ตอนที่ 137 ถูกเตะออก

ถังหนิงเซ็นสัญญากับเฉิงเถียนแล้วจริงๆ นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใคร คาดคิด

ตอนที่เธอออกจากเทียน บริษัทหลายแห่งพากันยื่นข้อ เสนอให้เธอ ท่ามกลางบริษัทเหล่านั้นก็มีซิงฉือได้และช่วงอี้ชื่อ แต่ใครจะคิดกันล่ะว่าถังหนึ่งจะก้าวข้ามผ่านบริษัทชั้นสอง แล้ว เป็นนางแบบให้หนึ่งในเอเจนซี่รายใหญ่ที่สุดแทน

ที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ อันจื่อเช่าได้กลายมาเป็นผู้ จัดการส่วนตัวของเธอ!

ใช่เพราะพวกเขามีประสบการณ์คล้ายๆ กันหรือเปล่า

หรือเป็นเพราะพวกเขาต่างเคยตกต่ำกันมาแล้วทั้งคู่

คนหนึ่งเป็นอดีตนางแบบแนวหน้า อีกคนก็เป็นอดีตผู้ จัดการระดับท็อป เมื่อจับคู่กันแล้ว พวกเขาจะเป็นทีมที่ แข็งแกร่งมากอย่างแน่นอน สื่อเริ่มคาดเดาไปต่างๆ นานาว่า เฉิงเถียนนั้นกำลังจะป่วนวงการบันเทิงทั้งวงการ

หยางจึงมองถึงหนึ่งก้าวขึ้นไปบนเวที นี่คือผู้หญิงคนที่เธอ ใช้มันสมองทั้งหมดไปกับการป้องกันไม่ให้เข้ามาร่วมงานกับ เฉิงเถียน ดวงตาหยางจึงลุกโชนไปด้วยเพลิงแค้นภายใต้เลนส์ แว่นคู่นั้น

เธอบอกกับตัวเองหลายครั้งว่า ต้องทำให้ผู้คนรู้ว่าถึงหนึ่งไม่มีทางที่จะได้ร่วมงานกับเฉิงเถียน…..

แต่นี่น่ะหรือคือ ‘ไม่มีทาง

มือหยางจิ้งเป็นหมัดแน่น เธอรู้สึกได้ถึงความละลายที่

ซึมผ่านกายเธอเข้าไป

ต่อหน้ากล้องจำนวนมากมาย ทั้งหนึ่งก้าวขึ้นไปบนเวที อย่างมั่นใจและหันมาโค้งให้สื่ออย่างสุภาพ

“สวัสดีค่ะ ฉันถังหนึ่งค่ะ…”

ตั้งแต่วันที่เธอประกาศการกลับมาจนกระทั่งวันนี้ ไม่ว่าจะ เป็นงานเทรนด์ตะวันออกหรือทีคิว เธอมักจะใช้ความสามารถ โน้มน้าวสื่อในฐานะนางแบบได้เป็นอย่างดีมาตลอด และใน ฐานะเซเลบ นิสัยชอบปลีกตัวอยู่เงียบๆ ของเธอทำให้ความ พยายามในการใส่ร้ายป้ายสีทั้งหลายนั้นสูญเปล่า สื่อไม่กล้า ใส่ร้ายเธออีกแล้วเพราะเธอตบหน้าคนมามากมายเหลือเกิน

โดยเฉพาะหลังจากเหตุการณ์หลานอวี่ที่เธอไม่ออกมา แก้ตัวเลยนั้น ทำให้เธอได้รับเสียงปรบมือจากสาธารณะเนื่อง ด้วยความอดทนที่สูงส่งของเธอ ในสายตาของทุกคน ถังหนึ่ง เป็นการเปลี่ยนแปลงที่น่าชื่นใจสำหรับวงการนางแบบ…

“คุณถึงหนึ่ง บอกเราสักนิดได้ไหมคะว่าคุณคิดเห็น อย่างไร…” นักข่าวคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นมา

ถังหนึ่งยิ้มบางๆ และพยักหน้าไปด้วยก่อนจะรับ ไมโครโฟนจากมือของอันจื่อเฮ่า “ฉันเชื่อในการตัดสินใจของตัวเองค่ะ”

