ตอนที่ 92 คุณไม่มีค่าพอที่จะเทียบกับเขา

เหตุการณ์ ช่อง เทียนแพร่สะพัดไปทั่วอย่างรวดเร็วและ รุนแรง ถึงแม้ถังหนึ่งจะเข้ามาให้คำตอบในช่วงเวลาที่เหมาะ สม และพยายามประชาสัมพันธ์ แต่ก็ไม่สามารถนำผู้เกี่ยวข้อง คนอื่นๆ มาด้วยได้ ดังนั้น ในวงการบันเทิงที่ซับซ้อนนี้ คำแถลง การณ์ของเธอจึงจางหายไปและถูกลืมเลือนอย่างรวดเร็ว

ไม่นานหลังจากนั้น เทียน เอ็นเตอร์เทนเมนต์ก็ปล่อย จดหมายขอโทษง่ายๆ ออกมา ทว่าจดหมายนั้นไร้ประโยชน์ นอกจากจะไม่ช่วยทำให้ภาพลักษณ์ของบริษัทดีขึ้นแล้ว มันยัง ทำให้สถานการณ์ลากยาวขึ้นไปอีก

สำหรับงานแสดงที่ถังหนิงเจรจาเมื่อเร็วๆ นี้ ลูกค้าก็ตัดสิน ใจเอานางแบบคนอื่นมาแทนที่เธอ เช่นเดียวกับงานโฆษณาทุก งานที่เจรจาตกลงไปแล้ว ล้วนแต่ขาดการติดต่อไปทันที

“ถังหนิง โธ่เอ๊ย! ขอโทษด้วยนะ แต่พวกเราไม่กล้าใช้คุณ เราเปลี่ยนตัวคุณกับนางแบบคนอื่นแล้ว

“ถังหนึ่ง ฉันไม่คิดว่าภาพลักษณ์ของคุณจะเหมาะกับเรา ขอโทษด้วยเราจําเป็นต้องเปลี่ยนตัวคุณ

“ปืนเตียงคนอื่นคุณไม่เห็นกลัว ทำไมคุณต้องกลัวถูกถอด จากโฆษณาด้วยล่ะ”
ลูกค้าสองสามคนนี้ถือว่าสุภาพ แต่บางรายก็ด่าว่าเธอ

เต็มๆ

หลงเจียวางโทรศัพท์ลงและมองถึงหนึ่งอย่างหมดหนทาง ถังหนิงจึงลูบไหล่เธออย่างปลอบโยน ไม่เป็นไร แค่อย่าให้ไม่ ถึงรู้เรื่องนี้ก็พอ”

“คุณคิดว่านายใหญ่ไม่ได้รู้อยู่แล้วเหรอคะ” หลงเจี่ยทอด ถอนใจ เธอเข้าใจว่าวงการนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับชื่อเสียงและโชค ชะตา และความจริงก็ช่างโหดร้ายเกินไป “ฉันจะโทรต่อไป เรื่อยๆ ตราบใดที่ยังมีความหวังค่ะ” ว่าแล้วหลงเจียก็โทรศัพท์ หาเบอร์ถัดไป แต่ก็ต้องประหลาดใจ เพราะพวกเขาตกลงที่จะ พบถังหนึ่งเป็นการส่วนตัวเพื่อพูดคุยกัน

ทว่าเมื่อถึงหนิงปรากฏตัว พวกเขากลับขอให้เธอเป็นนาง

แบบนู้ด

“คุณหยามกันเกินไปแล้ว…”

“สิ่งที่คุณทำเลวร้ายยิ่งกว่า…. แล้วทำไมถึงต้องรักษา เกียรติของตัวเองด้วยล่ะ” ชายคนนั้นมองถึงหนึ่งอย่างสกปรก ระหว่างเปลือกตาบางๆ ของเขาคือสายตาที่ทั้งเมินเฉยและเย้ย หยัน

ถังหนึ่งไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองนามบัตรของชายคน นั้น และจดจำชื่อของเขาไว้ในใจ ชายคนนั้นรู้สึกถูกคุกคามเล็ก น้อยจากสายตาเย็นชาของถังหนึ่ง เม็ดเหงื่อเริ่มผุดขึ้นบนหน้า ผาก
“หลงเจีย ช่วยฉันค้นหาที่ว่าในบรรดาสื่อต่างๆ มีนักข่าวที่ คุ้นเคยกับหล่อไหม” ถังหนึ่งสั่งหลงเจี่ยทันทีระหว่างทางกลับ บ้าน เธอคิดเล็กน้อยก่อนพูดต่อ “ดูข้อตกลงระหว่างหนอผ่าน และหล่อ เงื่อนไขแรกคือการปล่อยไม่อโหรว นี่ต้อง หมายความว่าหันอผ่านรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา เรียบร้อยแล้ว…”

