ตอนที่ 169 บังคับ

นี่เป็นครั้งแรกที่หนึ่งในศิลปินใต้สังกัดกล้าวางสายใส่หลาน นางแบบเกรดเอที่ชื่อถึงหนึ่ง

หลานซือดกลั้นความโกรธระงับอารมณ์ไว้ขณะโทรศัพท์ หาอันจื่อเฮา หลังจากดูตารางงานของถึงหนึ่งแล้ว อันจื่อเช่าก็ ตอบ “เนื่องจากว่าคุณเอางานทั้งหนึ่งให้หลุตานนี้กับหวายวน หมดแล้วก่อนหน้านี้ ถังหนิงก็เลยรับงานอื่นไปแล้ว ตารางงาน ของเธอเต็มแล้ว ผมเสียใจด้วยครับ แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาของเรา”

แน่นอนว่านั่นย่อมไม่ใช่ปัญหาของถังหนึ่งและอันจื่อเช่า

หลานซีโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง

เธอไม่คิดเลยว่าถังหนิงจะกลายมาดังเป็นพลุแตกเพ ราะไฮไลต์จากแอลเอ็ม ไม่ได้คาดว่าลูกค้าจะยืนกรานว่าต้อง เป็นถังหนึ่ง

การสูญเสียค่าชดเชยเล็กน้อยไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร

…ในฐานะประธานบริษัทเฉิงเถียนที่มีอำนาจและอิทธิพล เหลือล้น เธอจะยอมให้นางแบบมาก่อปัญหาได้อย่างไรกัน หลานชีวางสาย หากถังหนึ่งอยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้ เธอจะกระโจนเข้าฉีกเธอเป็นชิ้นๆ แน่นอน
หลังจากใช้ความคิดเงียบๆ สักพัก หลานก็เรียกลัวเข่า เข้ามาในออฟฟิศ เธอเอามือข้างหนึ่งกุมหน้าผากและพูดอย่าง เหน็ดเหนื่อย “หลงเจียนั่นอยู่กับใครที่บ้านอีก

“พ่อแม่เธอเสียชีวิตไปแล้วครับ ตอนนี้เธอมีแค่คนเดียว”

“งั้นจะรออะไรล่ะ อีกแค่สองวันถังหนึ่งก็จะไปเพิ่งไฉ่แล้ว รีบส่งคนไปจับตัวปูหลงเจี่ยเดี๋ยวนี้ แล้วก็ระวังตัวด้วย…” หลาน ทิ้งแขนไว้ข้างตัว ย่างเท้าไปที่หน้าต่าง แล้วทอดสายตามอง ออกไปไกล

“หลาน..” ลัวเฮามองหลานด้วยสีหน้ายากจะบรรยาย เขาไม่เคยเห็นหลานทำอะไรน่ารังเกียจขนาดนี้อย่างเปิดเผย มาก่อน

“ฉันอยากให้ถึงหนังตกหลุมพราง ฉันอยากให้หล่อนรู้ว่า ฉันเป็นคนคุม!”

ตอนนี้เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว มันไม่ใช่การต่อสู้ภายในที่ เรียบง่ายอีกต่อไป ความสัมพันธ์ของหลานซีกับถังหนึ่งที่พัง ทลายลงนั้นจะทำให้เกิดการต่อสู้ของเลือดแน่นอน ทั้งสองคน ไม่มีใครอยากก้มหัวให้ใครก่อน

ล้วเฮามองสีหน้ามั่นใจของหลานก่อนพยักหน้า “เข้าใจ แล้ว…ผมจะจัดการเรื่องนี้อย่างดี

“คนแรงๆ เหมาะกับวิธีการรุนแรงก็ถูกแล้ว” ความจริงแล้วถังหนิงแอบต่อต้านหลานมาโดยตลอดเธอไม่มีความปรารถนาจะถูกหลานเหยียบย่ำ เพราะท้ายที่สุด แล้วในสายตาของหลาน นางแบบของเธอต้องเป็นเหมือนหล ตานนี้ที่ค่อนข้างมีความมั่นใจในตนเองและควบคุมได้ง่าย หรือไม่ก็เหมือนหวายวนที่สามารถแยกแยะถูกผิดได้ แต่ก็ต้อง ทําตามคนอื่นด้วย

