ตอนที่ 110 เจ้าคิดเจ้าแค้น

“คุณก็ปฏิเสธพอร์ตผลงานฉันเหมือนกันใช่ไหม” ถึงหนึ่งรู้สึก โกรธอยู่ข้างใน แต่สีหน้าของเธอยังคงราบเรียบ

“ผมไม่ได้ลงเรือลำเดียวกับหยางจิ้ง แต่ผมก็รู้ว่าปัญหาคือ

อะไร อายุคุณไม่เป็นไปตามเกณฑ์การคัดเลือก ก็เลยถูกปฏิเสธ ไงครับ เป็นไปตามกฎระเบียบของบริษัท” ตัวเช่าพยายามพูด อย่างใจเย็นที่สุด

“ถังหนึ่ง คุณออกจากเทียนแล้ว ซึ่งหมายความว่าคุณ กำลังจะเข้าร่วมกับบริษัทที่มีการแข่งขันสูงกว่า ถ้าคุณอยากได้ ทีมที่ดีขึ้น คนอื่นก็อยากได้เหมือนกัน ผมไม่คิดว่าผมทำอะไร ผิด แต่ยังไงผมก็ตั้งตารอดูคุณตอบโต้กลับอยู่นะ”

“นี่คือวงการบันเทิง ตำแหน่งของคุณเป็นตัวกำหนด ผลลัพธ์ของคุณเอง”

เมื่อได้ยินสิ่งที่ตัวเฮาพูด ถังหนึ่งก็คลี่ยิ้ม รอยยิ้มของเธอ ทําให้เขาสับสน

“ดูผิวเผินก็เหมือนว่าคุณจะไม่ได้ลงเรือลำเดียวกับหยาง จึงนะคะ แต่จริงๆ แล้ว คุณตัดโอกาสฉันในการเข้าร่วมกับ เฉิงเถียน ไม่ใช่เพราะผลประโยชน์ของคุณหรอกหรือคะ แน่นอนว่าคุณไม่จำเป็นต้องขอโทษ แต่ฉันไม่คิดว่าคุณควรพูด ถึงเรื่องนี้อย่างภาคภูมิใจขนาดนั้นนะ สำหรับหยางจิ้งก็ถือว่าปกติ เพราะเธอชอบขัดขวางคนอื่นลับหลังอยู่แล้ว แต่เธอก็ เข้าใจจุดยืนของตัวเอง…แล้วคุณล่ะ…”

“คุณเป็นคนประเภทที่ทำร้ายคนไร้เดียงสามากมาย แล้ว ให้เหตุผลว่า คุณทำไปก็เพื่อให้พวกเขาไปสู่วิมานแห่งความสุข ได้เร็วขึ้น บอกว่าพวกเขาควรขอบคุณคุณที่ให้งานดีๆ กับพวก เขา แล้วคุณก็คิดว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด

ทันทีที่ตัวเฮาได้ยินคำพูดของเธอ เขาต้องการตอบโต้ เดี๋ยวนั้น ทว่าเมื่อคำพูดกำลังจะออกจากปาก เขาก็ตระหนักได้ ว่าตนเองนั้นช่างไร้พลังเหลือเกิน

“คุณจะขวางทางฉันต่อไปก็ได้นะ แต่…ฉันมั่นใจว่าคุณคง เคยได้ยินมาว่าฉันเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น

ลัวเฮาตกตะลึงพูดไม่ออก…

เขาตระหนักได้ทันทีว่าการหยุดยั้งถังหนึ่งอาจเป็นการ ตัดสินใจที่ผิดพลาดมาก เพราะถึงหนึ่งไม่ใช่คนประเภทที่จะให้ โอกาสคนอื่นแก้ตัว เมื่อเป็นเช่นนี้เขาจึงต้องร่วมมือกับหยางจิ้ง ต่อไปอย่างไม่มีทางเลือก

หลังจากครองสติให้สงบลงแล้ว ตัวเฮาก็หยุดการสนทนา กับถังหนึ่ง ไม่นานหลังจากนั้น ห้องโถงขนาดใหญ่ก็ร้างผู้คน ไม่ถึงยังคงนั่งอยู่ เขาไม่ชอบคนเยอะๆ จึงเป็นเรื่องปกติที่จะ ออกเป็นคนสุดท้ายสำหรับถังหนึ่งนั้น เธอไม่สะดวกที่จะลุกขึ้น เพราะเดรสของเธอ ดังนั้นจึงไม่มีใครสงสัยในความสัมพันธ์ ของพวกเขา เว้นก็แต่… เจ้าพ่อ
หลังจากที่หลาน กลับมาจากห้องน้ำ ตัวเฮาก็ไปยังที่จอด รถเพื่อน่ารถของเขาออกมา เจ้าพ่อยืนอยู่ข้างหลาน พวกเขา ไม่ค่อยคุ้นเคยกันเท่าไรนัก แต่ก็ยังมีพูดคุยกันบ้าง