“แต่ประเด็นที่สำคัญที่สุดคือ เขาจับได้ตอนไหน

“วันเกิดหนอผ่าน” ถึงหนึ่งคิดทบทวนความทรงจำอย่าง ถี่ถ้วน และจำสายเรียกเข้าที่ได้รับจากหันอผ่านได้ วันนั้นเป็น วันแรกที่เขาขอร้องให้เธอกลับไปอยู่ข้างเขา “หลงเจีย หาตัว เลขาของหันอผ่าน เธออาจรู้ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้น

“แล้วก็ค้นหาหล่อต่อไปด้วย”

ในระหว่างพิธีประกาศรางวัล ฉันบอกโม่อโหรวไปแล้ว ว่าเราไม่มีใครเหนือกว่าใคร ตอนแรกฉันจะปล่อยเธอไป แต่… ใครจะคิดว่าเธอจะทำลายตนเอง ถ้านั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องการ ฉันก็จะมอบมันให้เอง

“เราอาจจะส่งหันอผ่านและหล่อไปเป็นเพื่อนเธอด้วย

“คุณถังหนิง…” หลงเจียรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ขอโทษนะที่ช่วงนี้จิตใจฉันไม่ค่อยอยู่กับตัวเท่าไร ฉัน เกือบลืมไปแล้วว่า นี่เป็นวงการมายาที่ต้องพึ่งพาตนเอง การ เยาะเย้ยจากชายคนนั้นเมื่อสักครู่ก็เหมือนเสียงปลุกให้ฉันตื่น และตอนนี้ฉันก็ตาสว่างเต็มที่แล้ว ฉันรู้ว่าถ้าตอนนี้ฉันไม่ขยันทำงาน ฉันอาจต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด หรือไม่ก็เลวร้ายกว่านั้น อีก”

“ไม่อยากเชื่อเลยว่า ในสายตาของคนอื่น ฉันอยู่ในระดับ เดียวกับนางแบบนู้ดแล้ว…

หลงเจียมองถึงหนิง ดวงตาเธอฉายแววฉลาดและนิ่งสงบ ดูเหมือนว่าเธอไม่หลงทางอีกต่อไปแล้ว และกลับมามีความ มั่นใจอีกครั้ง เมื่อไรที่ล้มลง ก็แค่ต้องลุกขึ้นอีกครั้งไม่ใช่หรือ ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดก็คือการกลับไปเริ่มต้นใหม่…

ในโลกออนไลน์ ผู้คนยังคงแสดงการถกเถียงเกี่ยวกับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เช่น บางคนบอกว่าวันและเวลาที่มีการเซ็น ข้อตกลงนั้น อยู่ไม่ห่างจากพิธีประกาศรางวัล ดังนั้นจึงไม่มีทาง ที่หล่อจะมีเวลาโน้มน้าวกรรมการให้มอบรางวัลแก่ถึงหนึ่งได้ อย่างไรก็ตาม ยังมีคนอื่นๆ ตอบว่าเพราะการเซ็นข้อตกลงเกิด ขึ้นช่วงนั้น ไม่ได้หมายความว่าถังหนึ่งจะไม่ติดต่อกับหล่อ ก่อนหน้านั้นแล้ว หลักฐานที่ชัดเจนที่สุด คือตอนที่พวกเขานั่ง ข้างกันที่งานคืนจรัสแสง และยังเดินพรมแดงด้วยกันอีก…

ถังหนิงเข้าไปดูคอมเมนต์โต้เถียงนั้น แต่นั่นไม่ได้สำคัญ กับเธอเท่าสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น

เธอรู้ว่าเธอทำให้คนหัวร้อนกลุ่มนี้รู้สึกอับอายกับคำพูดที่ พวกเขาพ่นออกมาวันนี้ได้

หลังจากกลับมาที่ไฮแอทรีเจนซี ลูเชื่อก็รอถึงหนึ่งอยู่ที่

ประตูด้านหน้า “คุณผู้หญิงครับ ท่านประธานบอกให้ผมมารับคุณครับ”

“เราจะไปไห่ยกันเหรอ”

“ไม่ใช่ครับ ท่านอยากทานอาหารกลางวันร่วมกัน

ไม่นานหลังจากนั้น หันอผ่านก็มาถึงร้านอาหาร เมื่อเห็น ว่าถังหนึ่งนั่งอยู่ในร้านเพียงคนเดียวก็รู้สึกสงสัย หันอผ่าน มองตนเองแล้วก็ตระหนักได้ว่าเขาไม่สมควรอยู่ที่นี่ เขาอด ประหม่าไม่ได้ ถึงหนึ่งช่างดูสบายและผ่อนคลายในสภาพ แวดล้อมเช่นนี้

ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยยืนเคียงข้างเขา ตอนนี้ช่างงดงาม และมีเกียรติ เธอเคยเป็นคนที่เขาไม่ใส่ใจแต่ตอนนี้เธอเป็นเฉก เช่นไข่มุกที่ส่องประกายซึ่งเขาไม่อาจเข้าใกล้ด้วยซ้ำ

“คุณมาแล้ว…” ถังหนึ่งปรายตามองเขาอย่างเรียบเฉย

“แน่นอนสิ ผมต้องมาดูว่าใครคือสามีคนใหม่ของคุณ ผม ไม่คาดหวังว่าคุณจะทำอะไรโง่ๆ เพราะอารมณ์ชั่ววูบหรอกนะ

กถึงหนิงเงยหน้ามองสีหน้าจริงจังของหันอผ่าน ก็อดไม่ ได้ที่จะหัวเราะออกมา “หันอผ่าน คุณประเมินตัวเองสูงเกินไป แล้ว”

“อย่าบอกนะว่าสามีคุณเป็นคนที่มีความอดทนขนาดนั้น จนทนเรื่องอื้อฉาวทั้งหมดที่แพร่กระจายไปทั่ว และกำลังเกิดขึ้น รอบตัวคุณตอนนี้ได้ แม้แต่ผมยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่าคุณนอนกับหล่อ ผมไม่เชื่อหรอกว่าเขาจะไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย!

“คุณไม่มีค่าพอจะไปเทียบกับเขาหรอก” ถึงหนึ่งตอบด้วย น้ำเสียงเย็นชา “หนอผ่าน คุณรู้ไหมว่าฉันคิดอะไรอยู่ทุกวัน ตั้งแต่แต่งงานกับเขา ฉันคิดถึงช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันเมื่อ หลายปีที่ผ่านมา และถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลง อะไรไม่ได้แล้ว ฉันก็ยังรู้สึกเสียใจที่ปล่อยเวลาเสียไปแบบนั้น

“ถึงคุณจะรู้สึกแบบนั้น แต่คุณก็ลบมันไปไม่ได้หรอก…

ริมฝีปากถังหนึ่งกระตุก เธอกำลังจะตอบ แต่ทว่า… ที่ทาง เข้าร้านอาหาร ปรากฏร่างของคนคนหนึ่ง

หันอผ่านจดจำร่างที่อยู่ตรงนั้นได้ว่าคือประธานบริษัทให รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ใครจะคาดคิดว่าเขาจะพบโม่ถึงที่นี่

เขาตระหนักดีถึงความแตกต่างในสถานะของเขาเมื่อ เทียบกับชายคนนี้ ไม่ถึงสามารถทำลายเขาอย่างไม่มีชิ้นดีได้ โดยไม่ต้องยกนิ้วเลย ตอนนั้นเองเขาพลันนึกขึ้นได้ว่าหันรั่วเส วี่ยเคยขัดแย้งกับไหรุ่ยมาก่อนหน้านี้ เขาจึงก้มหน้าหลีกเลี่ยง การปะทะสายตา แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเช่นนี้ ก็ตาม…

เพียงชำเลืองมองที่หัวอผ่าน ถังหนึ่งก็บอกได้ว่า สิ่งที่ ชายหนุ่มกำลังรู้สึกอยู่ตอนนี้คือความด้อยกว่า

หันอผ่านแสร้งทำเป็นมองไปที่ถังหนึ่งเพื่อกลบเกลื่อน ความประหม่า ขณะที่ถังหนังเย้ยหยันอยู่ในใจ เธอทักทายไม่ งด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ฉันสั่งสเต็กจานโปรดของคุณไว้ให้แล้วค่ะ”

ไม่ถึงเดินตรงมาข้างหน้าทั้งสองคน ในขณะที่หันอผ่าน จ้องเขาด้วยความตกใจ เขาก้มลงไปประทับจูบบนหน้าผาก ของถังหนึ่งอย่างอ่อนโยน ก่อนนั่งลงข้างๆ เธอ “คุณรอนาน ไหม”

“ฉันเพิ่งมาถึงเหมือนกันค่ะ”

“จากนี้ไป ผมจะพยายามมาให้ไวกว่าคุณนะ” โม่ถึงลูบผม ถังหนึ่งอย่างขอโทษ ในขณะเดียวกัน หันอผ่านก็นั่งนิ่งพลาง ภาวนาว่าเขาจะขุดหลุมซ่อนตนเองได้

หากให้เปรียบกับผู้ชายคนนี้แล้ว หันอผ่านก็เหมือน ขอทานที่น่าเวทนาและน่ารังเกียจ