ตอนที่ 135 คุ้มค่าที่จะสนอง

ในห้องส่องแสงริบหรี่ ทั้งคู่นั่งจ้องตากัน

ถึงกระนั้น ล้วเอากลับรู้สึกว่าหยางจิ้งนั้นมีความมั่นใจสูง เกินไป

ถ้าจะให้พูดก็คือ ตลอดหลายปีมานี้ หยางจิ้งนั้นอาศัย แผนชั่วเพื่อหาเส้นสายและงานต่างๆ ส่วนวิธีการของตัวเฮา ออกจะคล้ายกันกับวิธีของถังหนึ่ง พวกเขาสนุกกับการเก็บ เกี่ยวอย่างเงียบๆ พลางดูเหยื่อพวกนั้นตื่นตระหนกไปเอง

เพราะหงุดหงิดเรื่องถึงหนิงและเครียดกับอันจื่อเช่า สภาพ หยางจึงตอนนี้จึงดูไม่ได้เอาเสียเลย….

“ประธานหลานน่ะไม่ได้จัดการได้ง่ายๆ อย่างที่คุณคิด หรอกนะ”

“ปากว่าตาขยิบ! ขี้ขลาด!” หยางจิ้งจ้องลัวเฮาไม่วางตา พลางตะโกนใส่เขาอย่างเกรี้ยวกราด “นายนี่มันเอาแต่จะ ก้าวหน้าอย่างเดียวเลยนะ แม้มันจะหมายถึงเอาคนอื่นไปขึ้น เขียงแทนก็ตาม ถ้านายไม่อยากจะร่วมมือกัน งั้นก็ได้ พรุ่งนี้ฉัน จะไปหาหลานด้วยตัวเอง

ว่าแล้วหยางจิ้งก็ลุกขึ้นยืนเพื่อจะจากไป แต่เธอถูกลัวเฮา ห้ามเอาไว้ก่อน “ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่ช่วย พรุ่งนี้เราจะไปเจอ ประธานหลานด้วยกัน
ลัวเฮาเข้าใจดีว่าอันจื่อเช่าเป็นภัยที่ใหญ่หลวงกว่าหยาง จิ้ง ในเมื่อมีโอกาสที่จะโค่นศัตรูลงมาเช่นนี้ เขาจะยอมพลาด ได้อย่างไร…

เที่ยงวันถัดมา ณ ออฟฟิศของเฉิงเถียน หลานประหลาด ใจเล็กน้อยที่เห็นหยางจิ้งกับลัวเฮาเดินเข้าห้องทำงานของเธอ มาพร้อมกัน เธอเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยก่อนถาม “มีอะไรเหรอ รีบ ว่ามาสิ เรามีงานแถลงข่าวต้องจัดการตอนบ่ายสองวันนี้นะ

“ประธานหลานคะ ฉันมาลาออกค่ะ” หยางจึงยื่นใบลา ออกให้ประธานหลานอย่างสบายๆ

“ผมด้วยครับ” ลัวเฮาเองก็วางซองจดหมายลงบนโต๊ะของ

หลานซี

ท่าทีหลานเปลี่ยนไปเมื่อเอ่ยถามทั้งคู่ “นี่มันหมายความ

ว่ายังไง”

“เราสองคนดีใจที่จื่อเช่ากลับมาค่ะ แต่ก็ตามที่คุณรู้ว่าเรา มีประวัติไม่ดีกับเขา เราอึดอัดที่จะต้องอยู่แบบนี้ค่ะ ในเมื่ออ เฮากลับมา งั้นก็เป็นเวลาที่เราควรจะจากไป หวังว่าท่าน ประธานจะเติมเต็มคำขอของพวกเราได้นะคะ!!

ใบหน้าหลานเปล่งความรู้สึกซับซ้อนออกมาขณะแย้ม ยิ้มช้าๆ “พวกเธอฉันงั้นเหรอ”

“ประธานหลานคะ เมื่อวานนี้ฉันเซ็นสัญญากับเฮอร์วิชั่น แล้ว แต่อันชื่อเช่าเข้ามาขัดขวางและบังคับให้พวกเขายกเลิก สัญญาของฉัน ฉันไม่อยากทำให้มันยุ่งยากสำหรับคุณหรอกนะคะ แต่…ฉันเองก็ไม่อยากทำให้ตัวเองเหนื่อยเปล่าเหมือนกัน ดังนั้นฉันจึงหวังว่าคุณจะเติมเต็มคำขอของฉันได้ค่ะ

หลานซีกซองจดหมายในมือแน่น ในที่สุดเธอก็เห็น เจตนาที่แท้จริงของพวกเขา ซึ่งก็คือการกำจัดอันจื่อเช่า ประธานบริษัทอย่างเธอจะยอมถูกผู้จัดการสองคนข่มขู่ได้ อย่างไรกัน

