาดไหน แต่ กลับไม่สามารถที่จะทำอะไรได้เลย ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ใน สี่ปีที่ปาลีจากไปนั้น ธวัฒน์อยู่ข้างๆเธอตลอด บางทีอาจเกิด ความรัก ความสัมพันธ์ขึ้นระหว่างทั้งสองคนแล้ว เมื่อคิด อย่างนี้ หัวใจของดนพลก็เจ็บปวดขึ้นมาทันที

ดูเหมือนว่า เขาจะต้องหาโอกาสที่จะอธิบายเรื่องความ สัมพันธ์ระหว่างเขากับโสรจให้กับปาลีฟังอย่างชัดเจน เพื่อ ให้แน่ใจ ดนุพลพูดกับทิวัตถ์ที่กำลังขับรถว่า : “ ไปที่โรงแรม ยี่สิน! ”

ทิวัตถ์ไม่ได้ตอบในทันที และถามอย่างสงสัยว่า : “ ท่าน นายก พวกเราจองห้องที่โรงแรมแสงทองไว้แล้วไม่ใช่หรอ ทําไมถึงให้เปลี่ยนไปที่โรงแรมยี่ลินอีก

“ฉันบอกให้ไปโรงแรมยี่ลิน ”

ดนุพลเน้นเสียงของเขาด้วยความโกรธ
“ ครับ ! ”

ทิวัตถรีบตอบรับ และไม่กล้าคัดค้านอะไรอีก

มีเพียงปาลีที่หลับตาขณะธวัฒน์นวดขมับให้อยู่ ขนตาที่ ยาวนั้นสั่นจนเกือบจะมองไม่เห็น

โรงแรมยี่ลิน เคยเป็นที่ที่เธอกับดนุพลเจอกันครั้งแรกและ มีความสัมพันธ์เกิดขึ้น สําหรับพวกเขาสองคนแล้ว มันมี ความหมายที่พิเศษมาก

ดูเหมือนว่าดนุพลจะยังไม่ลืมอดีตระหว่างพวกเขา การทำ แบบนี้ คือต้องการที่จะรื้อฟื้นความทรงจำของเธอ จะทำให้ เธอยอมรับอีกครั้งอย่างนั้นหรอ ?

ปาลียิ้มเยาะอย่างเย็นชาในใจ เธอจะรอดู ว่าคนที่เป็นสามี และเป็นพ่อคนอย่างดนุพลแล้วนั้น จะยังสามารถทำยังไง เพื่อที่จะเริ่มความสัมพันธ์กับเธอได้ใหม่ !

ทั้งสี่คนเดินเข้าในโรงแรมยี่ลิน และตามที่ปาลีคิดไว้เลย ดนพลเปิดห้อง 518 ไว้ให้กับเธอ

วันนั้น เธอและดนุพลอยู่ด้วยกันครั้งแรก ก็คือที่ห้อง 518 !

จากนั้น ดนพลที่กำลังจะเปิดห้องเดี่ยวอีกห้องให้กับธ วัฒน์ กลับถูกปาลียกมือแทรกขึ้นมา : “ ไม่จําเป็นแล้ว พวก เราสองคน อยู่ห้องเดียวกันแหละ ”
พูดจบ ก็จับมือของธวัฒน์ แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์

เหลือทิ้งไว้เพียงดนุพลที่สีหน้าอึมครึม และลืมที่จะ ตอบโต้

เพียงแค่เดินเข้าไปในห้อง 518 ปิดประตู จากนั้นปาลีก็ ปล่อยมือของธวัฒน์ แล้วทิ้งตัวลงที่โซฟานุ่มๆด้วยสีหน้าที่ เหนื่อยล้า

” เหนื่อยแล้ว ?

ธวัฒน์รินนําอุ่นให้ปาลี

ปาลีรับมา ส่ายหัว แล้วตอบว่า : “ ยังไหวแหละ! ”

ธวัฒน์มองที่ปาลีอย่างลึกซึ้ง แล้วพูดอย่างมีความหมายว่า ถ้ารู้สึกว่าเหนื่อย ตอนนี้ยังปล่อยมือทัน ? “

ถึงแม้ว่าเมื่อกี้ที่ใช้เวลาไปกว่าสิบนาทีกับดนุพลนั้น เธอ จะแสดงออกว่าสงบนิ่งเสมอ แต่ เขารู้ดีว่า นั่นก็เป็นแค่ เพียงการแสดงออกภายนอก แต่ภายในใจนั้น กลัวว่ามันจะ ท่วมท้น จนไม่สามารถเอ่ยได้

เช่นเดียวกับในตอนนี้ ที่ปาลีแสร้งทำเป็นว่าสนิทกับเขา แม้กระทั่งนอนห้องเดียวกันเพื่อยั่วยุดนุพล บางทีอาจจะ ทรมานเขาได้ ตัวเธอเองก็จะทรมานด้วยเหมือนกัน !