ตอนที่ 105 หัวหน้าสาวสวย

ตอนเที่ยง12โมง ถึงเวลากินข้าวแล้ว ระหว่างนั้นจะมีเวลา พักอยู่สองชั่วโมง ขวัญชีวีจึงพึ่งจะได้มีเวลาพักสักที

วิ่งไปวิ่งมาทั้งเช้า ขาทั้งสองข้างของเธอจะหักแล้ว เพราะ

ว่าเธอใส่รองเท้าส้นสูง 7 นิ้วอยู่ตลอดเวลาไงล่ะ

พอเห็นว่าทุกคนเลิกงานไปกินข้าวกัน ขวัญชีวีเลยทนไม่ ไหวและถีบไปที่ประตูห้องออฟฟิศของกิตติ

กิตติที่กำลังเรียบเรียงเอกสารอยู่ เพื่อที่จะเลิกงาน พอ เห็นว่าขวัญชีวีเดินมาด้วยสีหน้าแค้นเคือง เลยเอนตัวไป ข้างหลัง และนั่งลงบนที่เก้าอี้ที่สุขสบายของเขา หัวเราะ และพูดว่า “เป็นอะไรมา สีหน้าดูไม่มีความสุขเลย มีคน แกล้งเธอมาใช่ไหม?”

“ใช่ ไอ้พวกผู้หญิงสามคนข้างนอกนั้นแหละ พวกมันน่า รังเกียจที่สุด เอาแต่สั่งฉันให้ทำโน่นทำนี่ทั้งเช้าเลย ฉันไม่ ไหวแล้ว ฉันไม่ทําแล้ว!”

ขาทั้งคู่ของขวัญชีวีก็ล้มลงไปทันที เธอเตะรองเท้าส้นสูง 7 นิ้วของเธอออกอย่างไร้มารยาท พร้อมบ่นอุบอิบด้วยความ

โกรธ

“ไม่ทำแล้ว?”

กิตติเลิกคิ้ว เขาลุกขึ้น และดึงขวัญชีวีเข้าไปที่ข้างเขาพร้อมดันเธอลงบนโต๊ะทำงานที่กว้างใหญ่ของเขา ยิ้มอย่าง ชั่วร้ายและพูดว่า “ถ้าเธอไม่ทำแล้ว ต่อจากนี้มันก็จะไม่ง่าย เลย ที่พวกเราจะมาทำอะไรกันสะดวกๆเหมือนตอนนี้นะ”

พูดไปพูดมากิตติก็เริ่มล้วงนั้นล้วงนี่ขวัญชีวี

ขวัญชีวีรู้อยู่แก่ใจว่าเขาอยากจะทำอะไร จริงๆแล้วก่อนที่ เธอจะเข้ามานั้นก็คิดไว้แล้วว่าตัวเองจะต้องเป็นเนื้อเข้าปาก เสือ แต่เธอก็ยังจะเข้ามา ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้จะรู้ว่ากิตติจะ ฉวยโอกาสทําอะไรเธอในออฟฟิศ แต่เธอก็ยังรู้สึกคาดหวัง อยู่นิดๆ ก็เหมือนกับสามปีก่อน

ไม่ช้าพวกเขาสองคนก็เริ่มทำอะไรกันในออฟฟิศอย่างบ้า คลั่ง

และในโรงอาหารบริษัทนั้น กิรณาก็ได้สั่งอาหารมาให้ กิตติแล้ว นั่งรอกิตติอยู่ตรงที่นั่งริมหน้าต่างเพื่อที่จะได้กิน ข้าวด้วยกัน

น่าเสียดาย เธอรอไปนานมาก แต่ก็ไม่เห็นกิตติมาสักที แต่ เธอก็ไม่ได้คิดอะไร เธอรู้ว่ากิตติยุ่งกับงานเขามากจนไม่มี เวลาลงมากินข้าว เธอยังคิดอยู่ อีกสักพักเธอจะแอบเอาข้าว ไปให้กิตติที่ออฟฟิศ

ทําไมถึงต้องแอบล่ะ ก็เพราะว่าพวกเขาแอบแต่งงานกัน ไง ถ้าเกิดมีใครเห็นว่าเธอเอาข้าวไปให้กิตติเข้า ถึงเวลาก็ จะนินทากันใหญ่
กิรณากำลังนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวอย่างน่าเบื่อ เธอเงย หน้าขึ้น ก็เห็นปาลีกำลังพาชายหนุ่มหน้าตาดีอายุราวๆยี่สิบ บนมือถือจานอาหาร มองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาที่นั่งอยู่

“ปาลี ทางนี้”

กิรณารีบโบกมือไปมา พูดถึงปาลีแล้ว เธอทั้งชอบและ ชื่นชมจากใจจริง

เพราะว่าในบางด้าน ปาลีกับเธอมีความคล้ายคลึงกันกัน อย่างไม่น่าเชื่อ อย่างเช่น อนุรักษนิยม เคร่งขรึม รักนวล สงวนตัว และชอบที่จะใช้ศักยภาพตัวเองในการสร้างเนื้อ สร้างตัว

“พี่ณา !”