“เธอสองคนลงไปข้างล่างก่อน เดี๋ยวฉันจะจัดการปัญหานี้ เอง”

หยางจิ้งกับตัวเฮามองหน้ากัน รู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออก ไปจากอก

การที่หลานยังไม่เซ็นเอกสารลาออกของพวกเขานั้น หมายความว่าเธอกำลังพิจารณาตัวเลือกอีกทางอยู่ ดังนั้นเมื่อ เธอเอ่ยว่าจะจัดการปัญญานั้น ก็คงหมายถึงพิธีต้อนรับกลับ บ้านวันนี้จะกลายเป็นพิธีไล่ออกแทน

ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาทั้งคู่กุมแหล่งงานของเฉิงเถียนเอา ไว้ในมือขณะที่อันจื่อเช่าไม่มีอะไรเลย หยางจึงไม่เชื่อหรอกว่า หลานจะเอาเฉิงเถียนมาเสี่ยงเพื่ออันจื่อเช่า

หลาน มองทั้งสองออกไปจากออฟฟิศของเธอ เธอต้องใช้ ความอดทนเป็นอย่างมากในการห้ามตัวเองไม่ให้เขวี้ยงใบลา ออกใส่หน้าสองคนนั้น คนโง่อวดดีพรรค์นั้นกล้ามาขู่เธอได้ อย่างไรกัน

ในเมื่อพวกเขาอยากจะลาออกกันนัก คำขอนั้นก็คุ้มค่าที่จะสนอง!

เวลาสิบสี่นาฬิกา การแถลงข่าวกำลังจะเริ่มขึ้นตามปกติ…

วันนี้เป็นวันที่น่าเฉลิมฉลองสำหรับเฉิงเถียนเพราะอดีตผู้ บริหารศิลปินอันจื่อเท่านั้นได้หวนคืนบ้านเพื่อช่วยพัฒนา กิจการ ขณะเดียวกัน สื่อก็พยายามอย่างหนักที่จะขุดคุ้ยเรื่อง ของอันจื่อเช่าให้มากที่สุด โดยเฉพาะข่าวที่ว่าเขากับอวิ๋นซิน คบกันนั้นก็กลับมาเป็นกระแสอีกครั้ง

ตอนนี้เอง ถังหนึ่งกำลังเดินทางไปที่เฉิงเถียนเอ็นเตอร์เทน เมนต์ เธอสวมชุดลูกไม้สีทอง คล้องสร้อยเพชรน้ำงาม ผมเธอ ถูกดัดเป็นลอนบางๆ เช่นเดียวกับเมกอัปเบาๆ ที่เสริมให้เธอดู สง่างามยิ่งขึ้นไปอีก ลุกนี้ต่างกับลุกปกติของเธออย่างสิ้นเชิง ไม่ถึงผู้ที่นั่งอยู่ข้างเธออดมองเธอซ้ำแล้วซ้ำอีกไม่ได้

“มีอะไรหรือคะ” ถังหนึ่งหันมาถามไม่ถึง เผยให้เห็นคอ ขาวๆ ของเธอ “ฉันไม่ได้แล้วเหรอ”

ถังหนึ่งในยามปกติจะไม่เรียกร้องความสนใจ เธอเป็นคน เงียบๆ และสุขุม ทว่าถังหนึ่งในตอนนี้นั้นดูสวยสะพรั่งและส่อง ประกายแห่งความเป็นราชินีออกมา

การเปลี่ยนแปลงนี้ดูเหมือนจะจำลองทัศนคติของถังหนึ่ง ขณะที่เธอกำลังวางแผนแก้แค้น เธอมักจะทำตัวนิ่งๆ แต่จากนี้ ไป เธออยากจะดึงความสนใจจากทุกคนและทำให้พวกเขา รู้สึกอัศจรรย์ใจ
โม่ถึงเปลี่ยนท่านั่งก่อนจะยื่นมือออกมาจับคางถึงหนึ่ง สายตาจดจ้องริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงของหญิงสาว เขาอดไม่ ได้ที่จะจูบเธอ แน่นอนว่าจูบนั้นฝากรอยลิปสติกสีแดงไว้บนริม ฝีปากเขา

ถังหนังประหลาดใจเล็กน้อย เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนพลาง เช็ดคราบลิปสติกออกด้วยนิ้วของเธอ “ประธานโม่ คิดจะทำ อะไรกันแน่คะ”

“คิดจะกลืนกินคุณทั้งตัวยังไงล่ะ” ไม่ถึงต้องถึงหนิงพลาง กระซิบด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกและยั่วยวน

