ตอนที่463 เลือดเย็นไร้หัวใจ

เพียงแต่ตอนนี้เป็นวันปีใหม่ มีใครจะหน้าเบื่อมาทำ ฉากแกล้งแบบนี้ออกมาล่ะ

ปาลีไม่สามารถตัดสินได้ทันที แต่ต่อมาเธอก็มีการ ตัดสินออกมา———-ไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ เธอก็ ต้องไป ถ้าเป็นเรื่องโกหกก็ถือวะว่าโดนคนแกล้งแล้ว กัน แล้วไปจับคนที่แกล้งออกมาก็พอ ถ้าเป็นเรื่องจริง แต่เธอกลับไม่ได้ไป ปล่อยให้พ่ออยู่อย่างนั้น ถ้ามีเรื่อง อะไรเธอต้องรับไม่ได้แน่นอน

เมื่อพูดกับวิสาข์อีกไม่กี่คำ ปาลีก็รีบวางสายไป “ที่รัก เกิดเรื่องอะไรขึ้นหรอ”

ดนุพลตกใจกับการผิดปกติของปาลีมาก พอปาลี วางใจเขาก็รีบถามขึ้นมา

“ดนุพล พ่อฉันคงจะเกิดเรื่องแล้ว ตอนนี้ฉันต้องไป โรงพยาบาล”

ปาลีพลังเปิดตู้นิรภัยเอาเงินสดออกมาใส่เข้ากระเป๋า ตนเอง พลางพูดกับดนุพล

ได้ยินดังนั้น สีหน้าของดนุพลก็เปลี่ยนทันทีเหมือนกัน แล้วรีบใส่เสื้อที่ตนเองเพิ่งถอดออก แล้วพูดว่า “ฉันขับ รถส่งเธอไป”
ต้อง คุณอยู่บ้านดูแลนิวิฐไม่เห็นเราทั้งสองคน เขาต้องกลัวแน่

พูดจบปาลีก็เก็บขงเรียบร้อย เดินไปถึงข้างๆดนุพล และจูบลงบนหน้าของเขาทีหนึ่ง“วางใจเถอะ เมื่อกี้คุณ วิสาขบอกว่าแล้วว่าเธอจะถึงหน้าบ้านเราแล้ว ฉันนั่งรถ เธอไป คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฉันไปแล้ว”

เสียงเธอยังไม่ได้สิ้นลง ตัวเธอก็เดินออกจากห้องไป แล้ว

“ถึงแล้วอย่าลืมโทรบอกฉันนะ”ดนุพลตามออกมา แล้วรีบพูดนี้ออกมา

“รู้แล้ว”ตอนที่ปาลีตอบคำนี้เธอก็ได้ลงมาถึงชั้นล่าง แล้ว

หมู่บ้านน้ำขาวอยู่เมืองบี อยู่ติดกับเมืองเอที่ปาลีอยู่

ชาวบ้านในโทรศัพท์บอกว่าอาการของธามหนักมาก โรงพยาบาลในตำบลเลยไม่กล้ารักษาให้ ดังนั้นตอนนี้ ธามอยู่โรงพยาบาลในเมืองเอ ปาลีและวิสาข์ขับรถจาก เมืองเอไป ขึ้นทางด่วน ดังนั้นใช้เวลาไปไม่ถึงหนึ่งเดือน พวกเธอก็ถึงแล้ว คนที่มาพร้อมกับปาลีและวิสาข์ยังมี จักรกฤษ เขาเป็นคนขับรถ ที่จักรกฤษมาด้วยเพราะ เขาก็คิดเหมือนกับปาลีว่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงๆ เพื่อความ ปลอดภัยของพวกเธอสองคน เขาเลยต้องมาด้วย

เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ความจริงนั้นกลับทำให้พวกปาลีทั้งสามคนโกรธจนอยากจะฆ่าคน

ชาวบ้านคนนั้นไม่ได้โกหก ธามบาดเจ็บแล้วจริงๆแถม ยังอาการหนักมากด้วย ไม่เพียงขาทางขวาหักไป แถม หน้าผากด้านซ้ายยังโดนขีดจนเห็นกระดูก ตอนนี้เขา โคม่าไปแล้ว เพราะไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา โรงพยาบาล เลยไม่ได้ทําผ่าตัดให้เขา เพียงแต่ทำแผลไปให้เท่านั้น แล้วทิ้งธามอยู่บนทางเดิน

แล้วคนที่อยู่ข้างๆธามเป็นชายวัยกลางคนหนึ่ง ไม่เห็น มีขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นเลย แค่เห็นปาลีก็จำออกได้ว่า คนนั้นเป็นลุงชูที่อยู่ข้างบ้านเธอ

ไม่ได้เห็นมาหลายปี ลุงชูไม่ได้จำออกปาลีในครั้ง เดียว จนถึงปาลีไปจ่ายค่ารักษาให้ธามและธามโดน เข็นเข้าห้องผ่าตัด เขาถึงค่อยๆจำออกว่านี่เป็นปาลี ชายซื่อตรงคนนี้ที่ร้อนรนอยู่เริ่มสะอื้นขึ้นมา”หนูปาลี เป็นหนูจริงๆ โธ่เอ๋อ ถ้สหนูไม่มาอีกเกรงว่าพี่ธามต้องตา ยอยู่ที่นี่แน่นอน….

“ลุงชู ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมพ่อฉันถึงเป็น แบบนี้ แล้วขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นหล่ะ ทำไมพวกเธอ สองคนไม่อยู่ หรือพวกเธอไม่รู้ว่าพ่อเกิดเรื่องแล้ว”

แม้ปาลีจะโกรธในการกระทำของโรงพยาบาล แต่ เรื่องแบบนี้ในสังคมตอนนี้ก็ไม่ใช่น้อยๆ อีกทั้งตอนนี้ ชีวิตของพ่อยังอยู่ในมือของหมอของโรงพยาบาลแห่งนี้ เธอไม่อยากไปก่อกวนอะไร เพียงแค่อยากรู้ให้ชัดเจน ว่าเรื่องของพ่อมันเป็นยังไง
เมื่อลุงชูเล่าเรื่องทั้งหมดออกมา คราวนี้ไม่เพียงแต่ ปาลี แม้วิสาข์และจักรกฤษก็อดโกรธจนตัวสั่นไม่ได้ คาดไม่ถึงขวัญชีวีสองแม่ลูกนั้นไร้ยางอายถึงเพียงนี้

ที่ธามเกิดเรื่องในคราวนี้ก็เป็นเพราะสองแม่ลูกนี้

เศรษฐกิจของหมู่บ้านน้ำขาวค่อนข้างล้าหลัง แม้ หลายปีมานี้หมู่บ้านน้ำขาวกำลังปฏิรูปอยู่ มีไม่กี่บ้านที่มี เงินได้สร้างบ้านที่หรูหราขึ้นมาแล้ว แต่ที่เหลือส่วนมาก ยังเป็นบ้านเก่าๆอยู่

บ้านที่ธามอยู่ก็คือบ้านเก่าๆแบบนี้

หนึ่งเดือนก่อน หมู่บ้านน้ำขาวก็เริ่มหิมะตกติดต่อ หลายวัน แต่ไม่กี่วันนี้อุณหภูมิของอากาศเริ่มสูงขึ้น น้ำแข็งและหิมะเริ่มละลาย บ้านเก่าแบบนี้ในตอนนี้ก็ อ่อนแอมาก