ตอนที่ 228 ไม่ใช่ว่าไม่ต้องการ

ความรักของเขา เธอไม่สามารถตอบแทนได้ นอกใช้ตัว เธอเพียงอย่างเดียว

ถึงจะไม่อยาก แต่เธอก็ยังดึงดันที่จะปลดสายคาดเอวของ ธวัฒน์อย่างสั่นเทา ธวัฒน์ที่แสดงความต้องการออกมา อย่างชัดเจนนั้นกลับจับมือของเธอทันที และหยุดการกระ การของเธอ

ธวัฒน์มองปาลีอย่างตั้งใจ “เธอแน่ใจว่าเธอต้องการจะทำ แบบนี้ใช่ไหม”

ปาลีกัดที่ริมฝีปากตัวเองไปมา หลังจากนั้นก็พยักหัวตอบ อย่างแนวแน่ “ใช่”

“เพราะอะไร”

ธวัฒน์ยังคงถามต่อ

“เพราะ………”

จริงๆแล้วปาลีอยากจะตอบว่าเพราะการตอบแทน แต่พอ คำพูดมันจุกอยู่ที่ปากเธอก็พบว่า เหตุผลแบบนี้อาจจะเป็น ความอัปยศต่อธวัฒน์

แต่ถึงว่าเธอจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ธวัฒน์ก็เข้าใจได้ พลิกตัวแล้วผลักปาลีออก จากนั้นก็ลุกขึ้นนั่ง ธวัฒน์ยิ้มอย่างเจ็บปวด พูด “เพราะจะตอบแทน ใช่ไหม?”

“ฉัน….. 11

ทันใดนั้นปาลีก็เงียบไป

ธวัฒน์ลุกขึ้นยืน แล้วจัดการกับเสื้อคลุม หันหลังให้กับ ปาลีที่อยู่บนเตียง พูดว่า “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เธอรีบกลับ ห้องไปนอนเถอะ”

“ธวัฒน์….…..”

ปาลีมองข้างหลังของธวัฒน์อย่างฟุ้งซ่าน รู้สึกถึงความ อัปยศอย่างมากในทันที เธอผู้หญิงตัวคนเดียว ที่ยอมทิ้งทั้ง เกียรติและหลักการที่ยึดถือทุกอย่างจนหมดสิ้น แล้วมาหา ถึงที่อย่างตั้งใจ กลับต้องถูกปฏิเสธอย่างน่าต่ำต้อยเพียงนี้ เธออับอายจนแทบอยากจะมุดดินหนี

แต่อย่างไรก็ตามปาลีกัดริมฝีปากอย่างอับอาย แล้วเดิน อย่างไวไปที่ประตูเพียงไม่กี่ก้าว ในตอนที่มือวางอยู่ที่ลูกบิด ประตูนั้น ธวัฒน์ที่อยู่ข้างหลังด้านหลังพูด “ที่ผมทำดีต่อคุณ นั่นเพราะผมรักคุณ แต่ความรักของผม ไม่ต้องการให้คุณ ตอบแทนมันด้วยวิธีแบบนี้ ถ้าสักวันหนึ่งที่คุณก็รักผมบ้าง เหมือนกัน คุณไม่จําเป็นต้องทำอะไร ผมก็ยังต้องการคุณ คุณน่าจะเข้าใจใช่ไหม?”

สําหรับเขาแล้วการมีอะไรกันคือต้องสร้างโดยมีความรัก เป็นพื้นฐาน ถ้าปาลีไม่ได้รักเขา แค่เพราะความเมตตาจึงยอมฝืนอยู่กับเขา ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะไม่มีความสุข เขาก็ จะยิ่งไม่มีความสุขเหมือนกัน

ปาลีตกใจ ในใจรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เธอค่อยๆ น ตัวกลับไปอย่างช้าๆ น้ำเสียงสะอึกสะอื้นแล้วพูด “ขอบคุณ นะ!”

ขอบคุณที่เขาดีต่อเธอ ขอบคุณความรักของเขาที่ให้ต่อ เธอ และยิ่งขอบคุณในความเสียสละของเขาที่มีให้เธอ

เขาช่างเป็นสุภาพบุรุษมากจริงๆ

ในช่วงเวลานี้ เธอเข้าใจแล้ว ถ้าต้องการจะตอบแทนธ วัฒน์ แค่ใช้หัวใจไม่ใช่ร่างกาย แต่หัวใจของเธอมันหายไป ตั้งแต่เมื่อ4ปีที่แล้วแล้ว……

ในวันที่ 2 ปาลีลาออกจากทุกงานของเธอที่ทำอยู่ ไปถึง สนามบินเพื่อจองตั๋วสำหรับเดินทางกลับประเทศในวันพรุ่ง นี้ จากนั้นก็ถือโอกาสไปคลินิกจิตวิทยาส่วนตัวของแมวน้ำ