“เจ้าพ่ออู่ ยินดีด้วยที่ได้เซ็นสัญญากับถังหนึ่งค่ะ

เจ้าพ่อหันกลับมาขณะกลบเกลื่อนรอยยิ้มไว้ สายตาของ เขามองเธออย่างมีเลศนัย “ถังหนิงไม่ได้เซ็นสัญญากับผม

หลานประหลาดใจอยู่ชั่วครู่ สีหน้าของเธอสับสนเหมือน ถังหนึ่งก่อนหน้านี้ ในเวลานี้ เจ้าพ่อยังคงพูดต่อว่า “อย่างกับ ว่านางแบบอย่างถึงหนึ่งจะสนใจบริษัทเล็กๆ ของผมอย่างนั้น แหละ เธอปฏิเสธเรามาสามครั้งแล้ว

หลานได้ทันทีว่า ตัวเฮาบอกเธออย่างชัดเจนว่าถัง หนึ่งปฏิเสธข้อเสนอของพวกเขา และยอมตกลงเซ็นสัญญากับ ช่วงอี้ชื่อจี้…

“ขอตัวก่อนนะครับ…” เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของหลาน เจ้าพ่ออู่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ทันทีที่ผู้ช่วยของเขาขับรถมาถึง เขา ก็รีบขึ้นไปทันที

ไม่นานหลังจากนั้น รถของตัวเฮาก็มาถึงเช่นกัน หลาน เปิดประตูและเข้าไปในรถ สีหน้าเธอนิ่งขรึม แต่ตัวเฮาไม่สังเกต เห็น

“ลัวเฮา ฉันอยากให้คุณติดต่อไปยังหนึ่งใหม่ และทำทุก อย่างเพื่อดึงเธอมาอยู่บริษัทเราให้ได้
“แต่ท่านประธานหลานครับ เธอตัดสินใจเซ็นสัญญากับ ช่วงอี้ชื่อจี้แล้วนะครับ

หลานเหลือบมองลัวเช่าผ่านทางกระจกมองหลังโดยไม่ ได้พูดอะไร สีหน้าแสดงความผิดหวังปรากฏชัดบนใบหน้า เธอ รู้แผนการทั้งหมดของหยางจิ้งที่ทำลับหลังเธอ เธอจึงมอบ ความไว้เนื้อเชื่อใจทั้งหมดที่มีไว้ที่ตัวเฮา แต่เธอไม่เคยคาดคิด เลยว่า มือขวาของเธอจะโกหกเก่งยิ่งกว่าหยางจิ้งเสียอีก

ตอนนี้ห้องโถงทั้งห้องว่างเปล่า มีเพียงแค่ไม่ถึงและถัง หนิง กับคนทำความสะอาดอีกสองสามคนที่ยังเหลืออยู่ ไม่ถึง เงยหน้ามองถึงหนึ่ง เขาลุกขึ้นและเดินเข้าไปใกล้ ครั้นแล้วก็ โอบกอดเธอแนบแน่นในสูทของเขา โดยปราศจากคําพูดใดๆ

ความรู้สึกอบอุ่นแผ่ซ่านผ่านถังหนึ่ง ในขณะที่เธอรู้สึกว่า ตนเองเริ่มสงบลง พวกเขาออกจากห้องโถงตามกันมา กระทั่ง ถังหนึ่งขึ้นมาบนรถ เธอจึงขอให้หลงเจียเสื้อมาให้ในที่สุด

“เกิดอะไรขึ้นคะ” หลงเจียถามพลางมองเดรสของถังหนึ่ง ที่เปียกโชก

ไม่นานหลังจากนั้น ไม่ถึงก็เข้ามาในรถจากจุดที่ไม่มีใคร เห็น แล้วให้หลงเจียไปขึ้นรถของลูเช่อ เมื่อเห็นว่าถังหนึ่งยัง สวมเดรสที่เปียกโชกอยู่ เขาก็ถามอย่างไม่ชอบใจ “ทำไมคุณ ยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าอีก”

“ที่ถนนคนเยอะเกินไป ฉันกลัวว่าจะมีคนถ่ายรูปฉันค่ะ”
“ในเวลาแบบนี้คุณยังกังวลว่าจะถูกถ่ายรูปอยู่อีกเหรอ” ไม่ถึงปิดกระจกรถ แล้วเอาเสื้อแจ็กเก็ตมาบังตั้งหนึ่งไว้ รับ เปลี่ยนเร็ว…”