ปาลีตอบโต้ในทันที เธอเลยพาเด็กหนุ่มหน้าตาดีมานั่ง ตรงข้ามกิรณา

สวัสดีครับ ผู้จัดการณา!”

เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนนั้นคงไม่กล้าที่จะทำตัวตามใจแบบ ปาลี ยังไม่นั่งลงเลยเขาก็ทักทายกิรณาอย่างมีมารยาท

กิรณายิ้มอย่างสง่างามและพูดว่า “นิศจัย นายนั่งลงได้ แล้ว ตอนนี้ไม่ใช่เวลาทํางาน ไม่จําเป็นต้องเกรง จากนี้ไป นายเรียกฉันว่าพี่ณาละกัน! ”
!” “ครับ พี่ณา

นิศจัยพยักหน้าด้วยความดีใจ

เขาก็เป็นพนักงานใหม่ที่พึ่งเข้ามาในบริษัทพร้อมขวัญชีวี ที่ต่างกันก็คือขวัญชีวีเป็นเลขานุการผู้จัดการใหญ่ ส่วนเขา เป็นผู้ช่วยผู้จัดการฝ่ายบริหารสำนักงาน หรือก็คือเลขานุการ ของกิรณา

วันนี้เป็นวันทำงานวันแรก เมื่อกี้เจอปาลีที่เป็นคน สัมภาษณ์ให้พอดี ปาลีเห็นว่าเขายังไม่ค่อยคุ้นชินกับบริษัท เลยเข้าหาและพาเขาไปด้วย

ระหว่างทานอาหาร ทั้งสามคนก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก ที่กิ รณาและปาลีไม่พูดคุยเพราะว่าพวกเธอมีกิริยามารยาทที่ดี ส่วนนิศจัยเป็นเพราะตื่นเต้น ตื่นเต้นจนไม่รู้จะพูดอะไร

กิรณาและปาลีเป็นสตรีสวยที่มีบุคลิกดีงาม คนหนึ่งฉลาด หลักแหลม ออร่าเข้มแข็ง อีกคนสง่างาม ใจกว้างเหมือน แม่น้ำ และยังเป็นหัวหน้าของเขาอีก เขาเป็นเด็กที่พึ่งก้าว ข้ามออกจากรั้วมหาลัย เด็กมหาลัยที่ไม่มีประสบการณ์ใดๆมี เพียงแต่จิตใจที่พร้อมสู้นั้นจะไม่ตื่นเต้นได้ยังไง!

และแล้วหลังกินข้าวเสร็จ เสื้อเชิ้ตขาวของนิศจัยก็แฉะไป ด้วยเหงื่อ

“เจ้าหนุ่ม ค่อยๆเป็นค่อยๆไปนะ!”
กิรณาห่อข้าวของกิตติ ตบไปที่ไหล่ขวาของนิศจัย เธอพูด ให้กำลังใจไปสองสามคำ และก็ลุกเดินออกไป

ปาลีแอบขำ และเธอก็เลียนแบบท่าทางของกิรณา ตบไป ที่ไหล่ซ้ายของนิศจัยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และให้คำแนะนำ ว่า “เจ้าหนุ่มน้อย สังคมไม่ได้ลึกลับอย่างที่นายคิด แค่ตั้งใจ ก็สามารถควบคุมได้ ฉันคาดหวังในตัวนายนะ!

พูดเสร็จ ก็เดินออกไป

มองไปที่หัวหน้าสองคน ภาพข้างหลังที่ดูยิ่งใหญ่ นิศจัย เกาไปที่ทรงผมอันหล่อเหลาของเขา หัวเราะ และพูดกับตัว เองด้วยความตกใจว่า “หรือว่านี่คือหัวหน้าสาวสวยที่ร่ำลือ กัน ยิ่งใหญ่ และน่าสนใจมาก

กิรณาออกไปจากโรงอาหาร เธอเดินไปที่ออฟฟิศของ กิตติพร้อมกับอาหารที่ห่อไว้