ตอนที่ 236 เราพบตัวคนร้ายแล้ว

“จะไม่เป็นไรได้ยังไง” ชั่วจึงจึงมองไปที่เวทีความสูงเกือบหนึ่ง เมตร และนึกถึงตอนที่ถังหนังตกลงมา เธอคว้าแขนถังหนึ่งมา ตรวจดูอย่างรวดเร็ว “เรื่องนี้ต้องเป็นข่าวอยู่แล้ว เธอคิดว่า คนอื่น จะไม่เห็นเหรอ”

ฮั่วจิงจิงเข้าใจความกังวลของถังหนึ่ง จึงแทนชื่อของโม งด้วยคำว่า “คนอื่น

ทว่าถังหนึ่งได้แต่หัวเราะ “โชคดีที่บนพื้นปูพรมไว้

ในเวลานี้พิธีกรก็เข้ามาหาถึงหนึ่ง ช่วยพยุงให้ลุกขึ้น “คุณยังเดินไหวอยู่ไหมคะ อยากไปโรงพยาบาลไหม

ถังหนึ่งส่ายหน้า ตอนถูกชนก็เจ็บอยู่ แต่ตอนตกจากเวที ไม่เจ็บเท่าไรนัก

“ถ้างั้นก็พักสักหน่อยนะคะ ถ้าคุณต้องการอะไร บอกเรา ได้เลยค่ะ!” พิธีกรปลอบโยน “ถ้ามีเรื่องอะไร อย่าเก็บไว้นะ

As…”

ว่าแล้วพิธีกรก็กลับขึ้นไปบนเวที และพูดคลี่คลายความ ตื่นตระหนกจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ บรรยากาศก็กลับมาดีขึ้น อย่างรวดเร็ว และพิธีมอบรางวัลก็เริ่มดำเนินต่อ อย่างไรก็ตาม ข่าวเรื่องถึงหนิงตกเวทีก็รั่วไหลสู่สาธารณะอย่างรวดเร็ว…
ยามรักษาความปลอดภัยสามารถจับชายสวมหมวกคน นั้นได้ เขาอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดปี มีสิวเต็มหน้า มีแต่ความ หน้ากระด้างกระเดื่องหัวรั้น

“เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนตัวยงของคุณ เขาชื่นชอบคุณ มากจนเสียการควบคุมไปในตอนนั้น…” หลงเจียถ่ายทอดคำ พูดจากยามให้ถึงหนึ่งฟัง “เขาเป็นแค่เด็ก และคุณก็ไม่เป็นไร แล้ว ยามรู้สึกว่าไม่สมควรกักตัวเขาไว้ ก็เลยแค่ตักเตือนเล็ก น้อยและปล่อยเขาไปค่ะ

“เธอเชื่อเขาเหรอ” ฮั่วจิงจึงถามหลังจากกวาดตามองฝูง ชนคร่าวๆ

ถังหนังส่ายหน้า เธอเป็นคนใจเย็นและมีไหวพริบ มีอย่าง น้อยก็สิ่งหนึ่งที่เธอมั่นใจ “คนของซิงหวงจะต้องเกี่ยวข้อง แน่นอน”

“แต่เราไม่มีหลักฐานเลย

“งั้นตอนนี้เราก็ต้องอดทนไปก่อน” ถึงหนึ่งตอบอย่าง ใจเย็นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล บางทีชั่วจิงจิงอาจจะไม่รู้ แต่หลงเจี่ ยมั่นใจว่า ในเวลานี้ถึงหนึ่งแค่กำลังซ่อนเจตนาที่แท้จริงของ เธอไว้ ไม่มีทางเสียหรอกที่เธอจะปล่อยเหตุการณ์นี้ไป

“อยากกลับก่อนไหม

“ไม่ ไม่เป็นไร เธอยังต้องรับรางวัลอื่นอีก ฉันจะให้หลง เจียพาไปนั่ง ถังหนิงอดกลั้นความเจ็บปวดไว้ขณะลุกขึ้นยืนขาเธอสั่นเล็กน้อย

ฮั่วจึงจึงรีบพยุงตัวเธอไว้ ปากอดไม่ได้ “เสียสติไปแล้ว เหรอ ยังจะมาทำเก่งอยู่อีก…

“ฉันไม่ได้จะทำเก่ง” ถังหนังนึกไปถึงตอนที่เธอลื่นล้มใน ห้องน้ำ และไม่ถึงก็ใช้เวลาทั้งคืนปูแผ่นกันลื่นในห้องน้ำ ถ้า เธอต้องกลับบ้านเร็วกว่าปกติ มีหวังไม่ถึงจะต้องกังวลแน่นอน “แต่ไม่ถึงชอบทำเรื่องใหญ่โตน่ะสิ”