“นั่นหมายความว่าคุณพร้อมจะต่อสู้บนเวทีเดียวกันกับ นางแบบที่มีความสามารถคนอื่นๆ ของเฉิงเถียนแล้วใช่ไหมคะ ยกตัวอย่างเช่น คุณหลตานนี้และคุณหวายวน

หลตานนี้เป็นไฟไม้ตายใบสุดท้ายที่หยางจึงถืออยู่ จริงๆ แล้ว เธอเป็นไพ่ใบเดียวที่มีประโยชน์เลยก็ว่าได้ ดังนั้นเมื่อ ได้ยินชื่อหลีตานนี้ หยางจิ้งจึงมองหน้าถังหนึ่งอย่างยวน

หลี่ตานนี้เป็นซูเปอร์โมเดลระดับโลกตอนอายุเพียงยี่สิบ เอ็ดปี ถึงหนิงอยากจะซัดกับเธอจริงๆ เหรอ

หล่อนต้องฝันไปแล้วแน่ๆ

มุมปากถังหนิงโค้งขึ้นเล็กน้อยขณะมองหยางจึงกลับ เธอ กล่าว “เราทั้งคู่ต่างมีความงามและความสามารถเฉพาะตัว ฉัน ยังต้องฝึกฝนอีกมากค่ะ…”

สิ่งที่เธอพยายามสื่อก็คือ เธออยากจะเดินบนทางของตัว เองอย่างสงบ สื่อช่วยหยุดเปรียบเทียบสักทีได้ไหม

“คุณถึงหนึ่งครับ ผมมีคำถามอยากจะถาม เท่าที่ผมทราบ ก่อนหน้านี้คุณได้ยื่นพอร์ตไปที่เฉิงเถียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์แต่ ถูกปฏิเสธเพราะอายุเกิน คุณทำให้พวกเขาเปลี่ยนใจได้ อย่างไรครับ”

ได้ยินดังนั้นนักข่าวทุกคนก็อึ้งไปตามๆ กัน ที่แท้ก็มีเบื้อง ลึกเบื้องหลังของการที่ถังหนึ่งได้มาร่วมงานกับเฉิงเถียนด้วย
ถังหนึ่งยังคงสงบนิ่งอยู่เช่นเคย ทว่าในตอนนั้นเองที่ สายตาของเธอไปจับจ้องที่หยางจิ้งพอดี

หยางจิ้งตื่นตระหนกในทันที นี่มันหมายความว่าอะไรกัน

“คุณถึงหนึ่ง ช่วยตอบคำถามได้ไหมครับ”

สื่อไม่ยอมลดละ แต่คำถามนี้ยากเกินจะตอบ ดังนั้นหลาน จึงคว้าไมโครโฟนจากมือของถังหนึ่งและพูดว่า “จริงๆ แล้ว วันนี้ทางเรามีเรื่องสำคัญอีกอย่างที่อยากจะประกาศให้ทุกท่าน ทราบค่ะ”

นักข่าวรายนั้นมองหน้าหลานด้วยความสงสัยและไม่ แน่ใจว่าเธอมีแรงจูงใจอะไรให้ทำเช่นนี้

ชั่วครู่ต่อมา หลานหยิบซองจดหมายออกมา คำว่า ใบลาออก เขียนอยู่บนหัวกระดาษ

ทันทีที่หยางจึงเห็นสิ่งนั้น หัวใจเธอก็เต้นระรัวด้วยความ ตระหนกสุดขีด…

“ลูกจ้างเก่าแก่ของเฉิงเถียน คุณหยาง ได้มายื่นใบลาออก วันนี้ ฉันต้องขอขอบคุณที่เธอทำงานหนักมาเป็นเวลาหลายปี ขอให้โชคดีนะคะ ฉัน…ขออนุมัติการลาออกของคุณอย่างเป็น ทางการ ณ โอกาสนี้ค่ะ”

