ตอนที่ 242 ผมโม่ถึงน

ได้ยินคำพูดผู้จัดการของเธอแล้ว ฉันอวก็ไม่คิดจะยอมรับชะตา กรรมของตัวเอง เธอทั้งโกรธทั้งรู้สึกแย่ เพราะเหตุนี้ หมอนใน มือฉินอวี่จึงบิดเบี้ยวไม่ต่างจากใบหน้าของเธอ

“ถังหนิงนี่มันโชคดีจริงๆ!” ฉันอหัวเราะอย่างไม่อยาก เชื่อ แล้วหันไปขอร้องผู้จัดการ “ช่วยฉันเป็นอย่างสุดท้ายได้ ไหม จะทำยังไงก็ได้ ไปเอาเบอร์โทรศัพท์ถังหนึ่งมาให้ฉัน

“ฉันอวี่ เพื่ออะไรกันล่ะ

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏบนใบหน้าฉันอวี่ ในเมื่อไหรุ่ยได้ ผลักเธอมาถึงจุดนี้ และที่บริษัทเธอก็ไม่มีใครสนใจว่าเธอจะ เป็นตายร้ายดีอย่างไร เช่นนั้นเธอเหลือทางเลือกอะไรอีกล่ะ

“ติดต่อสื่อซะ ฉันจะประกาศอำลาวงการนางแบบ

“ไม่นะฉินอวี่ กว่าคุณจะมาไกลถึงขนาดนี้ได้ มันไม่ง่าย เลยนะ”

“งั้นบอกฉันว่าฉันมีทางเลือกอื่นอีกไหม ฉันอหันหน้า

กลับไปถามผู้จัดการ ถังหนึ่งคนที่มีโม่ถึงคุ้มหัวอยู่ เป็นคนที่ เธอไม่มีทางเอาชนะได้เลย

ผู้จัดการส่ายหน้า แล้วลุกขึ้นยืนพลางถอนหายใจออกมา
ทว่าเมื่อเธอหันหลังก็แอบหัวเราะเยาะ หากฉันอออกตัว รับผิดชอบเรื่องทั้งหมด ไม่รุ่ยก็จะไม่มาไล่ตามเธออีก ไม่ สำคัญหรอกว่าฉันอวี่จะกลายเป็นแพะรับบาปของเธอหรือไม่ เพราะถึงอย่างไร หากไม่มีฉินอวี่ เธอก็ยังหาคนอื่นมาฝึกฝน ใหม่ได้

ในเมื่อชิงหวงตัดสินใจละทิ้งหมากบนกระดานตัวนี้ ทำไม เธอต้องยอมเปลืองพลังงานต่อด้วยล่ะ

ฉินอวี่ถือเบอร์โทรศัพท์ของถังหนึ่งไว้ในมือพลางมองลูก ตุ้ม ในนาฬิกาคุณปู่ที่แกว่งไปมา เธอมีเวลาเหลือไม่มากแล้ว ในตอนท้าย หญิงสาวจึงกดโทรศัพท์หาถึงหนึ่ง

“ถังหนึ่ง ฉันยอมรับนะว่าฉันเป็นคนทำให้เกิดเหตุการณ์ บนเวทีเอง แต่ฉันไม่เสียใจที่ทำแบบนั้นหรอกนะ

“นางแบบชั้นต่ำที่ไม่เคยได้รางวัลระดับนานาชาติเลย

อย่างเธอหรือจะมาแย่งงานฉัน

“ฉันเกลียดเธอ โดยเฉพาะภาพลักษณ์ใสสะอาดที่เธอ พยายามจะแสร้งทำนั่นแหละ ถึงวันนี้ฉันจะแพ้และเป็นนางแบบ ต่อไม่ได้แล้ว…”

“ฉันก็อยากให้เธอรู้ไว้ว่าฉันขอสาปแช่งเธอ ขอให้ไม่รุ่ย ทอดทิ้งเธอ ขอให้เธอสูญเสียทุกอย่าง ฉันขอให้เธอถูกรถชน ทันทีที่ก้าวออกจากประตูหน้าบริษัท

ฉันอพูดไวปานฟ้าแลบขณะปลดปล่อยความโกรธ
ทว่า ในช่วงเวลาแห่งความเงียบนั่นเอง สุรเสียงทุ้มลึกจาก ปลายสายก็ตอบกลับมา “ผมไม่ถึงนะ

ผมไม่ถึงนะ!

