ตอนที่ 286 นั่นมันไม่โหดร้ายเกินไปหรือ

พูดคุยเรื่องการทำงานร่วมกันเสร็จแล้ว ฮัลล์ก็อยากเชิญให้ทั้ง สองคนทานมื้อค่ำด้วยกัน แต่ไม่ถึงก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ

ทั้งคู่ออกจากคฤหาสน์และเอ่ยลาฮัลล์ จากนั้นไม่ถึงก็ขับ รถพาถังหนิงกลับมาที่โรงแรม ระหว่างทางเขาอดไม่ได้ที่จะ ถามว่า “ได้อยู่กับเด็กรู้สึกยังไงบ้างครับ

“ก็เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ…” ถึงหนึ่งคิดอย่างถี่ถ้วน “เคธีชน เหลือเกิน”

“โอเค ผมจะจำไว้” โม่ถึงตอบทันที

“คะ”

“ในอนาคตลูกของเราจะไม่ซนมากเกินไปแน่” ไม่ถึงตอบ อย่างจริงจัง

ถึงหญิงหัวเราะเบาๆ และมองโม่ถึง “คุณเลือกได้ที่ไหน กันคะว่าจะให้ลูกเป็นแบบไหน

“ผมสอนได้…”

ได้ยินเช่นนั้น ถังหนิงก็เริ่มจินตนาการถึงไม่ถึงในฐานะพ่อ คน เขานั่งอยู่บนโซฟาขณะที่เจ้าตัวน้อยคุกเข่าสำนึกผิดอยู่ข้างหน้า แค่นึกภาพก็สวยงามมากเหลือเกินแล้ว

“คุณอยากมีจริงๆ หรือคะ”

ครั้งนี้ไม่ถึงมองถึงหนึ่งอย่างจริงจังและส่ายหน้า “รออีก สักสองสามปีแล้วกัน ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากทําคือ รักคุณให้ มาก

ถังหนึ่งอยากโน้มตัวข้ามไปยังที่นั่งคนขับและประทับจูบที่ แก้มเขา แต่ไม่ถึงก็เตือนว่า “มันอันตราย กลับไปนั่งที่ของคุณ เลย”

“อันตรายหรือคะ หรือมีใครกำลังสะกดรอยตามเราอยู่ ถังหนึ่งถาม “คุณคิดว่าด้วยระดับไหวพริบของฉันจะไม่สังเกต เห็นรถคันสีดำที่ตามเรามาได้เลยเหรอคะ กล้องนั่นสะท้อนแสง มาแยงตาทั้งสองสามครั้ง ฉันพนันได้เลยว่าพวกเขาถ่ายภาพ เคธีกับฉันที่คฤหาสน์ได้ ใช่ไหมคะ ทั้งหมดนี่มันอะไรกัน

“คนจากสตูดิโอหวาหรงกำลังติดตามเรา…” ไม่ถึงอธิบาย อย่างที่คาดไว้เลย เขาดูถูกผู้หญิงของเขาไม่ได้จริงๆ ! เธอเป็นคนช่างสังเกตมากเกินไป

“พวกเขาต้องการอะไร

“ตามที่พวกเขาทิ้งความคิดเห็นไว้ในอินเทอร์เน็ต ดู เหมือนจะอ้างว่าคุณมีผู้ชายสามคน และตอนนี้พวกเขาก็กำลัง พยายามรวบรวมหลักฐานเพิ่มเติม

“คุณก็เลยเล่นตามน้ำไปหรือคะ” ถังหนิงเอา “แต่…
“ผมรอต่อไปไม่ไหวแล้ว” ไม่ถึงพูดขัดประโยคของถึงหนึ่ง ก่อนจะเลี้ยวรถเข้าทางตันและอธิบายว่า “ผมอยากใช้โอกาสนี้ ประกาศความสัมพันธ์ของเรา…ผมอยากบอกทุกคนว่าคุณคือ ภรรยาของโม่ถึง ผู้หญิงที่ผมหวงแหนมากที่สุด แต่ถ้าผมต้อง ประกาศตรงๆ คนจากหวาทรงก็จะยังรวบรวมหลักฐานต่อ เพื่อ กล่าวอ้างและพยายามทำลายชื่อเสียงคุณ

“ผมเลยจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น แต่อาจต้องรอให้พวก เขาเคลื่อนไหวก่อน หลังจากที่พวกเขาเปิดเผยแผนการสุดท้าย แล้ว ผมก็จะกำจัดพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ แล้วค่อยประกาศ ความสัมพันธ์ของเรา