นี่เป็นงานสาธารณะ แต่หลานกลับยืนยันคำขอลาออก ของหยางจิ้งต่อหน้าทุกคน

หยางจึงรู้สึกเหมือนขาเธออ่อนแรงจนแทบจะทรุดลงไปกับพื้น

เธอเทหมดหน้าตักเพื่อจะข่มขู่หลาน แต่เธอไม่นึกไม่ฝัน เลยว่า หลานจะใช้โอกาสนี้เตะเธอออกจากเพิ่งเรียน…

เตะเธอออกไปจากเฉิงเถียน

นี่เป็นเพราะตัวของเธอเอง เธอเผาสะพานตัวเองและถูกไฟ คลอกทั้งอย่างนั้น

หยางจิ้งไม่คิดเลยว่าหลานจะโหดเ** ยมขนาดที่จะเตะ เธอออกจากบริษัทต่อหน้าทุกคนเช่นนี้

“หยางจิ้ง ขึ้นมาพูดอะไรบนเวทีหน่อยสิจ๊ะ” หลาน โบกมือไปทางหยางจิ้ง

ทั้งเธอและลัวเฮาก็ได้ยื่นใบลาออกพร้อมกัน แต่ด้วย เหตุผลบางอย่าง หลานเตะเธอออกมาแค่คนเดียวเท่านั้น…

หยางจึงแสยะยืนหยัน แม้เธอจะรู้สึกชาไปทั้งตัว แต่ ศักดิ์ศรีค้ำคอเธออยู่ ดังนั้นเธอจึงก้าวขึ้นไปบนเวทีและเผชิญ หน้ากับสื่อตรงๆ

“ก่อนอื่น ฉันต้องขอขอบคุณเฉิงเถียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ที่ ช่วยให้ฉันเติบโตขึ้น ในตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา รวมถึง ท่านประธานหลานที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี แต่…ฉันไม่มีอะไรจะ พูดในส่วนของการลาออกของฉัน ฉันหวังเพียงแต่ว่าจากนี้ไป ทุกอย่างจะเป็นไปอย่างราบรื่น! จริงอยู่ที่ฉันจะไม่ได้ทำงานที่ เฉิงเถียนอีกต่อไปแล้ว แต่ก่อนฉันจะจากไป ฉันจะทำให้แน่ใจว่าฉันประธานหลาน

“หลังที่คุณหยางจึงลาออกจากเฉิงเถียนแล้ว นางแบบบางส่วนออกไปด้วยจิ้ง เธอเริ่มจะเดาได้รางแล้วหลานอยู่ เบื้องหลังเรื่อง

ภายใต้สถานการณ์พาหลีตานนี้ด้วย เธอจึงทำได้แต่กัดฟันพูดพลางสาย หน้า แน่นอนว่าค่ะ”

หยางไม่รู้ตัวเลยว่าเธอจบไปตอนไหนและลงจากเวทีได้อย่างไร หน้าที่และวางแผนอนาคตล่วงหน้าไปอีกยาวกลับต้องนั่ง ง่ายๆ แบบ

เธอขุดหลุมตัวเองแล้วหรือ

แล้วตัวเอาล่ะ เขาบอกว่าเขาช่วยไม่ใช่เหรอ สุดท้าย แล้วเขาทำอะไรบ้าง

เธอแค่โง่เง่าเกินไปคิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมากเสียจน เขาต้องยื่นมือช่วย

ถังหนิงมองหยางจิ้งจากไป ดวงตาเธอฉายแววประหลาด

ออกมา…

รู้สึกดีไหมสูญเสียอย่าง
ไม่นานหลังจากนั้นการแถลงข่าวก็จวนจะสิ้นสุดลง เมื่อถึง หนึ่งและหยางจึงกล่าวลาแล้ว พวกเขาก็ออกจากเพิ่งเรียนพร้ อมกับอันจื่อเฮา แต่หยางจึงกลับดักรอถึงหนึ่งอยู่ที่ทางเข้าหลัก

“ถังหนิง เราต้องคุยกัน!!

ถังหญิงชายตามองหยางจิ้ง ดวงตาของผู้พ่ายแพ้นั้นแดง …. เป็นเพราะความเศร้าโศกหรือความโกรธกันแน่นะ