ตอนที่ 113 สิ่งที่ผมชอบดู คุณอาจไม่ สนุกเท่าไร

ได้ยินคำพูดของโม่ถึงเช่นนั้นแล้ว ถังหนึ่งก็แย้มรอยยิ้มอิ่มใจ เขาพูดถูก…

…การชอบใครสักคนไม่ซับซ้อนอะไรเลย ตราบใดที่ใคร คนหนึ่งอยากทําอะไร อีกคนก็พร้อมที่จะก้าวไปด้วยกัน ทั้งสอง คนเข้าใจว่าอะไรที่สำคัญที่สุดและพร้อมจะเต็มที่ไปกับมัน

“คุณทานอะไรมาหรือยังคะ

“ผมจะบอกให้แม่บ้านเตรียมมื้อค่ำ คุณยังมีงานต้องทำ ในวันพรุ่งนี้ ฉะนั้นคุณต้องเข้านอนแต่หัวค่ำนะ” ไม่ถึงดึงเธอ ลุกขึ้นจากโซฟา

“งานแสดงจัดวันพรุ่งนี้ตอนค่ำ ไม่จำเป็นต้องกังวลหรอก ค่ะ” ถึงหนึ่งตอบพลางดันไม่ถึงไปยังห้องน้ำ อาบน้ำเถอะค่ะ ฉันจะทำอาหารให้คุณเอง ใช้เวลาไม่นานหรอก”

เวลาอยู่ใกล้หญิงสาวไม่ถึงก็จนปัญญา เขาไม่อยาก ปฏิเสธความกระตือรือร้นของเธอ แต่กระนั้นก็ยังกล่าวเตือน อยู่ดี “ระวังด้วย อย่าให้ตัวเองได้แผลล่ะ!”

“ท่านประธาน โม่ คุณทำเหมือนฉันเป็นเด็กเลย อย่า ผลักไสฉันจากความสุขที่ได้เป็นศรีภรรยาสิคะ”
ไม่ถึงมองเธออย่างช่วยไม่ได้ แม้ว่าในโลกภายนอกเธอ จะดูเป็นคนเข้าถึงยาก แต่ต่อหน้าเขาแล้วเธอก็เป็นเหมือนเด็ก คนหนึ่งอยู่ดี ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ถึงก็จำยอมแพ้ เดินเข้าห้องน้ำ เพื่ออาบน้ำแต่โดยดี หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว และกลับมาห้อง รับประทานอาหาร เขาก็พบกับบะหมี่หน้าตาน่ารับประทาน กำลังรอเขาอยู่บนโต๊ะ แล้วถังหนึ่งก็ดึงเก้าอี้ออกให้เขา

หน้าอกโม่ถึงเต็มตื้นไปด้วยความสุข ความสุขเล็กๆ นี้ช่าง มีคุณค่ามหาศาล ไม่ว่าเขาจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็ไม่อาจ เทียบกับการมีคนรักเตรียมบะหมี่ชามหนึ่งให้เขาได้เลย

“ไม่อร่อยเหรอคะ”

โม่ถึงส่ายหัวขณะนั่งกินด้วยหัวใจเปี่ยมสุข

ถังหนึ่งนั่งลงข้างเขาและถามว่า “นอกจากทำงานแล้ว ฉัน ไม่เห็นว่าคุณมีงานอดิเรกอะไรเลย”

“เวลาว่างของเขาผมนานเท่าหนังเรื่องเดียวเท่านั้นครับ” โม่ถึงตอบอย่างเศร้าๆ

“งั้น… ถ้าคุณทานเสร็จแล้ว ดูหนังด้วยกันสักเรื่องนะคะ ยังไงซะเราก็ดูที่บ้านได้…” ถังหนึ่งเสนอ

“แต่ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนเลยว่าหนังที่ผมชอบดู คุณอาจ ไม่สนุกเท่าไร”

“นั่นไม่สำคัญหรอกค่ะ

ถังหนึ่งเป็นคนเรียนรู้เร็ว ตอนที่ไม่ถึงพูดว่าจะก้าวไปพร้อมเธอนั้น เธอซาบซึ้งใจอย่างที่สุด ก่อนหน้านี้ไม่ถึงก็มักจะ อยู่เคียงข้างเธอเสมอ ดังนั้นนับจากนี้ไปเธอจึงอยากเข้าใจเขา มากขึ้นกว่าเดิม

หลังเสร็จจากมื้อค่ำ ตามที่ได้สัญญากันไว้ ถังหนึ่งก็มานั่ง ดูหนังกับโม่ถึง ครั้งหนึ่งไม่ถึงคิดว่าหญิงสาวผล็อยหลับไปแล้ว แต่แท้จริงเธอก็จดจ่ออยู่กับหนัง พวกเขายังแลกเปลี่ยนความ คิดเกี่ยวกับหนังตลอดทั้งเรื่องด้วย มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก…

เพราะอย่างน้อยพวกเขาก็ต้องการเป็นส่วนหนึ่งในโลก ของอีกฝ่าย…

เช้าวันถัดมา ถังหนึ่งได้รับโทรศัพท์จากหลานขณะที่เธอ ยังอยู่บนที่นอน “ถังหนึ่ง สะดวกคุยหรือเปล่า”

“พูดได้ตามสบายเลยค่ะประธานหลาน” ถึงหนึ่งยิ้ม เธอ ไม่ชอบการพูดอ้อมค้อม

“คืนนี้ที่งานแสดงของรอยัลตี ฉันสั่งให้หยางจิ้งพานาง แบบหน้าใหม่ไปที่งานเพื่อดูการแสดงและเรียนรู้ เธออาจจะเจอ พวกเขาที่นั่นนะ”

ได้ยินดังนั้น ถึงหนึ่งก็ตระหนักได้ว่าหลานให้โอกาสเธอ ตบหน้าหยางจิ้งและเยียวยาความเกลียดชังของเธอ ถึงหนึ่ง เงียบไปสักพักก่อนจะตอบรับ “ประธานหลาน ฉันไม่อยากสร้าง ปัญญาหรอกนะคะ เว้นเสียแต่ว่าคุณหยางไม่รู้วิธีควบคุม ตนเอง”
“ฉันให้โอกาสเธอแล้ว ก็ควรใช้มันให้เต็มที่

เหตุที่หลานทำเช่นนี้ก็เพราะเธอเองก็รู้สึกว่าหยางจิ้ง วางแผนลับหลังเธอมากเกินไปแล้ว และที่สำคัญ ตอนนี้ยังไม่มี ใครในเฉิงเถียนที่มีความสามารถพอจะทำให้หยางจิ้งเดือด ร้อนได้

การให้ถึงหนึ่งลงมือนั้น ไม่เพียงแต่เป็นการช่วยถึงหนึ่ง แต่เธอยังมีโอกาสสอนบทเรียน ให้หยางจิ้งอีกด้วย แล้วทำไม เธอจะไม่ฉวยโอกาสไว้ล่ะ

ถังหนิงเกลียดความรู้สึกที่ถูกคนอื่นหลอกใช้อย่างยิ่ง ใน ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเธอถูกหันอผ่านหมางเมินไม่ไยดี เธอ ต้องทุกข์ทรมานกับความรู้สึกแบบนั้นมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง

“ประธานหลานไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้ว่าจะต้องทำยังไง

หลานพึงพอใจ เพราะถึงหนึ่งรู้ว่าตอนไหนควรก้าวไป ข้างหน้า และตอนไหนควรล่าถอยออกมา ภายในใจเธอรู้สึก ดีใจมากที่ได้เซ็นสัญญาให้ถังหนึ่งมาเข้าเฉิงเถียน

แต่ทว่า ถังหนึ่งสนใจเพียงแค่ทำงานแสดงของรอยัลตี ออกมาให้ดีที่สุด

ตราบใดที่หยางจึงไม่ทำอะไรเลยเถิดจนเกินไป

บ่ายสิบห้านาฬิกา ถังหนึ่งเห็นว่ายังมีเวลา จึงสั่งให้หลง เจียขับรถไปจอดใกล้ๆ ไม่รุ่ย เธออยากไปรับไม่ถึงจากที่ ทำงานด้วยตนเอง ทั้งสองคนนั่งในรถพลางฟังวิทยุไปด้วย ก็ได้ยินข่าวเกี่ยวกับหลานอ

โดยบังเอิญ หลงเจียจึงเปลี่ยนสถานีทันที

“คุณถึงหนึ่งคะ เราจะปล่อยให้หลานอวี่เสียนิสัยต่อไป แบบนี้หรือคะ เธอใช้ชื่อมินิถังหนึ่งมั่วซั่วเกินไปแล้ว” หลงเจีย รู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ค่อยยุติธรรมเท่าไรนัก

“มินิถังหนึ่งไม่ใช่ถึงหนึ่ง มีคำเสริมอยู่ข้างหน้า และแม้ว่า จะลบค่นั้นออกไป เด็กนั่นก็ยังไม่ใช่ฉันอยู่ดี” ถังหนึ่งดูเหมือน ว่าจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรจากหลานอ

“แต่ว่า…”

