ตอนที่ 171 ฉัน…กำลังถูกแบล็กเมล

“หลง…”

“คุณปู่เรียกฉันแล้ว…. ขอตัวไปหาก่อนนะคะ” หลงเจียไม่ กล้าแสดงว่าไม่เป็นไรต่อหน้าถังหนึ่งอีกต่อไปแล้ว เพราะเธอรู้ ว่าถังหนึ่งเป็นคนช่างสังเกต

ถังหนิงโทรศัพท์แน่นพยักหน้าตอบ “ไปพักผ่อนเถอะ หลงเจียวางสายแล้วทรุดลงกับพื้นอย่างสิ้นแรง

ต่อให้จัดการกับหลานก็ไม่ได้ใช้พลังงานไปมากมายเท่า

นี้เลย

หลงเจียคิดว่าจะบอกทุกอย่างกับถังหนึ่งโดยตรง แต่ถ้า ทำแบบนั้น นอกจากจะลากถังหนึ่งมาพัวพันกับเรื่องยุ่งเหยิง

แล้ว เธอก็คิดถึงประโยชน์ของการทำแบบนั้นไม่ออกเลย

ตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงหนึ่งเจ็บปวดมามากพอแล้ว หาก เธอบอกถึงหนังเรื่องนี้ ถังหนิงกับหลานจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ ไปอย่างแน่นอน

เธอจะคิดหาหนทางช่วยคุณปเอง หลานอย่าได้ฝันว่าจะ ทำร้ายถังหนิงได้!

อย่าแม้แต่จะคิด ใช้เธอ!
ถังหนังปล่อยแขนลงข้างตัว ยืนใช้ความคิดอย่างหนักอยู่ ข้างหน้าต่าง ไม่รู้ว่าเธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า แต่เธอรู้สึกว่า อารมณ์ของหลงเจียแตกต่างไปจากเดิมเล็กน้อย

ไม่ถึงเดินเข้ามายืนข้างเธอพร้อมกับแจ็กเก็ต หลังจาก คลุมไว้บนไหล่เธอแล้ว เขาก็ดึงเธอเข้ามากอด

ถังหนึ่งเอนหลังพิงหน้าอกที่ช่วยปลอบประโลมก่อนเลย หน้ามองไม่ถึง “ถึงคะ…เราให้เชื่อไปดูหลงเจียได้ไหม ฉันรู้สึก ว่ามีบางอย่างผิดปกติ”

ความจริงแล้วเชื่อไม่ได้มีเวลาว่างมากนัก แต่ไม่ถึงก็แค่ ก้มลงประทับจูบบนหน้าผากถึงหนึ่ง หากภรรยาเขามีเรื่อง ร้องขอ เขาก็จะทำตามที่ขอแน่นอน ชายหนุ่มจึงหยิบโทรศัพท์ ออกมาต่อสายหาลู่เชื่อทันที เพื่อสั่งภารกิจพิเศษให้คนที่เลิก งานไปแล้ว

เชื่อไม่กล้าชักช้า แม้จะเลิกงานแล้ว ก็ยังขับรถไปบ้าน หลงเจี่ยทันที

ถึงแม้การไปบ้านผู้หญิงในเวลามืดค่ำจะไม่เหมาะไม่ควร แต่เพื่อให้ถึงหนิงมั่นใจ เชื่อจึงเดินขึ้นบันไดไปกดกริ่งประตู บ้านหลงเจีย

หลงเจี่ยไม่คิดว่าจะมีแขก เธอจึงรีบเช็ดน้ำตาแล้วถามว่า ใครอยู่ด้านนอก
ลู่เขอบอกเหตุผลที่เขามา ในเวลานี้หลงเจียรู้สึกอบอุ่น หัวใจ แต่เธอก็ยังไม่เปิดประตูอยู่ดี “นายกลับไปได้แล้ว ฉันไม่ เป็นไร ฉันเพิ่งจะเข้านอน

เอพยักหน้า ไม่ได้รบเร้าต่อ แต่ไม่ถึงยืนกรานว่าเชื่อ จะต้องพบเธอ เซ่อจึงยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูบ้านหลงเจียตลอด ทั้งคืน กระทั่งเช้าวันถัดมาเมื่อหลงเจียออกจากบ้านตามปกติ ก็ พบเช่อยืนอยู่ด้านนอก เธอตกใจ

“ข้างนอกมันหนาวนะ ทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง

เชื่อเอามือสองข้างกันและยิ้ม “ผมนอนหลับในรถ เพิ่ง จะออกมา”

เมื่อเห็นว่าจมูกเชื่อเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะความหนาว หลงเจียจึงรีบให้เขาเข้าไปในบ้าน อย่างน้อยก็ทำตัวให้อุ่นอีก สักหน่อยเถอะ”

