ตอนที่ 121 อยากแก้แค้นไหม?

“ผู้จัดการภาสวรคิดไม่ถึงเลยว่าจะมาร่วมการแข่งประมูล ในครั้งนี้ด้วยแต่ยังไงวันนี้ผมต้องชนะแน่ๆ

นิทัศน์ยืนอยู่ตรงหน้าของภาสาร จ้องมองไปทางอาสาร ใบหน้าที่ไม่ได้สนใจอะไร มีแค่สองคำที่สามารถบรรยายได้

“จริงเหรอ?” ภาสวรเงยหน้าขึ้นมองนิทัศน์อย่างเย็นชา น้ำเสียงที่ไม่ยอมให้ พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่ฟังคนที่เอา ปากมาแข่งหรอก ใครจะหัวเราะจนถึงสุดท้าย มารอดูกัน เถอะ!”นิทัศน์โดนเข้าไปเต็มๆ ทำสีหน้าอย่างไม่พอใจ ก็ดริม ฝีปากไว้ ถามขึ้นอีก: “ได้ข่าวมาว่า ผู้จัดการภาสวรเป็นผู้ชาย รสนิยมดี ดังนั้นข้างๆจะมีแค่เลขาผู้ชายเท่านั้น แต่ดูเหมือน วันนี้ ก็ไม่ใช่ไปซะหมด เลขาผู้หญิงคนสวยที่อยู่ข้างๆคุณ ยังใช้สะดวกไหมครับ?

คำพูดนี้ทำเอาภาสวรกิตติและปาลีทั้งสามขายหน้าไปเลย

สีหน้าของกิตติและปาลีเปลี่ยนอย่างกะทันหันสีหน้าของ ภาสวรกลับไม่มีความรู้สึกหลังจากนั้นก็ตอบกลับไปอย่าง เย็นชาว่า: “เรื่องนี้นายก็ไม่ต้องมาเป็นห่วง ต่างคนก็ต่างมี ทางเดินของตัวเอง ถึงคนอื่นจะพูดอะไร ก็ไม่เห็นสำคัญ อะไร แต่กลับกันนายที่รอบๆตัวมีแต่ผู้หญิงสวยปานฟ้า ไม่รู้ ว่าจะปลงเมื่อไหร่กัน? แน่นอน ฉันไม่สนใจหรอกนะ เอาล่ะ ฝั่งนั้นยังมีเพื่อนฉันรออยู่ ไปก่อนละกัน!

พูดจบ ก็ไม่รอให้นิทัศน์ตอบกลับโดยที่สีหน้าโมโหไม่เบาแต่กลับเดินจากไปอย่างไร และค่อยจากไป

ปาลีรีบเดินตามไปติดๆ

ถึงแม้จะเจอกับปิยะ และปาลีก็อยากที่จะอยู่ต่อพูดกับปิยะ อะไรหน่อย แต่พอเห็นนิทัศน์ที่อยู่ข้างๆ เธอยังมีหน้าจะ เข้าไปอีกเหรอ

เห็นปาลีที่อยู่ติดตัวภาสวรแบบนั้นสีหน้าของนิทัศน์กลับดู ไม่ดีขึ้นกว่าเดิมถึงแม้ตอนนี้เขาจะมีฝาแฝดสองพี่น้องที่ทั้ง สวยเลิศเลอยังสาวไม่มีใครเทียบได้อยู่ข้างๆแล้วแต่พอเห็น ปาลีแล้ว นิทัศน์เองยอมรับเลยว่าคนที่เขาไม่สามารถลืมได้ และยังคิดถึงก็ยังเป็นปาลี

ปิยะที่ยังยืนอยู่ข้างๆของนิทัศน์ไม่พูดอะไรแต่สังเกต สีหน้าของนิทัศน์ จากนั้นก็แอบยิ้มเบาๆออกมา และยิ้มเยาะ เย้ย

ตอนนี้ กับนิทัศน์ ปิยะไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรแล้ว เพราะ อย่างนั้นตอนที่เธอเห็นนิทัศน์มองดูปาลีสีหน้ากลับลืมไม่ได้ แบบนั้น เธอแค่รู้สึกอยากหัวเราะเยาะเย้ย ตลก