ชื่อจริงๆของแมวน้ำไม่ได้เรียกว่าแมวนํา มันเป็นแค่ชื่อ ภาษาจีนของเธอเท่านั้น นอกจากเธอจะเป็นนักจิตวิทยาที่ โดดเด่น เธอยังมีอีกสภานะหนึ่งคือลูกบุญธรรมของพ่อแม่ที่ เกาหลีของธวัฒน์อีกด้วย

แมวนําเป็นคนที่สวยมาก คุณสมบัติต่างๆบนใบหน้ามีทุก อย่างเหมือนสาวเกาหลีมาก แต่กลับเป็นคนสวยที่เฉยชา มากเช่นกัน
แค่เห็นว่าปาลีมา แมวน้ำเพียงแค่ค่อยๆเงยหน้ามอง “เมือ วานนี้ ธวัฒน์โทรมาหาฉัน เขาอยากให้ฉันลองทดสอบเธอ อีกสักรอบ นั่งสิ ฉันจะเริ่มทดสอบเธอตอนนี้ จำไว้นะ เวลา ตอบคำถามฉัน เธอจะต้องเอาความในใจจริงๆของเธอมา ตอบคำถาม แบบนี้ฉันถึงจะวิเคราะห์เธอได้อย่างถูกต้อง”

“อืม ฉันจะไม่ปิดบังอะไรเธอทั้งสิ้น

ปาลีผงกหัว จากนั้นก็เริ่มเข้ารับการทดสอบของ แมวน้ำ…..….….

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป แมวน้ำได้ข้อสรุปอีกครั้ง ปาลีได้รับ การรักษาอย่างสมบูรณ์แบบแล้วจริงๆ หลังจากปาลีขอบคุณ แมวนําอีกครั้งเสร็จ กำลังจะออกจากประตู กลับคาดไม่ถึง เพราะแมวนําจู่ๆก็พูดขึ้นว่า “เธอจะรักเขาได้ไหม?”เขาคนนี้ คงจะหมายถึงธวัฒน์

ไม่ได้ถามว่ารักไหม แต่ถามว่าจะรักได้ไหม เพราะว่า4ปี มานี้ ความค่อยๆเป็นค่อยๆไประหว่างปาลีกับธวัฒน์ เธอคือ พยานที่สมบูรณ์แบบมากที่สุด

ปาลีตัวแข็งทื่อ แล้วค่อยๆหันกลับมา เงยหน้าสบตากับ แมวน้ำสักครู่หนึ่ง แล้วส่ายหัวพร้อมพูดออกมาเบาๆว่า “ฉัน ก็ไม่รู้

เธอไม่รู้จริงๆ

ใน 4 ปีมานี้ เธอไม่เคยคิดที่จะปล่อยวางเรื่องนี้เลย ลองพยายามรักธวัฒน์ให้ได้ แต่ในใจที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง กลับมักจะรู้สึกว่าเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป หรือสิ่งนั้น คือการที่หัวใจฉันไม่ได้เต้นแรงแบบที่มันควรจะเป็น

สายตาเย็นชาของแมวน้ำกลับมองเข้าไปถึงในใจของปาลี “ฉันเข้าใจแล้ว น่าเสียดายนะ ที่เขากลับไม่เข้าใจ

เขาไม่เข้าใจความรักของปาลี ทำไมมันถึงได้มายากขนาด นี้ มันเหมือนกับเค้าเองที่ไม่เข้าใจ เพราะจริงๆความรักของ เธอมันอยู่ใกล้แค่เอื้อม เมื่อมองไปที่ใบหน้าเศร้าๆของ แมวน้ำ ปาลือดพูดไม่ได้ว่า “คุณชอบเขาใช่ไหม?

นี่มันคือลางสังหรณ์ของผู้หญิง ตั้งแต่ตอนที่ธวัฒน์แนะนำ ให้แมวนํามาเป็นหมอจิตวิทยาของเธอแต่นั้นมา ปาลีก็เริ่ม รับรู้ได้ถึงความรู้สึกของแมวน้ำที่มีต่อธวัฒน์ มันไม่ใช่ความ รู้สึกทั่วไปที่น้องสาวบุญธรรมมีให้ต่อพี่ชาย

เมื่อได้ยินคำถามของปาลี แมวน้ำกลับไม่คิดจะปิดบัง ยัง พยักหน้าตอบอย่างใจกล้า ยอมรับแล้วพูดว่า “ฉันชอบเขา ตั้งแต่ตอนที่ฉันถูกแม่รับไปเลี้ยงที่บ้าน แล้วฉันเห็นธวัฒน์ ในครั้งแรก ฉันก็ชอบเขาแล้ว แต่น่าเสียดาย เขาเห็นฉันเป็น แค่น้องสาว เขา.. ชอบเพียงแต่เธอ

จากนั้น ปาลีก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี เมื่อเจอกับเรื่องแบบ นี้ เธอไม่สามารถให้กำลังใจบอกให้คนอื่นสู้ต่อได้ ยิ่งไม่ สามารถบอกให้คนอื่นยอมแพ้ซะ ปาลีจู่ๆก็รู้สึกว่าคำถามเมื่อ ก็เธอไม่ควรจะถามมันออกมา