ฮั่วจิงจิงนิ่งไปชั่วครู่

กลายเป็นว่าที่ถังหนิงทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ไม่

งกังวลมากเกินไป

“โอย…ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับเธอแล้วจริงๆ

ไม่นานหลังจากนั้นถังหนึ่งก็กลับมานั่งที่ตัวเอง ทุกคนรอบ ตัวเธอแสดงความเป็นห่วงเป็นใย ไม่ว่าจะสนิทกับเธอหรือไม่ ก็ตาม แต่ทว่าฉันอยู่ต่างออกไป ด้วยสัญชาตญาณอันแรงกล้า ของเธอ ถังหนังสังเกตได้ว่าตอนเธอกลับมานั่งที่ ใบหน้าฉันอ มีรอยยิ้มเล็กๆ แย้มอยู่

ไม่ว่าอีกฝ่ายจะตั้งใจหรือไม่ แต่รอยยิ้มนี้ก็ฝังลงในหัวใจ ถังหนิงไปแล้ว

ถังหนิงเป็นคนที่มักผูกใจเจ็บเสมอ ถ้าเหตุการณ์นี้

เกี่ยวข้องกับคนของซิงหวงจริงๆ เธอจะต้องให้พวกเขาชดใช้ แน่นอน
ณ ไทยเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ฟังอวี่กำลังจะปล่อยบทความ ที่เตรียมไว้ ทว่าในเวลานี้เขาได้ยินข่าวจากพิธีประกาศรางวัล ว่าถังหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ

มีคนกระโจนใส่เธอบนเวทีจนตกลงมา

ฟังอรีบรุดไปห้องทำงานประธานบริษัทอย่างไม่รอช้า และพบว่าไม่ถึงกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าน่ากลัว ความ เย็นชาที่แผ่ออกจากตัวเขาทำให้หายใจไม่ออก หากใครมอง เขานานเกินไปอาจหายใจไม่ออกจนเสียชีวิตได้

“ท่านประธานครับ เรื่องบทความ…ผมยังควรปล่อยอยู่

ไหมครับ”

“หลังจากฉันออกจากออฟฟิศแล้ว ปล่อยได้เลย…” ไม่ถึง

เซ็นเอกสารฉบับสุดท้ายแล้วส่งให้ฟังอว ก่อนจะคว้าแจ็กเก็

ตมุ่งหน้าไปยังลิฟต์ส่วนตัว

ตอนนั้นเองที่ฟังอสังเกตได้ว่าลายเซ็นโม่ถึงยุ่งเหยิงกว่า ปกติ อันที่จริงเขายังต้องแก้ไขเอกสารบางฉบับด้วยตัวเองอีก ด้วย นี่บอกได้ชัดเจนว่าภายในใจเขานั้นเดือดดาลมากแค่ไหน และต้องอดกลั้นความโกรธไว้อย่างยากเย็นเพียงไร

เหตุผลเดียวที่เขายังไม่ปล่อยความโกรธออกมาในเวลานี้ ก็เพราะรู้ว่าถังหนึ่งกำลังพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อเก็บซ่อน ความเจ็บปวดเอาไว้ เขาเป็นห่วงเธอ…
…แต่เขาก็รู้ว่าเธอไม่อยากให้เขาเป็นกังวลมากไป ซึ่ง ทั้งหมดนี้ก็ชัดเจนจากการกระทำของถังหนึ่ง

อย่าให้เขารู้ว่าใครเป็นคนบงการเรื่องนี้เชียว

ไม่อย่างนั้น คนที่กล้ามายั่วขีดจำกัดของเขาแบบนี้ต้องไม่

ได้อยู่ดีแน่

ในขณะเดียวกัน ระหว่างช่วงพักของพิธีประกาศรางวัล ฮั่วจิงจิงก็อยู่ภายในห้องน้ำห้องหนึ่ง และบังเอิญได้ยินนาง แบบสาวสองสามคนถกเถียงกันเรื่องที่ถังหนังตกเวที แน่นอน ว่าวงการนี้เป็นสถานที่ที่ผู้คนมักเหยียบคนอื่นเพื่อให้ตัวเอง เด่นดัง ดังนั้นเมื่อพวกหล่อนเห็นความก้าวหน้าของถังหนึ่งใน ปัจจุบัน จึงอดไม่ได้ที่จะระบายคำพูดริษยาออกมา