“หลงเจีย เขาก็แค่ใช้ชื่อมินิถังหนึ่ง ยังไม่ได้ทำอะไรฉัน เลย เธอคิดว่าฉันควรสร้างปัญหาเพราะชื่อเล่นแค่นั้นเหรอ นั่น ไร้เหตุผลเกินไป…” ถังหนึ่งส่ายหัว “ฉันพูดไปหลายครั้งแล้วว่า ไม่ใช่ฉันจะไม่แก้แค้น แต่มันแค่ยังไม่ถึงเวลา

หลงเจี่ยแลบลิ้นแล้วหยุดพูด ถึงเธอจะชอบบ่น แต่เธอก็

ไม่ใช่คนประเภทที่ไม่รอบคอบ เธอรู้ว่าถังหนึ่งมีแผนของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นศัตรูของเธอก็ยังไม่โจมตี ถ้าหลานอวี่เคลื่อนไหว เมื่อไร ถึงหนิงจะไม่ทำให้การยั่วยุของศัตรูผิดหวังอย่างแน่นอน

นี่เป็นทัศนคติของเธอหลังจากกลับเข้าวงการ

เมื่อมาถึงชั้นล่างของไห่ย ถังหนิงก็โทรศัพท์หาไม่ถึง “ประธานโม่คะ คุณคืนสามีให้ฉันได้หรือยังคะ

โม่ถึงอดยิ้มไม่ได้ขณะมองเวลา “นี่เพิ่งบ่ายสามโมงเองเลิกงานเวลานี้ไม่เร็วเกินไปหรือครับ เราไม่ได้ตกลงว่าจะเจอกัน ที่งานหรอกเหรอ”

“แต่ฉันอยากมารับคุณที่ทำงาน ไปทานมื้อค่ำก่อน

“คุณอยู่ที่บ้านเหรอ”

“ฉันอยู่ชั้นล่างของบริษัทคุณ” ถังหนิงกระซิบ

“รอผมห้านาที”

ถังหนึ่งยิ้มขณะวางสาย เมื่อหลงเจียเห็นสีหน้าเธอ ก็อดไม่ ได้ที่จะหันมาพูดว่า “คุณสังเกตไหมว่าช่วงนี้คุณยิ้มบ่อยขึ้นนะ เมื่อก่อนตอนที่คุณถูกหันอผ่านรังแก ฉันคิดว่าจะต้องเผชิญกับ สีหน้าเย็นชาของคุณไปตลอดชีวิตเสียอีกแน่ะค่ะ”

เมื่อพูดถึงหันอผ่าน ก็เห็นได้ชัดว่าถังหนิงเงียบไปชั่วครู่ หลงเจียรีบตบปากของตัวเองทันที “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ ควบคุมปากตัวเอง ปล่อยให้มันพูดไร้สาระออกมา

ถังหนึ่งก้มหน้าลงราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่นานหลังจาก นั้นไม่ถึงก็เห็นรถของพวกเธอแล้วเข้าไปในรถอย่างเป็น ธรรมชาติ “ทำไมคุณมากะทันหันแบบนี้ล่ะ

“ถ้าฉันไม่มา คุณคงกินของไม่มีประโยชน์ที่ทำงานไปแล้ว ใช่ไหมคะ”

ไม่ถึงยิ้มพลางกอดเธอ “มันไม่แย่ขนาดนั้นหรอกน่า…”

“ความจริงแล้วฉันวางแผนล่วงหน้าหรอกค่ะ แต่จู่ๆ ก็รู้สึก อยากมา…ก็เลยมา ถึง…ความไม่แน่นอนของฉันบางครั้งมันทำให้คุณไม่สบายใจบ้างไหมคะ

โม่ถึงรู้ว่าถังหนึ่งรอบคอบเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวก

เขามาก

“อย่าห่วงเลยครับ ตั้งแต่นี้ไปผมจะผ่อนคลายและเชื่อใจ

คุณ”

โม่ถึงลูบไหล่หญิงสาวอย่างอ่อนโยนโดยไม่ได้พูดอะไร เขาเข้าใจว่าถังหนึ่งมักจะระมัดระวังมากเสมอ เพราะเธอไม่ อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น มีแค่บางครั้งหากมีสถานการณ์ที่ เธออาจได้รับช่วยเหลือจากเขา เธอจะเลือกเผชิญหน้ากับ สถานการณ์เหล่านั้นด้วยตนเอง ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกว่าตัวเอง ไม่สําคัญ

แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเข้าใจเรื่องนี้ดีและมาอธิบายตัว

เอง โดยเฉพาะ

รู้ดังนั้นไม่ถึงก็ยิ้มออกมาโดยไม่ให้ถึงหนึ่งเห็น แต่หลง เจียเห็นรอยยิ้มของเขาผ่านทางกระจกมองหลังแล้วก็รู้สึก เหมือนตัวจะลอย…

…เขาหล่อเหลาเกินไปจริงๆ …