“เหมือนคุณจะชอบตอนฉันทาลิปนะคะ

“คุณสวยมากจริงๆ” ไม่ถึงยอมรับ “ทาบ่อยๆ

“โอเคค่ะ งั้นคุณทําให้ฉันนะ…” ถึงหนึ่งพยักหน้าอย่าง อ่อนโยน เธอไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องเล็กๆ เช่นนี้จะขโมยหัวใจ ของชายหนุ่มได้ “เอาละ จะถึงเฉิงเถียนแล้ว ฉันจะลงตรงนี้ แหละค่ะ”

“ถ้าเกิดเรื่องอะไร โทรหาผมเลยนะ”

“ถึงคุณจะไม่บอก ฉันก็จะยังโทรหาคุณอยู่ดี…เพราะถึงยัง ไง คุณก็เป็นคนสนิทที่สุดของฉันนี่คะ”

ไม่ถึงยิ้มให้กับคำตอบนั้น มุมปากเขายกขึ้นสูงเป็นพิเศษ รอยยิ้มของเขานั้นเหมือนจะมีเวทมนตร์ที่สามารถสะกด วิญญาณได้
ถังหนิงโบกมือให้ไม่ถึง เธอรอให้เขาจากไปเสียก่อนแล้ว จึงติดต่อหลาน

ยังมีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงก่อนงานแถลงข่าวจะเริ่ม ถังหน งมุ่งหน้าไปยังห้องพักศิลปินลับของเฉิงเถียนตามที่หลาน นัดแนะไว้และนั่งรอโชว์ที่กำลังจะเริ่มอย่างอดทน

การเตรียมการทุกอย่างลงตัว ในตอนนั้นเองที่หลานเล่า เรื่องที่หยางจิ้งกับลัวเฮาพยายามข่มขู่เธอให้อันจื่อเฮาฟังด้วย ความโกรธเกรี้ยว

หยางจิ้งกับลัวเฮาดูเหมือนจะหลงอยู่ในหุบเหวแห่งอำนาจ และความปรารถนา พวกเขาไม่สนใจเรื่องอื่นอีกต่อไปแล้ว

“พี่อัน ดีจริงๆ ที่คุณกลับมา… หลังจากที่เข้าไปในตึก

เฉิงเถียน อันจื่อเฮาก็บังเอิญเดินสวนกับพนักงานเก่าคนหนึ่ง

เหมือนว่าเธอกำลังตั้งตารอการกลับมาของเขา

อันจื่อเฮ้าส่งยิ้มให้แต่ก็ไม่วางใจ

ขณะที่พวกเขากำลังเข้าไปในลิฟต์ หยางจิ้งกับเซี่ย ปรากฏตัวพอดี พวกเขาสบตากัน หยางจิ้งอดทนเก็บความทุกข์ เธอเอาไว้ หันหลังให้อันจื่อเช่า

“พี่อัน ตอนนี้พี่กลับมาทำงานที่นี่แล้ว จะไม่ไปจากเราอีก ใช่ไหมคะ”

อันจื่อเฮาจ้องศีรษะด้านหลังของหยางจิ้ง หญิงสาวผู้ชั่ว ร้ายที่อยู่ตรงหน้าเขา ดวงตาชายหนุ่มล้ำลึกและซับซ้อน แต่เขาไม่ลืมที่จะตอบคำถามของพนักงานคนนั้น “แน่นอนครับ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หยางจิ้งก็ส่งเสียง “ดี” ออกมาแต่ไม่มี ใครได้ยิน เมื่อทุกคนออกไปจากลิฟต์แล้ว เธอจึงเอ่ยขึ้นมาว่า

“นายรู้อะไรไหม ฉันว่าประธานหลานเขาไม่ได้พอใจนาย ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะ เพราะถึงยังไงนายก็เป็นคนที่ทอดทิ้ง

เฉิงเถียนไปต่างประเทศ นายคิดว่าไงล่ะ”

“ฉันไม่คิดว่าเรื่องนั้นมันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของผู้ จัดการตำแหน่งเล็กๆ แบบเธอหรอกนะ” อันจื่อเช้าตอบอย่าง เย็นชา

“งั้นเหรอ อีกสักพัก…อย่าอายจนมุดดินหนีแล้วกัน” คำ พูดหยางจึงแอบแฝงบางอย่างเอาไว้ เธอไม่หันหลังกลับมามอง หน้าอันจื่อเอาเลยแม้แต่นิดเดียว

แน่นอนว่าอันจื่อเฮารู้ความนัยที่เธอพยายามสื่อ เขาจึง ตอบกลับด้วยประโยคที่ล้ำลึกยิ่งกว่า “ฉันเดาถูกเรื่องการ ยกเลิกสัญญาของเธอ ตอนนี้ฉันละสงสัยจริงๆ ว่าฉันจะเดา อะไรถูกอีกไหม”

“จําเอาไว้นะหยางจิ้ง หลานพาเฉิงเถียนมาไกลได้ถึง ระดับนี้ไม่ได้เป็นเพราะเธอ!!