เชื่อเข้ามาในบ้านหลงเจีย น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความ สงสัย “คุณบอกไม่ใช่หรือว่าคุณปู่มาเยี่ยม ท่านอยู่ที่ไหนล่ะ

หลงเจียพูดไม่ออกอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตอบอย่างนิ่งสงบ “อยู่

ที่โรงแรม…”

“คุณกำลังมีปัญหาใช่ไหม” เชื่อมองไปรอบๆ ถึงหนึ่ง เคยอยู่ที่นี่ บ้านก็ดูใหญ่เพียงพอสำหรับรองรับทั้งครอบครัว แล้วหลงเจี่ยจะให้คุณไปพักที่โรงแรมเพื่ออะไร

อีกทั้งดวงตาหลงเจียยังบวมจนเท่าลูกมะเขือขนาดนั้นเห็นได้ชัดว่าเป็นผลมาจากการร้องไห้ตลอดทั้งคืน

“เปล่า…”

“ถึงคุณไม่บอก แต่ผมก็ให้ท่านประธานตรวจสอบได้…”

“อย่านะ” หลงเจียดึงตัวเชื่อไว้ แล้วปล่อยอย่างรวดเร็ว ก่อนถอยหลังออกมาสองก้าว “อย่าให้คนอื่นต้องมาวุ่นวายกับ เรื่องนี้เลย”

“ถ้างั้นก็บอกผมมาส” ลู่เซ่อนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น

ความจริงแล้วหลงเจียต้องถูกตำหนิที่เก็บความลับไว้ไม่ ได้ ตามนิสัยของเธอแล้ว ต่อให้ท้องฟ้าพังครืนลงมา เธอก็จะ กรีดร้องแค่สองสามครั้งเท่านั้น ไม่มีทางที่เธอจะดูเศร้าหมอง อย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้แน่ ยิ่งเมื่อผนวกกับรอยยิ้มเสแสร้งของ เธอด้วยแล้ว จะไม่ให้สงสัยว่ามีบางอย่างผิดปกติได้อย่างไร

“ฉัน…กำลังถูกแบล็กเมล”

“อะไรนะ” ลู่เชื่ออ้าปากค้าง

ลู่เชื่อก้มหน้าลงก่อนจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้เชื่อฟัง แต่ ตั้งแต่ต้นจนจบเธอเน้นย้ำแค่เรื่องเดียว อย่าบอกถึงหนึ่งนะคะ อย่าให้มันกระทบการตัดสินใจไปออกเพิ่งไฉ่ของเธอ จะปล่อย ให้หลานได้สิ่งที่ต้องการไม่ได้ ไม่งั้นเธอจะคิดว่าถ้าทำแบบนี้ แล้วจะสนองความต้องการของเธอได้”

“แล้วในอนาคตเธอก็จะยิ่งร้ายกว่านี้

“แต่คุณจะทนทำเหมือนตัวเองเป็นคนโง่ไม่ได้นะ…
“หลาน อยากวางแผนต่อต้านถังหนึ่ง ถ้าฉันไม่แกล้ง เออออไปกับเธอ เธอก็จะคิดหาหนทางอื่น ไม่แน่ว่าฉันอาจ เอาชนะเธอ ในเกมนี้ก็ได้

“แต่คุณจะทำยังไง แล้วคุณปู่ของคุณล่ะ” เชื่อคลายเล็ก

ไทออก ไม่รู้ว่าควรหัวเราะหรือร้องไห้ดี บนโลกนี้มีคนแบบหลานมากมาย และแน่นอนว่าก็ยังมี คนอย่างหลงเจียที่ยอมให้ตัวเองลำบากด้วยเช่นกัน

ช่างบ้าบอคอแตก!

ลู่เซ๊อค่อนข้างหัวเสีย

“เมื่อถึงเวลาเหมาะๆ …ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ!

“ผมจะส่งคนไปตรวจสอบสถานที่ที่พวกเขากักตัวคุณไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าท่านปลอดภัย ถ้าสบโอกาส ผมจะช่วยคุณป ออกมาจากที่นั่นแน่นอน!” ลู่เชื่อให้สัญญา

จากมุมมองของเธอ หลงเจียรู้สึกว่าการตัดสินใจไม่บอก ถังหนิงเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

หากบอกถึงหนึ่ง จะทำให้สถานการณ์ลุกลามใหญ่โต และ อาจยิ่งเปิดทางให้หลานใช้วิธีการที่รุนแรงมากกว่าเดิม

แต่ถ้าเธอต้องทำตามที่หลานชีพูด เธอจะต้องเป็นถูก กระทำย่ำยี…

ดังนั้นอดทนไปก่อนตอนนี้ แล้วค่อยเรียกตำรวจมาภาย หลัง เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดที่เธอคิดได้ แต่เชือกลัวว่าหลานจะเอาคืน โดยลงมือที่ของหลงเจียแทนนิสิ