ผมไม่ถึงนะ?!

ฉันอไม่คิดเลยว่าไม่ถึงจะรับโทรศัพท์ของถังหนึ่ง ถ้าเป็น เช่นนั้น ทุกอย่างที่เธอเพิ่งพูดไปก็

ขณะที่เธอกำลังคิดตามสถานการณ์ เหงือกาฬก็แตกพลั่ก ทั่วสรรพางค์กาย

ฉันอรู้สึกขนพองสยองเกล้าขึ้นมาในทันที

“ประ…ประธานโม่คะ….ที่ฉันพูดไปมันก็แค่เรื่องไร้สาระ

“เหรอ คุณไม่ได้ตั้งใจพูดหรอกเหรอ…” น้ำเสียงไม่ถึง ลึกและอันตราย ว่าแล้วไม่ถึงก็ยกโทรศัพท์ของเขาขึ้นมาและ เล่นคลิปเสียงที่บันทึกทุกประโยคที่ฉินอวี่เพิ่งพูดไป

แม้จะไม่ใช่บทสนทนาทั้งหมด…

…แต่ส่วนที่เธอแข่งชักถึงหนึ่งนั้นก็เสียงดังฟังชัด

ฉันอรู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์ทะนงตนอีกแล้ว เว้นเสียแต่ว่าเธอ อยากจะถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี ดังนั้นเธอจึงเริ่มร้องไห้ใส่ ไม่ถึง “ประธานไม่คะ ฉันขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ…

“ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบให้โอกาสคนหรอกนะครับ แต่พูดมา เสียขนาดนั้นแล้วคุณยังจะขอร้องให้ผมปล่อยคุณไปอีกเหรอผมไม่คิดว่าคุณควรได้รับโอกาสนั้น…” พูดจบน้ำเสียงไม่ถึงก็ เคร่งขรึมขึ้น “ผมไม่มีความอดทนมากนักหรอกนะ ผมขอเตือน คุณหน่อยก็แล้วกันว่าตอนนี้เพิ่งสามทุ่มเท่านั้น!

หลังจากนั้น ไม่ถึงก็วางสายไปและโทรหาลู่เซอทันที “ช่วย เปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ให้ถึงหนึ่งที จากนี้ไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง งานหรืออีเวนต์ต่างๆ ให้เบอร์มือถือฉันไปได้เลย

“ครับท่านประธาน” เชื่อสัมผัสได้ถึงความโกรธ ในน้ำ เสียงไม่ถึง แม้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม

หลังจากวางสาย เชื่อก็เล่าเรื่องนั้นให้หลงเจียฟัง หลง เจียเดาว่าน่าจะมีคนโทรมาข่มขู่ถึงหนึ่ง ไม่ถึงถึงได้ระเบิด อารมณ์ขนาดนั้น แต่ความเป็นจริงก็คือ….

…ฉินอวี่โทรมาแช่งให้ถังหนิงโดนรถชน ช่างเป็นผู้หญิงที่ใจดำอำมหิตอะไรขนาดนี้

ในฐานะนายใหญ่แห่งวงการบันเทิง เขาย่อมมีความ สามารถที่จะจับฉินอวโยนลงหุบเหวที่ไม่มีทางหวนคืนได้ นี่เป็น เรื่องที่แน่นอน!

ในความเป็นจริง ขณะที่ฉินอวี่วางโทรศัพท์มือถือลง มือ เธอก็สั่นสะท้าน เธอไม่รู้เลยว่าทำไมเธอถึงโทรไป ที่สำคัญยิ่ง กว่านั้น ใครจะคิดล่ะว่าไม่ถึงจะเป็นคนรับสาย…

ฉันอปาโทรศัพท์ทิ้ง ยกสองมือขึ้นกุมดวงตาพลางร้องไห้ โฮ แม้จะไม่อยากยอมรับ…แต่นอกเหนือจากยอมถอยแล้ว เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ

เวลาสี่ทุ่ม….

