ตอนที่ 287 ฉันมีแอนตี้แฟนเยอะนะ เขาเอาอะไรมาเปรียบเทียบกัน

เวลากลางคืน ในฝรั่งเศส ถังหนึ่งกำลังนั่งพลิกนิตยสารไปมา อยู่ใต้แสงไฟ ไม่ถึงทำงานเสร็จแล้ว ก็มาปรากฏตัวอยู่ข้างเธอ ทันที “เดิมทีผมอยากสั่งทำชุดเครื่องประดับให้คุณ แต่ ดีไซเนอร์ชาวญี่ปุ่นต้องกลับญี่ปุ่นอย่างเร่งด่วน เพราะภรรยา เขากำลังจะคลอดลูก คืนนี้เราก็เลยจะวัดตัวคุณก่อน

“เครื่องประดับเหรอคะ” ถังหนึ่งวางนิตยสารในมือลงแล้ว มองโม่ถึงอย่างสงสัย “ทำไมฉันไม่เคยได้ยินคุณพูดเรื่องนี้มา ก่อนเลย

“ผมเป็นผู้จัดการของคุณนะ ดังนั้นเรื่องอะไรแบบนี้ ผม ต้องจัดการแทนคุณอยู่แล้ว” ริมฝีปากโม่ถึงโค้งขึ้นเล็กน้อย ขณะนั่งลงข้างเธอ “ผมรู้ว่าคุณไม่ใช่แฟนตัวยงของอัญมณี เพชรพลอย แต่คุณแต่งงานกับผมแล้ว จะมีสถานการณ์ที่คุณ จำเป็นต้องใช้มันแน่นอน ดูนางแบบคนอื่นสิ พวกเธอรักเครื่อง ประดับกันจะตายไป ถึงกับยอมตายเพื่อให้อยู่ในร้านขาย เครื่องประดับได้เลย แล้วคุณล่ะ

“ฉันกำลังช่วยคุณประหยัดเงินต่างหากล่ะคะ” ทั้งหนึ่งไม่ เคยชอบอะไรแบบนั้นและไม่ได้ทะนงตัว เธอชอบให้สิ่งต่างๆ เป็นไปตามธรรมชาติมากกว่า
“เหลือเวลาแค่สามชั่วโมงก่อนดีไซเนอร์จะบินกลับบ้าน ผมมีประชุมที่ต้องเข้าร่วม ดังนั้นคุณต้องขับรถไปที่โรงแรมและ พบเขาด้วยตัวเองนะ ทีมงานทั้งหมดของเขาจะอยู่ที่นั่น และ พวกเขาเหลือที่ต้องวัดอีกแค่ส่วนเดียว

ถังหนิงรับกุญแจรถมาจากโม่ถึงและเข้าใจว่าทำไมเขาถึง ทำเช่นนี้

“งั้นความตั้งใจแรกของคุณก็คือสั่งทำเครื่องประดับให้ฉัน สินะคะ ในขณะเดียวกันคุณก็ต้องการให้หวาทรงได้ข้อมูลบาง อย่างไปด้วยนั้นใช่ไหม

“แน่นอนว่าความตั้งใจหลักคือการสั่งทำเครื่องประดับให้ คุณ ผมสังเกตว่า ในกล่องเครื่องประดับที่บ้านที่คุณชอบใส่มี แค่ไม่กี่ชิ้น” ไม่ถึงถือแล็ปท็อปและแสดงตารางงานให้ถึงหนึ่ง “นี่วางแผนล่วงหน้าไว้อย่างดีแล้ว คุณแค่ไม่เคยสังเกตเท่านั้น เอง”

“โอเคค่ะ…ฉันจะไป” ถึงหนึ่งครุ่นคิด นอกเหนือจากตอน ทำงานและต้องทำตามคำขอของลูกค้าแล้ว เธอก็ไม่ได้ชอบ สวมใส่สิ่งของราคาแพงเลย

อย่างไรก็ตาม ในฐานะนางแบบ เธอเรียบง่ายเกินไปมาก!