ภายใต้การปกปิดของโม่ถึง ถังหนึ่งก็ปลดเดรสยาวออก และเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ ร่างกายของเธอยังหนาวเย็น ไม่ถึงจึง เอื้อมมือไปร่างเธอเพื่อให้ความอบอุ่น “ทำไมคุณไม่พูดกับ หลาน ”

“เพราะฉันรู้มาว่านอกจากหยางจิ้งแล้ว ยังมีอีกคนหนึ่งที่ ขวางทางฉันอยู่ และฉันคิดว่าความสัมพันธ์ของเขากับหยางจิ้ง ไม่ธรรมดา ถ้าฉันรีบทำอะไรลงไป กลัวว่าผู้ชายคนนี้จะทำอะไร เพื่อหยุดฉันอีก ฉันก็เลยตัดสินใจไม่ลงมือต่อหน้าเขา” ถึงหน งอธิบายด้วยความกังวล

“ผู้ชายคนนี้ชื่อตัวเฮา ดูจากความเป็นมืออาชีพในฐานะผู้ จัดการแล้ว เขามีความสามารถใช่ย่อย แถมยังเป็นมือขวาของ หลานอีกด้วย ไม่ถึงพูดพลางหยุดถูร่างกายหญิงสาว เปลี่ยน เป็นกอดเธอไว้ในอ้อมแขนแทน “ผมจะไม่ยอมปล่อยให้เขา รังแกคุณ”

เพราะเธอเหนื่อยมากแล้ว ถังหนิงจึงส่งเสียงเบาๆ เป็นเชิง เห็นด้วย เมื่อนึกถึงตอนที่เธอถูกน้ำหกใส่ และไม่ถึงเป็นเพียง คนเดียวที่ส่งเสื้อแจ็กเก็ตมาให้ ถังหนึ่งก็รู้ดีว่า คนเพียงคน เดียวในโลกนี้ที่เธอสามารถเชื่อใจและพึ่งพาได้ก็คือไม่ถึง เขา เป็นเพียงคนเดียวที่มอบความอบอุ่นให้เธอภายใต้สถานการณ์ แบบนั้น
“สามีคะ…ฉันขอโทษนะ ฉันสูญเสียโอกาสที่ดีมากไป

“ถ้าผมรู้ว่าคุณต้องลำบากขนาดนี้ ผมคงไม่ให้คุณมา

ถังหนึ่งยิ้มขณะพยายามหาตำแหน่งที่สบายกว่านี้ในอ้อม กอดของโม่ถึงเพื่อซุกตัวเองลงไป…

ในเวลาเดียวกันนั้น หลานก็เพิ่งถึงบ้าน เธอโทรศัพท์หา เลขา “ช่วยฉันหารายละเอียดการติดต่อถังหนึ่งที

ห้านาทีหลังจากนั้น เลขาก็โทรกลับมา “ท่านประธานคะ ฉันเพิ่งเจอพอร์ตผลงานของคุณทั้งหนึ่งในคอมพิวเตอร์ของ พนักงานฝ่ายบุคคลคนหนึ่งค่ะ… เธออยากมาคัดเลือก แต่ดู เหมือนว่าหยางจิ้งจะปฏิเสธเธอไป เหตุผลคืออายุของเธอไม่ เป็นไปตามเกณฑ์การคัดเลือกของบริษัทค่ะ

เสียงดังปังสะท้อนก้องไปทั่วห้อง…

หลาน ตบโต๊ะอย่างด้วยความโกรธเกรี้ยว

คนสองคนนั้นไม่สนใจกฎอะไรเลย พวกเขากล้ารวมหัวกัน

โกหกเธอได้อย่างไร

“อย่าให้หยางจิ้งกับลัวเฮารู้ว่าฉันได้พอร์ตถึงหนึ่งแล้ว เข้าใจไหม”

“ค่ะ ท่านประธาน”

“ส่งรายละเอียดการติดต่อถึงหนึ่งมาให้ฉัน”
มิน่าล่ะคืนนี้ลัวเฮ้าถึงยืนกรานจะสลับที่นั่งกับเธอ ไม่สงสัย เลยว่าทําไม…ตอนเธอแสดงความยินดีกับถังหนึ่ง อีกฝ่ายถึงได้ สับสนมากขนาดนั้น…

ถึงเวลาต้องมอบบทเรียนให้ทั้งสองคนนี้แล้ว พวกเขากล้า ทำเหมือนว่าเธอไม่มีตัวตนได้อย่างไร คืนนั้น…หลานโทรศัพท์ หาถึงหนึ่งเป็นการส่วนตัว

“สวัสดีถึงหนึ่ง ฉันประธานบริษัทเฉิงเถียนนะ ฉันมีข้อ เสนอแนะ ไม่ทราบว่าเธอจะสนใจ…