“พวกเธอได้ยินเรื่องคนบงการมาบ้างหรือเปล่า

“ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ทำดีแล้วนะ เธอว่าไหมล่ะ”

“ฉันจะบอกอะไรให้นะ มีคนเห็นฉันอจากชิงหวงหายไป จากห้องโถงอยู่สักพักหนึ่งด้วยล่ะ ดูเหมือนจะแอบทำอะไรลับๆ ล่อๆ”

“เธอเห็นเหรอ”

“ผู้ช่วยฉันเห็น แต่จู่ๆ อย่าเอ็ดไป นี่เป็นสงครามระหว่าง ซึ่งหวงกับไหร่ย เราอยู่ห่างๆ ไว้จะดีที่สุด
ทันใดนั้นเองเสียงดังปังก็สะท้อนไปทั่วห้องน้ำ ก่อนชั่วจึง จึงจะก้าวออกมาจากห้องน้ำห้องหนึ่ง

สีหน้านางแบบไร้ชื่อเปลี่ยนไปเมื่อเห็นชั่วจิงจิง พวกเธอ ค่อยๆ ก้มหน้าลง หยิบกระเป๋าถือของตัวเองปลีกตัวออกจาก วงนินทา

ทว่าฮั่วจิงจิงเดินตามหลังพวกเธอไป และขวางทางไว้ “ผู้

ช่วยของใครเห็นนะ

พวกหล่อนดูกระวนกระวายก้มหน้าก้มตา แสร้งทำเป็นไม่ ได้ยินอะไร แต่คิดว่าฮั่วจิงจิงเป็นคนแบบไหนล่ะ เธอแค่ยิ้มและ พูดว่า “พวกเธอกล้าต่อกรกับไม่รุ่ยเหรอ ยังอยากอยู่วงการนี้ ต่อไปไหม”

พวกนางแบบตัวแข็งทื่อ แต่หลังจากชั่งน้ำหนักผลดีผล เสียแล้ว ก็ตัดสินใจเล่าทุกอย่างที่ได้ยินมาให้ฮั่วจิงจิงฟัง รวม ไปถึงเรื่องที่ผู้ช่วยของพวกเธอคนหนึ่งเห็นฉันอออกจากห้อง โถงไปพบผู้จัดการของเธอด้วย

ฮั่วจิงจิงหลับตาลงสักพัก ครองสติให้สงบ เธอเดินเข้าไป หยุดยืนข้างถังหนึ่งพร้อมรอยยิ้มและประกาศว่า “เราเจอตัว คนร้ายแล้ว…”

ถังหนึ่งมองฮั่วจิงจิงอย่างประหลาดใจ ขณะที่ฮั่วจิงจิงขยิบ ตาให้และปุ๋ยหน้าไปทางฉินอวี่ที่นั่งอยู่ถัดไป

ถังหนิงเล่นตามน้ำไป ตอบกลับเชิงถาม “ใครเหรอ
“ฉันแจ้งเรื่องกับประธานโม่แล้ว นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นะ เป็นเรื่องถึงชีวิตเลย ประธานไม่บอกว่าเขาจะขอให้คนที่ชิงหวง อธิบายเรื่องนี้ ถ้าอธิบายไม่ได้ เขาก็ต้องการให้ชิงหวงขึ้นบัญชี คนคนนั้น ให้หล่อนอยู่วงการนี้ต่อไปไม่ได้…” ฮั่วจิงจิงจงใจ พูดให้เสียงดังกว่าปกติ “ใช่ไหมคะคุณฉัน

ฉันอตื่นตระหนกอยู่ในใจ พูดติดอ่างว่า “ฉะ…ฉัน…จะ ไปรู้ได้ยังไง”

“มีผู้ช่วยคนหนึ่งเห็นทุกอย่างนะ….คุณไม่รู้จริงๆ เหรอคะ”

ฉันอวิเคราะห์เหตุการณ์ตรงหน้า ก็รู้สึกว่าคำพูดชั่วจิงจิง ไม่น่าเชื่อ เธอจึงสงบอารมณ์และตอบกลับ “ใครเห็นอะไรล่ะคะ มีหลักฐานหรือเปล่า”