ตอนที่ 224 ปฏิเสธอย่างชัดเจน

“ฉันรู้ว่าคุณจะต้องมาตามนัดของฉันอย่างแน่นอน”

เมื่อชายวัยกลางคนเห็นปาลี เขายกคิ้วขึ้นอย่างเป็น ธรรมชาติโดยพูดภาษาจีนเพียงครึ่งเดียว

ปาลีขมวดคิ้ว “คุณเป็นใคร?

แน่นอนว่าปาลีใช้ภาษาอังกฤษ ในสี่ปีนี้เพื่อหลบหนีการ ไล่ล่าจากดนุพล นัฐพงษ์ จักรกฤษ ปาลีเดินทางไปหลาย ประเทศและที่เธอได้รับผลประโยชน์มากที่สุดก็คือการได้ เรียนรู้หลายภาษาของสังคมในแต่ละประเทศและภาษา อังกฤษก็เป็นหนึ่งในนั้น

ชายคนนั้นตกตะลึงไปชั่วขณะจากนั้นจึงแสดงสีหน้าที่ไม่ น่าดูออกมาอย่างทันที และไม่มีทางใช้ภาษาจีนที่ไม่คุ้นเคย สื่อสารอย่างช้าๆได้อีกต่อไป จึงใช้ภาษาอังกฤษพูดตรงๆ : “พนักงานคนนั้นไม่ได้พูดกับคุณถึงเรื่องผมบ้างเลยเหรอ? หรือเขากลืนทิป40000บาทที่ฉันให้เธอไปแล้ว?

ปาลีค่อยๆใช้ความคิด หลังจากนั้นจึงเผยรอยยิ้มออกมา : “ทิปฉันได้รับมันแล้ว คุณไม่ต้องคิดว่าคนอื่นจะน่ารังเกียจ ขนาดนั้น”

ตอนที่อยู่ข้างหลังฉาก พนักงานทั้งหลายพูดกับเขาแล้ว ว่าใครคนไหนชอบมอบดอกไม้หรือมีเคล็ดลับแบบไหน แต่ เธอใส่ใจเฉพาะเคล็ดลับ แม้กระทั่งดอกไม้หรือนามบัตร เธอไม่ได้ดูมันสักนิดเพราะว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ใช่อาหารของเธอ เธอจึงไม่ได้สนใจ

ชายคนนั้นโดนปาลีพูดจนมีสีหน้าที่อ่านยาก ที่จริงแล้ว ความคิดของเขาแบบเมื่อครู่มันก็ออกจะดูต่ำทรามไปสัก หน่อย แต่ว่า ปาลีพูดตรงๆออกมาทั้งหมดโดยไม่รักษาหน้า ชายคนนั้นเลยสักนิด แล้วจุดประสงค์ของชายคนนั้นก็ยัง ไม่สําเร็จอีกต่างหาก ปกติเขาเป็นคนที่ไม่เลือกเก็บอารมณ์ โทสะเอาไว้ในเวลาแบบนี้ แต่ว่าเขาก็ยังคงยิ้มอย่างสุภาพ บุรุษ แล้วพูดว่า “ขอโทษจริงๆ ผมพลั้งปากไปน่ะ คุณผั หญิงคนจีนแสนสวย ไปทานข้าวด้วยกันสักมื้อเถอะ เชิญขึ้น รถ ! ”

ปาลีสายหัวปฏิเสธแบบไม่เกรงใจ: “ขอโทษค่ะ ฉันทาน มาก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้ อิ่มมาก”

พูดจบก็หมุนตัวเดินจากไป

สิ่งที่เรียกว่าความปรารถนาในสายตาของชายคนนี้นั้นมัน ชัดเจนซะยิ่งกว่าชัดเจนเสียอีก ปาลีไม่มีทางได้เห็นแผนที่ เขาวางไว้ ในช่วงหลายปีมานี้เขาได้พบกับพวกผู้ชายที่คิด ว่าตัวเองมีเงินแล้วจะได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการมามากเกิน ไปแล้ว มันทําให้เธอสะอิดสะเอียนเหลือเกิน

ชายคนนี้คิดไม่ถึงว่าปาลีจะปฏิเสธออกมาที่อๆแบบนี้ ไม่มี

ความจําเป็นที่จะต้องคงความสภาพบุรุษอีกต่อไปแล้ว เขา

ตีสีหน้าขรึมแล้วเอื้อมมือไปคว้าไหล่ซ้ายของปาลีไว้แน่น

พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : “ได้รับเงินทิปของผมไปตั้งเยอะ แค่ยอมทานข้าวด้วยสักมือก็ไม่ได้ สําหรับคนหน้าตา ดีแบบคุณแล้วนั้นมันช่างยอดเยี่ยมจริงๆว่าไหม ผมจะบอก อะไรคุณอย่างหนึ่งนะ เงิน4หมื่นบาทที่ข้างนอกสำหรับผม มันมากพอที่จะเรียก…ดีๆตั้งหลายคน…อ่า………ไก่ในปาก ของชายคนนั้นยังไม่ทันได้ปล่อยออกมาด้วยซ้ำ ปาลีหรี่ตา ลงแล้วยกมือซ้ายขึ้น คว้ามือของชายคนนั้นที่จับอยู่บนไหล่ ของเธอ ด้วยการทุ่มที่คล่องแคล่วและงดงามเพียงครั้งเดียว ทําให้ร่างชายคนนั้นผ่านหลังของเธอล้มลงไปและเกิดเสียง ดัง “ตุ๊บ”ชายคนนั้นร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อวัยวะภายใน ทั้งหมดได้รับผลกระทบจากการล้มกระแทกในครั้งนี้ ต่อให้ ครึ่งวันก็ยังลุกขึ้นยืนไม่ได้

ไม่ผิดเลย ปาลีในตอนนี้ไม่ได้อ่อนนุ่มอีกต่อไป เพราะว่า เธอเรียนรู้ศิลปะป้องกันตัว จัดการกับผู้ชายตัวใหญ่ๆแค่คน สองคนไม่ใช่เรื่องยาก

และการเคลื่อนไหวนี้ได้ดึงดูดผู้คนที่อยู่รอบบริเวณให้ ค่อยๆหยุดเดิน ทุกๆคนมองปาลีด้วยความตกตะลึง เพราะ พวกเขาทุกคนไม่ว่าใครก็คิดไม่ถึง คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงร่าง เพรียวเพียงคนเดียวจะสามารถคว่ำผู้ชายตัวโตให้อยู่บนพื้น แบบนี้ได้ เป็นความจริงที่ทำให้พวกเขาถึงกับตกตะลึง

ปาลีมองด้วยสายตาเย็นชาอย่างไม่ลดละไปที่ใบหน้าที่น่า เกลียดของชายคนนั้น จากนั้นจึงควักเงิน4หมื่นบาทออกมา แล้วโปรยไปที่บนหน้าของชายคนนั้น “เอาเงิน4หมื่นของ คุณไป ฉันไม่ได้อยากได้มัน

พูดจบก็ยกเท้าแล้วก้าวข้ามผ่านชายคนนั้นไป จากนั้นก็จากไปโดนไม่หันกลับมามองมองดูผู้คนข้างทางรอบด้านท้ หยุดดูไม่มีใครไม่โบกมือและปรบมือให้

ปา เดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่ เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดัง ขึ้น ปาลีรับสายด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อน ยังไม่ทันที่จะพูด ก็มี นําเสียงของเด็กที่สดใสร่าเริงออกมาจากปลายสาย : “แม่จ๋า แม่จ๋า ทําไมถึงยังไม่กลับมาอีก?”

พอปาลีได้ยินเสียงนี้ บรรยากาศอึมครึมเมื่อครู่ก็มลายหาย ไปแล้วระบายยิ้มออกมาจากใจจริง “นิวิฐ แม่อยู่บนทางกลับ บ้านแล้ว”

“งั้นก็ดีแล้ว ใช่แล้ว ตอนกลับมาอย่าลืมซื้อซอสถั่วเหลือง นะ เพราะว่าคุณพ่อพึ่งจะทำข้าวมันไก่เมื่อกี้ แต่น่าเศร้าที่พบ ว่าซอสถั่วเหลืองที่บ้านใช้หมดแล้ว แม่ แม่ว่าพ่อเขาโง่มากๆ ใช่ปะ?”

เด็กน้อยในโทรศัพท์ทำพูดจาอวดเก่ง

ปาลีขำออกมาเบาๆ “นิวิฐ บอกกับลูกตั้งกี่ครั้งแล้วว่าลับ หลังห้ามพูดว่าร้ายคนอื่น ระวังจะถูกพ่อธวัฒน์ได้ยินเข้าแล้ว จับตีกันเอานะ”

“อ่า ฉันได้ยินตลอดนั่นแหละ นี่เจ้าตัวเล็ก มองกันของ เธอแล้วชักเริ่มจะคันมือแล้วสิ

โทรศัพท์เปลี่ยนมาเป็นเสียงของธวัฒน์แล้ว ดูเหมือนเขา จะคว้ามือถือมาจากนิวิฐ แล้วพูดว่า : “ลี เธอรีบกลับมาได้แล้ว วันนี้พี่ทำกับข้าวที่เธอชอบไว้ตั้งหลายอย่าง”

‘ โอเค จะกลับเดี๋ยวนี้แหละ

ปาลียิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน แม้ว่าธวัฒน์จะไม่มองไม่ เห็นการแสดงออกของเธอก็ตาม