“ระวังตัวด้วย ถ้าเจอปัญหาอะไรให้โทรหาผมเลยนะครับ

ผมจะไปรับคุณทีหลัง

ถังหนิงยิ้มขณะเตรียมของของเธอ เธอหยิบกระเป๋ากับกุญแจแล้วออกจากโรงแรม

แน่นอนว่าเพื่อแสดงบทบาทต่อหน้านักข่าว ถังหนึ่งจึง สวมแว่นตากันแดด แสร้งทำเป็นลับๆ ล่อๆ

คู่แต่งงานคู่นี้ต่างก็ช่างแสดงละครเก่งกันจริงๆ

คนจากหวาทรงเฝ้าดูโรงแรมมาตลอดทั้งวัน แค่มองดู จำนวนของก้นบุหรี่บนพื้นก็รู้แล้วว่าพวกเขากระวนกระวายใจ มากแค่ไหน พอตกกลางคืน ชายสามคนก็ห่อตัวเองในเสื้อ แจ็กเก็ตหนา รูดซิปถึงคอ

“เวรเอ๊ย นั่งถึงหนึ่งที่ถ่ายรูปได้ยากเย็นที่สุดเลย หนึ่งใน

เพื่อนร่วมงานของเขาตบไหล่และยิ้มอย่างหมดหนทาง “ใครบอกให้เธอเป็นคนซับซ้อนขนาดนี้กัน แค่ดูความเจ้าเล่ห์ ของเจ้าหล่อนสิ ฉันคงแปลกใจถ้าเธอไม่ได้อยู่ในสถานะอย่าง ที่อยู่ตอนนี้

“ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเมื่อไรความทุกข์นี้จะจบลง

“โชคของพวกเรามาถึงแล้ว

ชายสามคนมองไปยังที่ที่รถของโม่ถึงจอดอยู่อย่างพร้อม เพรียงกัน เห็นถึงหนึ่งเดินเข้าไปในลานจอดรถด้วยตนเอง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เธอก็ขึ้นรถและขับออกไป
ชายสามคนมองหน้ากันและตรวจสอบอุปกรณ์ถ่ายภาพ ของพวกเขาก่อนจะรีบตามหลังไปอย่างรวดเร็ว

“ยัยนั่นมัวแต่เดินชอปปิงอยู่ได้ จนพวกเราไม่ได้อะไรเลย

รูปภาพทั้งหมดที่ถ่ายมาก็เปลืองการ์ดความจำเปล่าๆ

“ตามไปอีกหน่อยแล้วกัน

คนจากหวาทรงอยู่ในกำมือของถังหนึ่ง เธอมองพวกเขา

ได้อย่างทะลุปรุโปร่ง หญิงสาวขึ้นรถและรีบไปยังโรงแรมที่ไม่ ถึงบอกไว้

เมื่อมาถึงด้านนอกของโรงแรม ถังหนึ่งก็จอดรถไว้ในลาน จอด เธอไม่ได้รีบออกมาจากรถ เวลาผ่านไปห้านาที ชายหนุ่ม รูปร่างผอมสูงก็ออกจากลิฟต์มายังลานจอดรถ ก่อนจะพาถัง หนึ่งเข้าไปในข้างใน

คนจากหวาทรงถ่ายภาพอย่างดุเดือด ชายสามคน ขะมักเขม้นถ่ายภาพทั้งหญิงและชายคนนั้นให้มากที่สุดเท่าที่จะ ทำได้ พวกเขามีความสุขมากจนตบหน้าตักด้วยความตื่นเต้น “บรรณาธิการหลินพูดถูก! ผู้หญิงคนนี้ทนความเหงาไม่ได้ หรอก!”

“บางที… โม่ถึงอาจจะแก่เกินไป เลยสนองความต้องการ เธอไม่ได้หรือเปล่า

“ยังไงก็เถอะ ภารกิจของพวกเราสำเร็จแล้ว!” ชายสามคนนั้นร้องไชโยอย่างมีความสุขอยู่อีกสักพักก่อนจะส่งรูปทั้งหมดให้บรรณาธิการหลิน “บรรณาธิการครับ คุณ

เตรียมรางวัลที่สัญญาไว้ให้พวกเราด้วยนะ

หลินซงมองรูปเหล่านั้น ดวงตาเขาก็ดุร้ายแหลมคม ราวกับหมาป่า ถึงหนึ่ง…

…มาดูกันว่าครั้งนี้เธอจะหนีไปไหนรอด

“นายจะไม่เสียผลประโยชน์หรอก หลังจากถังหนึ่งออกมา แล้ว ก็รีบกลับมาโรงแรมทันทีเลย พวกเรามีหลักฐานเพียง พอที่จะเริ่มการต่อสู้ดีๆ แล้ว ไม่จำเป็นต้องสะกดรอยตามเธอ อีก” หลินชงสั่ง

“ในที่สุด….

“อิสรภาพก็มาถึงแล้ว! รอกลับบ้านไปดูคนถูกแฉไม่ไหว แล้ว!”