ถังหนึ่งไม่เต็มใจทำเช่นนั้น เธอแค่ต้องการเป็นตัวเอง…

หลังจากยืนยันเวลาออกอากาศกับเฟิงไฉ่แล้ว ถังหนึ่งก็ไป ให้สัมภาษณ์กับนิตยสารอีกสองสามแห่งตามที่อันจื่อเช่า จัดการไว้ ตอนเย็นจู่ๆ เธอก็ได้รับข้อความจากโม่ถึง มาที่โรง แรมหวงก้วนคืนนี้ ผมจองดินเนอร์ใต้แสงเทียนไว้

ถังหนึ่งเหลือบมองวันที่บนจอโทรศัพท์ก่อนคลี่ยิ้ม อะไร กันคะ วันนี้ไม่ใช่วันครบรอบแต่งงานของเรานะ….

(ผมอยากให้คุณเห็นวิวที่สวยที่สุดของปักกิ่ง

ถังหนึ่งวางโทรศัพท์แล้วหันไปมองหลงเจียกับอันจื่อเช่า เดิมที่เธอตั้งใจจะให้อันจื่อเช่าขับไปส่งเธอที่ไหนุ่ย แต่หลงเจีย พูดขึ้นมาก่อน “คุณปู่ฉันมาเยี่ยมที่ปักกิ่งค่ะ…ฉันต้องรีบกลับ บ้าน”

“งั้นเราไปหาคุณปู่ของเธอด้วยกันไหม

“ไม่ต้องหรอกค่ะคุณถึงหนึ่ง คุณดังจนมีแฟนคลับอยู่ทุกที่ ขนาดนี้ คุณปล่อยคุณฉันไปเถอะนะคะ” หลงเจียประกบฝ่ามือเข้าด้วยกัน ทําท่าทางอ้อนวอนเสียเกินจริง

ถึงหญิงหัวเราะออกมาเบาๆ ตอบหลงเจีย “ถ้างั้นก็อยู่กับ คุณปู่ให้สนุกนะ ฉันจะให้หยุดงานสองวัน

“โอเคค่า” หลงเจียพยักหน้ายิ้มหวาน

หลังจากนั้นถังหนึ่งก็สั่งให้อันจื่อเช่าไปส่งหลงเจียก่อนขับ มาส่งเธอที่ไหนุ่ย เมื่อไม่ถึงปรากฏตัว

อันจื่อเฮาก็รีบกลับไปทันทีหลังจากส่งถึงหนึ่งให้ชายหนุ่ม

แล้ว

ช่วงนี้เขากำลังง่วนอยู่กับการสืบหาความจริงเบื้องหลัง การตายของอวิ๋นซิน

โม่ถึงและถังหนึ่งเข้าไปในรถ ทั้งสองคนยิ้มให้กัน ครั้นมา ถึงโรงแรมหวงก้วนแล้ว พวกเขาก็ขับรถผ่านทางเข้าวีไอพีไป เดิมทีโม่ถึงตั้งใจจะส่งกุญแจรถให้พนักงานนำรถไปจอด แต่… ถังหนิงสังเกตเห็นว่าพนักงานคนนั้นก้มหน้าก้มตาตลอดเวลา

ในเวลานี้ถังหนึ่งไม่สามารถอธิบายความรู้สึกที่พวยพุ่งขึ้น มาได้เลย ความเกลียดชังที่เคยมีลบเลือนไปหมดแล้ว เพราะ ชายคนที่ใช้แขนโอบกอดเธออยู่นั้นเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น

“คุณมองอะไรเหรอ” โม่ถึงถาม

“คนตรงนั้นคือหันอผ่านค่ะ” ถึงหนิงตอบเสียงเรียบ เมื่อ เห็นไม่ถึงขมวดคิ้ว เธอก็รีบอธิบายว่า “โธ่ อย่าเข้าใจผิดสิคะ ฉันก็แค่ประหลาดใจนิดหน่อย เขามีแม่ที่มีสามีเป็นถึงผู้กำกับไม่ใช่เหรอ ว่ากันตามเหตุผลแล้ว ถึงเขาจะถูกไล่ออกจากเทียน อี้ แต่เขาก็ไม่ควรจบลงที่นี่

โม่ถึงไม่พอใจเล็กน้อยขณะคลุมเสื้อแจ็กเก็ตเขาให้ถัง หนึ่ง ก่อนลากเธอเข้าไปในลิฟต์

ถึงหญิงหัวเราะเบาๆ เพราะไม่บ่อยนักที่จะได้เห็นไม่ถึง ทำท่าหึงหวงอย่างนี้ หญิงสาวจึงยื่นมือออกไปประสานนิ้วมือ กับโม่ถึงแล้วแกว่งมือเขาไปมา “เขาเป็นแค่อดีตค่ะ…

ไม่ถึงใช้โอกาสนี้เชยคางขี้เธอขึ้น และบังคับให้มองตา เขา “ถ้างั้นคุณก็ควรเดินหน้าให้มากกว่านี้ ผมอยากเป็น อนาคตของคุณ!”