“ถึงคุณไม่ได้จะบอกคุณผู้หญิง แต่อย่างน้อยก็ควรขอ ความช่วยเหลือจากคนที่ไว้ใจได้ สองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียวอยู่ แล้ว คุณไม่เชื่อใจประธานของเราเหรอครับ ถ้าคุณบอกเขา เรื่องจะง่ายกว่านี้มาก…

ความเป็นห่วงของลู่เชื่อทำให้หลงเจียรู้สึกดีขึ้นมาก แต่ เธอก็ยังตัดสินใจไม่สนเรื่องเล็กน้อย “ฉันรู้ความสามารถของ นายใหญ่ดี แต่ฉันไม่อยากเสียงกับคุณปู่ของฉัน ฉันกลัวว่าถ้า สถานการณ์บานปลาย มันจะควบคุมได้ยากกว่านี้ ถ้าเกิดเรา เผลอทำร้ายคุณโดยไม่ได้ตั้งใจล่ะ จะทำยังไง ปล่อยให้ฉัน จัดการกับหลานซีเองเถอะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปพักผ่อนเถอะครับ เมื่อคืนคุณคง นอนไม่หลับดีเท่าไร ผมจะคอยเฝ้าอยู่นอกประตู” น้ำเสียงเช่ ออ่อนโยน

“วันที่ถังหนึ่งไปออกเฟิงไฉ่ หลานจะให้ฉันไปเป็นผู้ช่วย หลี่ตานนี้ อย่างที่คุณรู้

ถังหนิงกับหลุตานนี้ไม่ลงรอยกันเท่าไร หลานอยากให้ ถังหนึ่งเห็นฉันโดนรังแก เธอจะได้ยกเลิกการสัมภาษณ์

“ถ้าเป็นคุณน่ะ คุณผู้หญิงต้องยกเลิกการสัมภาษณ์ แน่นอนอยู่แล้ว…” เชื่อยังเชื่อว่าถังหนึ่งเป็นคนแบบนั้น เธอมัก จะปกป้องคนของเธอ แม้จะเป็นเพียงแค่ผู้ช่วยธรรมดาๆ ก็ตาม…
เธอจะไม่มีทางยอมให้คนอื่นมารังแกพวกเขา

“ฉะนั้นเราห้ามปล่อยให้หลานที่ทำสำเร็จเด็ดขาด ฉันจะ แสร้งแสดงต่อไป ขณะเดียวกันฉันก็หวังว่านายจะพาถังหนึ่งไป ในทางที่ถูกต้องได้ และที่สำคัญ วันสัมภาษณ์ บอกเธอว่าอย่า เอาโทรศัพท์ไปด้วย หลานที่ไม่ได้บอกว่าฉันต้องหลอกให้ถัง หนิงมา!”

เธออยากเล่นไท่ [1] กับหลานสักหน่อย

หลังจากพูดกับลู่เซ่อเสร็จแล้ว หลงเจียก็หันหลังกลับไป ห้องของตัวเอง พอล้มตัวลงนอนแล้วนึกถึงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ ด้านนอก หญิงสาวก็รู้สึกสงบขึ้นมาก

เมื่อเป็นเช่นนี้ลู่เช่อจึงลงเอยด้วยการอยู่บ้านหลงเจีย ตลอดทั้งช่วงเช้า

นอกเหนือจากโทรศัพท์หาไม่ถึงและถังหนิงเพื่อเตรียม การสำหรับรายการทอล์กโชว์แล้ว เขาก็ยังติดต่อนักข่าวที่สนิท กันให้ช่วยตามหาของหลงเจียด้วย

หลงเจี่ยบอกว่าเห็นคุณปู่ครั้งสุดท้ายที่บ้านของหลาน แต่ตามนิสัยหลานแล้ว เธอจะต้องเปลี่ยนที่อยู่ตัวประกันอย่าง แน่นอน…ไม่ทิ้งหลักฐานใดๆ ไว้

หากมองผิวเผิน เฉิงเถียนเหมือนจะสงบดี ทว่า…

ภายใต้ความสงบนั้น ปัญหากำลังค่อยๆ ก่อตัวขึ้น ถังหนึ่งคงไม่อาจจินตนาการได้อย่างแน่นอนว่าวิกฤติที่หลงเจียกำลังพยายามเอาชนะอยู่ตอนนี้ หลานก้าวข้ามขีดจำกัดของเธอเข้าแล้วคราวนี้

…จะทำให้คนนิ่งๆ อย่างเธอ ระเบิดด้วยความโกรธแค้น

[1] เล่นไพ่ คือการเล่นเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตกหลุมพราง