ตอนที่ 155บาปกรรมครั้งใหญ่

“บิชหมายความว่าอะไร?”

พอตกลงไปยังกับดักดันน้ำมันตัวไปทางนิชที่โดนทับ ไว้ใช้สองมือจับคอของนิชไว้ใบหน้าเต็มไปด้วยความ โกรธ

ดัน แกปล่อยมือ……แฮกแฮก…….

นิชแทบหายใจไม่ออกเพราะต้นน้ำและสัญชาตญาณ ก็ให้หันไปทางต้นน้ำในขณะเดียวกันทั้งสองก็ต่อสู้กัน ขึ้นมาทันที

แต่ชัดเจนมากอายุที่มากพอสมครัวของนิชเปรียบไม่ ได้กับพลังของต้น ทำได้เพียงต่อสู้ดิ้นรนกับตัน ที่ ทับตัวเองอยู่อย่างนั้นถึงครึ่งทางก็ขยับอะไรไม่ได้

“พูดแผนการวันนี้ทั้งหมดเป็นแผนของคุณหรือน้อง วารีเป็นคนคิด?”

ต้นน้ำถามอย่างโกรธแค้นบวกกับฤทธิ์เหล้าที่ดื่ม เข้าไปไม่ได้เบามือให้เลนนิชถูกจนเหลือแต่ดวงตา ที่ขาวโพลนเกือบหายใจไม่ออกแล้วยังมีแรงที่ตอบ คําถามของเขาได้

“ฉันเอง!”

จากนั้นในตอนนี้เองด้านบนก็มีเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคย ดัง นมา

จากกันเสียงต้นน้ำตัวสั่นหันไปกลับเห็นวารีไม่รู้ตอน ไหนก็ปรากฏตัวอยู่หลมด้านหน้าและในมีอยังจับปืนที่ เอาไว้ล่าสัตว์ปอกปืนสีดำขมิบเล็งเข้าหากันน้ำ

“น้องวารีหนู…..เหรอ….

ตกใจตะลงบนหน้าของต้น ตกใจไม่เบาแต่เขายัง พูดไม่ทันจบได้ยินแค่ ปัง”เสียงปืน1นัดได้ดัง นวารี ลงมือไม่สับสนทันทีดูจากระยะห่างแล้วกระสุนตรงไป ยังหน้าอกของต้น ดันน้ำกรีดร้องทั้งตัวทับอยู่บนร่าง ของนิช

ทําไม……..ต้องฆ่าฉัน?”

ต้นนํ้าตายคาดาไม่มองไปทางวา หน้าอกที่ถูกยิง เลือดค่อยๆไหลออกมา “อย่ามาโทษฉันนะจะโทษก็โทษตัวเองที่ไม่มีวาสนา นายเองก็ไม่ดูๆดูตัวเองว่าเป็นยังไงนายคู่ควรกับฉันวารี ไหม?นายได้ร่างกายฉันไปฉันขอชีวิตนายนี้ก็เหมือน การค้าขายทั้งสองฝ่ายเท่าเทียมกัน

สีหน้าของวาไม่เปลี่ยนและเก็บปืนไม่มีสีหน้าแสดง อะไร

วารีแต่เล็กจนโตก็อาศัยอยู่กลางเขาและเรียนรู้วิธีใช้ ปีนจากนิชตั้งแต่เด็กตอน78ขวบกล้าใช้ปืนขึ้นเขาเอง ล่าสัตว์ป่ามาแล้วมากมายและดันน้ำที่อยู่ในสายตาเธอ ก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เนรฉา ดังนั้นตอนที่ยิงตันนํ้าตาย วารีไม่มีท่าทีที่หวาดกลัวใดๆเธอแค่คิดว่าตัวเองกำลัง ล่าสัตว์ป่าตัวหนึ่ง

“เธอ……จิตใจอ่านหิด…..

ตันน้ำที่จ้องมองไปยังด้านบนสุดที่มีผู้หญิงของตัวเอง

ยืนอยู่

นี้ก็คือผู้หญิงที่อยู่ในใจของต้นน้ำและใจของเธอทุก วันทุกคืนก็อยู่กับชายคนอื่นความชอบที่เปล่าประโยชน์ เขายังอยากให้เธอแต่งงานกับเขาให้เป็นภรรยาเนี่ยนะ ทางกลับกันเธอไม่มีความรู้สึกอะไรให้เขาเลย ในตอนนีใจของต้นน้ำเต็มไปด้วยเสียใจและเกียจชัง กับความไม่ยุติธรรมด้วย!

แต่ปีนนักนี้ของวารีทั้งแม่นทั้งแป๊ะยิงถูกหัวใจเขา เค็มๆเขาค่อยๆสลบไปม่านตาค่อยๆปิดลงจากนั้นจิตใจ ของเขาเต็มไปด้วยความเกียจความไม่พอใจและตาย อย่างเคียดแค้น

ข้างๆนิชที่เห็นฉากนี้ใกล้กลายเป็นคนบ้าเต็มที

พอเห็นแววตาของต้นน้ำที่แดงก่ำและหายใจเฮือก สุดท้าย ชตะโกนร้องขึ้นมาอย่างตกใจรีบถอยหลังไป และเลือดของต้นน้ำก็ไหลเต็มใส่บนตัวของเขาในขณะ เดียวกันเขาก็เงยหน้ามองไปยังทางวารีสายคาที่หวาด กลัวค่อยๆเปลี่ยนไป

ปืนนัดเมื่อกี้ทําให้นิชเข้าใจแล้วว่าลูกสาวของตัวเอง น่ากลัวแค่ไหนเปรียบกับเขาไม่ได้เลย

“พ่อขึ้นมาเถอะ!”

ในตอนนี้เองวารีหยิบไม้หนาใหญ่ที่อยู่ข้างๆลงไปที่ หลุมกัน ก ที่ยังอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นค่อยยื่นมือไปจับ ท่อนไม้ไว้มาถึงได้สติกลับมาได้มองดูต้นน้ำ ที่อยู่ในหลุมกับดักพูด ตอนนี้พวกเราควรทำไงต่อ

“ยังไงต่ออีกล่ะคะก็ฝังเลยค่ะอย่าให้เหลือหลักฐาน แม้แต่นิดเดียว”

วารีกลับมาเป็นเธอรู้สึกว่าไม่ได้ทำผิดอะไรเหมือน เดิมมองไปทางพ่อน้ำตาคลอพูด คุณพ่อเรื่องนี้อย่าได้ ให้ใครรู้เด็ดขาดเลยนะคะไม่อย่างนั้นสิ่งที่พวกเราหวัง ไว้จะพังหมดไปตลอดชีวิต”

ได้ยังไงพ่อก็ไม่มีทางบอกใครแน่นอนถึงตายก็ไม่ เด็ดขาด

เร็วมาก นิชรับรวบรวมสติกลับมาวันนี้เขาตัดสินใจฆ่า ก็เตรียมใจมาแล้วแต่แค่เมื่อกี้วารีเป็นคนลงมือ ทําให้เขาคาดไม่ถึงนี้ก็เลยทำให้เกินความคาดหมาย ของเขา

ต่อมาสองพ่อลูกจิตใจก็ช่วยกันลงมือขุดดิน ลงไป หลุมกับดักเต็มบนตัวของต้นน้ำให้เต็มๆเพื่อ ทำลายหลักฐานไม่ให้เหลือร่องรอยอะไรแม้แต่นิด