“คุณก็เลยจงใจหลอกล่อคนจากหวาทรงสินะคะ ย้อนกลับ ไปที่สนามบิน คุณแนะว่าให้เดินผ่านเส้นทางปกติ เพราะคุณ อยากให้คนรู้ว่าเราอยู่ไหน” ในที่สุดถังหนึ่งก็เข้าใจว่าไม่ถึงทำ อะไร

คนจากหวาทรงอดทนมานานแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะ หยุดแค่การโพสต์รูปธรรมดาๆ แน่ ซึ่ง ความทะเยอทะยาน ก็ถูกเขียนไว้ทั่วใบหน้าบรรณาธิการหลิน

บรรณาธิการหลินนั้นจัดการไม่ยาก แต่สิ่งที่ไม่ถึงต้องการ คือโอกาสที่เปิดให้เขากับถังหนึ่ง

“คุณจะตำหนิผมเหรอ”

“ตำหนิคุณเพื่ออะไรคะ” จู่ๆ ดวงตาถึงหนึ่งก็เริ่มแดง

“ตำหนิว่าคุณเป็นคนที่วางแผนเก่ง หรือตำหนิคุณที่วางแผนทุกอย่างเพื่อปกป้องฉัน และทำให้คนอื่นยอมรับฉันล่ะคะ”

“เหมือนกับตอนที่ฉันปรากฏตัวต่อหน้าคุณ ตอนฉันทะ เลาะกับหนอผ่านและไม่อโหรว ฉันอยากเห็นตัวตนที่แท้จริง ของไม่ถึงค่ะ”

“ผมรักคุณ ฉะนั้นผมจึงเต็มใจที่จะอยู่ข้างคุณ… “เรายังมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกนาน….

โม่ถึงยื่นแขนออกไปถึงถังหนึ่งเข้าสู่อ้อมกอด เขาอดไม่ ได้ที่จะถอนหายใจ “พระเจ้าดีกับผมมากจริงๆ เพราะพระองค์ พาคุณมาให้ผม เชื่อผมนะ ผมให้เพียงสิ่งที่ดีที่สุดกับคุณอยู่ แล้ว”

ถังหนิงเชื่อใจเขามาตลอด และจะยังเชื่อต่อไป ดังนั้นเธอ จึงตอบกลับไปอย่างหนักแน่น “ประกาศเลยค่ะ! มาใช้สตูดิโอ หวาทรงให้เป็นประโยชน์กัน ยังไงซะเจตนาของพวกเขาก็คือ การเปิดเผยเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่เพื่อทำลายฉันอยู่แล้ว

“ใครจะคิดว่าถังหนึ่งจะมีความสามารถขนาดนี้ เธอเล่น กับลูกสาวของผู้กำกับรุ่นใหญ่อย่างฮัลล์ได้ด้วย หลังจากการ สะกดรอยตามมาทั้งวัน คนจากหวาทรงก็กลับมาที่โรงแรมที่ พวกเขาพักอยู่

บรรณาธิการหลินมองรูปที่ถูกถ่ายมาและพูดกับลูกน้องว่า “นั่นไม่ใช่ลูกสาวผู้กำกับ เราจะรายงานว่าเป็นลูกนอกสมรสของถังหนึ่ง!

“แต่… โม่ถึงก็อยู่ที่นั่นด้วย พวกเขาไปเพราะเรื่องธุรกิจ

ชัดๆ เลยนะครับ……

บรรณาธิการหลินมองลูกน้องแสนโง่เง่าของเขา และ โบกมือไล่ให้ออกไป “รายงานไปว่าถึงหนึ่งมีลูกสาวนอก สมรสอยู่ที่ฝรั่งเศส แล้วก็ปล่อยรูปที่เธอกำลังเล่นอยู่กับเด็ก ด้วย หลังจากนั้น โพสต์ภาพเปรียบเทียบทั้งสองคน นายคิดว่า สาธารณชนจะสนใจความจริงเหรอ

“นั่นมันไม่โหดร้ายเกินไปหรือครับ

“ไหรียบีบเราให้พบทางตันแล้ว ถ้าเราไม่ฉวยโอกาสต่อสู้ กลับ อย่าฝันแม้แต่จะได้กลับไปเหยียบแผ่นดินปักกิ่งอีกครั้ง เลย” บรรณาธิการหลินพูดอย่างตรงไปตรงมา “รีบเขียน บทความให้ฉัน พรุ่งนี้ฉันต้องการให้ทั้งสองทีมของเราเตรียม พร้อมอยู่เสมอ ตราบใดที่ยังหนึ่งอยู่ต่างประเทศ ฉันก็ไม่คิดว่า เธอจะทนเหงาได้นานนักหรอก

“แต่บรรณาธิการครับ อย่าลืมว่าไม่ถึงก็อยู่ข้างเธอนะครับ ไม่มีทางที่เธอจะทำอะไรเสื่อมเสียหรอกครับ

“ก็ไม่เสมอไปนี้ นายคิดว่าผู้หญิงเจ้าชู้แบบนั้นจะควบคุม สัญชาตญาณตัวเองได้หรือไง”

“แต่ไม่ถึงก็ดีที่สุดแล้วนะ ต้องกระหายผู้ชายแค่ไหนกันเธอยังไม่พอใจอีกเหรอเธอ
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว พรุ่งนี้อย่าลืมว่าต้องเตรียมพร้อม อยู่ตลอด” บรรณาธิการหลินสั่ง การมีไม่ถึงอยู่ด้วยทำให้ ความเป็นไปได้ที่พวกเขาจะได้หลักฐานชิ้นดีนั้นมีน้อย แต่ก็ไม่ ได้หมายความว่าพวกเขาจะไม่ประสบความสำเร็จ

อันที่จริงพวกเขาไม่รู้ว่าไม่ถึงอยู่ด้วยมาโดยตลอด และ ผู้ชายสามคนที่กำลังพูดถึงนั้นก็คือไม่ถึงทั้งหมดเลย

แน่นอนว่านี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนการของท่านประธานไม่ ดีกว่าปล่อยให้หวาทรงถ่ายภาพได้มั่วๆ จนต้องกลับมาใหม่ เพื่อให้ได้ที่ดีกว่า อย่างน้อยตอนนี้พวกเขาก็เตรียมพร้อมอย่าง ดีแล้ว สิ่งที่ต้องทำก็แค่รอให้หวาทรงติดกับดัก

ในปักกิ่งเป็นเวลากลางคืน สายลมหนาวเย็นพัดผ่านทั่ว ทั้งเมือง หลังมื้ออาหารค่ำ ฟังอจ้องมองฮั่วจิงจิง สายตาเขา กำลังตั้งคำถามเธอ เธอไม่ได้พูดว่าจะกลับไปตอนกลางคืน หรอกหรือ

“ผมไม่คิดว่านักข่าวจะเห็นคุณในเวลานี้นะ ปลอมตัวสัก หน่อยแล้วกัน ผมจะไปส่งคุณที่บ้าน

ฮั่วจิงจิงตอบกลับทันควัน “ฉันไม่มีเสื้อผ้าจะใส่แล้ว คุณ

ลืมไปแล้วเหรอว่าฉันมาแต่ชุดชั้นใน

“ผมให้ผู้ช่วยคุณไปเอาเสื้อผ้ามาให้แล้ว เมื่อสักครู่นี้ผม เพิ่งลงไปเอามา
“ตอนไหนกัน” ชั่วจึงจึงถามอย่างเก้อเขิน

“ตอนที่คุณกับเย่ว์เออร์นอนหลับเมื่อกลางวัน ผมไปเอา มารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ

“คุณต้องส่งฉันกลับไปจริงๆ เหรอ” ฮั่วจึงจึงไม่อยากกลับ ไปที่อะพาร์ตเมนต์ของเธอเลยจริงๆ มันทั้งหนาวเย็น ทั้งโดด เดี่ยว ทำให้จิตใจเธอคิดฟุ้งซ่าน “ฉันอยู่ห้องรับรองแขกก็ได้ หรือถ้าไม่ได้ ฉันนอนโซฟาก็ได้นะ ตอนคุณไม่อยู่ ฉันก็จะอยู่ เป็นเพื่อนเย่ว์เออร์ แล้วก็ถ้าฉันอยากเจอคุณ ฉันก็ไม่จำเป็น ต้องโทรศัพท์”

เพื่อไม่ให้ฟังอวี้เข้าใจเจตนาของเธอผิด เธอจึงรีบอธิบาย ว่า “ที่อะพาร์ตเมนต์มีแต่ความทรงจำแย่ๆ มากเกินไป อีก อย่างเงินมั่นนี้ก็เคยส่งคนมาหน้าบ้านฉัน มันไม่ค่อยเป็นส่วน ตัวเท่าไร ให้ฉันขายบ้านแล้วย้ายมาอยู่ข้างบ้านคุณเลยดี ไหม…

“ฉันไม่มีเพื่อน ไม่มีครอบครัว แล้วก็ไม่มีข้อผูกมัด อะไร…ฉันจะไปที่ไหนก็ไม่ต่างกันหรอก

“เร็วสิ ไปได้แล้ว ไปเก็บของของคุณกัน” ความจริงแล้วนี่ คือสิ่งที่ฟังอสื่อถึงตั้งแต่แรก