ตอนที่ 191 หลาน ไม่มีสิทธิ์เหยียบย่ำคุณ

ถังหนิงลุกขึ้นนั่งแล้วหันไปมองหน้าไม่ถึง “เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไร คะ”

“หลงเจี่ยบอกผมว่าได้ยินอันจื่อเฮาคุยโทรศัพท์กับคนที่ เฉิงเถียนก่อนโชว์จะเริ่ม” ไม่ถึงก้าวออกมาจากอ่างอาบน้ำ สวมชุดคลุมก่อนจะอุ้มถังหนึ่งออกมาจากอ่าง

ถังหนังนั่งลงบนเตียง รู้สึกได้ถึงความผิดหวังที่บรรยายไม่ ถูก แม้อันจื่อเช่าจะเป็นผู้จัดการของเธอได้ไม่นาน แต่เขาก็ช่วย เธออย่างสุดหัวใจมาตลอด นอกจากไม่ถึงแล้ว ก็ไม่มีใครอีกที่ เหมาะจะเป็นผู้จัดการเธอเท่าเขา

ในความเป็นจริงแล้ว เธอมองอันจื่อเฮาเป็นเหมือนเพื่อน คนหนึ่ง ยามเพื่อนเจ็บ เธอก็พลอยเจ็บไปด้วย

“คุณคิดเรื่องอะไรอยู่เหรอ”

“ถึงอันจื่อเช่าจะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉันต่อไม่ได้ แต่ ฉันก็ไม่อยากให้หลานทำไม่ดีกับเขา โดนคนไร้ราคาแบบนั้น รังแก มันน่าเหนื่อยใจมากนะคะ”

“อีกอย่าง คุณคิดจริงๆ เหรอว่าหลานจะปล่อยอันจื่อเช่า ไปง่ายๆ แบบนั้น ฉันไม่อยากเห็นจื่อเช่าที่เคยเป็นผู้จัดการระดับท็อปสูญสิ้นทุกอย่างหลังจากออกจากเฉิงเถียนหรอกนะคะ ที่ถังหนิงเชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่หลานจะทำ ก็มีเหตุผลของเธอ “เขาเคยช่วยฉันมาก่อน ฉะนั้นฉันจะไม่ปล่อยให้เขารับ ชะตากรรมแบบนั้นเด็ดขาด!

ทว่าถังหนึ่งรู้ดี ในเมื่อหลานบอกอันจื่อเอาเรื่องการเตรี ยมการของเธอไว้แล้ว ก็แปลว่าไม่ว่าถังหนึ่งจะพยายามตอบโต้ อย่างไร เธอก็จะสูญเสียอันจื่อเฮา ในฐานะผู้จัดการส่วนตัวไป อยู่ดี บางที…

…อันจื่อเช่าเองก็รู้ตัวดีเช่นกัน

ภายในโรงแรมหลัว อันจื่อเช่ากำลังคัดแยกคำเชิญ ใหม่ๆ งานที่ติดต่ออยู่และงานที่เสร็จสิ้นแล้ว ในอีเมลออกจาก กันอย่างชัดเจน ก่อนจะสรุปทุกอย่างให้หลงเจียฟัง เขาไม่ลืม บอกหลงเจียเรื่องสถานะปัจจุบันของถังหนึ่ง สิ่งที่เธอควรหลีก เลี่ยง และสัญญาฉบับไหนที่เธอควรยอมรับ

หลงเจียเอนตัวอยู่บนโซฟา นั่งฟังอย่างไม่เต็มใจ

อันจื่อเฮาได้วางแผนเส้นทางสู่การเป็นซูเปอร์สตาร์ของถัง หนึ่งเอาไว้แล้ว หากพวกเขาทำตามแผนนี้ ภายในระยะเวลา น้อยกว่าหนึ่งเดือนถังหนิงจะกลายเป็นซูเปอร์โมเดลอย่าง แน่นอน

เธอจะอยู่ในระดับเดียวกับนางแบบของซิงหวง
“ฉันพูดอะไรไปตั้งเยอะ เธอฟังกันมั่งไหมเนี่ย” อันจื่อเช่า ถามพลางหน้าผากหลงเจี่ยเบาๆ

หลงเจียเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปในดวงตาของอันชื่อเช่า เธอไม่เคยรู้เลยว่าเขามีดวงตาที่ชวนมองขนาดนี้ ตาเขาระยิบ ระยับใส่เธอดุจดวงดาว

“นายต้องไปจริงๆ เหรอ”