ปิยะรู้แล้วว่าเธอไม่ได้รักนิทัศน์อีกต่อไป รักของเธอถูก นิทัศน์ทำให้ชัดเจนแล้ว แต่ ตอนนี้เธอก็ไปจากนิทัศน์ไม่ได้ รออีกหน่อยเถอะรอให้น้องชายดีขึ้นแล้วเธอก็จะเป็นอิสระ แล้ว

ปาลีที่เดินตามภาสวรไปค่อยหันมากลับมามอง ในขณะที่กำลังหันไปมองเธอ ทั้งสองสบตากัน และเข้าใจฝ่ายตรง ข้ามหมายถึงอะไรทันที แอบยิ้ม ทั้งสองเดินจากไปจากห้อง โถง

ตอนนี้งานจะเริ่มอีก15นาที พวกเธอทั้งสองมีเวลาส่วนตัว พูดคุยกันความสัมพันธ์แบบพี่น้อง

“ปาลีผู้จัดการของเธอเท่ห์จังเลยอ่ะพูดตามความจริงนะ เธอไม่ใจเต้นเลยเหรอ?”

ดึงมือของปาลีมาจับ ปิยะพูดปนตลกไปด้วย ปาลีมองเธอ อย่างแรง พูดกลับว่า: “ปิยะ เธออย่าพูดอย่างนั้น ผู้จัดการ ของเราเขา……เขาเป็นน้องชายของดนุพล ปิยะตกใจจนพูด ไม่ออก “my god!งั้นก็เป็นลุงของบ้านเธอแล้วล่ะสิ!” “อา อะไรกัน ฉันกับดนุพลยังไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย

เธออย่าพูดอะไรซ้ำซัวได้ไหม”ปาลีพูดจนปิยะไปต่อไม่ ถูก จากนั้นจ้องไปที่น้องสาวฝาแฝดในห้องประมูลที่แต่งตัว เหมือนกัน พูด: “ปิยะ ช่วงนี้สองพี่น้องนั่นยังรังแกเธออยู่ ไหม?”

พอพูดถึงสองพี่น้องนี้ปิยะกัดปากขึ้นมาพูด: “ทำไมจะ ไม่รังแก ถ้าไม่ได้นิทัศน์เพราะช่วยพวกเธอไว้ พวกเธอจะ รังแกฉันได้? พูดแล้วฉันก็หัวร้อนทันที มีนาและสุดาก็ลา ออกเพราะพวกเธอ งานทั้งหมดเลยต้องตกมาที่ฉันหมดเลย เฮ้อ เหนื่อยสะกดอย่างนี้นี่เองสินะ!” ปาลีที่ฟัง ก็แค้นแทน ปิยะ พูดปลอบใจสักนิด เพิ่งได้เจอตัวจริงครั้งแรก และสอง ฝาแฝดที่อยู่ข้างๆนิทัศน์ลุกขึ้นกะทันหัน เดินออกมาจากห้องโถง

ในขณะที่เดินผ่านปาลีและปิยะ ขมวดคิ้วเล็กน้อยและแล อย่างดูถูก จากนั้นก็ทำเสียงออกมาจากทางจมูก ส่วนด้าน ล่างก็ใส่รองเท้าส้นสูงปลายแหลม ราวกับว่าเหมือนกับนก ยูงที่สวยงามธรรมดา และเดินผ่านตรงปาลีและปิยะไป

และดูสองพี่น้องเดินจากไปว่าไปทางไหน น่าจะไป ห้องน้ำ มองดูด้านหลังของฝาแฝดส่ายไปส่ายมาเหมือนว่า สวย อย่พูดเลยปิยะทนดูต่อไปไม่ไหว และปาลีเองก็ไม่ไหว เหมือนกัน ดึงมือของปิยะมาจับไว้ ปายิ้มอย่างมีเลศนัย ทันที พูด: “ปิยะ อยากไม่อยากแก้แค้น?

“หา?”

ปิยะโดนปาบีถามไม่ทันตั้งตัว หมายความว่าอะไร? ปาลึยิ้มอย่างมีเลศนัย “มากับฉัน วันนี้พี่จะช่วยเธอเอง

พูดจบ มือก็ยังจับจับปิยะไว้จากนั้นเดินตามสองฝาแฝดไป