ถังหนึ่งคว้าโอกาสนี้ประทับจูบลงบนริมฝีปาก ไม่ถึงก่อน จะซ่อนแก้มแดงปลั่งที่ลำคอของเขา “แค่นี้พอไหมคะ”

ไม่ถึงที่พึงพอใจแล้วดึงหญิงสาวเข้ามาในอ้อมกอด จาก

นั้นก็พาเธอขึ้นไปชั้นบนสุดของตึก ซึ่งเป็นชั้นที่หนึ่งร้อยยี่สิบ

“นี่เป็นจุดสูงสุดในปักกิ่ง จากตรงนี้คุณจะมองเห็นได้ทั้ง เมือง”

ถังหนึ่งยืนอยู่ริมหน้าต่างกระจกสูงจากพื้นจรดเพดาน ทอดสายตาลงมองเบื้องล่าง เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นกับ แสงไฟระยิบระยับของเมืองด้านล่าง ไม่นานหลังจากนั้นก็รู้สึก ได้ถึงแขนคู่หนึ่งที่โอบกอดเธอไว้ และริมฝีปากนุ่มที่แนบสนิท กับลําคอเธอ “กลัวความสูงไหม
“มีคุณอยู่ที่นี่ฉันก็ไม่กลัวหรอกค่ะ” ถังหนึ่งส่ายหน้า

ไม่ถึงพึงพอใจที่ตนเป็นที่ต้องการและได้รับความไว้ วางใจ จึงครองใบหน้าถังหนึ่งให้หันมา แล้วโน้มตัวบรรจงจูบ อย่างอ่อนโยน “จริงๆ แล้ว สถานที่แบบนี้เหมาะกับการจูบ มากเลยนะครับ…

“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะคะ”

“เพราะมันสูงเสียดฟ้าและทำให้ขาดอากาศได้ง่ายๆ

ในขณะเดียวกันนั้นเอง หลงเจียก็รีบกลับบ้าน ทว่าเมื่อมา ถึง หญิงสาวไม่เห็นคุณปู่ของเธอ แต่กลับพบลัวเฮ้าที่กำลังรอ เธออยู่

หลงเจียมองเขาอย่างสงสัยขณะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร หา แต่ตัวเฮาแย่งโทรศัพท์เธอมา และกดวางสาย เขาเชิด หน้าพูดขึ้นว่า “เข้าไปในรถ ไม่อยากเจอหรือไง”

“นายทำอะไรฉัน” หลงเจี๋ยนิ่งไปสักพักก่อนเข้าใจได้ ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดวงตาเธอแดงก่ำ เสียงแหบพร่า

“พวกเราจะทำอะไรเขาได้ล่ะ เราแค่เชิญเขาไปในฐานะ แขก…” พูดจบลัวเฮาก็เปิดประตูรถ และบอกใบ้หลงเจียว่าอย่า เสียเวลาไปมากกว่านี้

หลงเจียไม่เข้าใจเจตนาของตัวเฮา และไม่รู้ว่าคุณปู่ของ เธออยู่ที่ไหน เธอจึงได้แต่กัดปากยอมขึ้นรถสีดำคันหรูของตัวเฮาไป

ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็หยุดอยู่หน้าบ้านหลาน หลง เจียรู้สึกไม่ค่อยสบายใจจึงคว้าตัวลัวเฮ้ามาถาม “ประธาน หลานพาฉันมาที่นี่เหรอ เธอกำลังพยายามบังคับให้ฉันทำ อะไร”

ถึงอย่างไรเธอก็อยู่ในวงการนี้มานานแล้ว ย่อมมีความ รู้สึกไวต่อสถานการณ์เช่นนี้เป็นปกติ

“ถ้าอยากรู้ก็เข้าไปข้างใน… ตัวเฮาดึงตัวเองออกจากการ เกาะกุมของหญิงสาว และตอบอย่างไม่สนใจ ก่อนจะผลักประตู เปิดออก