ฉินอวี่สวมชุดทางการและเผชิญหน้ากับสื่อด้านนอกบ้าน ของเธอ

บรรดานักข่าวพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันอวกำลังยืน อยู่ต่อหน้าพวกเขาเพราะคำพูดที่ไม่ถึงเพิ่งกล่าวไปเมื่อวันก่อน เขาบอกให้ผู้ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องอาการบาดเจ็บของถังหนึ่งออก มาสารภาพภายในหนึ่งวัน

แต่พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมฉันอถึงขุนแค้นถังหนึ่ง

ขนาดนั้น

ถังหนึ่งตกลงมาจากเวที

…หากโชคร้าย อาจถึงขั้นคอขาดบาดตายไปแล้วก็ได้

คืนนั้นอากาศหนาวเย็น ฉันอวี่เผชิญหน้ากับเหล่าผู้สื่อข่าว ในเสื้อโค้ตสีดำและด้วยใบหน้าที่บรรจงแต่งมาอย่างประณีต

ใต้ฟ้าที่ฝนโปรย ผู้ช่วยของเธอเดินตามหลังมาพร้อมร่ม ในมือคันหนึ่ง ใบหน้าคร่ำเคร่ง

“วันนี้ ดิฉัน…ฉินอวี่ ขอประกาศลาวงการนางแบบอย่าง เป็นทางการ นับจากวันนี้ไป ฉันจะไม่ก้าวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ วงการบันเทิงอีกค่ะ….

“ฉันอยากจะขอบคุณทุกๆ ท่านที่สนับสนุนฉันมาโดยตลอด ฉันไม่รู้จะตอบแทนพวกคุณยังไง ฉันหวังเพียงแค่พวก คุณจะจดจำฉันไว้ค่ะ

หลังจากพูดจบ ฉันอวก็โค้งให้ทุกคนก่อนหันหลังจากไป

ไม่ปล่อยให้นักข่าวคนไหนมีโอกาสตั้งคำถาม

นักข่าวทุกคนที่ยืนอยู่ท่ามกลางสายฝนคาดเดาไปต่างๆ นานา ถึงการตัดสินใจโดยฉับพลันนี้ของฉันอ

“สวัสดียามเย็นครับผู้ชมที่รัก ตอนนี้คุณกำลังรับชม รายการข่าวบันเทิง ตามรายงานล่าสุดของนักข่าวเรา เมื่อ เวลาสี่ทุ่มของวันนี้ นางแบบคนหนึ่งของชิงหวง คุณฉินอวี่ ได้ ประกาศอำลาวงการบันเทิง ในการสัมภาษณ์สั้นๆ ที่หน้าบ้าน ของเธอครับ”

“คุณฉวอรี่ได้ปรากฏตัวหน้ากล้องด้วยสีหน้าซีดเซียว แต่ การแถลงของเธอนั้นชัดเจนครับ เธอรีบประกาศว่าจะลาจาก วงการก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว

“อย่างไรก็ตาม ทุกคนยังสงสัยว่าทำไมจู่ๆ นางแบบ ธรรมดาคนหนึ่งถึงออกมาประกาศลาวงการ เดาไม่ยากเลย ครับ หากย้อนกลับไปพิจารณาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืนก่อนหน้า นี้ ในงานมอบรางวัลที่คุณถึงหนึ่งถูกคนแปลกหน้าผลักตกจาก เวทีและได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้จัดการของคุณถึงหนึ่งซึ่งกลับ กลายว่าเป็นคุณ ไม่ถึง ประธานบริษัทไม่รุ่ยเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ไม่เชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเพียงอุบัติเหตุ คุณโม่ถึงยืนยัน ที่จะทำการสืบสวนและออกมาอธิบายทุกอย่าง
“เท่าที่ทางเราเสาะหาข้อมูลมา ช่วงระหว่างพิธีในคืนนั้น คุณฉินอวี่ได้พูดจาดูถูกคุณถึงหนึ่งหลายครั้ง ผมมั่นใจว่าทุก ท่านคงพอจะสรุปได้แล้วนะครับว่าทำไมคุณฉินอวถึงได้ออกมา ประกาศลาวงการ!

“ตามรายงานจากนักข่าวของเรา คุณถึงหนึ่งไม่ได้ไล่ตาม จับบุคคลที่อยู่เบื้องหลังการบาดเจ็บของเธอครั้งนี้ เธออดทน ความเจ็บปวดจนกระทั่งจบพิธี และอาการบาดเจ็บของเธอ นั่นเองครับที่จุดชนวนความโกรธผู้จัดการของเธอ

“จากเหตุการณ์นี้ เราก็เห็นได้อย่างชัดเจนแล้วนะครับ ว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร คุณก็ควรมีขีดกำจัดของตัวเอง มิฉะนั้น คุณจะไม่เพียงแต่ทำคนอื่นเดือดร้อน แต่ยังทำตัวคุณเอง ด้วย…