“ลัวเฮ้าพูดจาน่าขยะแขยงก็จริง แต่มีประโยคหนึ่งที่ฉัน ปฏิเสธไม่ได้…ฉันเป็นผู้จัดการภายใต้เฉิงเถียนจริงๆ ฉันเลย จำเป็นต้องทำตามการเตรียมการของหลาน” ขณะที่อันชื่อเช่า พูด เขาดูสิ้นหวังและใจสลาย…

…เพราะตั้งแต่การตายของอวิ๋นซิน เขาก็ไม่เคยเจอใครที่ ทำให้เขาหลงใหลการทำงานของตัวเองมากเท่านี้มาก่อน เดิมทีเขาตั้งใจจะช่วยถังหนิงไปจนตลอดรอดฝั่ง ทว่า…ดู เหมือนจะเป็นไปไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

“นายบอกถึงหนึ่งหรือยังว่านายจะไป

“ผู้จัดการคนใหม่กำลังเดินทางมาแล้ว พอฉันสรุปทุก อย่างให้เธอเสร็จ ฉันก็ต้องกลับไปปักกิ่งเลย

หลงเจี่ยสูดหายใจเข้าลึกพลางดึงฟูที่ห้อยระย้าลงมาจาก โซฟา วิธีการของหลานช่างน่ารังเกียจเหมือนกับแมลงวัน เขียวเสียจริง…

“นายอยู่นี่ไม่ได้จริงๆ เหรอ”
หลงเจียเห็นระยะห่างระหว่างเธอกับอันจื่อเช่าได้อย่าง ชัดเจน เขาจัดการกับสัญญาต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพและ ปลอดปัญหา ทั้งการจัดการมื้ออาหารได้ทุกรูปแบบ การออดิ ชั่นและแม้แต่เรื่องภาษา ที่สำคัญที่สุด เขาเป็นคนดี

เมื่อได้ยินคำถามของหลงเจีย เขาก็ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือ ร้องไห้ดี “ดูแลทั้งหนึ่งให้ดีล่ะ

“พอกลับไปที่เฉิงเถียนแล้ว ประธานหลานจะต้องคิดหา หนทางจัดการกับนายแน่ๆ

“ฉันไม่กลัวหรอก” พูดจบอันจื่อเฮาก็ลุกขึ้นจากโซฟา คว้า กระเป๋ากับเสื้อแจ็กเก็ตของตัวเอง “ถ้าเธอจัดการทั้งหมดนี้ไม่ ได้ ก็ส่งให้ประธาน ไม่สิ

หลงเจียอยากจะรั้งอันซื้อเอาไว้ แต่…เธอไม่รู้ว่าจะทำเช่น นั้นด้วยฐานะอะไร สิ่งเดียวที่เธอทำได้คือโทรหาถึงหนึ่งทันที หลังจากอันจื่อเอาออกไปจากห้อง

“ว่าไง…หลงเจี่ย”

“คุณถึงหนึ่งคะ อันจื่อเช่าไปแล้วค่ะ เขากำลังไปที่สนาม บินเพื่อกลับปักกิ่ง” หลงเจียอธิบายอย่างกระวนกระวาย

ถังหนังลุกขึ้นจากเตียง เปลี่ยนจากสภาพงัวเงียเป็นต้น เต็มตาทันที

เธอรีบโทรหาอันจื่อเฮา แต่เขาไม่รับสาย

ถังหนึ่งไม่มีทางเลือกนอกจากส่งข้อความหาเขา (ถ้าคุณจะกลับปักกิ่งวันนี้ฉันก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ถ้าฉันรู้ว่าคุณถูกหลาน ซีรังแก ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปเด็ดขาด

อีกอย่าง หลานไม่มีสิทธิ์เหยียบคุณ ไม่มีใครมีสิทธิ์ ทั้งนั้น

หลังจากเห็นข้อความของเธอ อันจื่อเฮาก็หัวเราะออกมา เบาๆ ได้เห็นข้อความเช่นนี้แล้วเขาก็รู้สึกว่า ได้มีเธอเป็นเพื่อน

ทุกอย่างที่ทำไปก็คุ้มค่าแล้ว

จริงๆ แล้ว…

…เขาจะคิดถึงการเป็นผู้จัดการของเธอมากเลยล่ะ

โม่ถึงตื่นเพราะรู้สึกได้ว่าถังหนึ่งขยับตัว เขาลุกขึ้นนั่งและ สังเกตว่าเธอกำลังอยู่ในภวังค์ ชายหนุ่มดูออกว่าเธออารมณ์ ไม่ดีนัก จึงลุกออกจากเตียงไปหยิบแก้วน้ำอุ่นมาให้เธอดื่ม