ชายทั้งสามคนดูมีความสุขมากเหลือเกิน แต่พวกเขาไม่รู้ เลยว่าไม่ถึงสะกดรอยตามพวกเขาด้วยรถอีกคัน และกำลัง จับตาดูอยู่จากมุมอับสายตา

เขาจับตาดูนักข่าวทั้งสามคนด้วยสีหน้าเย็นชา ดวงตาสี ล้ำลึกดุจน้ำหมึกแฝงความเยาะเย้ยดูถูก

แน่นอนว่าไม่ถึงไม่อาจทนปล่อยให้ถึงหนึ่งขับรถมาเองได้ โดยเฉพาะเมื่อมีนักข่าวคอยตามติดอยู่อย่างนี้

ดังนั้นต่อให้มีบางอย่างเกิดขึ้นจริงๆ เขาก็ต้องทนบังคับ ตัวเองให้อดกลั้นอารมณ์ไว้จนกระทั่งถึงหนิงโทรศัพท์มาในที่สุด “วัดตัวเสร็จแล้วเหรอครับ

“แล้วค่ะ ฉันจะรอคุณอยู่ที่โรงแรมนะคะ”

“ไม่ต้องหรอก ผมอยู่ที่นี่แล้ว ลงมาข้างล่างสิ” ไม่ถึงตอบ

ถังหนึ่งมองเวลา เธอขึ้นมาชั้นบนไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ “คุณตามฉันมาเหรอ”

“เปล่า…ผมตามพวกคนที่สะกดรอยตามคุณมาต่างหาก ไม่ถึงอธิบายก่อนจะเล่าสภาพปัจจุบันของชายทั้งสามคนให้ฟัง “พวกเขาต้องเตรียมฉลองกันอยู่แน่ๆ ดูมีความสุขมากทีเดียว

ว่าแล้วโม่ถึงก็สตาร์ตรถขับออกจากลานจอด เขาขับไป ยังทางเข้าหลักเพื่อรับถังหนึ่ง และสำหรับพวกคนเลวสามคนที่ ลานจอดนั่น ก็ให้รอต่อไปแล้วกัน ให้พวกเขาคิดว่าถังหนึ่งใช้ เวลาทั้งคืนอยู่ข้างบนก็ดีแล้ว

“ทำแบบนี้จะทำให้คุณอึดอัดไหม

ถังหนึ่งมองตรงไปข้างหน้า ยังเงียบต่ออีกสักครู่ จากนั้น เธอก็ตอบว่า “ทำไมฉันต้องรู้สึกอึดอัดด้วยล่ะคะ ฉันไม่ใช่คน ที่ทำร้ายคนอื่นก่อน ฉันวุ่นอยู่กับความรับผิดชอบของฉันเอง ไม่ได้ทำอะไรเส้นเลย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมหลินชิงถึงได้ตาม ติดฉันนัก”

“ผู้ชายคนนี้ไม่เหมือนปาปารัซซีคนอื่น เขาทำงานเพื่อเงิน แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด”

“ตอนเขาเจอคุณครั้งแรกเป็นเรื่องบังเอิญก็จริง แต่หลังจากนั้นเขาก็เข้าใจคุณผิดมากขึ้นเรื่อยๆ

“ลู่เช่อรู้มาว่าเขาแต่งงานมาแล้วสามครั้ง และก็หย่าร้าง ทั้งสามครั้งเช่นกัน ไม่ถึงอธิบาย “การแต่งงานที่ล้มเหลว ทำให้เขาเกลียดผู้หญิง เป็นเหตุให้เขาผันตัวจากผู้ประกาศทาง โทรทัศน์มาเป็นปาปารัซซี เขาคิดว่าตัวเองส่งเสริมความ ยุติธรรมได้จากการเปิดโปงชีวิตส่วนตัวของคนอื่น

ถังหนึ่งยิ้มอย่างใจเย็น เธอไม่รู้สึกโกรธอีกต่อไปแล้ว อัน ที่จริงเธอรู้สึกว่าสถานการณ์นี้ค่อนข้างน่าตลก “มีคนแปลก หน้ามาเกลียดถึงขนาดนี้ ก็รู้สึกแปลกอยู่หน่อยๆ นะคะ

“แต่ฉันมีแอนตี้แฟนเยอะนะ เขาเอาอะไรมาเปรียบเทียบ กัน”

“ฉันรู้ว่าเดี๋ยวในที่สุดความจริงก็จะถูกเปิดเผย และเขาก็

จะต้องเสียใจ เพราะฉันเชื่อว่ายิ่งฉันต้องทรมานมากเท่าไร คุณก็จะเอาคืนให้มากเท่านั้น