“ถึงคะ…ฉันทนดูเพื่อนทรมานไม่ได้ค่ะ”

โม่ถึงนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงขอบเตียง เอื้อมมือไปกอดถึงหนึ่ง เพื่อปลอบเธอ “ใช่ว่าคุณจะไม่ได้เจอเขาอีก

“แต่ฉันรู้ว่าหลานจะไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่

ได้ยินเช่นนั้น ไม่ถึงก็ประคองไหล่หญิงสาวและพูดอย่าง อ่อนโยน” เขารู้ว่าเขาต้องการอะไร ต่อให้หลานจะพยายาม สร้างปัญหาให้เขา ทำให้เขาเป็นผู้จัดการต่อไปอีกไม่ได้… แต่ เขาก็เพิ่งเรียนการเป็นผู้บริหาร แถมยังได้รับรางวัลมาตั้ง มากมาย คุณคิดจริงๆ หรือว่าเขาไม่มีทางเลือก
“ฉันแค่ไม่ชอบที่หลานอีกดขี่คนอื่น…

“นั่นจะไม่เกิดขึ้น ขณะที่โม่ถึงพูดประโยคนี้ออกมา ดวงตาแวววับดุจเพชรของเขาก็แฝงไปด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง ยิ่งกว่า มีเพียงสามีและภรรยาเท่านั้นที่รู้ ถังหนึ่งเข้าใจทันทีว่า

ไม่ถึงหมายถึงอะไร หากหลานกล้าลงมือกับอันจื่อเฮา เธอเองนั่นแหละที่จะ

เป็นคนต้องเจ็บปวด

แต่กระนั้น เวลาของเธอกับอันจื่อเฮาได้จบลงแล้ว ถึงหนึ่ง ไม่มีผู้จัดการส่วนตัวอีกต่อไป

ยิ่งกว่านั้น ด้วยชื่อเสียงที่ได้มาจากโชว์ของเจเค ความ นิยมของเธอจึงพุ่งทะลุเพดานและมีงานเข้ามาไม่ขาดสาย… เธอต้องใช้ผู้จัดการที่หลานซีหามาให้จริงๆ หรือ

น่าเสียดายที่พอจะเดาได้ว่า คนที่ถูกส่งมาจะเป็นแค่ขยะ

คนหนึ่งที่ภักดีต่อหลาน…

ไม่มีใครหยุดอันจื่อเฮาไม่ให้กลับปักกิ่งได้ ตอนที่เขาเดิน เข้าไปในเฉิงเถียนด้วยตัวเอง ทั้งบริษัทก็พากันซุบซิบพลางไม้ มือมาที่เขา แน่นอนว่าเหตุผลก็มาจากเสียงบันทึกบทสนทนา ระหว่างเขากับหลานที่ยังเป็นประเด็นร้อนอยู่

หลานหมุนเก้าอี้หันมาเผชิญหน้ากับอันจื่อเช่าก่อนจะยืนขึ้นตบหน้าเขาเต็มแรง
“แกรู้ไหมว่าทำไมฉันตบแก รู้ไหมว่าแกทำให้เพิ่งเรียน ต้องเจอกับเรื่องอะไรบ้าง” หลานถาม

อันจื่อเฮาไม่พูดหรือตอบโต้อะไร เขาไม่รู้สึกอะไรกับหลาน อีกแล้ว ทั้งความโกรธ เกลียด หรืออย่างอื่นก็ตาม ทุกอย่าง ถูกบีบอัดไว้ในส่วนลึกของหัวใจเขาแล้ว และเขาก็พร้อมที่จะ กักขังความรู้สึกเหล่านั้นไว้ตลอดไป

“ฉันไม่สนหรอกนะว่านายจะทำยังไง แต่นายควรไป อธิบายให้ทุกคนเข้าใจซะ ไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษฉันถ้าฉันทำ อะไรอำมหิตกว่านี้กับนายก็แล้วกัน”

“อย่างเช่นอะไรเหรอครับ” อันจื่อเช่าถามอย่างเยาะหยัน

“เป็นความผิดนายทั้งหมดที่ทำให้บริษัทต้องเผชิญกับ ความสูญเสียตอนนี้ นายอยากให้บริษัทล้มละลายก่อนนายจะ ออกไปหรือไง หรือว่า…นายอยากจะให้ฉันป่าวประกาศว่าอน ซินเป็นเด็กเสียก่อนที่หล่อนจะตายไปดีล่ะ